Persoon / Mens

Prophecy 2015 - 2017 NATO Barack Obama GOG Dumitru Duduman Natan Jewish boy Clinical Death

We are the Temple of the Holy Ghost

and we are NOT for commerce

because we are a house of prayer

 
Matthew 21:
12 And Jesus went into the temple of God, and cast out all them that sold and bought in the temple, and overthrew the tables of the moneychangers, and the seats of them that sold doves,

13 And said unto them, It is written, My house shall be called the house of prayer; but ye have made it a den of thieves.

 
1 Corinthians 6:
19 What? know ye not that your body is the temple of the Holy Ghost which is in you, which ye have of God, and ye are not your own?
20 For ye are bought with a price: therefore glorify God in your body, and in your spirit, which are God's. (from YHWH)
 
Courts and governments do NOT use the Torah they use COMMERCE as in SSN (BSN) numbers what the TORAH forbits in James/Jakobus 2:9 and Deuteronomy 1:17 +16:19
 

James 2: (KJV)

8 If ye fulfil the royal law according to the scripture, Thou shalt love thy neighbour as thyself, ye do well:

9 But if ye have respect to PERSONS/FICTION, ye commit sin, and are convinced of the law as transgressors.

10 For whosoever shall keep the whole law, and yet offend in one point, he is guilty of all.

 
YHWH's blessings
 
You are a man and I am a man: (talking to a cop or judge or who ever)
The man is wrong
not the caracter
 

James 2:

9 But if ye have respect to persons, ye commit sin, and are convinced of the law as transgressors.

Maar indien u aanzien des persoons hebt, begaat u zonde en bent u van de wet overtuigd als overtreders.

Als je respect toont aan PERSONEN/FICTIE, begaat u zonde en bent u van de wet overtuigd als overtreders.

 

Deuteronomy 1:

17 Ye shall not respect persons in judgment; but ye shall hear the small as well as the great; ye shall not be afraid of the face of man; for the judgment is God's: and the cause that is too hard for you, bring it unto me, and I will hear it.

small, insignificant, unimportant and the great, important things

 

Deuteronomy 16:

19 Thou shalt not wrest judgment; thou shalt not respect persons, neither take a gift: for a gift doth blind the eyes of the wise, and pervert the words of the righteous.

 

Job 32:
21 Let me not, I pray you, accept any man's person, neither let me give flattering titles unto man.
22 For I know not to give flattering titles; in so doing my maker would soon take me away.

 

Gij zult personen=Natuurlijk Persoon=Fictie/Bedrijven in het oordeel niet respecteren; maar u zult zowel het kleine als het grote horen; u zult niet bang zijn voor het aangezicht van een mens (geen fictie); want het oordeel is van God; en de zaak die te moeilijk voor u is, breng het tot mij, en ik zal het horen. De mensen zelf dus en niet de papieren Fictie.

 

Isaiah 14:

12 How art thou fallen from heaven, O Lucifer (H1966), son of the morning! how art thou cut down to the ground, which didst weaken the nations!
 
הֵילֵל heylel
 

Lucifer = "light-bearer"

  1. shining one, morning star, Lucifer

    1. of the king of Babylon and Satan (fig.)

  2. (TWOT) 'Helel' describing the king of Babylon

 

corporations are citizens and statutes are for fictions / bedrijven zijn burgers en statuten zijn voor ficties.

 

 

Romans 2:

11 For there is no respect of persons with God.

12 For as many as have sinned without law shall also perish without law: and as many as have sinned in the law shall be judged by the law;

13 (For not the hearers of the law are just before God, but the doers of the law shall be justified.

14 For when the Gentiles, which have not the law, do by nature the things contained in the law, these, having not the law, are a law unto themselves:

15 Which shew the work of the law written in their hearts, their conscience also bearing witness, and their thoughts the mean while accusing or else excusing one another;)

16 In the day when God shall judge the secrets of men by Jesus Christ according to my gospel.

Deuteronomy 1:

17 Ye shall not respect persons in judgment; but ye shall hear the small as well as the great; ye shall not be afraid of the face of man; for the judgment is God's: and the cause that is too hard for you, bring it unto me, and I will hear it.

 

James 2:

My brethren, have not the faith of our Lord Jesus Christ, the Lord of glory, with respect of persons.

For if there come unto your assembly a man with a gold ring, in goodly apparel, and there come in also a poor man in vile raiment;

And ye have respect to him that weareth the gay clothing, and say unto him, Sit thou here in a good place; and say to the poor, Stand thou there, or sit here under my footstool:

Are ye not then partial in yourselves, and are become judges of evil thoughts?

Hearken, my beloved brethren, Hath not God chosen the poor of this world rich in faith, and heirs of the kingdom which he hath promised to them that love him?

But ye have despised the poor. Do not rich men oppress you, and draw you before the judgment seats?

Do not they blaspheme that worthy name by the which ye are called?

If ye fulfil the royal law according to the scripture, Thou shalt love thy neighbour as thyself, ye do well:

But if ye have respect to persons, ye commit sin, and are convinced of the law as transgressors.

10 For whosoever shall keep the whole law, and yet offend in one point, he is guilty of all.

11 For he that said, Do not commit adultery, said also, Do not kill. Now if thou commit no adultery, yet if thou kill (murder), thou art become a transgressor of the law.

12 So speak ye, and so do, as they that shall be judged by the law of liberty.

13 For he shall have judgment without mercy, that hath shewed no mercy; and mercy rejoiceth against judgment.

 

Leviticus 19:

15 Ye shall do no unrighteousness in judgment: thou shalt not respect the person of the poor, nor honour the person of the mighty: but in righteousness shalt thou judge thy neighbour.

 

Sirach 4:

22 Accept no person against thy soul, and let not the reverence of any man cause thee to fall.

27 Make not thyself an underling to a foolish man; neither accept the person of the mighty.

 

Sirach 10:

5 In the hand of God is the prosperity of man: and upon the person of the scribe shall he lay his honour.

 

Sirach 35:

13 He will not accept any person against a poor man, but will hear the prayer of the oppressed.

 

The Temple, the LORD’s Dwelling Place

Ezekiel 43:

1 Afterward he brought me to the gate, even the gate that looketh toward the east:

And, behold, the glory of the God of Israel came from the way of the east: and his voice was like a noise of many waters: and the earth shined with his glory.

And it was according to the appearance of the vision which I saw, even according to the vision that I saw when I came to destroy the city: and the visions were like the vision that I saw by the river Chebar; and I fell upon my face.

And the glory of the Lord came into the house by the way of the gate whose prospect is toward the east.

So the spirit took me up, and brought me into the inner court; and, behold, the glory of the Lord filled the house.

And I heard him speaking unto me out of the house; and the man stood by me.

And he said unto me, Son of man, the place of my throne, and the place of the soles of my feet, where I will dwell in the midst of the children of Israel for ever, and my holy name, shall the house of Israel no more defile, neither they, nor their kings, by their whoredom, nor by the carcases of their kings in their high places.

In their setting of their threshold by my thresholds, and their post by my posts, and the wall between me and them, they have even defiled my holy name by their abominations that they have committed: wherefore I have consumed them in mine anger.

Now let them put away their whoredom, and the carcases of their kings, far from me, and I will dwell in the midst of them for ever.

10 Thou son of man, shew the house to the house of Israel, that they may be ashamed of their iniquities: and let them measure the pattern.

11 And if they be ashamed of all that they have done, shew them the form of the house, and the fashion thereof, and the goings out thereof, and the comings in thereof, and all the forms thereof, and all the ordinances thereof, and all the forms thereof, and all the laws thereof: and write it in their sight, that they may keep the whole form thereof, and all the ordinances thereof, and do them.

12 This is the law of the house; Upon the top of the mountain the whole limit thereof round about shall be most holy. Behold, this is the law of the house.

 

Justinian deception

English:

  • It is a deception that converse the public into the private.
  • It is a grammatical deception that converts the common law of the public domain into the maritime law of private contract.
  • From public to the private citizens of a corporation from a creditor to a debtor.
  • From the world of the living into the underworld of the dead (worshipping satan)
  • Attaching a dead ledger to a living man via a grammatical deception and worshipping the gods of the underworld by claiming an engraved image as a name

 

Dutch: 

  • Het is een misleiding die het publiek in het privé doet veranderen.
  • Het is een grammaticale misleiding die het gewoonterecht van het publieke domein omzet in het zeerecht van een privaat contract.
  • Van publiek naar de burgers van een bedrijf van een schuldeiser naar een schuldenaar.
  • Van de wereld van de levenden naar de onderwereld van de doden (aanbiddende satan)
  • Een (dode grootboek) grafsteen vastmaken aan een levende man via grammaticale misleiding en het aanbidden van de goden van de onderwereld door een gegraveerd beeld als naam te claimen

 

Source:

 

Rechtspersoon:

Een rechtspersoon is een juridische constructie waardoor een abstracte entiteit of organisatie op kan treden als een volwaardig en handelingsbekwaam persoon in het rechtsverkeer behept met rechten en plichten zoals een natuurlijk persoon dat kan doen, dat wil zeggen, ook een rechtssubject wordt. Dat wil zeggen, een rechtspersoon kan bezittingen en schulden hebben, contracten sluiten, rechtszaken aanspannen of aangeklaagd worden. Een rechtspersoon heeft dus, net als een natuurlijk persoon, rechtspersoonlijkheid.

 

Soorten:

Publiekrechtelijke rechtspersonen, kerkgenootschappen en privaatrechtelijke rechtspersonen bezitten rechtspersoonlijkheid. Publiekrechtelijke rechtspersonen zijn: de Staat, de provincies, de gemeenten, de waterschappen en de lichamen waaraan krachtens de Grondwet verordenende bevoegdheid is verleend. Privaatrechtelijke rechtspersonen zijn: verenigingen, coöperaties, onderlinge waarborgmaatschappijen, naamloze vennootschappen, besloten vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid en stichtingen.

 

Statuten

 

Statuten zijn bepalingen en grondregels die ten grondslag liggen aan een organisatie. De statuten moeten bij een notaris worden vastgelegd. De notaris stelt een oprichtingsakte op met daarin de statuten. Vervolgens worden de statuten gedeponeerd in het handelsregister van de Kamer van Koophandel.

STATUTEN BIJ VERSCHILLENDE RECHTSPERSONEN

Wat er in de statuten staat, is afhankelijk van de soort rechtspersoon, oftewel de rechtsvorm die is gekozen. De statuten van de verschillende rechtspersonen bevatten onder andere:

Stichting

  • De naam van de stichting
  • De vestigingsplaats
  • Het doel van de stichting
  • Hoe bestuurders benoemd en ontslagen worden
  • Waar het geld naar toe gaat als de stichting wordt opgeheven.

Vereniging

  • De naam van de vereniging
  • De vestigingsplaats
  • Het doel van de vereniging
  • De verplichtingen van de leden tegenover de vereniging
  • De wijze van bijeenroepen van de Algemene Ledenvergadering
  • De bestemming van het eigen vermogen van de vereniging in het geval van beëindiging.

BV en NV

  • De naam
  • De vestigingsplaats
  • Omschrijving van de werkzaamheden
  • Het doel
  • Het maatschappelijk kapitaal
  • De wijze van de benoeming van de bestuurders
  • De bevoegdheden van diverse organen en de manier waarop ze vergaderen
  • De overdracht van aandelen.
 
 

Matthew 6:

1 Take heed that ye do not your alms before men, to be seen of them: otherwise ye have no reward of your Father which is in heaven.

Therefore when thou doest thine alms, do not sound a trumpet before thee, as the hypocrites do in the synagogues and in the streets, that they may have glory of men. Verily I say unto you, They have their reward.

But when thou doest alms, let not thy left hand know what thy right hand doeth:

That thine alms may be in secret: and thy Father which seeth in secret himself shall reward thee openly.

And when thou prayest, thou shalt not be as the hypocrites are: for they love to pray standing in the synagogues and in the corners of the streets, that they may be seen of men. Verily I say unto you, They have their reward.

But thou, when thou prayest, enter into thy closet, and when thou hast shut thy door, pray to thy Father which is in secret; and thy Father which seeth in secret shall reward thee openly.

But when ye pray, use not vain repetitions, as the heathen do: for they think that they shall be heard for their much speaking.

Be not ye therefore like unto them: for your Father knoweth what things ye have need of, before ye ask him.

After this manner therefore pray ye: Our Father which art in heaven, Hallowed be thy name.

10 Thy kingdom come, Thy will be done in earth, as it is in heaven.

11 Give us this day our daily bread.

12 And forgive us our debts, as we forgive our debtors.

13 And lead us not into temptation, but deliver us from evil: For thine is the kingdom, and the power, and the glory, for ever. Amen.

14 For if ye forgive men their trespasses, your heavenly Father will also forgive you:

15 But if ye forgive not men their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses.

16 Moreover when ye fast, be not, as the hypocrites, of a sad countenance: for they disfigure their faces, that they may appear unto men to fast. Verily I say unto you, They have their reward.

17 But thou, when thou fastest, anoint thine head, and wash thy face;

18 That thou appear not unto men to fast, but unto thy Father which is in secret: and thy Father, which seeth in secret, shall reward thee openly.

19 Lay not up for yourselves treasures upon earth, where moth and rust doth corrupt, and where thieves break through and steal:

20 But lay up for yourselves treasures in heaven, where neither moth nor rust doth corrupt, and where thieves do not break through nor steal:

21 For where your treasure is, there will your heart be also.

22 The light of the body is the eye: if therefore thine eye be single, thy whole body shall be full of light.

23 But if thine eye be evil, thy whole body shall be full of darkness. If therefore the light that is in thee be darkness, how great is that darkness!

24 No man can serve two masters: for either he will hate the one, and love the other; or else he will hold to the one, and despise the other. Ye cannot serve God and mammon.

25 Therefore I say unto you, Take no thought for your life, what ye shall eat, or what ye shall drink; nor yet for your body, what ye shall put on. Is not the life more than meat, and the body than raiment?

26 Behold the fowls of the air: for they sow not, neither do they reap, nor gather into barns; yet your heavenly Father feedeth them. Are ye not much better than they?

27 Which of you by taking thought can add one cubit unto his stature?

28 And why take ye thought for raiment? Consider the lilies of the field, how they grow; they toil not, neither do they spin:

29 And yet I say unto you, That even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these.

30 Wherefore, if God so clothe the grass of the field, which to day is, and to morrow is cast into the oven, shall he not much more clothe you, O ye of little faith?

31 Therefore take no thought, saying, What shall we eat? or, What shall we drink? or, Wherewithal shall we be clothed?

32 (For after all these things do the Gentiles seek:) for your heavenly Father knoweth that ye have need of all these things.

33 But seek ye first the kingdom of God, and his righteousness; and all these things shall be added unto you.

34 Take therefore no thought for the morrow: for the morrow shall take thought for the things of itself. Sufficient unto the day is the evil thereof.

 

 

 

1Chronicles 21:

1. And Satan stood up against Israel, and provoked David to number Israel.

2 And David said to Joab and to the rulers of the people, Go, number Israel from Beersheba even to Dan; and bring the number of them to me, that I may know it.

3 And Joab answered, The LORD make his people an hundred times so many more as they be: but, my lord the king, are they not all my lord's servants? why then doth my lord require this thing? why will he be a cause of trespass to Israel?

4 Nevertheless the king's word prevailed against Joab. Wherefore Joab departed, and went throughout all Israel, and came to Jerusalem.

5. And Joab gave the sum of the number of the people unto David. And all they of Israel were a thousand thousand and an hundred thousand men that drew sword: and Judah was four hundred threescore and ten thousand men that drew sword.

6. But Levi and Benjamin counted he not among them: for the king's word was abominable to Joab.

7. And God was displeased with this thing; therefore he smote Israel.

8. And David said unto God, I have sinned greatly, because I have done this thing: but now, I beseech thee, do away the iniquity of thy servant; for I have done very foolishly.

9. And the LORD spake unto Gad, David's seer, saying,

10 Go and tell David, saying, Thus saith the LORD, I offer thee three things: choose thee one of them, that I may do it unto thee.

11. So Gad came to David, and said unto him, Thus saith the LORD, Choose thee

12. Either three years' famine; or three months to be destroyed before thy foes, while that the sword of thine enemies overtaketh thee; or else three days the sword of the LORD, even the pestilence, in the land, and the angel of the LORD destroying throughout all the coasts of Israel. Now therefore advise thyself what word I shall bring again to him that sent me.

13. And David said unto Gad, I am in a great strait: let me fall now into the hand of the LORD; for very great are his mercies: but let me not fall into the hand of man.

14. So the LORD sent pestilence upon Israel: and there fell of Israel seventy thousand men.

15. And God sent an angel unto Jerusalem to destroy it: and as he was destroying, the LORD beheld, and he repented him of the evil, and said to the angel that destroyed, It is enough, stay now thine hand. And the angel of the LORD stood by the threshingfloor of Ornan the Jebusite.

16. And David lifted up his eyes, and saw the angel of the LORD stand between the earth and the heaven, having a drawn sword in his hand stretched out over Jerusalem. Then David and the elders of Israel, who were clothed in sackcloth, fell upon their faces.

17. And David said unto God, Is it not I that commanded the people to be numbered? even I it is that have sinned and done evil indeed; but as for these sheep, what have they done? let thine hand, I pray thee, O LORD my God, be on me, and on my father's house; but not on thy people, that they should be plagued.

 

Exodus 30:

12. When thou takest the sum of the children of Israel after their number, then shall they give every man a ransom for his soul unto the LORD, when thou numberest them; that there be no plague among them, when thou numberest them.

13. This they shall give, every one that passeth among them that are numbered, half a shekel after the shekel of the sanctuary: (a shekel is twenty gerahs:) an half shekel shall be the offering of the LORD.

14. Every one that passeth among them that are numbered, from twenty years old and above, shall give an offering unto the LORD.

15. The rich shall not give more, and the poor shall not give less than half a shekel, when they give an offering unto the LORD, to make an atonement for your souls.

16. And thou shalt take the atonement money of the children of Israel, and shalt appoint it for the service of the tabernacle of the congregation; that it may be a memorial unto the children of Israel before the LORD, to make an atonement for your souls.

 

Exodus 38:

25. And the silver of them that were numbered of the congregation was an hundred talents, and a thousand seven hundred and threescore and fifteen shekels, after the shekel of the sanctuary:

26. A bekah for every man, that is, half a shekel, after the shekel of the sanctuary, for every one that went to be numbered, from twenty years old and upward, for six hundred thousand and three thousand and five hundred and fifty men.

 

Numbers 1:

1.And the LORD spake unto Moses in the wilderness of Sinai, in the tabernacle of the congregation, on the first day of the second month, in the second year after they were come out of the land of Egypt, saying,

2. sum of all the congregation of the children of Israel, after their families, by the house of their fathers, with the number of their names, every male by their polls;

3. From twenty years old and upward, all that are able to go forth to war in Israel: thou and Aaron shall number them by their armies.

4. And with you there shall be a man of every tribe; every one head of the house of his fathers.

5. And these are the names of the men that shall stand with you: of the tribe of Reuben; Elizur the son of Shedeur.

 

Census of a New Generation

 

Numbers 26:

1. And it came to pass after the plague, that the LORD spake unto Moses and unto Eleazar the son of Aaron the priest, saying,

2. Take the sum of all the congregation of the children of Israel, from twenty years old and upward, throughout their fathers' house, all that are able to go to war in Israel.

3. And Moses and Eleazar the priest spake with them in the plains of Moab by Jordan near Jericho, saying,

4. Take the sum of the people, from twenty years old and upward; as the LORD commanded Moses and the children of Israel, which went forth out of the land of Egypt.

 

James 2:

6. But ye have despised the poor. Do not rich men oppress you, and draw you before the judgment seats?
7. Do not they blaspheme that worthy name by the which ye are called?

 

Another Look at Viruses: Discussion With Sofia Smallstorm

Listen at 1:02:50 minutes into the video.

Source:

 

Bible Law: http://www.biblelaw101.com/

Wake Up: https://www.youarelaw.org/

Escape The Matrix Through Door 101!

I sometimes get dreams-visions and Words from YHWH.

This is what I could figure out from it for the future that has too come.
It is not only from me, but also from others as well.

 

Description of the video:

(PROPHECY 2015 - 2017 NATO BARACK OBAMA GOG DUMITRU DUDUMAN NATAN JEWISH BOY CLINICAL DEATH)

 

Given Name GEULA. USAGE: Hebrew. OTHER SCRIPTS: גְּאֻלָה (Hebrew) Means "redemption" in Hebrew.

 

Mitzvot:
In its secondary meaning, Hebrew mitzvah, as with English "commandment", refers to a moral deed performed within a religious duty. As such, the term mitzvah has also come to express an individual act of human kindness in keeping with the law. ... The tertiary meaning of mitzvah also refers to the fulfillment of a mitzvah.

 

Goy:
ɡɔɪ/Verzenden
noun informal derogatory
plural noun: goyim
a Jewish name for a non-Jew.

Har HaZeitim (Mount of Olives)

 

Teshuvah:
Repentance (Hebrew: תשובה‎‎, literally "return", pronounced "tshuva" or "teshuva") is one element of atoning for sin in Judaism. A Jewish penitent is traditionally known as a baal teshuva (lit.)

 

secular:
adjective
1.
not connected with religious or spiritual matters.
"secular buildings"
synonyms: non-religious, lay, non-church, temporal, worldly, earthly, profane; More
2.
CHRISTIAN CHURCH
(of clergy) not subject to or bound by religious rule; not belonging to or living in a monastic or other order.


noun
1.
a secular priest.

hakadosh-baruch-hu. Proper noun. (Judaism)
the Holy One, blessed be He (euphemism for God)

 

tsaddik
noun JUDAISM
plural noun: tzaddikim
a Hasidic spiritual leader or guide. (Holy Spirit)

 

Beit HaMikdash: (In rabbinical literature the temple)
"The Sanctified House", and only the Temple in Jerusalem is referred to by this name.
The term hekhal "hall" or main building is often translated "temple".

rasha: wicked, criminal.
The Kotel: Western Wall

 

seventh tractate:
Ma'aserot (Hebrew: מַעֲשְׂרוֹת‎‎, lit. "Tithes") is the seventh tractate (7TH YEAR) of Seder Zeraim ("Order of Seeds") of the Mishnah, Tosefta, and the Jerusalem Talmud. The tithing was given to Levites as 10% of an individual's crop.

 

Beit Knesset: synagogue

 

yeshiva:
an Orthodox Jewish college or seminary.
(Natan just told you why he cannot go, it is a religious cult who do not believe in the Messiah Yahushua. Nathan understands that he has to study Torah, to observe the commandments, that's the main thing - everything else - is insignificant!)

 

For more information of Revelation 18 mentioned by Dumitru Duduman see:

Getting out of Babylon

Banking in COURTS

FRAUDE / FRAUD

 

COMPANY DATA:

COMPANY CONFORMED NAME: STATE OF THE NETHERLANDS

CENTRAL INDEX KEY: 0001008288

IRS NUMBER: 000000000

Registered at: 444 North Capitol St NW, Washington, DC 20001, USA (North Capitol Street North west)

Question: (Read the certifications) With what federal law am I authorised to be in Washington DC under. I have no idea.

 

Do not alter forms and answer with yes when they ask: "Is everything on this form true and correct".

It is their form and you have to agree on every piece of information that is on that application for a drivers license or other licenses.

 

The right to travel is our basic human rights.

I am traveling I am not in commerce

I don't answer any questions without counsel

You do not need any ID or driving lisence when you are traveling.

(car = household goods)

With the exception of privately owned toll roads, all roads are legally public property.

License = permission

apply = begging

Poor is the man whose pleasures depend on the permission of another

 

Bewijs: https://www.sec.gov/

 

"De Staat" is dus een bedrijf dat een bedrijfsnummer heeft in Washington DC. (Federal District) "STATE OF THE NETHERLANDS" CIK:0001008288 en betaald geen belasting IRS NUMBER: 000000000

 

See at "staat-der-nederlanden" link; and look up the word (company name) "Achmea":

Source:

 

Why is this company "Achmea" listed in Washington D.C.? 

 

D.C. = "District of Columbia" (zie hieronder in de video voor verdere uitleg bij 8 minuten)

ROB SKIBA

One Nation Under God?

Source:

https://www.loc.gov/law/help/statutes-at-large/41st-congress/session-3/c41s3ch62.pdf

 

I came across something quite relevant that needs to be repeated, particularly for those who may be new to this stuff about the so-called law (albeit man-made), that having or carrying a «vehicle-title» is NOT proof of ownership of what is termed «your» car. It is in fact, NOT «your» car, according to the very «Legal-Document» itself !

 

In case it is not CLEAR enough, I am including a scan of the BACK of a State of Washington Vehicle-Title, complete with a GIANT RED BOX out-lining the relevant text... this is probably the same with houses. You «paid off» what you think is «your» house or car ? And now you believe (falsely) that you «own» said house or car ? You might want to think again and actually READ those documents...

 

That's because paper documents can be forge.

WHOSE CAR IS IT? DOES THE STATE OWN YOUR CAR?-

THE MANUFACTURER'S STATEMENT OF ORIGIN

Source:

https://youtu.be/oEKTbPtwyq4

we all have the right to travel !

- California sheriff lets me travel without license or plates!

Source:

 

The right to travel is our basic human rights.

I am traveling I am not in commerce

I don't answer any questions without counsel

You do not need any ID or driving lisence when you are traveling.

(car = household goods)

 

Washinton D.C. Act 1871:

Source: 

U.S. Supreme Court

Metropolitan R. Co. v. District of Columbia, 132 U.S. 1 (1889)

Metropolitan Railroad Company v. District of Columbia

No. 5

Argued November 22, 1885

Decided October 21, 1889

132 U.S. 1

 

"Een syllabus (meervoud: syllabi) is een document met een overzicht en samenvatting van de onderwerpen die worden behandeld tijdens een cursus. In sommige gevallen vindt de student hierbij tevens opdrachten en kopieën van de benodigde literatuur."

 

Syllabus

The District of Columbia is a municipal corporation, having a right to sue and be sued, and is subject to the ordinary rules that govern the law of procedure between private persons.

The Maryland statute of limitations of 1715, which is in force in the District of Columbia, embraces municipal corporations.

The sovereign power of the District of Columbia is lodged in the government of the United States, and not in the corporation of the District.

This Court expresses no opinion upon the question whether, when the right of property in highways and public places is vested in a municipality, an assertion of that right against purprestures or public nuisances is subject to the law of limitations.

An action by a municipal corporation to recover from a street railroad company the cost of maintaining pavements in a street which the company is by its charter bound to maintain is not an action upon the statute, but one in assumpsit.

Assumpsit. Verdict for the plaintiff, and judgment on the verdict. The defendant sued out this writ of error. The case is stated in the opinion.

Page 132 U. S. 2

Proove of Federal Reserve System, Washington D.C.

and the Bank of The Netherlands

Source:

 

DE NEDERLANDSCHE BANK N.V.

AMSTERDAM, THE NETHERLANDS

 

UNITED STATES OF AMERICA

 

BEFORE THE

BOARD OF GOVERNORS OF THE FEDERAL RESERVE SYSTEM

 

WASHINGTON, D.C.

 

STATE OF ILLINOIS

 

DEPARTMENT OF FINANCIAL AND PROFESSIONAL REGULATION

NEW YORK STATE BANKING DEPARTMENT

NEW YORK, NEW YORK 

 

The District of Columbia is a municipal corporation (een gemeentelijke onderneming), having a right to sue and be sued, and is subject to the ordinary rules that govern the law of procedure between private persons.


The STATE OF THE NETHERLANDS:

De STAAT DER NEDERLANDEN is een staatsbedrijf en heeft het recht om te vervolgen en voor de rechter te worden gedaagd en is onderworpen aan de gewoonte regels (10 geboden) die de wet van procedure regelen tussen privépersonen/particulieren die de wet van procedure tussen particulieren regelen.

 

Source: 

 

 

U.S. Relations With the Netherlands - United States Department of State

Zoekresultaat - inzien document

ECLI:NL:RBDHA:2017:7140

Uitspraak delen

 

Instantie Rechtbank Den Haag

Datum uitspraak 27-06-2017

Datum publicatie 29-06-2017

Zaaknummer C/09/531730 / FT RK 17/850
Rechtsgebieden

Insolventierecht
Bijzondere kenmerken

Eerste aanleg - meervoudig
Inhoudsindicatie

Geen pluraliteit. De Staat der Nederlanden en de Belastingdienst zijn geen te onderscheiden rechtspersonen en daarmee geen afzonderlijke dragers van (privaatrechtelijke) rechten en verplichtingen. Zij zijn als één en dezelfde (publiekrechtelijke) rechtspersoon aan te merken, namelijk de Staat.

 

Source:

 

ECLI_NL_RBDHA_2015_12741, Rechtbank Den Haag, C-09-450413-HA ZA 13-1031

'

Hieronder een rechtszaak als bewijs:

ECLI:NL:RBDHA:2015:12741

 

RECHTBANK DEN HAAG

C/09/415340 / HA ZA 12-3763 juli 2013

Team handel

zaaknummer / rolnummer C/09/450413 / HA ZA 13-1031

Vonnis van 11 november 2015

in de zaak van
[eiser] ,
zonder bekende woon- of verblijfplaats hier te lande,
eiser,
advocaat mr. O.R. van Hardenbroek te Den Haag,
tegen
de publiekrechtelijke rechtspersoon
DE STAAT DER NEDERLANDEN (HET MINISTERIE VAN BUITENLANDSE ZAKEN EN HET MINISTERIE VAN DEFENSIE),
zetelende te Den Haag,
gedaagde,
advocaat mr. E.J. Daalder te Den Haag.
Partijen zullen hierna “ [eiser] ” en “de Staat” genoemd worden.

 

Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2002 (WIV 2012). MIVD. T

 

Source:

 

Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2002 [Regeling vervallen per 01-05-2018.]
Geldend van 01-01-2018 t/m 30-04-2018

 

Source:

 

Zie hieronder het bewijs van de FRAUDE:

 

Soorten rechtspersonen

De wet onderscheidt een aantal verschillende rechtspersonen. Ze worden in eerste instantie onderverdeeld in:

  • Publiekrechtelijke rechtspersonen;

  • Privaatrechtelijke rechtspersonen.

De publiekrechtelijke rechtspersonen zijn niet geschikt om mee te ondernemen, het zijn namelijk overheidslichamen:

  • De Staat;

  • Provincies;

  • Waterschappen;

  • Gemeenten.

 

http://www.wetrecht.nl/rechtspersoon/

 

Privaat rechtelijk

De privaatrechtelijke rechtspersonen zijn gedeeltelijk geschikt om mee te ondernemen (zie verder in dit artikel):

 

Bv (besloten vennootschap);

Nv (naamloze vennootschap); (De Nederlandse bank)

Stichting;

Vereniging;

Vereniging van Eigenaren;

Coöperatie;

Onderlinge waarborgmaatschappij.

 

Burgerlijk recht, ook wel herkenbaar als civiel recht of privaatrecht, beschrijft de regels voor de onderlinge verhoudingen tussen personen (dus personen- en familierecht, vermogensrecht, ...). De inhoud van het burgerlijk recht wordt het materiële burgerlijke recht genoemd. (verzonnen papieren/giralen GELD)

 

"Giraal geld is, in tegenstelling tot contanten, geld dat op een betaalrekening staat. Het girale geld bestaat uit tegoeden die het publiek bij banken aanhoudt en die onmiddellijk in contanten kunnen worden omgewisseld of kunnen worden gebruikt voor girale betalingen".

 

Staat der Nederlanden (COMMERCE)

De Staat der Nederlanden, ook kortweg de Staat, is de aanduiding van het land Nederland als publiekrechtelijke rechtspersoon. De 'Staat der Nederlanden' heeft bezittingen, verricht werkzaamheden, verleent opdrachten en kan in rechtszaken optreden. De term kan dan ook veel worden aangetroffen in officiële stukken.

 

De term heeft geen betrekking op het Koninkrijk der Nederlanden of de respectieve overheden van andere landen van het Koninkrijk (Aruba, Curaçao en Sint Maarten). De Staat der Nederlanden draagt niettemin rechten en plichten voor de behartiging van de belangen van het Koninkrijk der Nederlanden en een minister is ook in de hoedanigheid van minister van het Koninkrijk bevoegd de Staat te vertegenwoordigen.

 

De Staat kan afhankelijk van de situatie vertegenwoordigd worden door bijvoorbeeld een minister of een landsadvocaat.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Staat_der_Nederlanden

 

https://en.wikipedia.org/wiki/International_Covenant_on_Civil_and_Political_Rights

 

Artikel 429 quater
1
Hij die in de uitoefening van een ambt, beroep of bedrijf personen discrimineert wegens hun ras, hun godsdienst, hun levensovertuiging, hun geslacht of hun hetero- of homoseksuele gerichtheid wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste twee maanden of geldboete van de derde categorie.

2

Met dezelfde straf wordt gestraft hij wiens handelen of nalaten in de uitoefening van een ambt, beroep of bedrijf zonder redelijke grond, ten doel heeft of ten gevolge kan hebben dat ten aanzien van personen met een lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap de erkenning, het genot of de uitoefening op voet van gelijkheid van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel terrein of op andere terreinen van het maatschappelijk leven, wordt teniet gedaan of aangetast.


District of Columbia

The District of Columbia is not a state, it is a federal district. When the Constitution of the United States was adopted in 1787, what is now the District of Columbia was a part of the state of Maryland. In 1791, the District was ceded to the federal government for the purpose of becoming the nation's capital, a district that was to be governed by Congress.

How is DC Different than a State?

The 10th Amendment of the U.S. Constitution specifies that all powers not granted to the federal government are reserved for the states and the people.

 

Although the District of Columbia has its own municipal government, it receives funding from the federal government and relies on directives from Congress to approve its laws and budget. DC residents have only had the right to vote for the President since 1964 and for the Mayor and city council members since 1973. Unlike states who can appoint their own local judges, the President appoints judges for the District Court. For more information, read DC Government 101 - Things to Know About DC Laws, Agencies and More

Residents (approximately 600,000 people) of the District of Columbia pay full federal and local taxes but lack full democratic representation in the U.S. Senate or the U.S. House of Representatives. Representation in Congress is limited to a non-voting delegate to the House of Representatives and a shadow Senator. In recent years, District residents have been seeking Statehood to gain full voting rights.

 

They have not yet been successful.  Read more about DC Voting Rights

History of the Establishment of the District of Columbia

Between 1776 and 1800, Congress met in several different locations.  The Constitution did not select a specific site for the location of the permanent seat of the federal government.

 

Establishing a federal district was a controversial issue that divided Americans for many years. On July 16, 1790, Congress passed the Residence Act, a law that permitted President George Washington to select a location for the nation’s capital and to appoint three commissioners to oversee its development. Washington selected a ten square mile area of land from property in Maryland and Virginia that lay on both sides of the Potomac River. In 1791, Washington appointed Thomas Johnson, Daniel Carroll, and David Stuart to supervise the planning, design, and acquisition of property in the federal district. The commissioners named the city “Washington” to honor the President.

In 1791, the President appointed Pierre Charles L'Enfant, a French-born American architect and civil engineer, to devise a plan for the new city.  The city's layout, a grid centered on the United States Capitol, was set at the top of a hill bounded by the Potomac River, the Eastern Branch (now named the Anacostia River) and Rock Creek.Numbered streets running north-south and east-west formed a grid. Wider diagonal "grand avenues" named after the states of the union crossed the grid. Where these "grand avenues" crossed each other, open spaces in circles and plazas were named after notable Americans.

 

The seat of government was moved to the new city in 1800.  The District of Columbia and unincorporated rural areas of District were governed by a 3-member Board of Commissioners. In 1802, Congress abolished the Board of Commissioners, incorporated Washington City, and established a limited self- government with a mayor appointed by the President and an elected twelve-member city council. In 1878, Congress passed the Organic Act providing for 3 Presidentially-appointed commissioners, payment of half of the District's annual budget with Congressional approval and any contract over $1,000 for public works. Congress passed the District of Columbia Self-Government and Governmental Reorganization Act in 1973 establishing the current system for an elected mayor and a 13-member Council with legislative authority with restrictions that can be vetoed by Congress.

See also, Frequently Asked Questions About Washington DC

Source: https://www.tripsavvy.com/is-the-district-of-columbia-a-state-1038984

 

 

Federal district

A federal district is a type of administrative division of a federation, under the direct control of a federal government. Federal districts often include capital districts, and they exist in various countries and states all over the world.

 

Source:

https://www.definitions.net/definition/federal+district

 

citizen

Also found in: DictionaryThesaurusAcronymsIdiomsEncyclopediaWikipedia.
Related to citizen: Citizen Kane

citizen

n. person who by place of birth, nationality of one or both parents, or by going through the naturalization process has swornloyalty to a nation. The United States has traditionally taken the position that an American citizen is subject to losing his/hercitizenship if he/she commits acts showing loyalty to another country, including serving in armed forces potentially unfriendlyto the United States, or voting in a foreign county. However, if the foreign nation recognizes dual citizenship (Canada, Israel,and Ireland are common examples) the U. S. will overlook this duality of nationalities.

Copyright © 1981-2005 by Gerald N. Hill and Kathleen T. Hill. All Right reserved.

citizen

noun civis, denizen, dweller, habitant, indigene, indweller, inhabitant, inhabiter, inmate, occupant, occupier, residencer, resident, resider 
Associated concepts: adopted citizens, citizen of a state, cittzen of the United States of America, citizens of differentstates, diversity of citizenship, domicile of a citizen, foreign citizen, native-born citizen, natural-born citizen, naturalized citizen, nonresident citizen, privilege and immunities of cittzens, renunciation of citizenship
Foreign phrases: Semel civis semper civis.Once a citizen always a citizen.

denizen

(denɪzən  )
Word forms: plural denizens 
countable noun
A denizen of a particular place is a person, animal, or plant that lives or grows in this place.
[formal]
Gannets are denizens of the open ocean. [+ of]
...the denizens of Her Majesty's House of Commons.
Synonyms: inhabitant, resident, citizen, occupant   
 

denizen

[ den-uh-zuh n ]SHOW IPA
WORD ORIGIN

noun

an inhabitant; resident.
a person who regularly frequents a place; habitué: the denizens of a local bar.
British . an alien admitted to residence and to certain rights of citizenship in a country.
anything adapted to a new place, condition, etc., as an animal or plant not indigenous to a placebut successfully naturalized.

verb (used with object)

to make a denizen of.

See also: denizen, domiciliary, inhabitant
 
Burton's Legal Thesaurus, 4E. Copyright © 2007 by William C. Burton. Used with permission of The McGraw-Hill Companies, Inc.

CITIZEN, persons. One who, under the constitution and laws of the United States, has a right to vote for representatives in congress, and other public officers, and who is qualified to fill offices in the gift of the people. In a more extended sense,under the word citizen, are included all white persons born in the United States, and naturalized persons born out of the same, who have not lost their right as such. This includes men, women, and children. 
     2. Citizens are either native born or naturalized. Native citizens may fill any office; naturalized citizens may be elected or

appointed to any office under the constitution of the United States, except the office of president and vice-president. The constitution provides, that "the citizens of each state shall be entitled to all the privileges and immunities of citizens in theseveral states." Art. 4, s. 2. 
     3. All natives are not citizens of the United States; the descendants of the aborigines, and those of African origin, 

are not entitled to the rights of citizens. Anterior to the adoption of the constitution of the United States, each state had the 

right to make citizens of such persons as it pleased. That constitution does not authorize any but white persons to 

become citizens of the United States; and it must therefore be presumed that no one is a citizen who is not white. 1 Litt. R. 334; 10 Conn. R.340; 1 Meigs, R. 331. 
     4. A citizen of the United States, residing in any state of the Union, is a citizen of that state. 6 Pet. 761 Paine, 594;1 Brock.391; 1 Paige, 183 Metc. & Perk. Dig. h.t.; vide 3 Story's Const. Sec. 1687 Bouv. Inst. Index, b. t.; 2 Kent, Com. 258; 4 Johns.Ch. R. 430; Vatt. B. 1, c. Id, Sec. 212; Poth. Des Personnes, tit. 2, s. 1. Vide Body Politic; Inhabitant.

A Law Dictionary, Adapted to the Constitution and Laws of the United States. By John Bouvier. Published 1856.
 
 

Metropolitan R. Co. v. District of Columbia, 
132 U.S. 1 (1889)

Annotate this Case
 

U.S. Supreme Court

Metropolitan R. Co. v. District of Columbia, 132 U.S. 1 (1889)

Metropolitan Railroad Company v. District of Columbia

No. 5

Argued November 22, 1885

Decided October 21, 1889

132 U.S. 1

 

ERROR TO THE SUPREME COURT

OF THE DISTRICT OF COLUMBIA

Syllabus

The District of Columbia is a municipal corporation, having a right to sue and be sued, and is subject to the ordinary rules that govern the law of procedure between private persons.

The Maryland statute of limitations of 1715, which is in force in the District of Columbia, embraces municipal corporations.

The sovereign power of the District of Columbia is lodged in the government of the United States, and not in the corporation of the District.

This Court expresses no opinion upon the question whether, when the right of property in highways and public places is vested in a municipality, an assertion of that right against purprestures or public nuisances is subject to the law of limitations.

An action by a municipal corporation to recover from a street railroad company the cost of maintaining pavements in a street which the company is by its charter bound to maintain is not an action upon the statute, but one in assumpsit.

Assumpsit. Verdict for the plaintiff, and judgment on the verdict. The defendant sued out this writ of error. The case is stated in the opinion.

Page 132 U. S. 2

 

MR. JUSTICE BRADLEY delivered the opinion of the Court.

This was an action brought by the District of Columbia in November, 1880, to recover from the Metropolitan Railroad Company the sum of $161,622.52. The alleged cause of action was work done and materials furnished by the plaintiff in paving certain streets and avenues in the City of Washington at various times in the years 1871, 1872, 1873, 1874, and 1875, upon and in consequence of the neglect of the defendant to do said work and furnish said materials in accordance with its duty, as prescribed by its charter.

The defendant was chartered by an Act of Congress dated July 1, 1864, and amended March 3, 1865. By these acts, it was authorized to construct and operate lines or routes of double-track railways in designated streets and avenues in Washington and Georgetown. The first section of the charter contains the following proviso: "Provided that the use and maintenance of the said road shall be subject to the municipal regulations of the City of Washington within its corporate limits." Of course, this provision reserves police control over the road and its operations on the part of the authorities of the city. The fourth section of the charter declares

"that the said corporation hereby created shall be bound to keep said tracks, and for the space of two feet beyond the outer rail thereof, and also the space between the tracks at all times well paved and in good order, without expense to the United States or to the City of Washington."

The fifth section declares

"That nothing in this act shall prevent the government at any time, at their option, from altering the grade or otherwise improving all avenues and streets occupied by said roads, or the City of Washington from so altering or improving such streets and avenues, and the sewerage thereof, as may be under their respective authority and control, and in such event it shall be the duty of said

Page 132 U. S. 3

company to change their said railroad so as to conform to such grade and pavement."

It is on these provisions that the claim of the city is based.

The amended declaration sets out in great detail the grading and paving which were done in various streets and avenues along and adjoining the tracks of the defendant, and which, it is averred, should have been done by the defendant under the provisions of its charter, but which the defendant neglected and refused to do.

The defendant filed twelve several pleas to the action, the eleventh and twelfth being pleas of the statute of limitations. Issue was taken upon all the pleas except these two, and they were demurred to. The court sustained the demurrer, and the cause was tried on the other issues, and a verdict found for the plaintiff. The case is brought here by writ of error, which brings up for consideration a bill of exceptions taken at the trial, and the ruling upon the demurrer to the pleas of the statute of limitations. It is conceded that if the court below erred in sustaining that demurrer, the judgment must be reversed. That question will therefore be first considered.

It is contended by the plaintiff that it (the District of Columbia) is not amenable to the statute of limitations for three reasons: first because of its dignity as partaking of the sovereign power of government; secondly because it is not embraced in the terms of the statute of limitations in force in the District; and thirdly because if the general words of the statute are sufficiently broad to include the District, still municipal corporations, unless specially mentioned, are not subject to the statute.

1. The first question therefore will be whether the District of Columbia is or is not a municipal body merely, or whether it has such a sovereign character, or is so identified with or representative of the sovereignty of the United States as to be entitled to the prerogatives and exemptions of sovereignty.

In order to a better understanding of the subject under consideration, it will be proper to take a brief survey of the government of the District and the changes it has undergone since its first organization.

Page 132 U. S. 4

 

Prior to 1871, the local government of the District of Columbia, on the east side of the Potomac, had been divided between the corporations of Washington and Georgetown and the Levy Court of the County of Washington. Georgetown had been incorporated by the Legislature of Maryland as early as 1789 (Davis, Laws Dist.Col. 478), as Alexandria had been, by the Legislature of Virginia, as early as 1748 and 1779 (Davis, Laws Dist.Col. 533, 541), and those towns or cities were clearly nothing more than ordinary municipal corporations, with the usual powers of such corporations. When the government of the United States took possession of the District in December, 1800, it was divided by Congress into two counties, that of Alexandria on the west side of the Potomac, and that of Washington on the east side, and the laws of Virginia were continued over the former, and the laws of Maryland over the latter, and a court called the "Circuit Court of the District of Columbia" was established, with general jurisdiction, civil and criminal, to hold sessions alternately in each county; but the corporate rights of the Cities of Alexandria and Georgetown, and of all other corporate bodies, were expressly left unimpaired except as related to judicial powers. See Act of Feb. 27, 1801, 2 Stat. 103. A supplementary act passed a few days later gave to the circuit court certain administrative powers, the same as those vested in the county and levy courts of Virginia and Maryland, respectively, and it was declared that the magistrates to be appointed should be a board of commissioners within their respective counties and have the same powers and perform the same duties as the levy courts of Maryland. These powers related to the construction and repair of roads, bridges, ferries, the care of the poor, etc. Act of March 3, 1801, 2 Stat. 115. On May 3, 1802, an act was passed to incorporate the City of Washington. 2 Stat. 195. It invested the mayor and common council (the latter being elected by the white male inhabitants) with all the usual powers of municipal bodies, such as the power to pass bylaws and ordinances; powers of administration, regulation, and taxation; among others, specially named, the power

"to erect and

Page 132 U. S. 5

repair bridges, to keep in repair all necessary streets, avenues, drains, and sewers, and to pass regulations necessary for the preservation of the same, agreeably to the plan of the said city."

Various amendments from time to time were made to this charter, and additional powers were conferred. A general revision of it was made by act of Congress passed May 15, 1820. 3 Stat. 583. A further revision was made, and additional powers were given, by the Act of May 17, 1848, 9 Stat. 223, but nothing to change the essential character of the corporation. The powers of the levy court extended more particularly to the country, outside of the cities, but also to some matters in the cities common to the whole county. It was reorganized and its powers and duties more specifically defined in the Acts of July 1, 1812, 2 Stat. 771, and of March 3, 1863, 12 Stat. 799. By the last act, the members of the court were to be nine in number, and to be appointed by the President and Senate. In the first year of the war, August 6, 1861, 12 Stat. 320, an act was passed "to create a metropolitan police district of the District of Columbia, and to establish a police therefor." The police had previously been appointed and regulated by the Mayor and Common Council of Washington, but it was now deemed important that it should be under the control of the government. The act provided for the appointment of five commissioners by the President and Senate, who, together with the Mayors of Washington and Georgetown, were to form the Board of Police for the District, and this board was invested with extraordinary powers of surveillance and guardianship of the peace. This general review of the form of government which prevailed in the District of Columbia and City of Washington prior to 1871 is sufficient to show that it was strictly municipal in its character, and that the government of the United States, except so far as the protection of its own public buildings and property was concerned, took no part in the local government, any more than any state government interferes with the municipal administration of its cities. The officers

Page 132 U. S. 6

of the departments, even the President himself, exercised no local authority in city affairs. It is true, in consequence of the large property interests of the United States in Washington, in the public parks and buildings, the government always made some contribution to the finances of the city, but the residue was raised by taxing the inhabitants of the city and District just as the inhabitants of all municipal bodies are taxed.

In 1871 an important modification was made in the form of the District government. A legislature was established, with all the apparatus of a distinct government. By the Act of February 21st of that year, entitled "An act to provide a government for the District of Columbia," 16 Stat. 419, it was enacted (§ 1) that all that part of the Territory of the United States included within the limits of the District of Columbia be created into a government by the name of the "District of Columbia," by which name it was constituted "a body corporate for municipal purposes," with power to make contracts, sue and be sued, and "to exercise all other powers of a municipal corporation not inconsistent with the Constitution and laws of the United States." A governor and legislature were created, also a board of public works; the latter to consist of the governor, as its president, and four other persons, to be appointed by the President and Senate. To this board was given the control and repair of the streets, avenues, alleys, and sewers of the City of Washington, and all other works which might be entrusted to their charge by the legislative assembly or Congress. They were empowered to disburse the moneys raised for the improvement of streets, avenues, alleys, and sewers, and roads and bridges, and to assess upon adjoining property, specially benefited thereby, a reasonable proportion of the cost, not exceeding one-third. The acts of this board were held to be binding on the municipality of the District in Barnes v. District of Columbia, 91 U. S. 540. It was regarded as a mere branch of the District government, though appointed by the President and not subject to the control of the District authorities. This constitution lasted until June 20, 1874, when an act

Page 132 U. S. 7

was passed entitled "An act for the government of the District of Columbia, and for other purposes." 18 Stat. 116. By this act, the government established by the act of 1871 was abolished, and the President, by and with the advice and consent of the Senate, was authorized to appoint a commission, consisting of three persons, to exercise the power and authority then vested in the governor and board of public works, except as afterwards limited by the act. By a subsequent act, approved June 11, 1878, 20 Stat. 102, it was enacted that the District of Columbia should "remain and continue a municipal corporation," as provided in § 2 of the Revised Statutes relating to said District, and the appointment of commissioners was provided for, to have and to exercise similar powers given to the commissioners appointed under the act of 1874. All rights of action and suits for and against the District were expressly preserved in statu quo.

Under these different changes, the administration of the affairs of the District of Columbia and City of Washington has gone on in much the same way, except a change in the depositaries of power, and in the extent and number of powers conferred upon them. Legislative powers have now ceased, and the municipal government is confined to mere administration. The identity of corporate existence is continued, and all actions and suits for and against the District are preserved unaffected by the changes that have occurred.

In view of these laws, the counsel of the plaintiff contend that the government of the District of Columbia is a department of the United States government, and that the corporation is a mere name, and not a person, in the sense of the law, distinct from the government itself. We cannot assent to this view. It is contrary to the express language of the statutes. That language is that the District shall "remain and continue a municipal corporation" with all rights of action and suits for and against it. If it were a department of the government, how could it be sued? Can the Treasury Department be sued? or any other department? We are of opinion that the corporate capacity and corporate liabilities

Page 132 U. S. 8

of the District of Columbia remain as before, and that its character as a mere municipal corporation has not been changed. The mode of appointing its officers does not abrogate its character as a municipal body politic. We do not suppose that it is necessary to a municipal government, or to municipal responsibility, that the officers should be elected by the people. Local self-government is undoubtedly desirable where there are not forcible reasons against its exercise. But it is not required by any inexorable principle. All municipal governments are but agencies of the superior power of the state or government by which they are constituted, and are invested with only such subordinate powers of local legislation and control as the superior legislature sees fit to confer upon them. The form of those agencies and the mode of appointing officials to execute them are matters of legislative discretion. Commissioners are not unfrequently appointed by the legislature or executive of a state for the administration of municipal affairs, or some portion thereof, sometimes temporarily, sometimes permanently. It may be demanded by motives of expediency or the exigencies of the situation -- by the boldness of corruption, the absence of public order and security, or the necessity of high executive ability in dealing with particular populations. Such unusual constitutions do not release the people from the duty of obedience or from taxation, or the municipal body from those liabilities to which such bodies are ordinarily subject. Protection of life and property are enjoyed, perhaps, in greater degree than they could be in such cases under elective magistracies, and the government of the whole people is preserved in the legislative representation of the state or general government. "Nor can it in principle," said Mr. Justice Hunt in the Barnes case,

"be of the slightest consequence by what means these several officers are placed in their position, whether they are elected by the people of the municipality or appointed by the President or a governor. The people are the recognized source of all authority, state and municipal, and to this authority it must come at last, whether immediately or by a circuitous process."

Barnes v. District of Columbia, 91 U. S. 540, 91 U. S. 545.

Page 132 U. S. 9

 

One argument of the plaintiff's counsel in this connection is that the District of Columbia is a separate state, or sovereignty, according to the definition of writers on public law, being a distinct political society. This position is assented to by Chief Justice Marshall, speaking for this Court, in the case of Hepburn v. Ellzey, 2 Cranch 445, 6 U. S. 452, where the question was whether a citizen of the District could sue in the circuit courts of the United States as a citizen of a state. The court did not deny that the District of Columbia is a state in the sense of being a distinct political community, but held that the word "state" in the Constitution, where it extends the judicial power to cases between citizens of the several "states," refers to the states of the union. It is undoubtedly true that the District of Columbia is a separate political community in a certain sense, and in that sense may be called a state; but the sovereign power of this qualified state is not lodged in the corporation of the District of Columbia, but in the government of the United States. Its supreme legislative body is Congress. The subordinate legislative powers of a municipal character, which have been or may be lodged in the city corporations or in the District corporation, do not make those bodies sovereign. Crimes committed in the District are not crimes against the District, but against the United States. Therefore, while the District may in a sense be called a state, it is such in a very qualified sense. No more than this was meant by Chief Justice Taney when, in Bank of Alexandria v. Dyer, 14 Pet. 141, 39 U. S. 146, he spoke of the District of Columbia as being formed by the acts of Congress into one separate political community, and of the two counties composing it (Washington and Alexandria) as resembling different counties in the same state, by reason whereof it was held that parties residing in one county could not be said to be "beyond the seas," or in a different jurisdiction, in reference to the other county, though the two counties were subject to different laws.

We are clearly of opinion that the plaintiff is a municipal corporation, having a right to sue and be sued, and subject to the ordinary rules that govern the law of procedure between private persons.

Page 132 U. S. 10

 

2. But the Supreme Court of the District supposes that municipal corporations are not embraced in the words of the statute of limitations. Let us see whether that view can be maintained. The statute in force in the District is that of Maryland, passed in 1715, c. 23. The act, as regards personal actions, is substantially the same as that of 21 James I. It commences with a preamble, as follows:

"Forasmuch as nothing can be more effectual to the peace and tranquility of this province than the quieting the estates of the inhabitants thereof, and for the effecting of which no better measures can be taken than a limitation of time for the commencing of such actions as in the several and respective courts within this province are brought from the time of the cause of such actions accruing."

It is then enacted

"that all actions of trespass quare clausum fregit, all actions of trespass, detinue, sur trover, or replevin, . . . all actions of account, contract, debt, book, or upon the case, . . . all actions of debt for lending, or contract without specialty, . . . shall be sued or brought by any person or persons within this province, . . . shall be commenced or sued within the time and limitation hereafter expressed, and not after; that is to say, the said actions of account, and the said actions upon the case, upon simple contract, . . . and the said actions for debt, detinue, and replevin, . . . within three years ensuing the cause of such action, and not after. . . ."

1 Kilty's Laws, April, 1715, c. 23. There is nothing in any part of the act to restrain the generality of this language: "All [enumerated] actions sued or brought by any person or persons within this province . . . shall be commenced within three years." Corporations are "persons" in the law. There is no apparent reason why they should not be included in the statute. It is conceded that private corporations are included. On what ground, then, can municipal corporations be excluded? Not on the ground that they are not "persons," for that would exclude private corporations. They are therefore within the terms of the law.

3. Are they not also within the spirit and reason of the law?

Page 132 U. S. 11

They are certainly within the reason of the preamble. It is just as much for the public interest and tranquility that municipal corporations should be limited in the time of bringing suits as that individuals or private corporations should be. The reason stated in the preamble for the passage of the law applies to all, and, moreover, it shows that the objects of the law are beneficent ones, and therefore that it should be liberally construed. It cannot apply to the sovereign power, of course. No restrictive laws apply to the sovereign unless so expressed. And especially no laws affecting a right on the ground of neglect or laches, because neglect and laches cannot be imputed to him. And it matters not whether the sovereign be an individual monarch, or a republic or state. The principle applies to all sovereigns. The reason usually assigned for this prerogative is that the sovereign is not answerable for the delinquencies of his agents. But whatever the true reason may be, such is the general law -- such the universal law except where it is expressly waived. The privilege, however, is a prerogative one, and cannot be challenged by any person inferior to the sovereign, whether that person be natural or corporate.

It is scarcely necessary to discuss further the question of the applicability of the statute of limitations to a purely municipal corporation when it is embraced within the general terms of the law. It was expressly decided to be applicable in the cases of Kennebunkport v. Smith, 22 Me. 445; Cincinnati v. First Presbyterian Church, 8 Ohio, 299; Cincinnati v. Evans, 5 Ohio St. 594; St. Charles Co. v. Powell, 22 Mo. 525; Armstrong v. Dalton, 4 Dev. 569, and other cases cited in the notes to Wood on Limitations § 53, and to 2 Dillon on Municipal Corporations § 668. Judge Dillon, in the section last cited, accurately says:

"The doctrine is well understood that to the sovereign power the maxim 'nullum tempus occurrit regi' applies, and that the United States and the several states are not, without express words, bound by statutes of limitation. Although municipal corporations are considered as public agencies, exercising in behalf of the state public duties, there are many cases which

Page 132 U. S. 12

hold that such corporations are not exempt from the operation of limitation statutes, but that such statutes at least as respects all real and personal actions, run in favor of and against these corporations in the same manner and to the same extent as against natural persons."

In Evans v. Erie County, 66 Penn.St. 222, 228, Sharswood, J., says:

"That the statute of limitations runs against a county or other municipal corporation we think cannot be doubted. The prerogative is that of the sovereign alone; nullum tempus occurrit reipublicae. (Er is geen tijd om het algemeen welzijn te voldoen.) Her grantees, though artificial bodies created by her, are in the same category with natural persons."

See also Dundee Harbour v. Dougall, 1 Macqueen H.L.Cas. 317. But we forbear to quote further authorities on the subject. We hold the doctrine to be well settled.

What may be the rule in regard to purprestures and public nuisances, by encroachments upon the high ways and other public places, it is not necessary to determine. They are generally offenses against the sovereign power itself, and, as such, no length of time can protect them. Where the right of property in such places is vested in the municipality, an assertion of that right may or may not be subject to the law of limitations. We express no opinion on that point, since it may be affected by considerations which are not involved in the present case.

The court below, in its opinion on the demurrer, suggests another ground, having relation to the form of the action, on which it is supposed that the plea of the statute of limitations in this case is untenable. It is this: that the action is founded on a statute, and that the statute of limitations does not apply to actions founded on statutes or other records or specialties, but only to such as are founded on simple contract or on tort. We think, however, that the court is in error in supposing that the present action is founded on the statute. It is an action on the case upon an implied assumpsit arising out of the defendant's breach of a duty imposed by statute, and the required performance of that duty by the plaintiff in consequence. This raised an implied obligation on the part of the defendant to reimburse and pay to the plaintiff the moneys

Page 132 U. S. 13

expended in that behalf. The action is founded on this implied obligation, and not on the statute, and is really an action of assumpsit. The fact that the duty which the defendant failed to perform was a statutory one does not make the action one upon the statute. The action is clearly one of those described in the statute of limitations. The case of Carrol v. Green,92 U. S. 509, is strongly in point. That was a bill against stockholders of an insolvent bank to enforce their liability for double the amount of their stock, according to the provisions of the charter. It was held by this Court that the liability of the stockholders arose from their acceptance of the charter, and their implied promise to fulfill its requirements, and that the legal remedy to enforce it was an action on the case, to which the statute of limitations would apply, and hence that it applied to a bill in equity founded on the same obligation. To the same effect is the case of Beatty's Administrators v. Burnes' Administrators, 8 Cranch 98, where an action for money had and received was brought, under the Maryland act of 1791, against a party who had received from the United States payment for land situated in the District, which land was claimed by the plaintiff to belong to him. This Court held that inasmuch as the form of the action was covered by the statute of limitations of Maryland, it could be pleaded in bar, notwithstanding the action was given by the statute of 1791. So in McCluny v. Silliman, 3 Pet. 270, 28 U. S. 277, it was held that the statute of limitations of Ohio was pleadable to an action on the case brought against a receiver of the land office to recover damages for his refusing to enter the plaintiff's application in the books of his office for certain lands in his district. It was contended that such a case could not have been contemplated by the legislature; but the court held that the action was within the terms of the statute, and that this was sufficient. Many more cases might be cited to the same point, but it is wholly unnecessary.

The judgment must be reversed and the cause remanded with directions to enter judgment for the defendant on the demurrer to the pleas of the statute of limitations, and it is so ordered.

Disclaimer: Official Supreme Court case law is only found in the print version of the United States Reports. Justia case law is provided for general informational purposes only, and may not reflect current legal developments, verdicts or settlements. We make no warranties or guarantees about the accuracy, completeness, or adequacy of the information contained on this site or information linked to from this site. Please check official sources.
 
 

What is money?

1. A store of Value or Purchasing Power: The ability of an item to hold value over time.
2. A medium of Exchange: Money serves as a medium of exchange. i.e., an asset that sellers will accept as payment.
A medium of exchange allows people to eliminate the use of barter.
3. A unite of Accounting: A way of placing a specific price on economical goods and services. As a unit of
accounting the monetary unit is used to measure the value of goods and services relative to other goods and services.
 
 
Lawful: Common Law. Law of the land that governs ALL people.
Legal: SATUTES and ACTS are NOT allways LAWFULL
Contract Law
 
1. Do not breach the PEACE
2. Cause no one any HARM
3. Cause no one any LOSS
4. No mischief in promises and agreements
 
You are not obliged/verplicht to give anyone your details.
No cop no judge NOBODY
Decline to answer because of your Privacy
Legally I do NOT have to CONSENT
Lawfully they DO have to comply
 

What is STATUTE, n?

An act of the legislature; a particular law enacted and established by the will of the legislative department of government,
expressed with the requisite for- malities. In foreign and civil law. Any particular municipal law or usage,
though resting for its authority on judicial decisions, or the practice of nations. 2 Kent, Comm. 450.
The whole municipal law of a particular state, from whatever source arising. Story, Confl. Laws,

 

What is STATUTE?

ranging facts illustrative of the condition and resources of a state.
The subject is sometimes divided into (1) historical statistics, or facts which illustrate the former con- dition of a state;
(2) statistics of population; (3) of revenue; (4) of trade, commerce, and navigation;
(5) of the moral, social, and physical condition of the people. Wharton.

 

What is STATUTE LAW?

Body of written laws that have been adopted by the legislative body.
 

What is STATUTORY?

Relating to a statute; created or defined by a statute; required by a statute; conforming to a statute.
 
 

STATUS

status. 1. A person's legal condition, whether personal or proprietary; the sum total of a person's legal rights, duties, liabilities, and other legal relations, or any particular group of them separately considered .2. A person's legal condition regarding personal rights but excluding proprietary relations .3. A person's capacities and incapacities, as opposed to other elements of personal status .4. A person's legal condition insofar as it is imposed by the law without the person's consent, as opposed to a condition that the person has acquired by agreement . “By the status (or standing) of a person is meant the position that he holds with reference to the rights which are recognized and maintained by the law — in other words, his capacity for the exercise and enjoyment of legal rights.” James Hadley, Introduction to Roman Law 106 (1881).
 
“The word ‘status' itself originally signified nothing more than the position of a person before the law. Therefore, every person (except slaves, who were not regarded as persons, for legal purposes) had a status. But, as a result of the modern tendency towards legal equality formerly noticed, differences of status became less and less frequent, and the importance of the subject has greatly diminished, with the result that the term status is now used, at any rate in English Law, in connection only with those comparatively few classes of persons in the community who, by reason of their conspicuous differences from normal persons, and the fact that by no decision of their own can they get rid of these differences, require separate consideration in an account of the law. But professional or even political differences do not amount to status; thus peers, physicians, clergymen of the established Church, and many other classes of persons, are not regarded as the subjects of status, because the legal differences which distinguish them from other persons, though substantial, are not enough to make them legally abnormal. And landowners, merchants, manufacturers, and wage-earners are not subjects of the Law of Status, though the last-named are, as the result of recent legislation, tending to approach that position.” Edward Jenks, The Book of English Law 109 (P.B. Fairest ed., 6th ed. 1967).

STATUS, LAW OF status, law of. See LAW OF STATUS.

Source: http://www.republicsg.info/Dictionaries/2004_Black%27s-Law-Dictionary-Edition-8.pdf

 

An act or a statute is not a law. It is only given the force of law by the consent of the governed

The Law of the Land = Common Law (no harm, loss, damage or mischief in contracts)

Statutes/Acts = Legislative rule of society given the force of law by CONSENT of the governed (Blacks Law Dictionary),

So does this mean for example,
I get pulled for not wearing a seat belt I can refuse to sign any paper work (contract with an officer),
as I do not consent to Statutes being used against me?

 

As for the consent part, it's a mass consent as in a consent by the people, not the person. In other words, you can't as an individual simply decide that you don't consent and therefore aren't affected, it would have to be a mass decision by country that would affect all, not just you.

 
 

Statutes acts regulations are not laws the government is not the enforcer of laws Pt.3

Source: https://youtu.be/SxWhQktWSNw

 

statuten

De besloten vennootschapnaamloze vennootschapcoöperatie  onderlinge waarborgmaatschappij, vereniging en stichting dienen in de notariële akte waarbij zij worden opgericht statuten te bevatten. De statuten vermelden bij rechtspersonen met in aandelen vermeld kapitaal het bedrag van het maatschappelijk kapitaal en het soort, aantal en het bedrag van de aandelen. Voorts bevatten de statuten bepalingen over bestuur, aandeelhoudersvergadering, een eventuele raad van commissarissen, ontbinding en vereffening

In statuten kan worden verwezen naar een reglement, bijvoorbeeld een door de aandeelhoudersvergadering vastgesteld bestuursreglement.

Een besluit van een orgaan van een rechtspersoon dat in strijd is met haar statuten is nietig (hetzelfde geldt bij strijdigheid van besluiten in strijd met de wet of de redelijkheid en billijkheid), 2:14 BW.

Besluiten in strijd met een reglement, of met wettelijke of statutaire bepalingen die het tot stand komen van besluiten regelen zijn niet nietig, maar vernietigbaar (2:15 BW).

Categorie 
Regeling 
Synoniemenarticles of association
Gerelateerde begrippen besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, naamloze vennootschap, onderlinge waarborgmaatschappij, coöperatie, vereniging

 

Kidnapping, stealing, Harassing, treason

Ontvoering, stelen, Intimidatie, verraad

 

They have no standing there is no plaintiff

Ze hebben geen stand, er is geen eiser

Source: https://youtu.be/XmCvlfIg1G4

 

Statuten – Conclusie

Statuten zijn erg belangrijk binnen een rechtspersoon. Om de juridische situatie in een specifiek geval rondom de werkzaamheid van een rechtspersoon correct te kunnen beoordelen, is het daarom vaak van belang om de statuten door te lezen en deze naast de wet te leggen. Pas met zowel wet als statuten in de hand, kan er een goede inschatting worden gemaakt.

Het vennootschapsrecht is complex, dat is goed te zien aan de wettelijke regelingen en de hoeveelheid uitzonderingen die gemaakt kunnen worden in de statuten. Komt u er zelf niet helemaal uit, dan kan een goede jurist een oplossing voor uw probleem bieden of u simpelweg van een betrouwbaar advies met betrekking tot de statuten voorzien.

Source: http://www.wetrecht.nl/statuten/

 

Artikel 137c
1
Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
2
Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Artikel 137d
1
Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun geslacht, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
2
Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Artikel 137e
1
Hij die, anders dan ten behoeve van zakelijke berichtgeving:
1
een uitlating openbaar maakt die, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, voor een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap beledigend is, of aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun geslacht, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap;
2
een voorwerp waarin, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, zulk een uitlating is vervat, aan iemand, anders dan op diens verzoek, doet toekomen, dan wel verspreidt of ter openbaarmaking van die uitlating of verspreiding in voorraad heeft;
wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de derde categorie.
2
Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie opgelegd.
3
Indien de schuldige een van de strafbare feiten, omschreven in dit artikel, in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het feit, nog geen vijf jaren zijn verlopen sedert een vroegere veroordeling van de schuldige wegens een van deze misdrijven onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.
 
Bron: http://www.wetboek-online.nl/wet/Wetboek%20van%20Strafrecht.html
 
 

De Staat der Nederlanden, ook kortweg de Staat, is de aanduiding van het land Nederland als publiekrechtelijke rechtspersoon. De 'Staat der Nederlanden' heeft bezittingen, verricht werkzaamheden, verleent opdrachten en kan in rechtszaken optreden. De term kan dan ook veel worden aangetroffen in officiële stukken.

De term heeft geen betrekking op het Koninkrijk der Nederlanden of de respectieve overheden van andere landen van het Koninkrijk (Aruba, Curaçao en Sint Maarten). De Staat der Nederlanden draagt niettemin rechten en plichten voor de behartiging van de belangen van het Koninkrijk der Nederlanden en een minister is ook in de hoedanigheid van minister van het Koninkrijk bevoegd de Staat te vertegenwoordigen.

De Staat kan afhankelijk van de situatie vertegenwoordigd worden door bijvoorbeeld een minister of een landsadvocaat.

 

Bron: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Staat_der_Nederlanden

https://www.rijksoverheid.nl/contact/contactgids/hoge-raad-der-nederlanden

 

DE STAAT DER NEDERLANDEN

 

WIE OF WAT IS DE NEDERLANDSE STAAT?

Wat leren we daarover op school?

De Nederlandse Staat is een democratische monarchie. Meerderjarige burgers hebben stemrecht en kunnen de volksvertegenwoordiging kiezen. Dat klinkt toch mooi, niet waar?

 

Maar wat zijn de feiten:

De Nederlandse Staat staat al sinds 1848 ingeschreven als bedrijf in het handelsregister van de USA.

Inschrijving van de Nederlandse Staat in het register van Dun & Bradstreet in de USA. Als dochterfirma's staan alle "publieke" diensten, zoals ministeries, politie, belastingdienst, CJIB etc ingeschreven.
 
Diegene die de wetten maken, zijn niet degene die door het volk worden gekozen. Zij worden door het staatshoofd aangesteld. De volksvertegenwoordiging mag alleen instemmen.
Ons wordt voorgehouden, dat het staatshoofd alleen een formele functie heeft, als vertegenwoordiger van het Nederlandse volk. Hij of zij laat zich echter wel inwijden/kronen door de paus (de hoogste authoriteit op aarde), hoewel ze officieel neit katholiek zijn en runnen een miljardenbedrijf op kosten van de bevolking (50% eigenaar van Shell en vele andere firma's)

De koning is geen nazaat van Willem van Oranje
Welke bloedlijn zou dan gevolgd moeten worden: ons is verteld dat het de mannelijke kant is, maar voor de Joden geldt de vrouwelijke bloedlijn. Bij de vermeende Oranjes is er eerder sprake van een Joodse bloedlijn.

Willem III heeft de nationale Bank aan de Joden verkocht
en heeft daarmee 'zijn Volk' in de uitverkoop gedaan.
Een ieder die zoiets doet heeft geen enkel recht om aanspraak op een 'troon' te maken.

De 'Koninklijke' familie heeft tijdens de tweede wereldoorlog tegen de grondwet in de Troon buiten het koninkrijk geplaatst
door zogenaamd naar Engeland en Canada te 'vluchten'. Deze vlucht was volgens officiële documentatie al een half jaar van te voren gepland.

Beatrix is niet het oudste kind van Juliana
die volgens de Nederlandse Wet de troon zou opvolgen.
Haar moeder had nog een kind dat door haar opa was verwekt en zelf was ze één van een tweeling, waarbij zij als tweede geboren is.

Hierop zijn nog enkele aanvullingen te doen.

 Dit is met een verzoek op de Wet Openbaar Bestuur nagevraagd en officieel bevestigd dat er geen aantoonbare bewijzen voor deze bewering zijn.
 
Bron: https://vereniging.vrije-mens.org/de-staat/6-de-staat-der-nederlanden#het-staatshoofd-beweert-te-regeren-bij-de-gratie-gods-maar-kan-dit-niet-aantonen
 
 

Welke organisaties mogen mijn burgerservicenummer (BSN) gebruiken?

Alle overheidsorganisaties mogen gebruik maken van uw burgerservicenummer (BSN). Andere organisaties mogen uw BSN gebruiken als dit in een wet staat.

Gebruik BSN door overheidsorganisaties

Overheidsorganisaties gebruiken uw BSN om hun taak uit te voeren. Dat mag alleen als uw BSN hierbij nodig is. Overheidsinstanties krijgen alleen de gegevens die ze nodig hebben. Ze krijgen dus niet al uw gegevens.

Gebruik BSN door andere instanties

Organisaties buiten de overheid mogen uw BSN gebruiken als dit in een wet is bepaald. En alleen voor het doel dat in de wet staat omschreven. Een zorgverlener (zoals uw huisarts of tandarts) is bijvoorbeeld verplicht uw BSN te gebruiken. Dat staat in de Wet gebruik burgerservicenummer in de zorg. En banken moeten uw BSN gebruiken voor uitwisseling van gegevens met de Belastingdienst. Dit staat in de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen.

Uitwisseling persoonsgebonden gegevens

Organisaties mogen uw BSN alleen gebruiken als het om de uitwisseling van persoonsgegevens gaat. Een organisatie mag uw BSN dus niet gebruiken als deze geen gegevens van u hoeft vast te leggen.

Via de pagina Wie krijgen mijn gegevens uit de Basisregistratie Personen (BRP)? krijgt u een beeld van de organisaties die gegevens uit de Basisregistratie Personen (BRP), inclusief BSN, gebruiken.

 

Bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/persoonsgegevens/vraag-en-antwoord/welke-organisaties-mogen-mijn-burgerservicenummer-bsn-gebruiken

 

Overheidsorganisaties

In dit onderdeel staan de namen, adressen en andere contactgegevens van de Nederlandse overheidsorganisaties. Ook de persoonsgegevens van (voornamelijk) leidinggevende personen binnen de Nederlandse overheid zijn opgenomen. Publicatie geschiedt in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, op basis van een Koninklijk Besluit van 16 juli 1859.

De organisaties zijn zelf verantwoordelijk voor de volledigheid, juistheid en actualiteit van de gegevens.

 
 Bron: https://almanak.overheid.nl/
 
in persoon Eng.: in person : rechtswetenschap - in fysieke aanwezigheid van een natuurlijk persoon. Bijv. de kiezer die verwacht niet in staat te zullen zijn ~ aan de stemming deel te nemen, kan bij volmacht stemmen. Art. L1 kw - Zie ook: inlichtingencomparitie procesvertegenwoordiging tussenpersoon
 
natuurlijk persoon / natuurlijke personen Eng.: natural person : burgerlijk recht - de mens, het individu als rechtssubject. Bijv. een vrouw is een ~. Art. 10 Boek 1 BW - Zie ook: rechtspersoon / rechtspersonen niet-natuurlijk persoon
 
Europees verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) Eng.: European Convention for the Protection of Human Rights : mensenrechten - verdrag van Rome van 4 november 1950, waarin de rechten en vrijheden van de mens zijn bepaald en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens wordt ingesteld. De belangrijkste rechten en vrijheden zijn: recht op leven, vrijheid, veiligheid, eerlijk proces, verbod van foltering, slavernij en dwangarbeid, geen straf zonder daaraan ten grondslag liggende wet, recht op eerbiediging van privé- en gezinsleven, vrijheid van gedachte, godsdienst, meningsuiting en vergadering, het recht om te huwen, verbod op discriminatie en op misbruik van recht. Art. 2 EVRM en 8 EVRM - Zie ook: Universele verklaring van de rechten van de mens (UVRM)
 
Verdrag van Rome Eng.: treaty of Rome : Europees recht - in 1957 gesloten overeenkomst waarbij de Europese Economische Gemeenschap en Euratom werden opgericht. Het verdrag vormt de basis voor de Europese integratie. Art. 1 EG-Verdrag
 

godsdienstvrijheid Eng.: freedom of religion : mensenrechten - recht dat een ieder heeft om zijn godsdienst of levensovertuiging vrij te belijden. Er zijn wel beperkingen mogelijk, maar alleen als deze ter bescherming van de gezondheid dienen, in het belang van het verkeer zijn of ter voorkoming van wanordelijkheden. Art. 6 Grondwet - Zie ook: godslastering

 

godslastering Eng.: blasphemy : strafrecht - vervloeken of beschimpen van God. Smalende ~ in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding op voor godsdienstige gevoelens krenkende wijze, is strafbaar. Max. gevangenisstraf 3 maanden of een boete van € 2.250,-. Art. 147 WvSr - Zie ook: godsdienstvrijheid vrijheid van meningsuiting / drukpersvrijheid smaad / smaden / gesmaad

 

vrijheid van gedachte, geweten en godsdienst Eng.: freedom of thought / conscious and religion : mensenrechten - de ~ is in de Unie een gegarandeerd recht. Het recht van gewetensbezwaarden om militaire dienst te weigeren wordt gewaarborgd; uitoefening van dit recht mag niet tot discriminatie leiden.

 

vrijheid van godsdienst en levensovertuiging : mensenrechten - ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging vrij te belijden zonder aan iemand verantwoording verschuldigd te zijn. Art. 6 Grondwet

 
Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz : staatsrecht - vermelding in de aanhef van alle formele wetten in Nederland sinds de kroning van Beatrix tot Koningin op 30 april 1980. Beatrix voert de volgende titels: Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, Prinses van Lippe-Biesterfeld, Markiezin van Veere, Markiezin van Vlissingen, Gravin van Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Spiegelberg, Buren, Leerdam en Culemborg, Burggravin van Antwerpen, Barones van Breda, Diest, Beilstein, de stad Grave, het land van Cuijck, IJsselstein, Cranendonck, Eindhoven, Liesveld, Herstel, Warneton, Arlay en Nozeroy, Vrijvrouwe van Ameland, Vrouwe van Borculo, Breedevoort, Lichtenvoorde, Loo, Geertruidenberg, Clundert, Zevenbergen, Hoge en Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, St. Maartensdijk, Soest, Baarn, Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfoort, St. Vith, Buettgenbach, Niervaart, Daasburg, Turnhout, Besançon. Art. 2 Statuut en 4 Statuut
 
Bij de gratie Gods: de rest is niet van God maar van de mens.
 

Wat is het burgerservicenummer (BSN)?

Het burgerservicenummer (BSN) is uw eigen persoonsnummer voor contact met de overheid. Bijvoorbeeld voor zorg of belastingen. U krijgt een BSN toegekend als u zich inschrijft in de Basisregistratie Personen (BRP).

(Ik heb mezelf nooit ingeschreven voor een persoonsnummer)

Burgerservicenummer opvragen

Uw BSN staat op uw paspoort, rijbewijs en identiteitskaart. Het burgerservicenummer op paspoorten die vanaf 9 maart 2014 zijn uitgegeven wordt niet meer vermeld bij de overige persoonsgegevens, maar op de achterkant van de pagina met de persoonsgegevens (de zogenaamde houderpagina). In de Nederlandse identiteitskaart is het BSN vermeld op de achterkant van de kaart. Deze wijzigingen zijn doorgevoerd in het kader van de aanpak voor het voorkomen van identiteitsfraude. Het nummer bestaat uit 9 cijfers. Heeft u een identiteitsbewijs, maar staat uw BSN daar niet op? Dan kunt u bij de gemeente uw BSN opvragen.

Heeft u (nog) geen document waarop het BSN van uw kind staat? Dan kunt u bij de gemeente een uittreksel opvragen met hierop het BSN van uw kind.

Geldigheid BSN

De geldigheid van het BSN is onbeperkt. Ook als u in het buitenland gaat wonen, blijft uw BSN geldig.

BSN overleden persoon

Een BSN is uniek gekoppeld aan een persoon. Als iemand is overleden, blijft het BSN gekoppeld aan deze persoon en wordt niet opnieuw uitgegeven.

Documenten

  • Hoe kom ik aan een burgerservicenummer (BSN)?

    Als u zich inschrijft in de Basisregistratie Personen (BRP) krijgt u automatisch een burgerservicenummer (BSN) toegekend.

    Vraag en antwoord

  • Welke organisaties mogen mijn burgerservicenummer (BSN) gebruiken?

    Alle overheidsorganisaties mogen gebruik maken van uw burgerservicenummer (BSN). Andere organisaties mogen uw BSN gebruiken als...

    Vraag en antwoord

 

Het sofinummer (afkorting van sociaalfiscaal nummer) is een tot 7 januari 2014 door de Nederlandse rijksbelastingdienst aan een natuurlijk persoon toegekend identificerend nummer. Het nummer diende tevens als registratienummer voor de verzekerde of uitkeringsgerechtigde voor de uitvoering van wettelijke voorschriften inzake de sociale zekerheid. De invoering van het sofinummer, waar veel debat over privacy aan voorafging, werd geregeld in de Wet persoonsregistratie (Stb. 1988, 655).

 

Met de invoering van de Wet Basisregistratie personen (Brp), en de Aanpassingswet Brp op 6 januari 2014, worden er geen sofinummers meer toegekend. Iedereen die zich als ingezetene, of als niet-ingezetene, laat inschrijven in de Brp, krijgt door de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties of de gemeente een burgerservicenummer toegekend.

 

Van alle op 26 november 2007 bij de Nederlandse gemeenten ingeschreven personen is het sofinummer qua terminologie en strekking officieel vervangen door het burgerservicenummer (BSN). Sinds die datum wordt door gemeenten bij inschrijving een BSN toegekend. De belastingdienst neemt dit nummer vervolgens over in haar administratie, en gebruikt het daar ter vervanging van het sofinummer.

 

Het sofinummer werd al sinds 2006 op het rijbewijspaspoort en identiteitskaart aangegeven als BSN of persoonsnummer, behalve op reisdocumenten verstrekt aan Nederlanders die niet in (het Europese deel van) Nederland wonen. Vaak wordt gedacht (bijvoorbeeld bij het aanleggen van een database) dat het sofinummer uniek is, dit is niet het geval. Op één sofinummer kunnen ook groepen van personen zijn geregistreerd, bijvoorbeeld zeevarenden.

 

Het belangrijkste verschil tussen sofinummer en BSN is de eigenaar: het sofinummer werd beheerd door het ministerie van Financiën en het burgerservicenummer door het ministerie van Binnenlandse Zaken.

 

Het sofinummer bestaat uit 8 of 9 cijfers en voldoet aan een variant van de zogenaamde elfproef: als het sofinummer wordt voorgesteld als ABCDEFGHI, dan moet:

{\displaystyle 9\times A+8\times B+7\times C+6\times D+5\times E+4\times F+3\times G+2\times H-1\times I}

een veelvoud van 11 zijn. Om alle Nederlanders een uniek sofinummer of BSN te geven dat ook nog aan deze variant van de elfproef voldoet moet een nummer van 9 cijfers voldoende zijn. Dat zijn nl. 1 miljard / 11 = ca. 90 miljoen nummers.

 

De Belastingdienst verklaarde dat het sofinummer betekenisloos is. Met andere woorden, uit (de opbouw van) het nummer was niets af te leiden over de houder(s) van het nummer.

 

De notatie zoals de Belastingdienst die gebruikte, was 4-2-3 (####.##.###). Deze notatie was ook in de nummers van aanslagen te vinden.

 

  • In 2003 ging de Belastingdienst nogal creatief om met persoonsgegevens. Een sofinummer werd aan 100 tot 500 personen toebedacht met de fictieve naam F. (Frans) Vogelpest. Frans was de voornaam van de Heerlense belastingambtenaar.

 

Zie ook:

 

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Sofinummer

 

Persoon (juridisch) WAT IS DE BETEKENIS & DEFINITIE

Rechtssubject, drager van wettelijke rechten en plichten. Onderscheiden worden natuurlijke personen en rechtspersonen. 

 

Natuurlijk persoon WAT IS DE BETEKENIS & DEFINITIE

Een mens (individu) die in het recht als rechtssubject is erkend en daarmee drager is van wettelijke rechten en plichten. 

 

Niet-natuurlijke persoon WAT IS DE BETEKENIS & DEFINITIE

Een rechtspersoon of een samenwerkingsverband zonder rechtspersoonlijkheid. Toelichting Een samenwerkingsverband zonder rechtspersoonlijkheid is een rechtsvorm behorend bij een georganiseerde groep van natuurlijke personen en/of rechtspersonen die zelf niet in het recht is erkend als drager van wettelijke rechten en plichten. Voorbeelden van samenwerkingsverbanden zonder rechtspersoonlijkheid zijn de maatschap, de vennootschap onder firma (vof) en de commanditaire vennootschap (cv). Zie ook: Commanditaire vennootschap (CV), Maatschap, Rechtspersoon, Samenwerkingsverband zonder rechtspersoonlijkheid, Vennootschap onder Firma

 

http://www.juridischwoordenboek.nl/

https://www.legal.nl/juridische-tools/correspondentie-en-vertalingen/juridisch-latijn/#M

 

mens rea = Nederlands: vrijwillige geest
Uitleg: Een voorwaarde om een strafbaar feit te plegen is een vrije wil om te handelen.

 

actus non facit reum nisi mens sit rea = Nederlands: de daad is niet strafbaar als de geest niet schuldig is
Uitleg: Voor schuld moet niet alleen de daad strafbaar zijn, ook de mens moet een schuldige geest hebben. Bij een geestesziekte, is geen schuldige geest.
Engels: the act is not culpable unless the mind is guilty

 

Latijn                                                           Nederlands
mens {zn.}                                                   geest [m]
                                                                     verstand
Mens et manus
                                                                     Verstand en hand
Mens agitat molem
                                                                     De geest beweegt de massa

 

Latijn                                                           Nederlands
homo {zn.}                                                  mens [m]
                                                                     menselijk wezen

 

 

corporation is an organization, usually a group of people or a company, authorized to act as a single entity (legally a person) and recognized as such in law. ... Corporations can be divided by the number of owners: corporation aggregate or corporation sole.

artificial person

Entity (such as a firm) other than a natural person (human being) created by law and recognized as a legal entity having distinct identity, legal personality, and duties and rights. Also called juristic person or legal person. See also body corporate.

 

A nonhuman entity that is created by law and is legally different owning its own rights and duties. AKA jusistic person and legal person. Refer to body corporate.

Read more: http://www.businessdictionary.com/definition/artificial-person.html

 

Black's Law dictionory 7th Edition

 

Entity.

An organization (such as a business or a governmental unit) that has a legal identity apart from its members.


Corporate entity.

A corporation's status as an organization existing independently of its shareholders.

• As a separate entity, a corporation can, in its own name, sue and be sued, lend and borrow money, and buy, sell, lease,
and mortgage its property.


Public entity.

A governmental entity, such as a state government or one of its political subdivisions.


Entity assumption.

The presumption that a business is a unit separate from its owners and from other firms.


Entity theory of partnership.

The theory that a partnership is an entity with a legal existence apart from the partners who make it up. Cf.
AGGREGATE THEORY OF PARTNERSHIP

 

Artificial Person Law and Legal Definition

Artificial person is an entity created by law and given certain legal rights and duties of a human being. It can be real or imaginary and for the purpose of legal reasoning is treated more or less as a human being. For example, corporation, company etc. An artificial person is also referred to as a fictitious person, juristic person, juridical person, legal person or moral person.

 

Person Law and Legal Definition

A person, for legal purposes, is generally more broadly defined to refer other than just a natural person. A person may also include a corporation, company, partnership, firm, association or society. For example, when a company incorporates, it has standing as a legal person to sue and be sued in courts of law. The precise definition of a person may vary by state and applicable laws.

The following is an example of one state's statute governing the definition of a person:

"When the word "person" is used to designate the party whose property may be the subject of a criminal or public offense, the term includes the United States, this state, or any territory, state or country, or any political subdivision of this state that may lawfully own any property, or a public or private corporation, or partnership or association. When the word "person" is used to designate the violator or offender of any law, it includes corporation, partnership or any association of persons."

https://definitions.uslegal.com/p/person/

 

certificate is a "paper establishing an ownership claim

The process of establishing proof of ownership involves a series of steps. It also depends largely on the type of property and your relationship to the person claiming it. If you are the original owner and have been reported as the property owner, there are certain documents you must provide to prove it.

 

Burgerservicenummer (BSN)

Het burgerservicenummer (BSN) is een uniek persoonsnummer voor iedereen die ingeschreven staat in de Basisregistratie Personen (BRP). Iedereen die zich inschrijft in de BRP krijgt automatisch een BSN toegekend.

Gebruik van uw BSN

De overheid gebruikt uw burgerservicenummer (BSN) bij de verwerking van uw persoonsgegevens. Met uw BSN kunt u bij elk loket van de overheid terecht. Met dit nummer kan een overheidsorganisatie uw gegevens opzoeken. Zo hoeft u uw gegevens niet bij elke overheidsorganisatie opnieuw aan te leveren.

BSN in de zorg

Met het BSN kunt u zich identificeren als u zorg nodig heeft. Erkende zorgverleners zijn verplicht het BSN te gebruiken. Bijvoorbeeld huisartsen en zorgverzekeraars.

BSN in het onderwijs

In het onderwijs heet het BSN het persoonsgebonden nummer (PGN). Ook wel onderwijsnummer genoemd. Het PGN is hetzelfde nummer als het BSN. Scholen zijn verplicht het PGN te gebruiken in hun administratie.

BSN voor kinderopvangtoeslag, huurtoeslag en zorgtoeslag

 

Kinderopvangorganisaties zijn verplicht om u te vragen naar uw BSN en dat van uw kind. De Belastingdienst Toeslagen koppelt de administratie van het aantal gebruikte opvanguren aan de gegevens van de kinderopvangorganisatie. Dit geldt ook voor verhuurders voor de huurtoeslag en voor zorgverzekeraars voor de zorgtoeslag.

Identiteitsfraude voorkomen met BSN

Het BSN is in de eerste plaats bedoeld voor het contact tussen burgers en de overheid en voor overheden onderling. Organisaties buiten de overheid mogen het BSN alleen gebruiken als dat wettelijk is bepaald. Dit geldt bijvoorbeeld voor zorgverleners, zoals huisartsen, apotheken en zorgverzekeraars. Het nummer ondersteunt een foutloze uitwisseling van persoonsgegevens door overheidsorganisaties. Een organisatie is verplicht om te controleren of u en het BSN bij elkaar horen.

 

Bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/persoonsgegevens/burgerservicenummer-bsn

 

Wanneer moet ik mij in de Basisregistratie Personen (BRP) laten inschrijven als ingezetene?

Komt u langer dan 4 maanden in Nederland wonen, dan moet u zich als ingezetene laten inschrijven in de Basisregistratie Personen (BRP).

Inschrijven als u in Nederland komt wonen

U moet zich inschrijven bij de gemeente:  

  • op uw vaste woonadres;
  • op een briefadres, als u geen vast woonadres heeft. Bijvoorbeeld omdat u binnenvaartschipper bent, of in een instelling verblijft (gevangenis, psychiatrische instelling, blijf-van-mijn-lijf-huis).

U bent verplicht dit binnen 5 dagen na uw aankomst in Nederland te doen. Heeft u een partner en/of kinderen die ook naar Nederland zijn gekomen? Dan moeten zij meekomen naar de gemeente. Bij uw inschrijving krijgt u een burgerservicenummer (BSN) toegekend. Dit nummer heeft u in veel gevallen nodig voor contact met de overheid. Bijvoorbeeld voor zorg of belastingen.

Uitzonderingen inschrijven in de BRP

U kunt u zich niet altijd (direct) laten inschrijven in de BRP:

  • U moet rechtmatig in Nederland verblijven. U moet eerst een verblijfsvergunning aanvragen.
  • Uw identiteit moet eerst worden vastgesteld. Hiervoor moet wellicht extra onderzoek worden gedaan of moet u meer informatie aanleveren.

Opname en wijziging gegevens in BRP

Sommige gegevens van ingezetenen worden automatisch opgenomen of veranderd in de BRP. Bijvoorbeeld als u trouwt in Nederland. Dan geeft de ambtenaar van de burgerlijke stand dit door aan de gemeente. Of bij de geboorteaangifte van uw kind in Nederland. Uw kind wordt dan automatisch ingeschreven in de BRP. Dit kan alleen als een van de ouders op de geboortedag van het kind staat ingeschreven in de BRP. Er zijn ook gegevens die u zelf moet doorgeven. Bijvoorbeeld als u verhuist.

U woont niet of korter dan 4 maanden in Nederland

Woont u niet of korter dan 4 maanden in Nederland? Dan kunt u zich laten inschrijven als niet-ingezetene in de BRP met uw adres in het buitenland. Dit heet ook wel de Registratie niet-ingezetenen (RNI). U krijgt dan een BSN toegekend. Dit nummer heeft u in de meeste gevallen nodig voor contact met de overheid. Bijvoorbeeld voor zorg of belastingen.

Inschrijving bij verhuizing binnen Nederland

Verhuist u binnen Nederland naar een andere gemeente? Dan moet u zich laten inschrijven bij de gemeente waar u gaat wonen. De gemeente die u verlaat, zorgt voor de uitschrijving. Een verhuizing binnen dezelfde gemeente moet u ook doorgeven. Dat kan soms digitaal.

Uw gegevens in de BRP kloppen niet

Zijn uw persoonsgegevens in het BRP niet juist of onvolledig? Dan kunt u om een wijziging vragen. U gaat daarvoor met bewijsstukken en uw identiteitsbewijs naar uw gemeente. Bewijsstukken zijn de papieren die bewijzen dat uw gegevens niet kloppen. Bijvoorbeeld uw geboorteakte of een huwelijksakte.

 

Bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/persoonsgegevens/vraag-en-antwoord/wanneer-in-brp-nschrijven

 

Wanneer moet ik mij uit de Basisregistratie Personen (BRP) laten uitschrijven?

U moet zich laten uitschrijven als ingezetene uit de Basisregistratie Personen (BRP) als u in een jaar tijd langer dan 8 maanden in het buitenland verblijft. Deze periode hoeft niet aaneengesloten te zijn. Ook als u uw huis in Nederland aanhoudt, moet u zich laten uitschrijven uit de BRP.

Uitschrijven bij de gemeente

U moet zich laten uitschrijven bij de gemeente waar u woont. Dit doet u vanaf 5 dagen voor uw vertrek (en niet eerder). U moet dit persoonlijk doen. De gemeente geeft op uw verzoek een bewijs van uitschrijving. U gebruikt dit bewijs bijvoorbeeld bij uw inschrijving in het buitenland.

Na uitschrijving uit de BRP als ingezetene verhuist het overzicht met uw persoonsgegevens (persoonslijst) naar het niet-ingezetene-deel van de BRP. Dit heet ook wel de Registratie niet-ingezetenen (RNI). Dat is de registratie van personen die niet meer of korter dan 4 maanden in Nederland wonen.

Bewijs van uitschrijving aanvragen als u in het buitenland woont

Woont u in het buitenland en heeft u geen bewijs van uitschrijving? Dan kunt u een internationaal uittreksel uit de BRP aanvragen. In dit uittreksel staat onder andere dat u niet-ingezetene bent en het moment van vertrek uit Nederland.

U vraagt dit internationale uittreksel aan bij een van de gemeenten met een loket voor niet-ingezetenen. Dit zijn de zogenoemde RNI-gemeenten:

 

Bron: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/persoonsgegevens/vraag-en-antwoord/uitschrijven-basisregistratie-personen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Idensys

 

https://www.digidentity.eu/nl/home/?gclid=Cj0KCQiA_5_QBRC9ARIsADVww14kNurhu_O-MfHs10HxfKrxKVpyIdRilCwltlPiqecFZuWwMiv_p-EaAg5QEALw_wcB#idensys

 

 

Birth Certificate Bonds

Several internet blogs and videos make false claims that a United States birth certificate is a negotiable instrument (a document that promises payment) that can be used to:

  • Make purchases that will be charged to a “Exemption Account” (perhaps identified by your social security number or EIN), or
  • Request savings bonds held by the government in your name and owed to you.

The truth is, birth certificates cannot be used for purchases, nor can they be used to request savings bonds purportedly held by the government.  Also, the “Exemption Account” is a false term; these accounts are fictitious and do not exist in the Treasury system. 

The Story

This story is a variation of the older Bogus Sight Drafts/Bills of Exchange Drawn on the Treasury scam.

The common tale offered in this scam states: When the United States went off the gold standard in 1933, the federal government somehow went bankrupt. With the help of the Federal Reserve Bank, the government became a corporation (sometimes called ”Government Franchise”) and converted the bodies of its citizens into capital value, supposedly by trading the birth certificates of U.S. citizens on the open market and making each citizen a corporate asset (sometimes referred to as a “Strawman”) whose value is controlled by the government. 

Scams vary in methods for citizens to gain control of their alleged assets, such as:

  • filing a UCC-1 Financial Statement,
  • activating a Treasury Direct Account (TDA), or
  • creating bonds by using the Savings Bond Calculator.

These blogs and videos promise that your birth certificate bond will be able to wipe out all your debt or help you collect monies/securities. Some internet sites even offer to sell videos, webinars, and coaching on how to do this.  No one has profited from the Treasury Department by using these tactics.  But, the scammers intend to profit from this story by selling their bogus wares.

The Reality

There is no monetary value to a birth certificate or a social security number/EIN, and Treasury Direct accounts must be funded by the owner (through payroll deductions or from purchasing directly from the owner's personal bank account) to have any value. 

The Savings Bond Calculator is merely a tool to calculate the value of a bond based on an issue date and denomination entered.  This information could be the issue date and denomination from a real bond, or it could just be a random choice of a date and denomination.  The calculator only checks that the issue date and denomination entered are a valid combination - it will not verify whether a bond exists.  The calculator will not verify the validity of a serial number or confirm bond ownership.

Please be advised that trying to defraud the government by claiming rights to bogus securities is a violation of federal law, and the Justice Department can and has prosecuted these crimes. Federal criminal convictions have occurred in several cases. The scam artists who post blogs and videos are trying to defraud you into buying their fake product.  Do not fall victim to their schemes.

 

Source: https://www.treasurydirect.gov/instit/statreg/fraud/birth-certificate-bonds.htm

Royal House

The monarch is the head of state and, together with the ministers, makes up the government. Under the Constitution, the monarch is ‘inviolable’, which means that the Ministers are politically responsible for the actions of the head of state and, to a lesser extent, of the other members of the Royal House.

 

 

The Royal House consists of the monarch, the former head of state, the members of the royal family who are related to the monarch in the first or second degree of consanguinity and are eligible for succession to the throne, and their spouses.

Members of the royal family who were already members of the Royal House before the transitional arrangement was introduced in the Membership of the Royal House Act of 2002 retain their status.

In the Netherlands all Acts of Parliament have to be co-signed by the monarch.

 

Bron: https://www.government.nl/topics/royal-house

Minister

Een minister is een persoon die deelneemt aan de regering van een land, en die over het algemeen ook leiding geeft aan een ministerie.

Het woord minister is overgenomen uit het Latijn, waar het woord 'minister' dienaar betekent. Oorspronkelijk werd het vooral gebruikt om huisdienaren aan te duiden. In het christelijke Latijn duidde het de dienaren van God aan, oftewel de priesters, diakens, enz.

Sinds de 10e eeuw werd het woord gebruikt om dienaren, meer bepaald de raadgevers, van de koning aan te duiden. In de loop van de eeuwen verwierven de ministers langzamerhand meer uitvoerende macht, en zo verkreeg het begrip zijn huidige betekenis.

 

De eerste minister (primus inter pares) of de minister-president die ook minister is vervult de rol van voorzitter van de ministerraad. Een of meer ministers kunnen de rol van viceminister-president oftewel vice-eersteminister vervullen en indien nodig de minister-president of eerste minister bij gelegenheid vervangen.

 

De regering van Nederland telt naast de koning momenteel (2017) zestien ministers, die zich elk met een bepaald (beleids)terrein bezighouden. Het regeringsbeleid is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van alle ministers. Belangrijke beslissingen moeten daarom in de wekelijkse vergadering van de ministerraad worden genomen. Deze staat onder voorzitterschap van de minister-president die daarnaast de belangrijke taak heeft om de eenheid te bewaren. De ministers zijn naast minister van het land Nederland tevens allemaal minister van het Koninkrijk der Nederlanden en in die hoedanigheid maken zij onderdeel uit van de Koninkrijksregering. De ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie treden feitelijk altijd op in hun hoedanigheid van Rijksminister, omdat hun portefeuilles zich geheel binnen het terrein van de Koninkrijksaangelegenheden bevinden. In wetgeving worden zij aangeduid als 'Onze Minister van Buitenlandse Zaken' en 'Onze Minister van Defensie', zonder de toevoeging 'in zijn hoedanigheid van Minister van het Koninkrijk', omdat het duidelijk is dat zij altijd als Rijksminister optreden.

 

Salaris

In 2014 bedroeg het salaris van een minister 144.000 euro op jaarbasis (incl. vakantiegeld, excl. eindejaarsuitkering en vaste onkostenvergoeding). Het salaris van de minister-president bedraagt ook 144.000 euro. De balkenendenorm is een salarishoogte van 180.000, dat is het bedrag waarvan het aanvankelijk de bedoeling was dat de premier dit zou gaan verdienen. Die verhoging is niet doorgegaan, de naam balkenendenorm is gebleven. De precieze hoogte kan het ministerie van Binnenlandse Zaken niet geven, want er komen ook nog toeslagen bij.

Minister zonder portefeuille

Op sommige ministeries zijn er ministers zonder portefeuille, die wel deelnemen aan het kabinetsberaad en een eigen beleidsterrein hebben, maar geen leiding geven aan een ministerie. Veel ministers worden bijgestaan door een staatssecretaris die een bepaald deel van het beleidsterrein voor zijn of haar rekening neemt. Een staatssecretaris is een soort onderminister, maar hij maakt geen deel uit van de ministerraad. Hij komt alleen bij een vergadering van het kabinet als een onderwerp op zijn terrein ter sprake komt.

Voorbeeld van een minister zonder portefeuille is de minister voor Wonen en Rijksdienst. De ambtenaren die zich met dit onderwerp bezighouden, werken bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Het budget van Wonen en Rijksdienst maakt ook onderdeel uit van de begroting van dit ministerie.

Een minister zonder portefeuille is in de titulatuur te herkennen, omdat hij altijd "minister voor" een bepaald terrein is. Ministers met portefeuille (die dus aan het hoofd staan van een ministerie), heten altijd "minister van" een bepaald ministerie.

Programmaminister / projectminister / coördinerend minister

Sommige ministers hebben een beleidsterrein dat meerdere beleidssectoren omvat of heel specifiek is of departementen overstijgend is of tijdelijk is. Deze ministers (zonder portefeuille) worden dan ook wel programmaminister of projectminister of coördinerend minister genoemd na hun aanstelling.

Benoeming / beëdiging / installatie / ontslag

Een minister wordt benoemd en beëdigd door de Koning met wie hij de regering vormt en legt daarbij een zuiveringseed af. Hij of zij kan daarbij kiezen voor de eed, de verklaring c.q. belofte.

Het is gebruikelijk dat een minister bij het aflopen van zijn grondwettelijke termijn van vier jaar of als gevolg van een politieke crisis, bij een persoonlijk feit, dan wel wanneer het vertrouwen is opgezegd zijn (of haar) ontslag aanbiedt aan de koning. Die kan dat vervolgens per direct verlenen of in beraad houden. Dit laatste is vaak het geval bij het demissionair worden als gevolg van verkiezingen.

De verlening van het ontslag wordt als Klein Koninklijk Besluit gepubliceerd in de Staatscourant. Op koninklijkhuis.nl wordt een bijbehorende Mededeling van het Kabinet van de Koning gepubliceerd.

Dit wordt normaal gesproken als volgt geformuleerd:

(..) hebben goedgevonden en verstaan:

Onze Minister van .., .., op zijn verzoek met ingang van .. op de meest eervolle wijze als zodanig ontslag te verlenen onder dankbetuiging voor de vele en gewichtige diensten door [hem/haar] aan Ons en het Koninkrijk bewezen.

respectievelijk

De Koning heeft dit ontslag, op voordracht van de minister-president, op de meest eervolle wijze verleend, onder dankbetuiging voor de vele en gewichtige diensten door de minister aan Hem en het Koninkrijk bewezen.

Het besluit wordt een aantal dagen later gepubliceerd dan de mededeling.

Aanspreektitel

De officiële aanspreektitel voor een minister is excellentie.

 

Bron: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Minister

 

Minister-president: 

Een minister-president (mv: ministers-presidenten) is een particuliere benaming voor het hoofd van een soeverein orgaan, dat beschikt over uitvoerende macht van een staat of een deelstaat. Het is een regeringsleider of het hoofd van een regering. Het mag niet gaan over de voorzitter van een administratief of bestuurlijk orgaan, zoals provincies.

De benaming minister-president is een samenvoeging van minister, dat eigenlijk dienaar van de koning betekent, en president, dat voorzitterbetekent. Een minister-president is dus letterlijk de minister die de vergaderingen van de gezamenlijke ministers leidt.

In sommige landen, zoals Nederland en België, is minister-president dan ook een synoniem van premier of eerste minister. In andere landen kunnen die namen voor verschillende functies gebruikt worden. Andere gebruikte benamingen zijn kanselier en landvoogd.

 

In Nederland is sinds 1945 Minister-president de officiële benaming voor de leider van de Nederlandse regering. In 1983 is deze benaming opgenomen in de grondwet. Mark Rutte volgde in 2010 Jan Peter Balkenende op in deze functie. Voor de namen van ministers-presidenten, zie Lijst van premiers van Nederland.

 

Bron: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Minister-president

 

De minister-president van Nederland is de voorzitter van de ministerraad. Hij is tevens minister van Algemene Zaken. De minister-president draagt de ministeriële verantwoordelijkheid voor het optreden van de leden van het Koninklijk Huis. Daarnaast heeft hij een internationale rol. Op dit moment is Mark Rutte minister-president.

Sinds 1945 wordt van 'minister-president' gesproken. Daarvoor heette de post 'Voorzitter van de Ministerraad'.

 

Bron: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Minister-president_van_Nederland

 

36 Also the firstborn of our sons, and of our cattle, as it is written in the law, and the firstlings of our herds and of our flocks, to bring to the house of our God, unto the priests that minister in the house of our God:

 

16 That I should be the minister of Jesus Christ to the Gentiles, ministering the gospel of God, that the offering up of the Gentiles might be acceptable, being sanctified by the Holy Ghost.
 
13 Do ye not know that they which minister about holy things live of the things of the temple? and they which wait at the altar are partakers with the altar?
 
11 If any man speak, let him speak as the oracles of God; if any man ministerlet him do it as of the ability which God giveth: that God in all things may be glorified through Jesus Christ, to whom be praise and dominion for ever and ever. Amen.
 

2 Corinthians 3: (KJV)

6 Who also hath made us able ministers of the new testament; not of the letter, but of the spirit: for the letter killeth, but the spirit giveth life.

 

Ontvoering

Kennis  Artikelen Strafrecht

Vrijwel iedereen kent het verhaal van de ontvoering van Freddy Heineken en de ontvoering van Gerrit Jan Heijn. In beide zaken zijn de ontvoerders uiteindelijk aangehouden en berecht. Dit artikel gaat meer in het algemeen over ontvoering: wat is het precies en welke vormen zijn er? Welke straf staat er op deze verschillende soorten ontvoering? Hoe zit het met de mislukte ontvoering (‘poging tot ontvoering’)?

Ontvoering – Welke vormen zijn er?

Ontvoering is een term die inhoudt dat iemand tegen zijn wil in en tegen de wet in, van de ene naar de andere plaats wordt gevoerd of vervoerd. In het Wetboek van Strafrecht is de term ontvoering niet terug te vinden. Wel worden enkele soortgelijke delicten onderscheiden. Dit betreft: opzettelijke vrijheidsberoving, gijzeling, schaking en onttrekking van een minderjarige aan het wettelijk gezag.

Ten slotte bestaan er nog een aantal andere soortgelijke misdrijven die in dit artikel niet besproken zullen worden. Het gaat dan onder andere om mensenhandel en slavenhandel.

Opzettelijke wederrechtelijke vrijheidsberoving

Allereerst bestaat er de ‘opzettelijke wederrechtelijke vrijheidsberoving’, waarbij de dader iemand anders wederrechtelijk van de vrijheid berooft of beroofd houdt.

Deze vrijheidsberoving moet dus ‘wederrechtelijk’ zijn: het moet niet wettelijk zijn toegestaan (bijvoorbeeld wanneer iemand een ander aanhoudt na een misdrijf). Daarnaast moet het slachtoffer niet vrij weg kunnen of vrij zijn eigen gang kunnen gaan.

Het verschaffen van een plaats voor de opzettelijke wederrechtelijke vrijheidsberoving is ook strafbaar.

Gijzeling

Gijzeling komt het meest in de buurt bij wat in de volksmond vaak ontvoering wordt genoemd. Hierbij wordt iemand ook wederrechtelijk van zijn vrijheid beroofd, maar wordt dit tevens gedaan met het doel om iemand anders ergens toe te dwingen (bijvoorbeeld het betalen van losgeld).

Ook hier is het verschaffen van een plaats om de gijzeling te laten plaatsvinden strafbaar.

Schaking

Naast opzettelijke vrijheidsberoving en gijzeling bestaat er schaking. Schaking is de ontvoering van een (minderjarige) vrouw, met als oogmerk om zich haar bezit in of buiten echt te verzekeren. Het is dus de ontvoering van een (mogelijk minderjarige) vrouw om met haar te trouwen of in elk geval haar te behouden, zonder haar toestemming en zonder de wil van haar ouders. Dit kan ook het geval zijn bij meerderjarige vrouwen, al is daar wel vereist dat dit met een list, met geweld of met bedreiging met geweld gebeurt.

Schaking wordt indien de vrouw minderjarig is, enkel vervolgd na aangifte van haarzelf of van iemand wiens toestemming zij nodig heeft om te huwen (haar ouders). Wanneer de vrouw meerderjarig is, kan zijzelf aangifte doen, net als haar eventuele echtgenoot.

Onttrekking van een minderjarige aan het wettelijk gezag

Onttrekking van een minderjarige aan het wettelijk gezag (vaak ook ‘kidnapping’ genoemd) komt regelmatig voor. Vaak is het een van de ouders die het wettelijk gezag heeft over de minderjarige, waarna de andere ouder zich schuldig maakt aan ‘ontvoering’ van de minderjarige. Ook ‘gewone’ ontvoering van kinderen kan hieronder vallen.

Het verbergen van een minderjarige die door dit soort ontvoering aan het wettelijk gezag is onttrokken is ook strafbaar.

De hoogte van de straf voor deze vormen van ontvoering

De hoogte van de straf voor ontvoering is bij een veroordeling voor ontvoering voornamelijk afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Er kan dus niet veel over worden gezegd in dit artikel. Waar wel naar kan worden gekeken zijn de maximumstraffen, aangezien deze uiteraard ook aangeven hoe zwaar de rechter theoretisch zou kunnen straffen. Deze maximumstraffen voor de verschillende vormen van ontvoering zijn als volgt:

Opzettelijke wederrechtelijke vrijheidsberoving: 8 jaar;

~ met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg: 9 jaar;

~ met de dood tot gevolg: 12 jaar;

~ met terroristisch oogmerk: 30 jaar.

Gijzeling: 15 jaar;

~ met de dood tot gevolg: 30 jaar;

~ met terroristisch oogmerk: 30 jaar.

Schaking:

~minderjarige vrouw: 6 jaar;

~meerderjarige vrouw (+list, geweld of bedreiging met geweld): 9 jaar.

Onttrekking minderjarige aan wettelijk gezag: 6 jaar;

~ met list, geweld of bedreiging met geweld: 9 jaar;

~ bij iemand onder de 12 jaar oud: 9 jaar;

Poging tot ontvoering

De mislukte ontvoering of poging tot ontvoering is ook strafbaar. De maximumstraf is dan echter wel 1/3 lager dan de hierboven weergegeven maximumstraffen.

Er is sprake van poging tot ontvoering (poging tot een bepaalde vorm van ontvoering) wanneer er reeds is begonnen met de uitvoering van de ontvoering, maar deze om externe redenen niet is afgemaakt. Wanneer er nog niet is begonnen met de uitvoering is er geen strafbaarheid voor poging tot, net als wanneer de dader uit zichzelf heeft besloten dat hij het misdrijf niet moest voltooien.

Voor meer algemene informatie kan worden gekeken in het artikel over poging tot.

Recidive: meerdere malen iemand ontvoeren

Wanneer iemand zich meerdere malen schuldig maakt aan (een vorm van) ontvoering, zal dat invloed hebben op de strafmaat en kan dat invloed hebben op de maximumstraf.

Iemand die veroordeeld wordt voor meerdere ontvoeringen kan meestal al enkel om die reden een hogere straf tegemoet zien. Daarnaast wordt de maximumstraf met 1/3 verhoogd wanneer het afzonderlijke ontvoeringen waren en ze niet als één voortgezette handeling gezien moeten worden (bijvoorbeeld het tegelijkertijd ontvoeren van twee personen).

Ook wanneer iemand reeds is veroordeeld voor een vorm van ontvoering, is het waarschijnlijk dat de rechter hem een hogere straf op zal leggen. Dit zal zo zijn omdat de rechter het niet hebben van een ‘blanco strafblad’ laat meewegen. Daarnaast zal een eventuele voorwaardelijke straf alsnog moeten worden uitgezeten. Ook de maximumstraf wordt met 1/3 verhoogd wanneer de recidive binnen vijf jaar plaatsvindt.

Ontvoering – Conclusie

Ontvoering is een term die niet in het Wetboek van Strafrecht voorkomt. Wel zijn er enkele vormen van het beroven van iemands vrijheid die in de volksmond ‘ontvoering’ genoemd worden. Dit zijn zware misdrijven met hoge maximumstraffen die grofweg variëren van 6 tot 30 jaar gevangenisstraf. Ook poging tot (enige vorm van) ontvoering is strafbaar. Recidive wordt, net als bij alle andere delicten, meestal zwaarder bestraft.

Wanneer iemand terecht of onterecht wordt verdacht van het hebben gepleegd van enige vorm van ontvoering, is het verstandig om zo snel mogelijk contact op te nemen met een juridisch specialist.

 

Bron: http://www.wetrecht.nl/ontvoering/

 

Gijzeling Ombusman: https://www.nationaleombudsman.nl/system/files/bijlage/88985_Rapport_Gijzelingen_i-PDF_0.pdf

 

Babylonisch recht

Het Babylonisch recht is een van de oudste rechtssystemen in de wereld en is voornamelijk gebaseerd op het ius talionis-principe ("vergeldingsrecht"). Vooral de opeenvolgende "codificaties" zijn kenmerkend alsook het sterk ontwikkelde verbintenissenrecht.

Het bronnenmateriaal betreffende de studie naar het Babylonisch recht is buitengewoon uitgebreid. Er zijn duizenden zogenoemde "contracten", waaronder een grote verscheidenheid aan aktenoverdrachtsaktencontractenontvangstbewijzenrekeningen, en het belangrijkst van allen, de daadwerkelijke wettelijke beschikkingen die door de rechters in de gerechtshoven werden uitgesproken. Historische inscriptieskoninklijke oorkondes en decreten, officiële verslagen, privébrieven en de algemene literatuur geven ons welkome aanvullende informatie. Zelfs grammaticale en lexicografische werken bevatten vele fragmenten of korte zinnen die betrekking hebben op de wet of op gewoonte. Het zogenoemde "Sumerische familierecht" is op deze manier bewaard gebleven.

Bovenste gedeelte van de Codex Hammurabi.

De ontdekking van het inmiddels beroemde Wetboek van Hammurabi (of Codex Hammurabi, hierna genoemd “Codex”) heeft een meer systematische studie mogelijk gemaakt dan door classificatie en interpretatie van ander bronnenmateriaal mogelijk was geweest. Er bestaan fragmenten van een later wetboek, die ook gepubliceerd zijn; maar er zijn nog steeds vele punten waarop geen bewijsmateriaal voorhanden is.

Dit bronnenmateriaal dateert van de vroegste geschiedenis tot aan het begin van het christelijke tijdperk. Bewijsmateriaal over een bepaald onderwerp kan overvloedig zijn in de ene periode, en vrijwel geheel ontbreken in de andere. De Codex vormt de basis voor het schetsmatige beeld dat hier wordt gereconstrueerd. De fragmenten hiervan die verkregen zijn uit de bibliotheek van Assur-bani-pal in Niniveh en latere Babylonische exemplaren tonen aan dat het materiaal werd bestudeerd, in hoofdstukken ingedeeld, een titel kreeg (Ninu ilu sirum, naar de openingswoorden) en gedurende vijftienhonderd jaar of meer steeds opnieuw werd gekopieerd. Het overgrote deel ervan bleef van kracht, zelfs gedurende de Perzische, Griekse en Parthische veroveringen, die het privéleven in Babylonië slechts minimaal beroerden. Het is zelfs zo lang van betekenis geweest dat het Syro-Romeinse recht en later het Islamitische recht in Mesopotamië erdoor beïnvloed kon worden.

De wetten en gewoonten die aan de Codex voorafgingen, zullen we “vroeg” noemen; die van het Neo-Babylonische keizerrijk (evenals het Perzische, Griekse etc.) noemen we “laat”. De Assyrische wetgeving is een afgeleide van de Babylonische, maar heeft vroege kenmerken behouden, lang nadat die elders verdwenen waren.

Source: https://nl.wikipedia.org/wiki/Babylonisch_recht

 

Babylonisch recht: 

Waar is יְהֹוָה ZIJN Rechtsysteem: https://www.blueletterbible.org/kjv/gen/1/1/s_1001

 
Zaterdag, 07 mei 2016 10:28
 

Als lid van de Europese Unie heeft Nederland het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens ondertekend. 

Alhoewel in artikel 5 staat dat niemand mag worden opgesloten omdat deze een schuld niet kan betalen, doet de CJIB Gestapo in ons land dat desondanks wél. 


Aan de walgelijke gewoonte van de corporate managers in Den Haag om mensen die een boete niet betalen op te laten sluiten, moet onmiddellijk een einde komen. 

Dat zij daar zitten als vertegenwoordigers van de grote bedrijven met prachtige commissariaten in het vooruitzicht in plaats van het volk te vertegenwoordigen, is al erg genoeg, maar de mensonterende gewoonte tot het opsluiten van het arme deel van de bevolking is de druppel die de emmer doet overlopen. 

We hebben enkele dagen geleden kunnen zien hoe in Duitsland eindelijk de hooivorken tevoorschijn komen en mensen het bedrog van hun overheid niet langer accepteren:

Een groot deel van de Duitse bevolking is het spuugzat dat hun land door politici wordt verraden en pikken het niet langer. 

Toen de Duitse Minister van Justitie, Heiko Maas, op de dag van de Arbeid een toespraak wilde houden, werd deze met boe geroep en kreten als “verrader” van het toneel gejaagd. 

In ons land zijn ondertussen waarschijnlijk al enkele honderdduizenden mensen slachtoffer geworden van de staats afpersdienst, het CJIB. 

Duizenden andere Nederlanders werden vorig jaar gegijzeld door het CJIB omdat ze hun boetes niet betaalden. CJIB wil de meest recente cijfers niet geven, maar in 2012 steeg het aantal zaken waarbij het CJIB om gijzeling vroeg met 21 procent, naar 57.765 zaken. 

Het wordt hoog tijd dat al die duizenden slachtoffers van de terreur uit Den Haag zich, samen met toekomstige slachtoffers, gaan verenigen om een einde te maken aan deze Middeleeuwse praktijken. 

We hebben dit volgens een in dit onderwerp gespecialiseerde website te danken aan de laffe beschermer van Joris Demmink: 

De wens dit zware middel in te zetten is afkomstig van voormalig Staatssecretaris Teeven. Hij wil zijn spierballen laten zien, om de miljoenen euro’s van onbetaald gebleven boetes alsnog te kunnen innen. 

Lef heeft hij wel om zijn spierballen te laten zien tegenover mensen die te arm zijn om een boete te betalen. Jammer genoeg heeft hij niet het lef om zijn grote mond open te doen over Pedo Godfather Demmink voor wie hij bibbert als een schoothondje. 

Hierna volgt een ingezonden stuk van een lezer (dank!) die zich behoorlijk heeft verdiept in bovenstaande materie en waaruit blijkt dat de Nederlandse Gestapo ook nog eens volkomen onwettig bezig is:

Bij deze meld ik jullie een groot misverstand inzake het UVRM (Universele Verklaring van de Rechten van de Mens). 

Bijna iedereen denkt dat zij zich kunnen beroepen op het UVRM bij het schenden van mensenrechten. (lees goed mensenrechten) Dat is niet het geval. Alhoewel de Staat der Nederland deze in 1948 heeft ondertekend, is het voor de huidige bevolking niets betekenend. Ook ik ben slachtoffer geworden van de terreurorganisatie CJIB. 

Even een stukje geschiedenis over de Staatsvorm Koninkrijk der Nederlanden. Wij hebben als grondbeginsel een Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden. Hierin wordt bepaald hoe de Staatsvorm dient te worden uitgevoerd, maar hierin staan al een aantal zaken die zeer te denken geven. Ook de mensenrechten worden hierin beschreven. Lees nu goed wat hierover staat; 

Het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden vermeld onder artikel 43: 

1. Elk der landen draagt zorg voor de verwezenlijking van de fundamentele menselijke rechten en vrijheden, de rechtszekerheid en de deugdelijkheid van het bestuur. 

• 2. Het waarborgen van deze rechten, vrijheden, rechtszekerheid en deugdelijkheid van bestuur is aangelegenheid van het Koninkrijk. 

• Zie je wat er staat, juist; deugdelijkheid van bestuur ............... 

Kortom, ze kunnen maar doen wat ze willen en daarbij komt nog bovenop dat de Hoge Raad heeft bepaald dat de men zich in Nederland niet aan het UVRM hoeft te houden of na te leven

Hoe komt dit? Heel simpel, namelijk iedereen in Nederland wordt geboren als mens maar zodra je aangifte doet van geboorte wordt er achter je rug om een identiteit gecreëerd in de vorm van de Natuurlijk Persoon. Zonder enige overeenkomst. Conclusie het UVRM gaat over Mensen en niet over de Persoon. Zo simpel is het en daarom houden zij zich er niet aan. 

Maar nu komt het inzake de Persoon zoals ook iets is vermeld in het UVRM, waaruit blijkt hoe wij besodemietert worden; 

UVRM art.3: Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon. 

En UVRM art.6: Een ieder heeft, waar hij zich ook bevindt, het recht als persoon erkend te worden voor de wet. 

Ofwel ook uit de mensenrechten (die de Staat der Nederlanden in 1948 heeft ondertekend) blijkt duidelijk dat er een onderscheid bestaat tussen een Mens en een Persoon, er wordt zelfs aangegeven dat de Persoon eigendom is van een Mens. 

Gezien de wetgeving in Nederland is gebaseerd op de Persoon en niet op mensen, schendt de Staat der Nederlanden niet alleen het UVRM, maar ook de rechten van het Kind. 

Ik heb dus recht op een Natuurlijk Persoon voor de wet, maar dat houdt niet in dat ik ertoe verplicht kan worden. Ik heb naast die Natuurlijk Persoon ook recht op een Nationaliteit en kan ook daartoe niet verplicht worden. Ik kan niet gedwongen worden om tot de Staat der Nederlanden (= een associatie) te behoren alsook dat ik niet in slavernij of horigheid gehouden mag worden.

Resume; de Staat der Nederlanden misbruikt de PERSOON terwijl die eigendom is van een MENS zonder enige toestemming. 

Dan komen we op de Grondwet en daar staat duidelijk in artikel 94; 

“Binnen het Koninkrijk geldende wettelijke voorschriften vinden geen toepassing, indien deze toepassing niet verenigbaar is met een ieder verbindende bepalingen van verdragen en van besluiten van volkenrechtelijke organisaties.“ 

Duidelijk toch!!!!!!! 

Dan komen we bij nog iets en dat EVRM (Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens) heet en ook daar staat namelijk iets in beschreven over het ontnemen van de vrijheid wat 99,9999999% van de bevolking niet weet en waar ik zelf heel diep heb voor moeten spitten. 

EVRM Protocol nr 4 gedateerd Straatsburg, 16.09.1963

Artikel 1

Verbod op vrijheidsbeneming wegens schulden

Aan niemand mag zijn vrijheid worden ontnomen op enkele grond dat hij niet in staat is een contractuele verplichting na te komen. (Ik heb geen contract ondertekend)

En dat kan je artikel 5 EVRM van kracht laten worden indien je vrijheid wordt ontnomen; Een ieder die het slachtoffer is geweest van een arrestatie of detentie in strijd met de bepalingen van dit artikel. heeft recht op schadeloosstelling. 

Gezien het feit dat geen enkele Nederlander een overeenkomst heeft met de Staat der Nederlanden inzake zijn PERSOON zijn de handelingen van de Staat niet legaal. Zij misbruikt de Persoon om de onwetende mens te misbruiken als geldslaaf en eigendom van de Staat. 

De handelingen van de Staat der Nederland zijn niet legaal ten aanzien van de mens en voor landen die zich niet houden aan het UVRM is speciaal de "Bill of Human Rights" in het leven geroepen om deze alsnog aan te kunnen pakken. 

Het zieke van dit alles is dat bijvoorbeeld Amnesty International de "grote mensenrechtenorganisatie" niets wil doen aan deze wantoestanden en corruptie in Nederland. 

Burgers van Nederland zouden moeten beseffen en kennis vergaren hoe ze worden besodemietert in plaats van voor de televisie te zitten.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl
 
Source: 
 

persona noun

per·​so·​na | \ pər-ˈsō-nə , -ˌnä\
plural personae\ pər-​ˈsō-​(ˌ)nē , -​ˌnī \ or personas
Definition of persona
1 : a character assumed by an author in a written work
2a plural personas [ New Latin, from Latin ] : an individual's social facade or front that especially in the analytic psychology of C. G. Jung reflects the role in life the individual is playing
— compare ANIMA
b : the personality that a person (such as an actor or politician) projects in public : IMAGE
3 plural personae : a character in a fictional presentation (such as a novel or play) —usually used in plural
comic personae
Examples of persona in a Sentence
His public persona is that of a strong, determined leader, but in private life he's very insecure.
The band takes on a whole new persona when they perform live.
 
person noun
per·​son | \ ˈpər-sᵊn \
Definition of person
1 : HUMAN, INDIVIDUAL —sometimes used in combination especially by those who prefer to avoid man in compounds applicable to both sexes
chairperson
spokesperson
2 : a character or part in or as if in a play : GUISE
3a : one of the three modes of being in the Trinitarian Godhead as understood by Christians
b : the unitary personality of Christ that unites the divine and human natures
4a archaic : bodily appearance
b : the body of a human being
also : the body and clothing
unlawful search of the person
5 : the personality of a human being : SELF
6 : one (such as a human being, a partnership, or a corporation) that is recognized by law as the subject of rights and duties
7 : reference of a segment of discourse to the speaker, to one spoken to, or to one spoken of as indicated by means of certain pronouns or in many languages by verb inflection
in person
: in one's bodily presence
the movie star appeared in person
Other Words from person
 
 
guise noun
\ ˈgīz \
Definition of guise (Entry 1 of 3)
1 : a form or style of dress : COSTUME
attended the masquerade in the guise of a court jester (woonde de maskerade bij in de gedaante van een nar)
2a obsolete : MANNER, FASHION
b archaic : a customary way of speaking or behaving
3a : external appearance : SEMBLANCE
The android is a machine in human guise.
b : PRETEXT
swindles people under the guise of friendship
Guise biographical name (1)
\ ˈgēz also ˈgwēz \
Definition of Guise (Entry 2 of 3)
2nd Duc de 1519–1563 François de Lorraine French soldier and politician
Guise biographical name (2)
Definition of Guise (Entry 3 of 3)
3rd Duc de 1550–1588 Henri I de Lorraine French soldier and politician
 
 
entertainment noun
en·​ter·​tain·​ment | \ ˌen-tər-ˈtān-mənt \
Definition of entertainment
1a : amusement or diversion provided especially by performers
hired a band to provide entertainment
b
: something diverting or engaging: such as
(1) : a public performance
(2) : a usually light comic or adventure novel
2 : the act of entertaining
3a archaic : MAINTENANCE, PROVISION
b obsolete : EMPLOYMENT
 

denizen[ den-uh-zuh n ]SHOW IPA
WORD ORIGIN
noun
an inhabitant; resident.
a person who regularly frequents a place; habitué:
the denizens of a local bar.
British . an alien admitted to residence and to certain rights of citizenship in a country.
anything adapted to a new place, condition, etc., as an animal or plant not indigenous to a place but successfully naturalized.
verb (used with object)
to make a denizen of.

 

 

EDGAR State and Country Codes are documented in EDGAR Form D XML Technical Specification and EDGAR Ownership XML Technical Specification. These codes are used for XML filings of Ownership Reports (Forms 3, 4, 5), Form D and Form ID in EDGAR.

The codes can also be used for EDGAR Company Searches and Historical Archives Searches. Note that the new codes may differ from past EDGAR state and country codes. Searches on State and Country codes will return results based on the code used by the filer at the time of the filing. The following changes have been made to the state and country codes on February 2010:

States  |  Canadian Provinces  |  Other Countries

Code

State or Country Name

States

  • http://www.republicsg.info/Dictionaries/2004_Black%27s-Law-Dictionary-Edition-8.pdfOntvoering en stelen
    Intimidatie, verraad
'

Source:

 

Companies for State P7 = "THE STATE OF THE NETHERLANDS"
Click on CIK to view company filings 

 

CIK nr 0001667591 P7

Achmea B.V.

Achmea B.V. provides non-life, health, and life insurance; and banking products and services in the Netherlands and internationally. The company offers property and casualty insurance products, as well as motor vehicles, general liability, occupational health, and accident insurance products; basic and supplementary health insurance; pension insurance, including unit-linked insurance; group and individual life insurance products; and reinsurance services. It also provides retail banking services, including mortgage, deposits, savings, and current account products, as well as private-banking services, including wealth management and investment advice services to individuals, and small and med...

Source: https://www.bloomberg.com/research/stocks/private/snapshot.asp?privcapId=992287

 

CIK nr 0001697765 P7

Achmea Investment Management B.V.

Achmea Investment Management

Achmea Investment Management is de nieuwe naam van de samenvoeging van Achmea Beleggingsfondsen Beheer en Syntrus Achmea Vermogensbeheer. Achmea Investment Management biedt pensioen- en vermogensbeheeroplossingen en beleggingsproposities voor de oudedagsvoorziening en bedient zowel institutionele als particuliere beleggers. Klik hieronder op de button die voor u van toepassing is. U wordt dan 
naar het deel op onze website geleid dat op u is afgestemd.

Source: https://www.achmea.nl/en/paginas/default.aspx

 

CIK nr 0000350674 COOPERATIEVE CENTRALE RAIFFEISEN BOERENLEENBANK B A

Source: https://www.rabobank.com/en/images/SandP%20full%20report%2020151203.pdf

https://www.rabobankamerica.com/about-rabobank/the-rabobank-group

 

CIK nr P70001098062 P7 Cooperatieve Rabobank U.A.

COMPANY DATA:
COMPANY CONFORMED NAME: Cooperatieve Rabobank U.A.
CENTRAL INDEX KEY: 0001098062
IRS NUMBER: 133036591

RABOBANK NEDERLAND /FI (Filer) CIK: 0001098062 (see all company filings)

IRS No.: 133036591 | State of Incorp.: P7
Type: 13F-HR | Act: 34 | File No.: 028-14825 | Film No.: 121026539

Source: https://www.usa-corporate.com/start-us-company-non-resident/where-to-incorporate/states/

https://www.usa-corporate.com/

 

http://www.401k-lookup.com/Company401k/company_overview.php/CompanyID/133036591/CompanyName/RABOBANK

 

What does the term 'state of incorporation' mean?

 
3 Answers
 
James Hsui (徐建平), New York Business Lawyer; Diplomat; Director of a few Companies and Chair of one
 

In the US, each state has its own corporate law. Corporations in the US are formed under the auspices of the corporate laws of a particular state. For example, a corporation formed under the Delaware General Corporation Law will be a Delaware Corporation, and its “state of incorporation” will be Delaware; a corporation formed under the New York Business Corporation Law will be a New York Corporation, and its “state of incorporation” will be New York.

There is no overarching “United States Corporate Law” under which a corporation may be formed.

 

David Wormley, I've spent years helping companies to set up internationally. Founder @ osire.co
 

In the US, companies law is handled at the state level, rather than by a federal body. In most contexts, the term “state of incorporation” simply refers to the state in which your company is incorporated.

Delaware is the most popular for two reasons: state taxes, and an established body of corporate law. If you’re interested, look up the Delaware Court of Chancery.

 

Joshua V. Azran, Advised and assisted on the formation of hundreds of corporations and entities.
 
Entities in the United States are formed at the State level, so the state of incorporation is the state where the entity has a domestic entity registration. I.e. the entity was first registered, NOT necessarily where the entity does business.

That is where things get a little more complex. Entities can also do business in other states, and in some cases, will have to file for what is called an foreign entity registration. For example many Silicon Valley Startups are registered as Delaware C-Corporations (this is their “state of incorporation”), but are also registered as foreign entities in the state where they reside and conduct business (California Foreign Entity Registration).

So what does this all mean?

Well, for certain legal entity level issues, the law of the state of incorporation applies, whereas the entity still has to comply with the laws of the other jurisdictions (including the state in which in conducts business and has the foreign entity registration).

For tax purposes, it can be a bit more complex. States like Delaware who do not charge tax on income to companies simply registered there, companies will largely pay taxes in the state where they reside and conduct business (in this example California).

 

Source: https://www.quora.com/What-does-the-term-state-of-incorporation-mean

 

0001389686  P7 Johannes Hendrikus Hubert de Mol (Media)

 

0001008288  STATE OF THE NETHERLANDS

 

 

Source: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/zorgverzekering

Raad voor de kinderbescherming

https://www.kinderbescherming.nl/

This is ALL corporation. Stealing your kids too.

 

The Law of Persons

Abstract

The Roman law of persons is defined as the body of rules concerned with the legal position of the human person (persona) comprising their rights, capacities and duties. It pertained to the various aspects of a persons status (status or condicio) as an individual, as a member of the community and as a member of a family hence it includes the law of marriage and family relations. Although the concept of persona underwent a long process of evolution, it has meant simply human being(homo) since the classical period. Hence even slaves (servi) were considered persons, despite the fact that in modern legal doctrine a slave was a legal object of rights and duties whereas a free person was a legal subject or a holder of rights and duties. Although Roman law also recognized non-human subjects of rights and duties, such as private corporations and public enterprises (labelled in contemporary law as juristic persons), these entities were not considered persons for the reason that in the eyes of the law only the natural person was a persona.

 

Source: https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-642-29311-5_2

Fundamentals of Roman Private Law pp 85-118| Cite as

The Law of Persons

 

 

 


In de Grondwet wordt bij artikel 17 een nieuw eerste lid toegevoegd. Hiermee komt artikel 17 te luiden:

Artikel 17 Grondwet

1.
Ieder heeft bij het vaststellen van zijn rechten en verplichtingen of bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde vervolging recht op een eerlijk proces binnen een redelijke termijn voor een onafhankelijke en onpartijdige rechter.
2.
Niemand kan worden afgehouden van de rechter die de wet hem toekent.

 

 

Alles is civiel recht.

Dus als je niet zeker bent van een verbintenis en je weet zeker dat je niet art 3:35 BW of art 3:61 BW hebt voldaan dus die twee duidelijk hebt afgewezen, ga je in rechtsvordering art 21 RV art 150 RV op straffen van art 227a Sr art 227b Sr en dan zitten ze in jouw contract art 6:162 BW en leg je je claim

 

 

Artikel 35 Burgerlijk Wetboek Boek 3

 

Bwb-id:
BWBR0005291
 
Officiele titel:
Burgerlijk Wetboek Boek 3, Vermogensrecht
 
Citeertitel:
Burgerlijk Wetboek Boek 3
 
Ook bekend als:
Nieuw Burgerlijk Wetboek Boek 3
BW, BW Boek 3, BW3
 
Soort regeling:
 
Wetsfamilies:
 
Eerst verantwoordelijk ministerie:
 

 

Geldigheidsdatum:
27 februari 2024
 
Ingangsdatum:
1 juli 2016
 

 

 

vorige volgendeDownload PDF-versie
Stuur deze wet door via email
Stel een juridische vraag
» «advertorial

 

Boek 3. Vermogensrecht in het algemeen

Titel 2. Rechtshandelingen

Artikel 35Tegen hem die eens anders verklaring of gedraging, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, heeft opgevat als een door die ander tot hem gerichte verklaring van een bepaalde strekking, kan geen beroep worden gedaan op het ontbreken van een met deze verklaring overeenstemmende wil.

 

Artikel 35 Burgerlijk Wetboek Boek 3  

Vermogensrecht
Citeertitel: Burgerlijk Wetboek Boek 3
Ook bekend als: Nieuw Burgerlijk Wetboek Boek 3
BW, BW Boek 3, BW3
Soort regeling: Wet
Wetsfamilies: Burgerlijk Wetboek Boek 3
Eerst verantwoordelijk ministerie: Veiligheid en Justitie

Geldigheidsdatum: 27 februari 2024
Ingangsdatum: 1 juli 2016
Boek 3. Vermogensrecht in het algemeen
Titel 2. Rechtshandelingen
Artikel 35

Tegen hem die eens anders verklaring of gedraging, overeenkomstig de zin die hij daaraan onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht toekennen, heeft opgevat als een door die ander tot hem gerichte verklaring van een bepaalde strekking, kan geen beroep worden gedaan op het ontbreken van een met deze verklaring overeenstemmende wil.

 

Boek 3 Artikel 61 (3:61 BW)
Volmacht verlening en schijn van volmacht
Een volmacht kan uitdrukkelijk of stilzwijgend worden verleend.
Is een rechtshandeling in naam van een ander verricht, dan kan tegen de wederpartij, indien zij op grond van een verklaring of gedraging van die ander heeft aangenomen en onder de gegeven omstandigheden redelijkerwijze mocht aannemen dat een toereikende volmacht was verleend, op de onjuistheid van deze veronderstelling geen beroep worden gedaan.
Indien een volgens wet of gebruik openbaar gemaakte volmacht beperkingen bevat, die zo ongebruikelijk zijn dat de wederpartij ze daarin niet behoefde te verwachten, kunnen deze haar niet worden tegengeworpen, tenzij zij ze kende.

Toelichting
Een volmacht wordt door de volmachtgever verleend aan de gevolmachtigde. Hier zijn geen vormvereiste aan verbonden. Er dient alleen sprake te zijn van een wil en een verklaring, de wilsvertrouwensleer. De volmacht kan dus zowel uitdrukkelijk als stilzwijgend worden verleend.

Schijn van volmachtverlening
De gevolmachtigde verricht rechtshandelingen in de naam van de volmachtgever met een derde, de wederpartij. Die wederpartij vertrouwt erop dat er sprake is van een volmachtverlening, maar soms is daar geen sprake van. De pseudo-volmachtgever wil dan helemaal niet gebonden zijn aan de rechtshandelingen die in zijn naam zijn verricht. Het feit dat er geen volmacht is verleend, kan echter niet aan de wederpartij worden tegengeworpen indien de schijn van volmachtverlening door de pseudo-volmachtgever is gewekt. Dit kan door een actieve handeling, maar ook door een nalaten. Bijvoorbeeld door een bepaalde situatie te laten voort bestaan en/of niet in te grijpen. Hierbij is niet van belang of sprake is van enige vorm van verwijtbaarheid.

 

 

Moet je art. 6:162 BW ook in je brieven vermelden? En wat voor claim bedoel je dan....graag een klein voorbeeld.

 

  • Als je iemand voorlicht voor hun bewustwording mensen die ook niet weten hoe het recht en de wet er op werken is het wel handig ze over de situatie te informeren gezien het een verbintenis door schuld is weten wordt ook geweten.
  • Schuld in claim! iets wat je bij vrije wil doet zo ik jullie informeer kost mij tijd tijd die ik nooit van mijn leven meer terug krijg maar ook niet aan mij zelf kan besteden iets voor me zelf te kunnen doen. maar dat is in vrijheid een keus. Als mensen inbreuk op je rechtmaken waar tegen je jezelf moet verdedigen kost ook dat tijd stres woede en vaak nog meer namelijk immateriële schade. maar je tijd ben je kwijt en krijg je nooit van je leven meer terug Dus wat is jouw tijd waard? die uren breng je dus in rekening
    Verschil materiële en immateriële schade
  • vergeet niet dat geestelijke mishandeling een zware mishandeling is dat ook een schending van internationaal recht is en dus ook immateriële schade veroorzaakt art 285 b Sr art 285 Sr Artikel 303 Sr 1. Zware mishandeling gepleegd met voorbedachten rade wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twaalf jaren of geldboete van de vijfde categorie. 2. Indien het feit de dood ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren of geldboete van de vijfde categorie. Artikel 305 Sr Bij veroordeling wegens een der in de artikelen 301 en 303 omschreven misdrijven kan ontzetting van de in artikel 28, eerste lid, onder 1°, 2° en 4°, vermelde rechten worden uitgesproken.

 

Verschil materiële en immateriële schade

 

IN HET KORT

  • Wanneer u letselschade oploopt kunt u uw schade verhalen op de aansprakelijke partij. Hierbij wordt er onderscheid gemaakt tussen materiële en immateriële schade.
  • Materiële schade is schade die direct in geld is uit te drukken. Voorbeelden hiervan zijn schade aan eigendommen, misgelopen inkomsten, kosten voor medische zorg of het inhuren van huishoudelijke hulp.
  • Immateriële schade is schade veroorzaakt door verdriet, pijn en het verlies aan levensvreugde na een ongeval. De vergoeding hiervoor wordt ook wel smartengeld genoemd. Smartengeld is lastiger in geld uit te drukken omdat hier geen directe kosten aan verbonden zijn.
  • Onze ervaren letselschadejuristen helpen u graag bij het berekenen van een letselschadevergoeding voor uw materiële en immateriële schade. Neem contact met ons op voor vrijblijvend advies.
Heeft u recht op gratis juridische hulp bij letselschade?DOE DE LETSELSCHADETEST

 

U heeft letselschade opgelopen door een ongeval en u neemt contact op met een letselschade jurist om uw schade te kunnen verhalen op de veroorzaker van het ongeluk en uw letselschade. Dan komt u al snel ter ore dat er een onderscheid gemaakt kan worden tussen materiële en immateriële schade. Wat houden deze beide vormen van schade precies in, wat zijn de bijbehorende schadeposten en komt u in aanmerking voor beide vormen van schadevergoeding?

Wat is materiële schade?

Materiële schade is schade die direct in geld is uit te drukken. Hiervan is bijvoorbeeld sprake bij beschadiging van uw eigendommen (bijvoorbeeld auto, fiets of kleding) maar ook misgelopen inkomen, kosten voor het ziekenhuis, reiskosten, huishoudelijke hulp en dergelijke.

Behalve de direct zichtbare schade, zoals beschadigingen aan spullen, kunnen er ook nog andere kosten zijn. Denk hierbij aan de kosten die gemaakt worden voor het inhuren van (tijdelijke) huishoudelijke hulp, voor het huren van hulpmiddelen en voor medische voorzieningen die niet door de zorgverzekeraar worden vergoed.

Wat is immateriële schade?

Immateriële schade is schade veroorzaakt door verdriet, de pijn en het verlies aan levensvreugde na een ongeval. Een schadevergoeding die wordt uitgekeerd voor immateriële schade wordt ook wel smartengeld genoemd. Het slachtoffer zelf heeft recht op smartengeld. Daarnaast kunnen bij zeer ernstig letsel of zelfs overlijden ook de partner of eventuele kinderen recht hebben op een bijzondere vorm van smartengeld als gevolg van de Wet Affectieschade. Ook kan er sprake zijn van een recht op shockschade bij nabestaanden na de confrontatie met (de gevolgen van) een zeer ernstig ongeval.


Heeft u na een ongeval materiële en immateriële schade? Doe vrijblijvend onze letselschadetest om te bepalen of u in aanmerking komt voor onze gratis juridische hulp!


Verschil tussen materiële en immateriële schade

Het verschil tussen materiële en immateriële schade zit ‘m dus in concrete, zichtbare kosten tegenover minder grijpbare, emotionele schade die lastiger in bedragen zijn uit te drukken.

Letselschadeslachtoffers hebben ook recht op een vergoeding van zowel materiële als immateriële schade. Immateriële schade wordt ook wel smartengeld genoemd. 

Smartengeld is een vergoeding voor pijn en leed en gederfde levensvreugde. De hoogte van het smartengeld is afhankelijk van alle omstandigheden van het ongeval. Er wordt daarbij onder andere gekeken naar de aard en de ernst van het letsel en de gevolgen van het letsel voor het leven van het slachtoffer. Bij materiële schade zal de vergoeding gericht zijn op de financiële schade die wordt ondervonden.

Wanneer u materiële en immateriële schade heeft opgelopen, is het erg belangrijk om een letselschadespecialist te benaderen. Als slachtoffer is de kans groot dat u schade over het hoofd ziet, of dat de gevolgen van opgelopen schade niet duidelijk zijn. Terwijl deze wel degelijk impact hebben op uw toekomst.

Voorbeelden van materiële schade

Materiële schade kan worden vastgesteld aan de hand van een berekening. Simpele voorbeelden zijn de kosten van vervanging of reparatie van een beschadigd eigendom. Verder kunnen onder materiële schade de volgende zaken vallen:

  • Extra kosten voor persoonlijke verzorging en extra slijtage kleding
  • Gederfde inkomsten
  • Noodzakelijke verhuiskosten
  • Noodzakelijk aanpassingen van uw woning en/of auto
  • Medische kosten zoals eigen risico zorgverzekering en kosten verblijf ziekenhuis
  • Extra vervoerskosten
  • Eventueel verschuldigde hogere verzekeringspremies
  • Kosten van noodzakelijke hulp in huis, tuin of voor onderhoud huis
  • Kosten van het verhalen van de schade en wettelijke rente bij schadevergoeding

Het betreft hier allemaal schadeposten waar een duidelijk prijskaartje aan te hangen is. Dit in tegenstelling tot de immateriële schade.

Voorbeelden van immateriële schade

Immateriële schade heeft dan ook betrekking op  de ‘verborgen’ psychische schade. Het is niet in geld uit te drukken omdat het geen schade is die direct te repareren of te herstellen is. Slachtoffers lopen vaak tegen een muur van onbegrip op: van zowel de verzekeraar van de tegenpartij als van mensen in de eigen omgeving.

Immateriële schadevergoeding is dan ook bedoeld ter verzachting van de pijn en het verdriet van het slachtoffer. Enkele voorbeelden van immateriële schadeposten zijn:

  • (Chronische) pijn
  • (Blijvende) psychische klachten
  • Lichte tot zware depressie
  • Angstklachten
  • Trauma’s
  • (Blijvende) invaliditeit
  • Verdriet
  • Littekens

Deze vormen van psychisch letsel worden vergoed in de vorm van smartengeld.


Wilt u meer weten over smartengeld en of u hier recht op heeft bij een ongeval met letsel? Neem geheel vrijblijvend contact met ons op voor nadere informatie!


Berekenen van immateriële en materiële schade

Materiële schade berekenen is een kwestie van alle concreet gemaakte kosten bij elkaar optellen, ook de kleine bedragen die op het eerste gezicht voor u onbelangrijk lijken. Voor het berekenen van immateriële schade zal uw letselschade jurist een aantal persoonlijke factoren meenemen in de bepaling van de schadevergoeding. De hoogte van de vergoeding voor immateriële schade is per persoon en per ongeval verschillend. Dit komt doordat:

  1. Het ongeval bij elk slachtoffer altijd weer anders is (denk daarbij bijvoorbeeld aan oorzaak, plek, betrokkenen, etc.)
  2. De letselschade per persoon verschilt
  3. Ieder slachtoffer een heel persoonlijk herstelproces doormaakt

Het soort letsel dat u opgelopen heeft is een belangrijke factor, net zoals uw leeftijd, of u levenslang beperkingen overhoudt en in welke mate uw hobby’s beïnvloed worden door het letsel.

Smartengeld bij immateriële schade

Door alle factoren mee te wegen, zal de behandelaar uiteindelijk tot een geldbedrag smartengeld komen. Dit geldbedrag wordt beoordeeld door de andere methode om een schadevergoeding te berekenen: de jurisprudentie. De ANWB smartengeldgids heeft veel uitspraken van rechters uit het verleden gebundeld en gepubliceerd. De gids wordt dan ook veel gebruikt door letselschadebehandelaars om smartengeld te bepalen.

De Smartengeldgids wordt als leidraad gebruikt bij het bepalen van de hoogte van uw smartengeld, maar bij de uiteindelijke berekening zal ook naar andere factoren worden gekeken, zoals:

  • De ernst van het ongeluk
  • De ernst van het letsel
  • De invloed van ontstane littekens
  • Hoeveel pijn en verdriet het slachtoffer heeft (gehad) van het ongeluk
  • De lichamelijke beperkingen die zijn ontstaan door het letsel
  • Hoe het herstelproces is verlopen
  • De leeftijd van het slachtoffer

Veel van deze punten kunnen pas beantwoord worden als uw herstelperiode ten einde is. Of als er geen zicht meer is op verder herstel. In de tussentijd claimen wij uiteraard al wel alvast een voorschot voor u op de immateriële schadevergoeding.

Materiële en immateriële schade: aansprakelijkheid

Indien u een ongeval heeft gehad, dan kunt u degene die daarvoor verantwoordelijk is aansprakelijk stellen en schadevergoeding eisen. Er zijn veel voorbeelden waarbij niet alleen materieel schadeletsel, maar ook immaterieel schadeletsel voor vergoeding in aanmerking komt.

Het berekenen van immaterieel schadeletsel is een ingewikkelde kwestie die u beter kunt overlaten aan een deskundige, bijvoorbeeld een letselschade jurist. Uw jurist is op de hoogte van de mogelijkheden en kan voor u een berekening maken van de materiële en immateriële schade. Soms is daarvoor nog advies nodig van een derde, bijvoorbeeld een psychiater of andere medicus. Het is verstandig om vanaf het moment dat u schade heeft geleden alle gemaakte kosten te noteren. Dit geldt voor de materiële en immateriële schade.

Gratis juridische hulp bij materiële en immateriële schade

Deze aansprakelijke tegenpartij dient in dat geval ook uw juridische kosten te betalen. Het kost u dus niets als u besluit ons letselschadebureau in te schakelen. Wij zullen ervoor zorgen dat u altijd krijgt waar u recht op heeft en komen op voor uw belangen tijdens de onderhandelingen met verzekeringsmaatschappijen. Onze letselschade juristen hebben ruimschoots ervaring met smartengeld claimen en zijn op de hoogte van de meest recente gerechtelijke uitspraken op het gebied van smartengeld en schadeclaims. 

 

Source:

 

Living man presenting himself as a non artificial entity_4 november 2022

Source:

 

No corporate jurisdiction over the natural man


Supreme court of the United States 1795, "Inasmuch as every government is an artificial person, an abstraction, and a creature of the mind only, a government can interface only with other artificial persons. The imaginary, having neither actuality nor substance, is foreclosed from creating and attaining parity with the tangible. The legal manifestation of this is that no government, as well as any law, agency, aspect, court, etc. can concern itself with anything other than corporate, artificial persons and the contracts between them.


S.C.R. 1795, Penhallow v. Douane's Administrators 3 U.S. 54; 1 L.Ed.57; 3 Dall.D4


"For every thousand men who hack at the branches of evil there is only one who is striking at the root "

Henry David Thoreau

 

 

PENHALLOW V. DOAN’S ADMINISTRATORS, 3 U. S. 54 (1795)

09/08/2011

 

“In as much as every government is an artificial person, an abstraction, and a creature of the mind only, a government can interface only with other artificial persons. The imaginary, having neither actuality nor substance, is foreclosed from creating and attaining parity with the tangible. The legal manifestation of this is that no government, as well as any law, agency, aspect, court, etc. can concern itself with anything other than corporate, artificial persons and the contracts between them.”

S.C.R. 1795, Penhallow v. Doane’s Administrators (3 U.S. 54; 1 L.Ed. 57; 3 Dall. 54), Supreme Court of the United States 1795

 

 

S.C.R. 1795, Penhallow v. Douane's Administrators 3 U.S. 54; 1 L.Ed.57; 3 Dall.D4

UNITED STATES OF AMERICA, Plaintiff, v. DARRYL J. GUTIERREZ, Defendant.

No. CR 15-3955 JB

UNITED STATES DISTRICT COURT FOR THE DISTRICT OF NEW MEXICO

May 5, 2018

 

Source:

 

From Casetext: Smarter Legal Research
United States v. Gutierrez
Opinion
No. CR 15-3955 JB

05-05-2018

UNITED STATES OF AMERICA, Plaintiff, v. DARRYL J. GUTIERREZ, Defendant.

Counsel: John C. Anderson United States Attorney Reeve L. Swainston Holland S. Kastrin Margaret M. Vierbuchen Assistant United States Attorneys United States Attorney's Office Albuquerque, New Mexico Attorneys for the Plaintiff Jason Bowles Bowles Law Firm Albuquerque, New Mexico Attorney for the Defendant

MEMORANDUM OPINION AND ORDER

THIS MATTER comes before the Court on: (i) the Defendant's Pro Se Notice of Challenge to Jurisdiction, filed May 31, 2016 (Doc. 21)("Motion"); (ii) the Defendant's Notice of Default, filed July 27, 2016 (Doc. 25)("Default Notice"); (iii) the Defendant's Notice of Challenge to the Court's Conduct and Memorandum of Law, filed August 9, 2016 (Doc. 26)("Challenge Motion"); and (iv) the United State[s'] Motion to Strike or to Deny Whatever Relief is Requested in Docket Entries 26 and 27, filed August 12, 2016 (Doc. 28)("United States' Motion"). The Court held a hearing on August 19, 2016. The primary issues are: (i) whether the Court has jurisdiction to try Defendant Darryl Gutierrez for corruptly endeavoring to obstruct the administration of the internal revenue laws and for lying on his 2000-2009 tax returns; (ii) whether Gutierrez is a "taxpayer"; (iii) whether the Court is disqualified from the case for being a partial decision maker; (iv) whether the Court must dismiss the case, because the Court did not respond to the Motion within thirty days; and (v) whether the Court should strike the Default Notice and Challenge Motion, because counsel represents Gutierrez, because those filings are untimely, and because they lack merit. The Court concludes that the arguments which Gutierrez asserts bear the hallmarks of traditional, meritless tax-protestor arguments. "The federal courts are hostile to such arguments -- frankly, not just to accepting them, but to even hearing them." United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *19 (D.N.M. June 30, 2015)(Browning, J.). Accordingly, the Court denies the Motion, the requests in the Default Notice, and the requests in the Challenge Motion. The Court also grants in part and denies in part the United States' Motion. It concludes that striking Gutierrez' filings is not warranted, as the Court stated it would not shut the courthouse door on Gutierrez. The Court, however, grants the United States' Motion to the extent that it requests that the Court deny Gutierrez' requested relief.

FACTUAL BACKGROUND
The Court takes its facts from the Indictment, filed November 5, 2015 (Doc. 2)("Indictment"). The Court does not set forth these facts as findings or the truth. The Court recognizes that the Indictment is largely the United States' version of events and that Gutierrez is presumed innocent.

From 2000 through 2009, Gutierrez filed federal income tax returns falsely claiming tax refunds in the amount of $173,526.00. See Indictment ¶ 1, at 1. Gutierrez, however, was not entitled to that amount in refund; instead, he owed $125,624.00 in federal taxes. See Indictment ¶ 1, at 1. Gutierrez also falsified his W-4 forms for many years claiming exemption from federal income tax withholding. See Indictment ¶¶ 11-15, at 2-3. In addition, he lied on his 2000-09 1040 forms by claiming that he had no wage income even though he earned wages and knew of those wages. See Indictment at 5-9. From 2011 through 2013, Gutierrez sent various notices to the Internal Revenue Service stating that he is not liable for income tax under 26 U.S.C. Subtitle A or for the penalties assessed against him, because he is not a "taxpayer." Indictment ¶¶ 19-25, at 4-5.

PROCEDURAL BACKGROUND
On November 5, 2015, the Grand Jury returned an eleven-count indictment against Gutierrez. See Indictment at 1-9. On December 2, 2015, Gutierrez was arrested and arraigned before the Honorable Steven C. Yarbrough, United States Magistrate Judge for the United States District Court for the District of New Mexico. See Clerk's Minutes before Magistrate Judge Steven C. Yarbrough at 1, filed December 2, 2015 (Doc. 5). On February 8, 2016, the Court held a status conference in which Gutierrez mentioned the possibility that he might raise motions that his counsel would not join, and the Court stated that it would not close the courthouse door on Gutierrez. See Clerk's Minutes Before District Judge James O. Browning, at 1-2, filed February 8, 2016 (Doc. 17); Motion ¶ 4, at 2.

1. The Motion.

The Motion raises a variety of arguments of which the general theme is that the Court has no power over Mr. Gutierrez. See Notice of Challenge to Jurisdiction at 2, filed May 31, 2016 (Doc. 21-1)("Motion Mem."). For example, he asserts: "The Constitution fixed jurisdiction limit[s] for Congress to exercise legislative jurisdiction only within the exterior borders of District of Columbia, herein 'D.C.'. Gutierrez demands the Court provide incontrovertible, lawfully gathered, admissible evidence of claimed authority to arbitrarily enlarge its Constitution[ally] fixed jurisdiction limit beyond the exterior borders of D.C." Motion Mem. at 2 (emphasis in original). See id. at 3. He also contends that the Court has no jurisdiction "within [the] New Mexico Republic, particularly within Santa Fe County borders." Motion Mem. at 2 (emphasis in original).

The Motion's substantive arguments are all in the Motion Mem, which is attached to the Motion. See Motion Mem. at 1-7. Gutierrez also attaches a Memorandum of Law in Support Notice of Challenge to Jurisdiction at 1-15, filed May 31, 2016 (Doc. 21-8)("Second Motion Mem."). The Second Motion Mem. contains the same overarching arguments as the Motion Mem., but adds some additional citations and a section on "[t]he Meaning of Justice." Second Motion Mem. at 12 ("[J]ustice in fact, is the right to be left alone.")(emphasis in original)(citing Olmstead v. United States, 277 U.S. 438, 478 (1928)). The Court omits summarizing the Second Motion Mem., as much of the discussion would be redundant.

Flowing from the general theme, he also asserts that the Court has no power over him, because he is a sovereign citizen not subject to the Court's jurisdiction. See Motion Mem. at 3. According to Gutierrez, in the Treaty of Paris of 1783, "King George III . . . recognized for posterity this victorious body of American People, of which Gutierrez' ancestor was a member, were, and are sovereigns equal with the King himself ." Motion Mem. at 3 (emphasis in original). It follows, so Gutierrez' assertion goes, that he, as a descendant of one of those Americans, is his own sovereign, so cannot be a "taxpayer" who owes taxes to the United States. Motion Mem. at 3. He also contends that, because he is a sovereign that did not consent to being taxed, the indictment is invalid. See Motion Mem. at 6-7. Continuing the theme, he asserts that, pursuant to Penhallow v. Doane's Administration, 3 U.S. 54 (1795), the Court cannot "interface with" him, as he is not "an artificial person," so the United States cannot indict him. Motion Mem. at 5 (purporting to quote Penhallow v. Doane's Administration, 3 U.S. 54 (1795)("[E]very government is an artificial person and can only interface with another artificial person.")).

To buttress this argument, Gutierrez attaches a Constructive Notice by Affidavit as Evidence of Sovereign Authority Status of Darryl J. Gutierrez at 1 (recorded May 1, 2013), filed May 31, 2016 (Doc. 21-2)("Gutierrez Sov. Aff."). In the Gutierrez Sov. Aff., Gutierrez affirms that he is a direct descendent of a Pennsylvanian citizen named Benjamin Smith who fought against the British during the Revolutionary War. See Gutierrez Sov. Aff. at 1. According to the Gutierrez Sov. Aff., "[t]he Paris Treaty of Peace guaranteed that Benjamin Smith's heirs would forever retain their sovereignty," so, "as his direct descendent," Gutierrez "claim[s] that sovereignty as My Own as my inheritance of birthright." Gutierrez Sov. Aff. at 1. A public notary has signed the Gutierrez Sov. Aff., and it bears the seal of the Santa Fe County Clerk. See Gutierrez Sovereignty Aff. at 1.

As the Court explores, infra, this quote does not actually exist in Penhallow v. Doane's Administration.

Separate from the purported jurisdictional issues, Gutierrez also argues that the Court cannot lawfully serve as a judge, because the Court has a pecuniary interest in the case. See Motion Mem. at 7 (citing 18 U.S.C. § 208; 28 U.S.C. §§ 144, 455). He also contends that, because the tax laws at issue have no implementing regulation published in the Federal Register, he cannot be indicted for violating those laws. See Motion Mem. at 4.

While Gutierrez had an attorney for every stage of the proceeding, Gutierrez filed the Motion without counsel joining it. See Motion ¶ 5, at 2. Gutierrez subsequently filed a Notice of Correction to Court Filed Defendant's Pro Se Challenge to Jurisdiction at 1, filed June 27, 2016 (Doc. 22)("Correction Notice"), in which he notifies the Court that, contrary to the Motion's labeling that his motion was filed pro se, he "is NOT pro se ." Correction Notice at 4 (emphasis in original). In the Correction Notice, John Butcher, Gutierrez' appointed Assistant Federal Public Defender, noted that he had used the term "pro se," because pro se seemed the most accurate of the available CM/ECF labels, as Mr. Butcher needed to show that he was not joining the Motion. Correction Notice at 2.

2. The Response.

The United States responds that the Motion is a frivolous tax protestor motion, so the Court should dismiss it out of hand. See United State[s'] Response to Defendant's Pro Se Notice of Challenge to Jurisdiction at 1-2, filed July 14, 2016 (Doc. 23)("Response"). In support of that contention, it notes that the Motion Mem. and its exhibits "appear to have been obtained from a tax protestor website called Sovereignty Education and Defense Ministry." Response at 1 n.1. Although the United States argues that it need not respond to Gutierrez' arguments to prevail, it contends that those arguments fail on their own terms and also under D.N.M. L.R.-47.7. See Response at 2.

First, the United States argues that the Court has jurisdiction. See Response at 3. According to the United States, Gutierrez ignores both 18 U.S.C. § 3231, which vests the federal district courts with jurisdiction over all offenses against the United States, and the Constitution of the United States of America, which empowers Congress to define and punish crimes "irrespective of where they are committed," and to "create and provide for the administration of an income tax." Response at 4 (citing United States v. Collins, 920 F.2d 619, 629 (10th Cir. 1990)). The United States concludes that, because Congress imposed criminal sanctions for Gutierrez' purported conduct under 26 U.S.C. § 7201, and because Congress lawfully did so pursuant to its constitutional powers, the Court has jurisdiction over the case pursuant to 18 U.S.C. § 3231. See Response at 4 (citing Lonsdale v. United States, 919 F.2d 1440, 1448 (10th Cir. 1990)).

Second, the United States argues that the Court has jurisdiction, notwithstanding Gutierrez' arguments that he is not subject to federal taxation as a sovereign or as a New Mexico citizen. See Response at 4-5. The United States does not grapple with this argument substantively, but asserts that it fails, because it is one of the twelve tax protestor arguments that the United States Court of Appeals for the Tenth Circuit dismisses out of hand. See Response at 5 (citing Lonsdale v. United States, 919 F.2d at 1448).

Third, the United States argues that Gutierrez did not need to consent to or contract with the United States for the United States to tax him. See Response at 6. It contends that consent is unnecessary, because several laws on the books require individuals to file tax returns or be subject to criminal penalties. See Response at 6 (citing 26 U.S.C. §§ 1, 6012, 6301-07, 7201-17). It follows, according to the United States, that Gutierrez' lack of consent does not affect the indictment. See Response at 4.

Fourth, the United States argues that, contrary to Gutierrez' contentions, the criminal statutes at issue do not need implementing regulations for the United States to charge Gutierrez. See Response at 7. To support that proposition, the United States argues that 44 U.S.C. § 1505(a) does not require implementing regulations "for each section of the United States Code." Response at 7. It adds that the Tenth Circuit has recognized this argument as another frivolous tax protestor argument. See Response at 7 (citing Lonsdale v. United States, 919 F.2d at 1447). The United States concludes that the Court's jurisdiction is proper, and that Gutierrez' other arguments lack merit, so the Court should deny the Motion.

3. The Reply.

Undeterred, Gutierrez replies. See Alleged Defendant Replies to United States' Response at 1, filed July 27, 2016 (Doc. 24-1)("Reply"). Unlike the Motion, the Reply lacks a uniting theme, and its desultory approach in refuting the United States' arguments is more of a shotgun spray than a targeted assault. See Reply at 1-7. The Court attempts to capture all of Gutierrez' arguments below.

Gutierrez' counsel filed a separate Defendant's Reply to the United States Response at 1-2, filed July 27, 2016 (Doc. 24), but that document merely states that Gutierrez files a reply that counsel does not join. Gutierrez' substantive arguments are in the Reply, so the Court cites to that document above.

Gutierrez maintains that the Court lacks jurisdiction, because the Constitution limits the Court's jurisdiction. See Reply at 1. He also avers that the United States violated the Declaratory Judgment Act, 28 U.S.C. §§ 2201-02, because it "arbitrarily changed Gutierrez' declared status as a nontaxpayer to a tax protestor." Reply at 3. Gutierrez adds that the case raises political questions beyond the Court's jurisdiction. See Reply at 3-4. He argues that the Court cannot label his arguments frivolous without "a separate pleading and trial on the matter of being frivolous." Reply at 4. It follows, according to Gutierrez, that the Court would violate due process if it labeled his arguments frivolous and that it would also present a conflict of interest. See Reply at 4.

Gutierrez also argues that the United States "cited irrelevant case law" when it cited Tenth Circuit precedent, because the Court is an Article IV legislative court, which "can only rule on what Congress says that [it] can rule on." Reply at 3. See id. at 5. Gutierrez also accuses the United States of spewing political propaganda by citing Tenth Circuit caselaw. See Reply at 3 ("[The] United States abus[es] irrelevant case law as a means of [disseminating] political propaganda."); id. at 4 ("[The] United States is: . . . abusing federal case law and stare decisis as political propaganda that is irrelevant."); id. ("[The] United States is: . . . [t]rying to deceive the audience that [is] the target of such propaganda in order to deprive them of [c]onstitutionally protected rights to life, liberty, and property.").

Gutierrez concludes his Reply by arguing generally that the United States fails to refute his arguments. See Reply at 5-7. Specifically, he contends that the United States does not demonstrate that he consents to jurisdiction or consents to being taxed, nor does the United States demonstrate that he is not a sovereign. See Reply at 5-6. He also argues that the United States does not present evidence to support the indictment. See Reply at 6. He adds that the United States does not refute any of the caselaw he cites. See Reply at 7. Finally, Gutierrez argues that the United States does not refute his contention that the Court has a pecuniary interest in the proceeding. See Reply at 7 ("[T]hereby its silence admits the Court is judicially unsanitary.")(emphasis in original).

4. Default Notice.

Gutierrez subsequently files the Notice of Default, in which he argues that, because the Court did not respond to his Motion within thirty days, the Court admits that: (i) it lacks jurisdiction; (ii) Gutierrez is a sovereign; (iii) Gutierrez is a nontaxpayer; (iv) Gutierrez did not consent to being taxed; (v) Gutierrez has no tax liability; (vi) the indictment is invalid; and (vii) the Court has a pecuniary interest, or, as Gutierrez phrases it, "the Court is not judicially sanitary." Notice of Default at 2-3 (emphasis in original). He concludes that the Court and the United States, by continuing to hold him, is violating the Fifth Amendment to the Constitution of the United States of America, and the Court is estopped from challenging anything in the Motion. See Notice of Default at 3. Thus, according to Gutierrez, the Court must dismiss the Indictment with prejudice. See Notice of Default at 3.

5. Challenge Motion.

Gutierrez also files the Challenge Motion, which raises many of the same arguments already mentioned. See Notice of Challenge to the Court's Conduct at 3-4, filed August 9, 2016 (Doc. 26-1)("Challenge Motion Notice"); Memorandum of Law at 2-7, filed August 9, 2016 (Doc. 26-2)("Challenge Motion Mem."). The Court details only those arguments that diverge from Gutierrez' prior filings.

As with Gutierrez' other Motion, the Challenge Motion's substantive arguments are attached in the Challenge Motion Notice and Challenge Motion Mem.

First, Gutierrez argues that Damon P. Martinez, former United States Attorney for the District of New Mexico, and Assistant United States Attorneys ("AUSA") Reeve Swainston and Margaret M. Vierbuchen -- the AUSAs prosecuting the case -- violated the United States Attorneys' Manual. See Challenge Motion Notice at 5-7; Challenge Motion Mem. at 12-16. This argument's general thrust is that the United States Attorneys' Manual requires the United States to let the grand jurors know all of Gutierrez' arguments -- e.g., that Gutierrez is a sovereign -- before the grand jurors may return an indictment. See Challenge Motion Notice at 5-7; Challenge Motion Mem. at 12-16. Second, Gutierrez appears to assert a freeform due process argument that the United States is depriving him of property without process by prosecuting him for tax crimes. See Challenge Motion Notice at 6-7 ("Give me Liberty or give me death.")(emphasis omitted); Challenge Motion Mem. at 16-17. Accordingly, Gutierrez requests that the Court dismiss the indictment. See Challenge Motion Mem. at 17.

6. The United States' Motion.

The United States argues that the Court should strike or deny the requests in the Default Notice and the Challenge Motion, because: (i) Gutierrez filed those documents without his counsel joining them; (ii) those documents are untimely; (iii) and they lack merit. See United States' Motion at 1. First, the United States asserts that, while Gutierrez has the right to represent himself, he does not have a right to hybrid representation where his counsel files some motions and Gutierrez files others. See United States' Motion at 1 (citing United States v. Hill, 526 F.2d 1019, 1025 (10th Cir. 1975)). It follows, according to the United States, that the Court should strike or deny the requests in the Default Notice and Challenge Motion, because Gutierrez has counsel, and his counsel has not joined those motions. See United States' Motion at 1-2. The United States next asserts that the Court must dismiss the Default Notice and the Challenge Motion, because they are untimely under the Court's scheduling order. See United States' Motion at 2. The United States also argues that the Court should dismiss the Default Notice and the Challenge Motion, because they are frivolous tax protestor arguments. See United States' Motion at 2-3.

7. The Hearing.

The Court held a hearing on August 19, 2016. See Transcript of Motion Proceedings at 2:1-2 (taken August 19, 2016)(Court), filed September 16, 2016 (Doc. 34)("Tr."). On the Motion, Gutierrez asserted succinctly that "from the record before you, it has not been proven that jurisdiction has been properly given to the Court to proceed" and had nothing more to say. Tr. 3:23-4:1 (Gutierrez). The United States, similarly, remained brief, and rested on its written filings. See Tr. 4:9-11 (Vierbuchen). The Court orally denied Gutierrez' challenge to its jurisdiction, noting that it had seen similar arguments and that the Tenth Circuit's decisions on these arguments bind it. See Tr. at 4:12-5:10 (Court). Turning to the Default Notice, Gutierrez had nothing further to say except requesting that the Court publish its findings of fact and conclusions of law. See Tr. at 5:20-24 (Gutierrez). He requested the same work for the Challenge Motion. See Tr. at 7:19-21 (Gutierrez). The United States rested its arguments again on the briefings. See Tr. at 6:21-7:3 (Vierbuchen). The Court agreed to write an opinion for Gutierrez. See Tr. at 5:25-6:12 (Court); id. at 7:4-25 (Court, Gutierrez).

Turning to the United States' Motion, the United States rested on its briefing. See Tr. at 9:11 (Vierbuchen); id. at 10:22 (Vierbuchen). Gutierrez made four quick arguments. See Tr. at 9:16-10:17 (Gutierrez). First, he contended that the United States represents that he submitted this argument pro se; he argued that, instead, he submits them "sui juris," so the United States argument is "irrelevant." Tr. at 9:17-21 (Gutierrez). Second, he argued that his Motion, the Default Notice, and the Challenge Motion are timely, because challenges to jurisdiction can be made at any time. See Tr. at 9:22-25 (Gutierrez). Third, he contended that his arguments are not frivolous and that, contrary to the United States' assertions, he cites authority, because he cited the Supreme Court of the United States and the Constitution. See Tr. at 10:2-11 (Gutierrez). Finally, he contended that the United States misconstrues the relief he requests; the only relief he requests is "justice." Tr. at 10:14-17 (Gutierrez). The Court subsequently granted the United States' Motion in part and denied it in part. See Tr. at 8:16-9:8 (Court); id. at 10:23-11:8 (Court). It denied the United States' Motion to the extent that it requested the Court to strike the Default Notice and the Challenge Motion, because the Court had told Gutierrez that it "wouldn't shut the courthouse door" on Gutierrez' motions filed separately from his counsel, and because the Court had to always be mindful of its jurisdiction. Tr. at 8:16-9:5 (Court); id. at 10:23-11:3. It granted the United States' Motion, however, to the extent that the United States requests that the Court deny Gutierrez relief. See Tr. at 9:3-8 (Court); id. at 11:5-6 (Court). The Court told Gutierrez it would also write an opinion on this issue. See Tr. at 11:6-8 (Court).

LAW REGARDING FEDERAL COURTS' CRIMINAL JURISDICTION
Federal courts' criminal jurisdiction arises exclusively from Congressional Acts. See Dowling v. United States, 473 U.S. 207, 213 (1985); United States v. Hudson, 11 U.S. 32, 32 (1812); Hudspeth v. Melville, 127 F.2d 373, 375 (10th Cir. 1941). In an eloquent exposition, William Johnson, Associate Justice of the Supreme Court of the United States, explained:

The powers of the general Government are made up of concessions from the several states -- whatever is not expressly given to the former, the latter expressly reserve. The judicial power of the United States is a constituent part of those concessions, -- that power is to be exercised by Courts organized for the purpose, and brought into existence by an effort of the legislative power of the Union. Of all the Courts which the United States may, under their general powers, constitute, one only, the Supreme Court, possesses jurisdiction derived immediately from the constitution, and of which the legislative power cannot deprive it. All other Courts created by the general Government possess no jurisdiction but what is given them by the power that creates them, and can be vested with none but what the power ceded to the general Government will authorize them to confer.
United States v. Hudson, 11 U.S. at 33. Accordingly, the Court has criminal jurisdiction only to the extent that Congress grants such jurisdiction, and there is no federal criminal common law. See Hudspeth v. Melville, 127 F.2d at 374. See also United States v. Dire, 680 F.3d 446, 468 (4th Cir. 2012)("[T]here are no federal common law crimes.").
Congress has, however, granted "original jurisdiction, exclusive of the courts of the States, of all offenses against the laws of the United States." 18 U.S.C. § 3231. This grant of original criminal jurisdiction extends to all of the states in the Union and not just to the District of Columbia and the United States' territorial possessions. See United States v. Collins, 920 F.2d 619, 629 (10th Cir. 1990).

Dickstein's motion to dismiss advanced the hackneyed tax protester refrain that federal criminal jurisdiction only extends to the District of Columbia, United States territorial possessions and ceded territories. Dickstein's memorandum blithely ignored 18 U.S.C. § 3231 which explicitly vests federal district courts with jurisdiction over "all offenses against the laws of the United States."
United States v. Collins, 920 F.2d at 629 (quoting 18 U.S.C. § 3231). See United States v. Crockett, 207 F. App'x 935, 937 (10th Cir. 2006)(unpublished)("Mr. Crokett was charged with federal crimes, and federal district courts have exclusive jurisdiction over all offenses against the United States, including tax crimes as defined in Title 26 of the United States Code."). To establish jurisdiction, the United States does not need to show each of the crime's elements in the indictment; rather, so long as the offense alleged arises from a federal statute, "the district court has subject matter jurisdiction." United States v. Mullen, 160 F. App'x 711, 713 (10th Cir. 2005)(unpublished). See United States v. DeLeon, 2018 WL 1388462, at *2 (D.N.M. March 13, 2018)(Browning, J.).
United States v. Crockett is an unpublished Tenth Circuit opinion, but the Court can rely on an unpublished Tenth Circuit opinion to the extent its reasoned analysis is persuasive in the case before it. See 10th Cir. R. 32.1(A), 28 U.S.C. ("Unpublished opinions are not precedential, but may be cited for their persuasive value."). The Tenth Circuit has stated:

In this circuit, unpublished orders are not binding precedent, . . . and . . . citation to unpublished opinions is not favored. . . . However, if an unpublished opinion . . . has persuasive value with respect to a material issue in a case and would assist the court in its disposition, we allow a citation to that decision.
LAW REGARDING AN INDICTMENT'S SUFFICIENCY
The Sixth Amendment to the Constitution of the United States of America provides that, "in all criminal prosecutions, the accused shall enjoy the right . . . to be informed of the nature and cause of the accusation." U.S. Const. amend. VI. "This constitutional protection is implemented by the requirement of Rule 7(c)(1) that the indictment or information 'be a plain, concise, and definite written statement of the essential facts constituting the offense charged.'" Charles A. Wright, Federal Practice and Procedure § 125, at 542 (4th ed. 2008)(quoting Fed. R. Crim. P. 7(c)(1)). Rule 7(c) of the Federal Rules of Criminal Procedure provides:

(c) Nature and Contents.

(1) In General. The indictment or information must be a plain, concise, and definite written statement of the essential facts constituting the offense charged and must be signed by an attorney for the government. It need not contain a formal introduction or conclusion. A count may incorporate by reference an allegation made in another count. A count may allege that the means by which the defendant committed the offense are unknown or that the defendant committed it by one or more specified means. For each count, the indictment or information must give the official or customary citation of the statute, rule, regulation, or other provision of law that the defendant is alleged to have violated. For purposes of an indictment referred to in section 3282 of title 18, United States Code, for which the identity of the defendant is unknown, it shall be sufficient for the indictment to describe the defendant as an individual whose name is unknown, but who has a particular DNA profile, as that term is defined in that section 3282.

(2) Citation Error. Unless the defendant was misled and thereby prejudiced, neither an error in a citation nor a citation's omission is a ground to dismiss the indictment or information or to reverse a conviction. Fed. R. Crim. P. 7(c).
"'An indictment is sufficient if it sets forth the elements of the offense charged, puts the defendant on fair notice of the charges against which he must defend, and enables the defendant to assert a double jeopardy defense.'" United States v. Todd, 446 F.3d 1062, 1067 (10th Cir. 2006)(citing United States v. Dashney, 117 F.3d 1197, 1205 (10th Cir. 1997)). Further, an indictment "need not quote the statutory language to be legally sufficient." United States v. Bullock, 914 F.2d 1413, 1414 (10th Cir. 1990)(citing Hamling v. United States, 418 U.S. 87 (1974)). The Tenth Circuit also has made clear that, when "[i]nterpreting an indictment, [courts] are governed by practical rather than technical considerations." United States v. Phillips, 869 F.2d 1361, 1364 (10th Cir. 1988)(citing United States v. Martin, 783 F.2d 1449, 1452 (9th Cir. 1986)("Charging documents are tested by whether they apprise the defendant of what evidence he must be prepared to meet. . . . An indictment should be read in its entirety, construed according to common sense and interpreted to include facts which are necessarily implied."); United States v. Maggitt, 784 F.2d 590, 598 (5th Cir. 1986)("An indictment is to be read in light of its purpose, which is to inform the accused of the charges.")).
LAW REGARDING TAX PROTESTORS
Federal courts are hostile to tax protestor arguments. See, e.g., Lonsdale v. United States, 919 F.2d 1440, 1448 (10th Cir. 1990); Crain v. Comm'r., 737 F.2d 1417, 1417 (5th Cir. 1984); United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *19. When confronted with these arguments, a federal court is not required to "refute" them "with somber reasoning and copious citation to precedent." Crain v. Comm'r, 737 F.2d at 1417. See Sorenson v. O'Neill, 73 F. App'x 341, 343 (10th Cir. 2003)(unpublished)("We need not waste judicial resources explaining once again why the Sorensons are subject to federal tax laws, just like everyone else who lives in the United States."); United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *19 (noting that the Tenth Circuit has cited the language from Crain v. Commissioner with approval several times and collecting cases). The United States Court of Appeals for the Fifth Circuit has offered the following rationale for foregoing courts' usual duty to elaborate their reasoning:

We are sensitive to the need for the courts to remain open to all who seek in good faith to invoke the protection of law. An appeal that lacks merit is not always --
or often -- frivolous. However, we are not obliged to suffer in silence the filing of baseless, insupportable appeals presenting no colorable claims of error and designed only to delay, obstruct, or incapacitate the operations of the courts or any other governmental authority. Crain's present appeal is of this sort. It is a hodgepodge of unsupported assertions, irrelevant platitudes, and legalistic gibberish. The government should not have been put to the trouble of responding to such spurious arguments, nor this court to the trouble of "adjudicating" this meritless appeal.
Crain v. Comm'r, 737 F.2d at 1417-18. The United States Tax Court has offered a similar rationale:
The oft-cited opinion in Crain v. Commissioner, 737 F.2d at 1417, observes that one reason not to refute frivolous arguments is that "to do so might suggest that these arguments have some colorable merit." The observation is certainly valid. It is this Court's experience that taxpayers who take frivolous positions often have learned those positions from self-appointed anti-tax gurus with prepackaged pseudo-legal arguments that include inapposite citations from such sources as the Federal Register, inapplicable State and Federal statutes, court opinions taken out of context, and the Internal Revenue Manual (IRM). Some taxpayers seem to understand their frivolous arguments imperfectly, if at all, and seem not to understand the nature of the authorities they cite. If, as it seems, such a taxpayer has been persuaded of these positions by the mere presence of legalese, then it is entirely possible (as Crain anticipated) that a serious discussion of a frivolous position will seem to him to confer respectability on that position.

For example, when we take five paragraphs (in part I.E.2 above) to explain why 27 C.F.R. section 70.42(b)(1) has no effect on the validity of an income tax SFR, we incur a risk: A legally unsophisticated taxpayer may wrongly infer that, if it took that much reasoning and writing to defeat the argument, then the argument must have had something going for it. The inference would be wrong, of course. Mr. Wnuck's 27 C.F.R. argument is hardly a legal argument at all; and all that is there is manifestly wrong for multiple reasons. But since the actual substance of the frivolous anti-tax issue often seems to elude the litigant, and since all that affects him is the superficial appearance of legal matter, an explanation of why his argument is wrong may even be counter-productive. Perversely, the seriousness of the refutation becomes, in his mind, imputed to the frivolous argument itself. This is sometimes a good reason not to address frivolous arguments.

There is thus little advantage to be gained by addressing frivolous arguments, and there are disadvantages that may accrue from doing so. For that reason, litigants who present frivolous arguments should not expect to see them answered in opinions of this Court.
Wnuck v. Comm'r, 136 T.C. 498, 512-13 (2011), as amended (June 1, 2011)(Gustafson, J.)(emphasis in original).
The Tenth Circuit has a list of tax arguments that they have determined are "completely lacking in legal merit" and are "patently frivolous," so can be dismissed out of hand:

(1) individuals (free born, white, preamble, sovereign, natural, individual common law de jure citizens of a state, etc.) are not persons subject to taxation under the Internal Revenue code; (2) the authority of the United States is confined to the District of Columbia; (3) the income tax is a direct tax which is invalid absent apportionment and Pollock v. Farmers' Loan & Trust Co., 157 U.S. 429 . . . modified 158 U.S. 601 . . . (1895), is authority for that and other arguments against the government's power to impose income taxes on individuals; (4) the Sixteenth Amendment to the Constitution is either invalid or applies only to corporations; (5) wages are not income; (6) the income tax is voluntary; (7) no statutory authority exists for imposing an income tax on individuals; (8) the term income as used in the tax statutes is unconstitutionally vague and indefinite; (9) individuals are not required to file tax returns fully reporting their income; and (10) the Anti-Injunction Act is invalid.
Lonsdale v. United States, 919 F.2d 1440, 1448 (10th Cir. 1990). In addition to those listed above, it is frivolous to argue that
(1) the Commissioner of Internal Revenue and employees of the Internal Revenue Service have no power or authority to administer the Internal Revenue Laws . . . because of invalid or nonexistent delegations of authority, lack of publication of delegations of authority in the Federal Register, violations of the Paperwork Reduction Act, and violations of the Administrative Procedure Act, including the Freedom of Information Act; and (2) tax forms, including 1040, 1040A, 1040EZ and other reporting forms, are invalid because they have not been published in the Federal Register.
Lonsdale v. United States, 919 F.2d at 1448. See United States v. Ford, 514 F.3d 1047, 1053 (10th Cir. 2008); Sorenson v. O'Neill, 73 F. App'x at 343 ("Nor need we explain why the U.S. Attorney's office has both the authority and the duty to represent the United States and its employees in suits challenging the imposition and collection of tax revenues.").
There are many online resources collecting common protestor arguments, including a Department of Justice manual, some of which provide reasoning or cases refuting those arguments. See, e.g., Department of Justice, Illegal Tax Protesters, at 1-46 https://www.justice.gov/sites/default/files/tax/legacy/2006/02/28/40ctax.pdf (last visited April 26, 2018)("DOJ Manual"); Daniel B. Evans, The Tax Protestor FAQ https://evans-legal.com/dan/tpfaq.html_#taxpayer (last visited April 26, 2018); Tax Protest Movement, Anti-Defamation League, https://www.adl.org/resources/backgrounders/tax-protest-movement (last visited April 26, 2018).

"[T]ax protestors are a community of sorts." United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *20. The Court has recounted:

They must be, as information-sharing is the only way to explain how their theories can be, at once, so uniform and so odd. Anyone with access to the internet can log into YouTube and watch videos of tax protestors purporting to "teach" viewers how to avoid tax liability -- or any other kind of debt, apparently.
United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *20. Contemporary tax protestors have roots in two distinct groups: (i) a far-left, pseudo-pacifistic, anti-Vietnam War protest movement; and (ii) a right-wing group opposed to the ratification of the Sixteenth Amendment of the Constitution of the United States of America, which authorizes the income tax. See Tax Protest Movement, Anti-Defamation League, https://www.adl.org/resources/backgrounders/tax-protest-movement (last visited April 26, 2018)("ADL Article"). The far left group, referring to themselves as "war tax resisters," argues that it is "immoral" to pay income taxes to support the "imperialistic American military regime," so refuse to pay income tax unless the United States guarantees that their taxes will not fund the military. ADL Article. The far left group's numbers have dwindled since the 1980s. See ADL Article.
The right-wing group, in contrast, argues that the income tax invades their liberty and their right to their income, so instigated various attempts to repeal the Sixteenth Amendment. See ADL Article. Over time, attempts to repeal that amendment diminished, and concerted efforts to alter the Sixteenth Amendment's and various tax laws' meanings through litigation began. See ADL Article.

The pioneer behind these [litigation] efforts seems to have been a Wichita, Kansas, building contractor named Arthur Porth who, in 1951, filed a claim to recover his income tax payment of $[135.00]. Porth argued that the 16th Amendment was unconstitutional because it placed the taxpayer in a position of involuntary servitude contrary to the 13th Amendment. Not surprisingly, the courts found little merit in his argument, but this failed to stop Porth, who embarked upon a long career of inventive challenges to the income tax laws. His most influential effort came in the early 1960s, when he filed a tax return that was blank except for a statement declaring that he was pleading the Fifth Amendment (i.e., claiming that filling out a tax return violated his right of protection from self-incrimination). Moreover, Porth became an activist; he traveled around the country distributing tax protest literature, including a book titled A Manual for Those Who Think That They Must Pay an Income Tax. Not surprisingly, Porth was convicted on various tax evasion charges and sent to prison, but he had already become a grass-roots hero to the nascent tax protest movement.
ADL Article. See Porth v. Brodrick, 214 F.2d 925-26 (10th Cir. 1954); United States v. Porth, 426 F.2d 519, 522-23 (10th Cir. 1970). Although over seventy years old, the Tenth Circuit's conclusion in Porth v. Brodrick that Porth's arguments were frivolous could be recycled in many tax protestor opinions issued today:
The allegations of the petition are very broad and it is difficult, if not impossible, to determine therefrom just what the complaint is except that there exists a strong dislike for the taxing procedure. Apparently the taxpayer, while recognizing the taxing power of the United States, attacks both the legality of the Sixteenth Amendment and the constitutionality of the Federal tax laws, rules and regulations enacted pursuant thereto. It is admitted that a federal income tax may be levied under the Sixteenth Amendment and no law, rule guaranteed the taxpayer by the Constitution. The claim is clearly unsubstantial and without merit. Levering & Garrigues Co. v. Morrin, 289 U.S. 103. . . [(1933)]. In Abney v. Campbell, 5 Cir., 206 F.2d 836, certiorari denied 346 U.S. 924, . . . similar allegations were said to be far-fetched and frivolous. We think the description applies to the allegations in this case.
Porth v. Brodrick, 214 F.2d at 926. In revisiting Mr. Porth sixteen years later -- this time for criminal tax fraud and evasion -- the Tenth Circuit noted: "Porth's defense primarily grew out of his long-time dislike for the taxing and money systems of the United States, his fanatical belief that they are unconstitutional, and his right to resist in good faith. . . . There is a total lack of substance in [his] contention[s]; [they] remain far-fetched and frivolous." United States v. Porth, 426 F.2d at 523.
The ADL Article lists the tax payment as $151.00, but the Tenth Circuit states that the sum was $135.00. Compare ADL Article with Porth v. Brodrick, 214 F.2d at 925. The Court adopts the Tenth Circuit's factual statement.

Despite Porth's failures, the tax protestor movement continues today:

A variety of tax protest theorists followed in Porth's footsteps; as a result, the movement increasingly became a menagerie of groups and individuals devising reasons why tax laws were invalid or did not apply to most Americans. The focus of the movement's efforts became the development and propagation of pseudolegal and pseudohistorical theories intended to delegitimize the federal income tax (and, in many cases, state income taxes as well).
ADL Article. Thus, although the right-wing movement against the income tax was founded on libertarian-like notions of freedom from government, contemporary tax-protestor ideology took a sharp turn somewhere toward the bizarre. According to the Southern Poverty Law Center, at least some tax protestors' convictions flow from the belief that the United States is governed by a secret judicial regime bent on enslaving American citizens, and that judges are all in on it:
At some point in history . . . the American government set up by the founding fathers -- with a legal system the sovereigns refer to as "common law" -- was secretly replaced by a new government system based on admiralty law, the law of the sea and international commerce. Under common law, or so they believe, the sovereigns would be free men. Under admiralty law, they are slaves, and secret government forces have a vested interest in keeping them that way. Some sovereigns believe this perfidious change occurred during the Civil War, while others blame the events of 1933 when the U.S. abandoned the gold standard. Either way, they stake their lives and livelihoods on the idea that judges around the country know all about this hidden government takeover but are denying the sovereigns' motions and filings out of treasonous loyalty to hidden and malevolent government forces.
Sovereign Citizens Movement, Southern Poverty Law Center, https://www.splcenter.org/fighting-hate/extremist-files/ideology/sovereign-citizens-movement (last visited April 26, 2018)). The Court has previously considered tax protestor arguments resulting from other eccentric premises:
[T]hese individuals believe that the United States owns corporate-shell facsimiles of them, over which the individuals retain some control -- enough to draw expenses from the shell. The Southern Poverty Law Center describes a "philosophy" very similar to the Riveras -- in that it puts forth many of the same strange arguments and has many of the same bizarre hallmarks -- in its page on sovereign citizens:

Since 1933, the U.S. dollar has been backed not by gold, but by the "full faith and credit" of the U.S. . . . According to sovereign "researchers," this means that the government has pledged its citizenry as collateral, by selling their future earning capabilities to foreign investors, effectively enslaving all Americans. This sale, they claim, takes place at birth. When a baby is born in the U.S., a birth certificate is issued, and the hospital usually requires that the parents apply for a Social Security number at that time. Sovereigns say that the government then uses that birth certificate to set up a kind of corporate trust in the baby's name -- a secret Treasury account -- which it funds with an amount ranging from $600,000 to $20 million, depending on the particular variant of the sovereign belief system. By setting up this account, every newborn's rights are cleverly split between those held by the flesh-and-blood baby and the ones assigned to his or her corporate shell account.

The sovereigns believe evidence for their theory is found on the birth certificate itself. Since most certificates use all capital letters to spell out a baby's name, JOHN DOE, for example, is actually the name of the corporate shell identity, or "straw man," while John Doe is the baby's "real," flesh-and-blood name. As the child grows older, most of his legal documents will utilize capital letters, which means that his state-issued driver's license, his marriage license, his car registration, his criminal court records, his cable TV bill and correspondence from the IRS all will pertain to his corporate shell identity, not his real, sovereign identity.

The process sovereigns have devised to split the straw man from the flesh-and-blood man is called "redemption," and its purpose is two-fold. Once separated from the corporate shell, the newly freed man is now outside of the jurisdiction of all admiralty laws. More importantly, by filing a series of complex, legal-sounding documents, the sovereign can tap into that secret Treasury account for his own purposes. Over the past 30 years, hundreds of sovereigns have attempted to perfect the process by packaging and promoting different combinations of forms and paperwork. While no one has ever succeeded, for the obvious reason that these theories are not true, sovereigns are nonetheless convinced with the religious certainty of a
true cult believer that they're close. All it will take, say the promoters of the redemption scam, is the right combination of words.
United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *20-21 (quoting Sovereign Citizens Movement, Southern Poverty Law Center, https://www.splcenter.org/ fighting-hate/extremist-files/ideology/sovereign-citizens-movement (last visited April 26, 2018)). The Court, ultimately, rejected the tax protestors' arguments as frivolous and dismissed the case. See United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *22-24.
If there is a secret judicial cabal applying admiralty law to enslave American citizens, the Court is unaware of it.

ANALYSIS
The Court will deny the requests in Gutierrez' Motion, Default Notice, and Challenge Motion. Those three filings bear the "hallmarks" of "traditional, meritless tax-protestor" contentions, so the Court will, as the Tenth Circuit commands, "make short work " of Gutierrez' arguments. United States v. Rivera, 2015 WL 4042197, at *19. His premier argument is that the Court lacks jurisdiction, because Congress has not granted the Court jurisdiction anywhere beyond the District of Columbia. See Motion Mem. at 2-3. Unfortunately for Gutierrez, granting the federal courts jurisdiction beyond the District of Columbia is one of the very first things that Congress ever did. See Judiciary Act of 1789, ch. 20, 1 Stat. 73 § 9; 18 U.S.C. § 3231. See also United States v. Collins, 920 F.2d at 629 (concluding that the jurisdictional argument advanced is a typical tax protestor argument that can be dismissed). Likewise, Gutierrez' arguments that: (i) he is a sovereign citizen free from taxation, unless he consents to it; (ii) the indictment is invalid, because there are no regulations about the laws under which he is indicted published in the federal register; and (iii) the United States is depriving him of liberty and property without process by prosecuting him for tax crimes can be dismissed out of hand. See Lonsdale v. United States, 919 F.2d at 1448; United States v. Porth, 426 F.2d at 522-23.

The Judiciary Act of 1789's original text reads: "That the district courts shall have, exclusively of the courts of the several states, cognizance of all crimes and offences that shall be cognizable under the authority of the United States, committed within their respective district, or upon the high seas." Judiciary Act of 1789, ch. 20, 1 Stat. 73 § 9.

Gutierrez theory of sovereignty is notable in that it appears to be a new one; in the Court's brief research of tax protestor arguments, the Court did not uncover any model from which Gutierrez crafted his sovereignty argument. In short, he asserts that, because King George III, via the Treaty of Paris of 1783, granted American citizens sovereignty, Gutierrez, as a direct descendant of a 1783 American citizen, enjoys the same individual sovereignty by virtue of his bloodline. See Motion Mem. at 3. The Court is mindful that the Tenth Circuit has told district courts not to waste judicial resources grappling with tax protestor arguments, but the Court would not be doing its job if it did not inquire whether a gigantic tax loophole lurked within the Treaty of Paris of 1783. Alas, upon inspection, the Court concludes that the United States will not need to negotiate a new treaty with Great Britain. The treaty's relevant provision reads:

His Brittanic Majesty acknowledges the said United States, viz. New Hampshire, Massachusetts Bay, Rhode Island and Providence Plantations, Connecticut, New York, New Jersey, Pennsylvania, Maryland, Virginia, North Carolina, South Carolina and Georgia, to be free sovereign and independent states, that he treats them as such, and for himself, his heirs, successors, relinquishes all claims to government, propriety and territorial rights of the same and every part thereof.
The Definitive Treaty of Peace 1783, Great Britain-U.S., art. I, Sept. 30, 1783 http://avalon.law.yale.edu/18th_century/paris.asp (last accessed April 27, 2018). The provision has naught about individual sovereignty; rather, King George III acknowledges the United States' sovereignty. Accordingly, the Court concludes that Gutierrez' sovereignty argument lacks merit.
The general thrust of Gutierrez' argument here is that 44 U.S.C. § 1505(a) requires certain documents to be published in the Federal Register and, because the statutes he is indicted under -- 26 U.S.C. § 7206(1) and § 7212(a) -- are not published in the Federal Register, the indictment is invalid. See Motion Mem. at 4. 44 U.S.C. § 1505(a), however, does not require 26 U.S.C. § 7206(1) and § 7212(a) to be published in the Federal Register. Rather, 44 U.S.C. § 1505(a) requires the following to be published in the Federal Register: (i) "Presidential proclamations"; (ii) "Executive orders"; (iii) "documents or classes of documents" that "the President may determine from time to time have general applicability and legal effect"; and (iv) "documents or classes of documents" that an "Act of Congress" mandates must be published in the Federal Register. 26 U.S.C. § 7206(1) and § 7212(a) are not executive orders or presidential proclamations, nor is there evidence that Congress or the President has decided either must be published in the Federal Register. Accordingly, this argument lacks merit.
Gutierrez' argument here is a variant of an oft-repeated tax-protestor refrain: because laws are not published in the Federal Register, they must have no legal effect. See DOJ Manual at 40. Federal Register publication is typically required, however, so that the public has notice of legal duties. See 5 U.S.C. § 552(a)(1); United States v. Bowers, 920 F.2d 220, 221-22 (4th Cir. 1990). Gutierrez' argument is thus more fundamentally flawed, because 26 U.S.C. § 7206(1) and § 7212(a) are specific enough to provide the requisite notice; in other words, the statutes are not void for vagueness. See United States v. Bowers, 920 F.2d at 222 ("[T]heir duty to pay those taxes is manifest on the face of the statutes."). 26 U.S.C. § 7206(1) generally states that persons must not lie on their tax returns, and § 7212(a) says that persons cannot impede or intimidate United States employees acting in an official capacity under the Internal Revenue Code, nor may they obstruct, impede or endeavor to obstruct or impede the administration of the Internal Revenue Code. Both statutes sufficiently describe the legal duty such that additional publication in the Federal Register is not needed. See United States v. Cochrane, 985 F.2d 1027, 1031 (9th Cir. 1993)(concluding that "a person of ordinary intelligence could understand that [26 U.S.C. § 7206(1)] criminalizes lying on any form or document filed with the IRS"); United States v. Wood, 384 F. App'x 698, 706 (10th Cir. 2010)(unpublished)(concluding that 26 U.S.C. § 7212(a) is not void for vagueness) abrogated on other grounds Marinello v. United States, 138 S. Ct. 1101, 1110 (2018).

Gutierrez' appears to invoke procedural due process and also appears to premise this argument on his sovereign-citizen status. That argument fails for the reason that he is not a sovereign citizen. See supra n.11. If this argument is not premised on his sovereign-citizen status, the Court concludes that there is no procedural due process violation, as Gutierrez has not asserted, nor has the Court independently identified, any procedural irregularities that would result in a risk of erroneous deprivation attaining constitutional proportions.

The Court also rejects Gutierrez' remaining arguments. First, he contends that the Court must be disqualified under 18 U.S.C. § 208, and 28 U.S.C. §§ 144, 455. See Motion Mem. at 7. Under 28 U.S.C. §§ 144, 455, a judge must disqualify himself or herself if he or she has a personal bias or if the judge's impartiality may reasonably be questioned. See 28 U.S.C. §§ 144, 455. Gutierrez' § 144 argument fails, because he has not filed an affidavit stating "the facts and the reasons" for his belief that a personal bias exists. 28 U.S.C. § 144. See Hinman v. Rogers, 831 F.2d 937, 939 (10th Cir. 1987)("The affidavit is strictly construed against the affiant, and there is a substantial burden on the moving party to demonstrate the judge is not impartial."). Even if Gutierrez' pleadings can serve as the requisite affidavit, he does not assert with the required particularity why the Court is partial here. See Hinman v. Rogers, 831 F.2d at 939 ("The affidavit must state with required particularity the identifying facts of time, place, persons, occasion, and circumstances."). Although Gutierrez' pleadings convey a sense that he thinks he will not receive justice in federal court, that is an insufficient basis for the Court to be disqualified. See United States v. Aston, 132 F.3d 43, 43 (10th Cir. 1997)(unpublished)("Defendant's affidavit contained only a conclusory assertion that he cannot receive justice in Utah, and, therefore, his petition seeking recusal of the district court judge is insufficient as a matter of law.").

Under 28 U.S.C. § 455, "disqualification is appropriate only where the reasonable person, were he to know all the circumstances, would harbor doubts about the judge's impartiality." Mathis v. Huff & Puff Trucking, Inc., 787 F.3d 1297, 1310 (10th Cir. 2015). "The reasonable observer is not the judge or even someone familiar with the judicial system, but rather, an average member of the public." Mathis v. Huff & Puff Trucking, Inc., 787 F.3d at 1310. "There is as much obligation for a judge not to recuse when there is no occasion for him to do so as there is for him to so when there is." Hinman v. Rogers, 831 F.2d at 938. Again, Gutierrez does not state why the Court must recuse itself; from what the Court can gather, Gutierrez bases this argument on his perception that the entire United States judicial system is nothing more than a collection of kangaroo courts. Those general contentions alone are insufficient to demonstrate that the Court must be disqualified under 28 U.S.C. § 455. Gutierrez also argues the Court must be disqualified under 18 U.S.C. § 208 for having a pecuniary interest in the case, but that statute applies to executive branch employees, independent agency employees, and officers or employees of the District of Columbia and not to Article III judges or judicial employees. See 18 U.S.C. § 208. Accordingly, 18 U.S.C. § 208 is inoperative here.

A kangaroo court is a "self-appointed tribunal or mock court in which the principles of law and justice are disregarded, perverted, or parodied." Black's Law Dictionary 409 (10th ed. 2009)("'Kangaroo' might refer to the illogical leaps between 'facts' and conclusions, or to the hapless defendant's quick bounce from court to gallows."). See Ridue v. Louisiana, 373 U.S. 723, 726 (1963).

As a factual matter, the Court knows of no personal connection between the Court and the United States or Gutierrez such that it would give rise to disqualification. It also has no financial interest in the case's outcome. The Court supposes that, adopting a tax-protestor frame-of-mind, an argument could be made that, because federal taxes fund the judiciary, the Court has a personal financial interest in adjudicating tax crimes. The Tenth Circuit, however, has dismissed this line of reasoning in another tax protestor case. See Booth v. I.R.S., 1994 WL 563437, at *2 (10th Cir. 1994)(unpublished)("[A]ny remote or tenuous benefit he could potentially receive from a particular outcome in the case is outside the scope of 28 U.S.C. [§] 455."). The Court rejects Gutierrez' argument accordingly.

Second, Gutierrez argues that, based on a quotation from Penhallow v. Doane's Administrators, 3 U.S. 54 (1795), governments can only "interface" with artificial persons, and thus, because he is not an artificial person, the United States cannot tax him. There is no such quotation in Penhallow v. Doane's Administrators, and, even if there was, it would not provide the silver bullet to slay the United States Internal Revenue Service. Penhallow v. Doane's Administrators is about federal courts' jurisdiction in prize cases, and it has nothing to do with taxation. See Penhallow v. Doane's Administrators, 3 U.S. at 62, 76-77. Moreover, the case predates the Sixteenth Amendment by over a hundred years, so, even if the case had precluded an income tax, that holding would have been overruled.

Gutierrez' full quote reads:

Inasmuch as every government is an artificial person, an abstraction, and a creature of the mind only, a government can interface only with other artificial persons. The imaginary, having neither actuality nor substance, is foreclosed from creating and attaining parity with the tangible. The legal manifestation of this is that no government, as well as any law, agency, aspect, court, etc. can concern itself with anything other than corporate, artificial persons and the contracts between them.
Second Motion Mem. at 11 (purporting to quote Penhallow v. Doane's Administration, 3 U.S. 54 (1795)).
The Court has previously noted that such a quotation does not exist in Penhallow v. Doane's Administrator's, see United States v. Heijnen, 375 F. Supp. 2d 1229, 1231 (D.N.M. 2005)(Browning, J.), and it has been unable to find the quotation that Gutierrez references in any other Supreme Court or Tenth Circuit opinion.

Prize law governs who has the right to captured property during wartime, such as when a party captures an enemy vessel on the high seas. See 28 U.S.C. § 1333(2); The Prize Cases, 67 U.S. 635, 636-37 (1862). The Court has never had the opportunity to apply prize law, given the infrequent vessel captures in New Mexico. This is not the Court's lucky day, however, because Penhallow v. Doane's Administrators is inapplicable here.

Third, Gutierrez argues that a court may not label an argument frivolous without first involving a jury or without a separate trial about whether the matter is frivolous. See Reply at 4. The Court disagrees, because matters proper for a trial on the merits involve evidence relevant to the question of guilt. See United States v. Pope, 613 F.3d 1255, 1259 (10th Cir. 2010). Frivolity, in contrast, has nothing to do with evidence of a party's guilt, but with the quality of a party's legal arguments. The Court concludes, accordingly, that a trial on the merits about the frivolity of Gutierrez' arguments is unnecessary. Cf. Lonsdale v. United States, 919 F.2d at 1442, 1448 (concluding that tax protestor arguments were frivolous on a motion to dismiss).

Fourth, Gutierrez contends that the case raises political questions beyond the Court's jurisdiction. See Reply at 3-4. This case is, however, a run-of-the-mill tax evasion prosecution, which falls squarely within the judiciary's province, so does not implicate the political question doctrine. See Zivotofsky ex rel. Zivotofsky v. Clinton, 566 U.S. 189, 195 (2012); Baker v. Carr, 369 U.S. 186, 210 (1962)("The nonjusticiability of a political question is primarily a function of the separation of powers."). This argument, thus, also lacks merit.

Fifth, Gutierrez argues that the Court must dismiss the Indictment, because the Court did not respond to the Motion within thirty days. See Default Notice at 1, 3. Rule 12(d) of the Federal Rules of Criminal Procedure governs the timeliness of courts' pretrial rulings, and it provides that a court must "decide every pretrial motion before trial." Fed. R. Crim. P. 12(d). Accordingly, the Court was not required to respond to Gutierrez' Motion within thirty days, and, here, the Court issued an oral ruling before trial, so it satisfied rule 12(d). See Tr. at 4:12-5:10 (Court); id. at 5:25-6:12 (Court); id. at 7:4-25 (Court, Gutierrez).

This argument also seems to be premised on Gutierrez' assertion that he is a sovereign citizen. Accordingly, Gutierrez believes that the Court must abide Gutierrez' rules of criminal procedure. To the extent that this argument is premised on Gutierrez' sovereignty, it fails for the additional reason that Gutierrez is not a sovereign. See supra n.11. --------

Sixth, and finally, Gutierrez asserts that the United States Attorney and the Assistant United States Attorneys on this case must submit to him an affirmation under penalty of perjury that they provided truthful and complete information to the Grand Jury, including information about his tax protestor arguments. See Challenge Motion at 7. Gutierrez is not entitled to such an affirmation, as prosecutors are sworn to secrecy about matters occurring before the Grand Jury. See Fed. R. Crim. P. 6(e)(2)(B)(vi). The Court may authorize a disclosure on a Grand-Jury matter, "at the request of a defendant who shows that a ground may exist to dismiss the indictment because of a matter that occurred before the grand jury," but the Court declines to authorize such a disclosure here, because Gutierrez notes that he does not request this affirmation based on a belief that the indictment is defective. See Challenge Motion at 7.

With Gutierrez' arguments resolved, the Court turns to the United States' Motion, which requests that the Court strike the Default Notice and the Challenge Motion. See United States' Motion at 1-4. The United States argues that, because Gutierrez has counsel, the Court should strike Gutierrez' filings that his counsel did not join. See United States' Motion at 1-2. To support that proposition, the United States asserts that Gutierrez has no right to hybrid representation -- that is, to sometimes proceed pro se and sometimes have counsel. See United States' Motion at 1-2 (citing United States v. Hill, 526 F.2d at 1025). That defendants do not have a right to hybrid representation does "not foreclose a trial judge from allowing hybrid representation in appropriate cases." United States v. Hill, 526 F.2d at 1025. Here, the Court indicated to Gutierrez that it would not close the courthouse doors on him, see Tr. at 8:16-9:5 (Court); id. at 10:23-11:3 (Court), which Gutierrez interpreted as an invitation and an opportunity to file his arguments pro se. The Court will not strike Gutierrez' pleadings, merely because he filed papers pro se after the Court's representation.

The United States' second contention is that the Court should strike the pleadings, because Gutierrez filed them after the Court's scheduling order deadline. See United States' Motion at 2. The Scheduling Order requires Gutierrez to file all notices and pretrial motions by June 17, 2016. See Order to Continue Jury Trial and Motions Deadline at 4, filed March 10, 2016 (Doc. 18)("Scheduling Order"). Gutierrez filed the Default Notice and the Challenge Motion on July 27, 2016, and August 9, 2016 respectively -- both out of time. See Default Notice at 1; Challenge Motion at 1. The Court notes that the Default Notice and the Challenge Motion question the Court's jurisdiction, and attacks on the Court's jurisdiction "may be made at any time while the case is pending." Fed. R. Crim. P. 12(b)(2). While the Court concludes that Gutierrez' jurisdictional arguments are frivolous, it is mindful that a district court always should be careful of overstepping its jurisdictional bounds, so it will not strike either pleading as untimely. The United States finally asserts that the Court should deny the relief requested in the Default Notice and the Challenge Motion, because the arguments therein are frivolous and lack merit. See United States' Motion at 2-4. For the reasons stated above, see supra at 22-28, the Court agrees.

IT IS ORDERED that: (i) the requests in the Defendant's Pro Se Notice of Challenge to Jurisdiction, filed May 31, 2016 (Doc. 21), are denied; (ii) the requests in Defendant's Notice of Default, filed July 27, 2016 (Doc. 25), are denied; (iii) the requests in the Defendant's Notice of Challenge to the Court's Conduct and Memorandum of Law, filed August 9, 2016 (Doc. 26), are denied; and (iv) the United State[s'] Motion to Strike or to Deny Whatever Relief is Requested in Docket Entries 26 and 27, filed August 12, 2016 (Doc. 28), is granted in part and denied in part. The Court denies Plaintiff United States' request that the Court strike the Default Notice and the Challenge Motion. The Court grants, however the United States' Motion to deny Gutierrez' requests for relief that are in the Default Notice and the Challenge Motion.

/s/_________
UNITED STATES DISTRICT JUDGE

Counsel:
John C. Anderson
United States Attorney
Reeve L. Swainston
Holland S. Kastrin
Margaret M. Vierbuchen
Assistant United States Attorneys
United States Attorney's Office
Albuquerque, New Mexico

Attorneys for the Plaintiff Jason Bowles
Bowles Law Firm
Albuquerque, New Mexico

Attorney for the Defendant

United States v. Austin, 426 F.3d 1266, 1274 (10th Cir. 2005). The Court concludes that United States v. Crockett, United States v. Mullen, Sorenson v. O'Neill, and United States v. Aston have persuasive value with respect to a material issue, and will assist the Court in its preparation of this Memorandum Opinion and Order.

 

Source: