CCHR is USELESS!!!!!! I tried them.
Matthew Colter Lane is in unit C on the west patio. The Dr name is Andrea Wright.
Our dorm phone number is 512 419 2913 ask for Matthew.
CCHR is useless. Believe me ive tried them. I was visited by the head woman in charge and she agrees with the court that I'm crazy for challenging jurisdiction. They talk a good game but are functionally worthless.
I wanna say that my paperwork is outstanding. I have copies of all of it.
NOTICE AND DEMAND FOR PROOF OF JURISDICTION
CORPORATE DENIAL AFFIDAVIT
NOTICE OF EXPRESS TRUST AND DEMAND OF RELEASE
FEE SCHEDULE
MANDATORY JUDICIAL NOTICE
AFFIDAVIT OF REVOCATION OF SIGNATURES
AFFIDAVIT OF TRUE FACTS
ALL OF THEM IGNORED!!!
Nederlands Comité voor de Rechten van de Mens
Citizens Commission on Human Rights
They are not accusing a man, woman or child, their assumptions and presumptions are regarding a persona ficta not you.
There has to be a way to DECLINE psychactive meds.....you need to start with a note of non-consent to take ordered meds unless proof can be shown
of your being 'dangerous or harmful' to others, yourself, or personal property.
You may have to 'fight' to activley decline including writing such NOTE to your chief clinician
and the general ward administrative staff that you do NOT consent to such and will not unless you are shown absolute proof of such necessity.
That's going to be very difficult unless you are literally considered «family» to them according to the «system» rules/regulations. Psych-Hospitals literally do not allow even phone calls unless the [so-called] «patient» has listed them as an «approved» caller from whom to receive phone-calls (one of my mothers friends was only able to pull it off by referring to herself as my aunt in which in a way she does somewhat play that role but it's not a «legal» status per the «statutory» system).
We would still need to know this particular hostage's NAME and perhaps even the case-number associated with it if possible in order to be able to even attempt to make any personal visits and, once more, the «mental-institutions» typically do not allow «strangers» but only so-called «family members» that the patient themselves has written down and listed as an «approved» visitor whose «relationship» is indicative of «family» member. Unfortunately, I do not have sufficient expertise on further ideas for remedies at this time, and in my case, perhaps the fact that my person's legal-name does not have «U.S. Citizen» status may have been a contributing factor as to why I was somehow able to successfully reserve rights.
If we or any of us can somehow bypass those restrictions then we'll definitely want to prevent such injustice to a fellow group-member if possible. For now I am reading through the http://www.austintexastherapy.com/ web-site right away in order to see if I can't find any additional/further useful information...
"Wandat" is absolutely right!!...Some-1 who's over there in Tejas should go-2-that hospital, get a power of atty signed & actually help this individual!!...
Take a notary & a smart phone along, & do a very quick audio & video interview-2-establish reasonable soundness of mind (W/t's your full name? / Date of birth?...W/r were U born?...How old R-U?...W/t's 2day's date?...W/t day of the week is it?...W/r R-U rt now?...How long have U been here?...W/t color is the sky?...W/t color is grass?...Count to 10 - Now do it backwards...How many fingers am I holding up?...Say the alphabet...) NOTE: Law enforcement uses this method-2-determine reasonable mental acuity "in a pinch"...
I'd be willing-2-bet that his/her court filings were done in such a way that they were interpreted as an "appearance" in court (don't believe the myth that a "special" or "limited" appearance deprives the court of jurisdiction until it is proven-2-your satisfaction - all these do is put U-@-the court's mercy while it rules on jurisdiction, & as a "party" [nominal or otherwise], U're held-2-that ruling, whether good or bad)...
REMEMBER: Appearance = Joinder = Party = Jurisdiction...
S/He has obviously been declared a ward of the state, & now it matter little w/t s/he signs or how s/he signs it, since s/he has been ruled incompetent - Just the same, a well-formulated POA w/ an "on-the-spot" interview preserved on audio & video seems 2B the best & viable option-4-a "fighting chance"...
PLZ stop p!$$ing in the wind - Get off your @$$ & go help him/her!!
Sanhedrin (gerechtshof)
The Sanhedrin is NOT keeping YHWH His Torah/instructions/law that He gave to Moses.
They do NOT use the 10 commandments.
They make Oral laws that YHWH did NOT give to them.
Jeremiah 1:
5 Before I formed thee in the belly I knew thee; and before thou camest forth out of the womb I sanctified thee, and I ordained thee a prophet unto the nations.
Ezekiel 18:
30 Therefore I will judge you, O house of Israel, every one according to his ways, saith the Lord GOD. Repent, and turn yourselves from all your transgressions; so iniquity shall not be your ruin.
Definition of person:
1 : human, individual —sometimes used in combination especially by those who prefer to avoid man in compounds applicable to both sexes chairperson spokesperson
2 : a character or part in or as if in a play : guise
3 a : one of the three modes of being in the Trinitarian Godhead as understood by Christians
b : the unitary personality of Christ that unites the divine and human natures
4 a archaic : bodily appearance
b : the body of a human being; also : the body and clothing unlawful search of the person
5 : the personality of a human being : self
6 : one (such as a human being, a partnership, or a corporation) that is recognized by law as the subject of rights and duties
7 : reference of a segment of discourse to the speaker, to one spoken to, or to one spoken of as indicated by means of certain pronouns or in many languages by verb inflection
— personhood play \ˈpər-sᵊn-ˌhu̇d\ noun
— in person
: in one's bodily presence the movie star appeared in person
Person:
1. A human being
2. An entity (such as acorporation) that is recognized by law as
having the rights and duties of a human being
3. The living body of a human being {contraband found on the smuggler's person}
Artificial person:
An entity, such as a corporation, created by law and given certain
legal right and duties of a human being, a being, real or imaginary, who for the purpose
of legal reasoning is treated more or less as a human being.
Also termed fictitious person; juristic person; legal person; moral person.
Natural person:
A human being, as distinguished from an artificial person created by law.
Een mens, onderscheiden van een door de wet geschapen kunstmatig persoon.
The lie of romans 13
that self called governments
use for their advantage:
For rulers are the ministers of God NOT man. Ye have to pay tribute to ministers of God.
cijns:
1 schatting, belasting
2 grondrente of erfpacht.
Romans 13:
1 Let every soul be subject unto the higher powers. For there is no power but of God: the powers that be are ordained of God.
2 Whosoever therefore resisteth the power, resisteth the ordinance of God: and they that resist shall receive to themselves damnation.
3 For rulers are not a terror to good works, but to the evil. Wilt thou then not be afraid of the power? do that which is good, and thou shalt have praise of the same:
4 For he is the minister of God to thee for good. But if thou do that which is evil, be afraid; for he beareth not the sword in vain: for he is the minister of God, a revenger to execute wrath upon him that doeth evil.
5 Wherefore ye must needs be subject, not only for wrath, but also for conscience sake.
6 For for this cause pay ye tribute also: for they are God's ministers, attending continually upon this very thing.
7 Render therefore to all their dues: tribute to whom tribute is due; custom to whom custom; fear to whom fear; honour to whom honour.
8 Owe no man any thing, but to love one another: for he that loveth another hath fulfilled the law.
9 For this, Thou shalt not commit adultery, Thou shalt not kill, Thou shalt not steal, Thou shalt not bear false witness, Thou shalt not covet; and if there be any other commandment, it is briefly comprehended in this saying, namely, Thou shalt love thy neighbour as thyself.
10 Love worketh no ill to his neighbour: therefore love is the fulfilling of the law.
11 And that, knowing the time, that now it is high time to awake out of sleep: for now is our salvation nearer than when we believed.
12 The night is far spent, the day is at hand: let us therefore cast off the works of darkness, and let us put on the armour of light.
13 Let us walk honestly, as in the day; not in rioting and drunkenness, not in chambering and wantonness, not in strife and envying.
14 But put ye on the Lord Jesus Christ, and make not provision for the flesh, to fulfil the lusts thereof.
- What HIGHER POWERS we have to be subject unto
Romans 13:
13 Let every soul be subject unto the higher powers. For there is no power but of God: the powers that be are ordained of God.
2 Whosoever therefore resisteth the power, resisteth the ordinance of God: and they that resist shall receive to themselves damnation.
3 For rulers are not a terror to good works, but to the evil. Wilt thou then not be afraid of the power? do that which is good, and thou shalt have praise of the same:
4 For he is the minister of God to thee for good. But if thou do that which is evil, be afraid; for he beareth not the sword in vain: for he is the minister of God, a revenger to execute wrath upon him that doeth evil.
5 Wherefore ye must needs be subject, not only for wrath, but also for conscience sake.
[
Acts 10:
42 And he commanded us to preach unto the people, and to testify that it is he which was
ordained of God to be the Judge
of quick and dead.
Romans 13:
1 Let every soul be subject unto the higher powers. For there is no power but
of God: the powers that be are
ordained of God.
1 Corinthians 2:
7 But we speak the wisdom
of God in a mystery, even the hidden wisdom, which
God ordained before the world unto our glory:
Hebrews 5:
1 For every high priest taken from among men is
ordained for men in things pertaining to
God, that he may
offer both gifts and sacrifices for sins:
Hebrews 9:
6 Now when these things were thus ordained, the priests went always into the first tabernacle, accomplishing the service of God.
For there are certain men crept in unawares, who were before of old ordained to this condemnation, ungodly men, turning the grace of our God into lasciviousness, and denying the only Lord God, and our Lord Jesus Christ.
]
Higher powers:
{
The KJV translates Strong's G5242 in the following manner: higher (1x), better (1x), excellency (1x), pass (1x), supreme (1x).
-
to have or hold over one
-
to stand out, rise above, overtop
-
to be above, be superior in rank, authority, power
-
the prominent men, rulers
-
to excel, to be superior, better than, to surpass
}
The KJV translates Strong's G1849 in the following manner: power (69x), authority (29x), right (2x), liberty (1x), jurisdiction (1x), strength (1x).
{
-
power of choice, liberty of doing as one pleases
-
leave or permission
-
physical and mental power
-
the ability or strength with which one is endued, which he either possesses or exercises
-
the power of authority (influence) and of right (privilege)
-
the power of rule or government (the power of him whose will and commands must be submitted to by others and obeyed)
-
universally
-
authority over mankind
-
specifically
-
the power of judicial decisions
-
of authority to manage domestic affairs
-
metonymically
-
a thing subject to authority or rule
-
jurisdiction
-
one who possesses authority
-
a ruler, a human magistrate
-
the leading and more powerful among created beings superior to man, spiritual potentates
-
a sign of the husband's authority over his wife
-
the veil with which propriety required a women to cover herself
-
the sign of regal authority, a crown
}
- Who are the powers ordained by God
Acts 10:
38 “how God anointed Jesus of Nazareth with the Holy Spirit and with power, who went about doing good and healing all who were oppressed by the devil, for God was with Him.
39 “And we are witnesses of all things which He did both in the land of the Jews and in Jerusalem, whom they[fn] killed by hanging on a tree.
40 “Him God raised up on the third day, and showed Him openly,
41 “not to all the people, but to witnesses chosen before by God, even to us who ate and drank with Him after He arose from the dead.
42 “And He commanded us to preach to the people, and to testify that it is He (Yahushua called Jezus) who was ordained by God to be Judge of the living and the dead.
43 “To Him all the prophets witness that, through His name, whoever believes in Him will receive remission of sins.”
44 While Peter was still speaking these words, the Holy Spirit fell upon all those who heard the word.
45 And those of the circumcision who believed were astonished, as many as came with Peter, because the gift of the Holy Spirit had been poured out on the Gentiles also.
46 For they heard them speak with tongues and magnify God. Then Peter answered,
47 “Can anyone forbid water, that these should not be baptized who have received the Holy Spirit just as we have?”
John 15: (KJV)
16 Ye have not chosen me, but I have chosen you, and ordained you, that ye should go and bring forth fruit, and that your fruit should remain: that whatsoever ye shall ask of the Father in my (YAHUSHUA) name, he may give it you.
- Who are the real MINISTERS of God
2 Corinthians 3: (KJV)
6 Who also hath made us able ministers of the new testament (Covenant); not of the letter, but of the spirit: for the letter killeth, but the spirit giveth life.
Acts 16:
17 The same followed Paul and us, and cried, saying, These men are the servants (ministers) of the most high God, which shew unto us the way of salvation.
1 Corinthians 7:
23 Ye are bought with a price; be not ye the servants (minister) of men.
24 Brethren, let every man, wherein he is called, therein abide with God.
- Where do we have to pay ye tribute to
Ezra 7:
23 Whatsoever is commanded by the God of heaven, let it be diligently done for the house of the God of heaven: for why should there be wrath against the realm of the king and his sons?
24 Also we inform you that it shall not be lawful to impose tax, tribute, or custom on any of the priests, Levites, singers, gatekeepers, Nethinim, or servants (ministers) of this house of God.
And thou, Ezra, after the wisdom of thy God, that is in thine hand, set magistrates and judges, which may judge all the people that are beyond the river, all such as know the laws of thy God; and teach ye them that know them not.
26 And whosoever will not do the law of thy God, and the law of the king, let judgment be executed speedily upon him, whether it be unto death, or to banishment, or to confiscation of goods, or to imprisonment.
Deuteronomy 28:
13 And the YHWH (LORD) shall make thee the head, and not the tail; and thou shalt be above only, and thou shalt not be beneath; if that thou hearken unto the commandments of the YHWH (LORD) thy God, which I command thee this day, to observe and to do them:
14 And thou shalt not go aside from any of the words which I command thee this day, to the right hand, or to the left, to go after other gods to serve them.
15 But it shall come to pass, if thou wilt not hearken unto the voice of the LORD thy God, to observe to do all his commandments and his statutes which I command thee this day; that all these curses shall come upon thee, and overtake thee:
Matthew 17:
24 And when they were come to Capernaum, they that received tribute money came to Peter, and said, Doth not your master pay tribute?
25 He saith, Yes. And when he was come into the house, Jesus prevented him, saying, What thinkest thou, Simon? of whom do the kings of the earth take custom or tribute? of their own children, or of strangers?
26 Peter saith unto him, Of strangers. Jesus saith unto him, Then are the children free.
27 Notwithstanding, lest we should offend them, go thou to the sea, and cast an hook, and take up the fish that first cometh up; and when thou hast opened his mouth, thou shalt find a piece of money: that take, and give unto them for me and thee.
Sovereigns can change their mind – Sue and be sued – Chap. LXII Feb 21 1871 Sec 1
Usery is a sin but not for foreign countries in Washington D.C.
We are all foreigners of THE STATE OF THE NETHERLANDS in WASCHINGTON D.C. (D.C. = "District of Columbia)
COMPANY DATA:
COMPANY CONFORMED NAME: STATE OF THE NETHERLANDS
CENTRAL INDEX KEY: 0001008288
IRS NUMBER: 000000000
Registered at: 444 North Capitol St NW, Washington, DC 20001, USA (North Capitol Street North west)
Question: (Read the certifications) With what federal law am I authorised to be in Washington DC under. I have no idea.
Do not alter forms and answer with yes when they ask: "Is everything on this form true and correct".
It is their form and you have to agree on every piece of information that is on that application for a drivers license or other licenses.
Bewijs:
"De Staat" is dus een bedrijf dat een bedrijfsnummer heeft in Washington DC. "STATE OF THE NETHERLANDS" CIK:0001008288 en betaald geen belasting IRS NUMBER: 000000000
www.sec.gov.
The U.S. Securities and Exchange Commission (SEC) is an independent agency of the United States federal government.
What is 'Schedule 13G'
Schedule 13G is an SEC form similar to the Schedule 13D used to report a party's ownership of stock that is over 5% of the company. Schedule 13G is shorter and requires less information from the filing party. Ownership of over 5% in a publicly traded stock is considered significant ownership, and therefore must be reported to the public.
BREAKING DOWN 'Schedule 13G'
To be able to file 13G instead of 13D, the party must own between 5 and 20% in the company. It must also be clearly understood that the party acquiring the stake in the company is only a passive investor and does not intend to exert control. If these criteria are not met, and if the size in the stake exceeds 20%, a 13D must be filed.
Any investor with over a 20% stake must automatically file 13D, regardless of whether the intention to exert control exists. Additionally, institutional investors may be subject to stricter requirements than individual investors. Such requirements may include certification that the shares were acquired as part of normal business operations while also confirming the intent is not to exert control.
Ownership of 5%
A schedule 13G may also be used in situations where the security holder owns over 5%, a Form 10 has recently been registered and no other securities in that class have been acquired. In this situation, the securities holder is not required to declare the shares were acquired without the intent to effect change. If any additional acquisitions have been made since the filing of Form 10, then a Schedule 13D is required.
If any pertinent information changes, the investor has 45 days after the closing of the calendar year to amend the information. The only expectation is if someone comes in possession of the securities due to being named a beneficiary, and with that action, is in possession of over a 10% stake or there is an increase of over 5%.
Beneficiaries
In the event a person acquires beneficial ownership of a 5 to 20% stake of a particular stock, he must file either Form 13D or 13G within 10 days of the acquisition. If multiple parties obtain ownership over the same securities, they can file jointly, providing all parties involved are eligible to file on the specified schedule. All parties must be properly identified and file in a timely fashion. Though joint filing is an option, individual filing is also permitted.
Read more: Schedule 13G https://www.investopedia.com/terms/s/schedule13g.asp#ixzz55uxk3lS2
UNITED STATES. SECURITIES AND EXCHANGE COMMISSION. Washington, D.C. 20549. SCHEDULE 13G. Under the Securities Exchange Act of 1934. (Amendment No. 2). Infocus Corp.
Source:
STAATSMACHT
"Staatsmacht is volgens de driemachtenleer te onderscheiden in:
Daarnaast hebben staten de macht om verdragen te sluiten met andere staten."
De rechtsprekende macht moet in handen liggen van onafhankelijke rechters.
By order of De Nederlandsche Bank (with respect to all Paragraphs except
Paragraphs 3-5), the Board of Governors of the Federal Reserve System, the Illinois Department
of Financial and Professional Regulation and the New York State Banking Department, effective
this 19th day of December 2005.
The Empire of "The City" - Three City States:
London, Vatican, District of Columbia
The Empire of "The City" - Three City States - London, the Vatican, and the District of Columbia. The Empire of "the City" consists of three cities, which belong to no nation or state and pay no taxes: Vatican City, the City of London (inside London), and Washington DC.
- Vatican City controls the world through religion,
- the City of London controls the world through currency,
- and Washington DC controls the world through force.
The City of London (or the Square Mile) is a plot of land approximately a square mile in London. It is independent from England and is ruled by the City of London Corporation.
Located in the center of each city is an Egyptian obelisk erect. They are: the obelisk in St. Peter’s Square, the Washington Monument, and Cleopatra’s Needle in the City of London. One question that immediately springs to mind is why is there an Egyptian obelisk, which is a tribute to the Egyptian sun god Amen-Ra, in the middle of Vatican City? Contained within these three cities is more than 80% of the world’s wealth.
The Empire of “the City” is essentially the British Empire, or more accurately, the forces behind the British Empire of the past. The Empire asserts its control over its colonies (such as the US, Canada, Australia, the European Union) through complicated means.
One of their means of control is to have agents of their cause in high places of influence. This cabal of powerful manipulators is known collectively as the Illuminati, the Shadow Government, the Omega Agency, the Government within the Government, and so on. It does not matter what they are called. They are there and have been actively and legislatively writing away our freedoms and also have been working towards the "New World Order". Examples of this is the Patriot Acts, H. R. Bill 1955, the European Union Constitution, and the Security and Prosperity Partnership.
Source:
Isaiah 29:
18 And in that day shall the deaf hear the words of the book, and the eyes of the blind shall see out of obscurity, and out of darkness.
Jeremiah 5:
21 Hear now this, O foolish people, and without understanding; which have eyes, and see not; which have ears, and hear not:
Matthew 13:
13 Therefore speak I to them in parables: because they seeing see not; and hearing they hear not, neither do they understand.
Luke 24:
45 Then opened he their understanding, that they might understand the scriptures,
Ephesians 1:
17 That the God of our Lord Jesus Christ, the Father of glory, may give unto you the spirit of wisdom and revelation in the knowledge of him:
18 The eyes of your understanding being enlightened; that ye may know what is the hope of his calling, and what the riches of the glory of his inheritance in the saints,
- Cast off the works of darkness
Matthew 18:
15 “Moreover if your brother sins against you, go and tell him his fault between you and him alone. If he hears you, you have gained your brother.
16 “But if he will not hear, take with you one or two more, that ‘by the mouth of two or three witnesses every word may be established.’[fn]
17 “And if he refuses to hear them, tell it to the church. But if he refuses even to hear the church, let him be to you like a heathen and a tax collector.
18 “Assuredly, I say to you, whatever you bind on earth will be bound in heaven, and whatever you loose on earth will be loosed in heaven.
19 “Again I say[fn] to you that if two of you agree on earth concerning anything that they ask, it will be done for them by My Father in heaven.
20 “For where two or three are gathered together in My name, I am there in the midst of them.”
The Law Dictionary: http://thelawdictionary.org/letter/a/
(Featuring Black's Law Dictionary Free Online Legal Dictionary 2nd Ed.)
District Of Columbia Organic Act Of 1871 original document:
Source:
PRIVACY ACT OF 1974
The Privacy Act of 1974, 5 U.S.C. § 552a, establishes a code of fair information practices that governs the collection, maintenance, use, and dissemination of information about individuals that is maintained in systems of records by federal agencies. A system of records is a group of records under the control of an agency from which information is retrieved by the name of the individual or by some identifier assigned to the individual.
The Privacy Act requires that agencies give the public notice of their systems of records by publication in the Federal Register. Click here to see a list of DOJ systems of records and their Federal Register citations. The Privacy Act prohibits the disclosure of a record about an individual from a system of records absent the written consent of the individual, unless the disclosure is pursuant to one of twelve statutory exceptions. The Act also provides individuals with a means by which to seek access to and amendment of their records, and sets forth various agency record-keeping requirements.
OVERVIEW OF THE PRIVACY ACT
The "Overview of the Privacy Act of 1974, 2015 Edition" is a comprehensive treatise of existing Privacy Act case law. Any questions regarding the Overview may be directed to the Office of Privacy and Civil Liberties staff.
Updated July 17, 2015
Source:
18 U.S. Code § 242 - Deprivation of rights under color of law
Whoever, under color of any law, statute, ordinance, regulation, or custom, willfully subjects any person in any State, Territory, Commonwealth, Possession, or District to the deprivation of any rights, privileges, or immunities secured or protected by the Constitution or laws of the United States, or to different punishments, pains, or penalties, on account of such person being an alien, or by reason of his color, or race, than are prescribed for the punishment of citizens, shall be fined under this title or imprisoned not more than one year, or both; and if bodily injury results from the acts committed in violation of this section or if such acts include the use, attempted use, or threatened use of a dangerous weapon, explosives, or fire, shall be fined under this title or imprisoned not more than ten years, or both; and if death results from the acts committed in violation of this section or if such acts include kidnapping or an attempt to kidnap, aggravated sexual abuse, or an attempt to commit aggravated sexual abuse, or an attempt to kill, shall be fined under this title, or imprisoned for any term of years or for life, or both, or may be sentenced to death.
(June 25, 1948, ch. 645,
62 Stat. 696;
Pub. L. 90–284, title I, § 103(b),
Apr. 11, 1968,
82 Stat. 75;
Pub. L. 100–690, title VII, § 7019,
Nov. 18, 1988,
102 Stat. 4396;
Pub. L. 103–322, title VI, § 60006(b), title XXXII, §§ 320103(b), 320201(b), title XXXIII, § 330016(1)(H),
Sept. 13, 1994,
108 Stat. 1970, 2109, 2113, 2147;
Pub. L. 104–294, title VI, §§ 604(b)(14)(B), 607(a),
Oct. 11, 1996,
110 Stat. 3507, 3511.)
LII has no control over and does not endorse any external Internet site that contains links to or references LII.
Source:
42 U.S. Code § 1983 - Civil action for deprivation of rights
Every person who, under color of any statute, ordinance, regulation, custom, or usage, of any State or Territory or the District of Columbia, subjects, or causes to be subjected, any citizen of the United States or other person within the jurisdiction thereof to the deprivation of any rights, privileges, or immunities secured by the Constitution and laws, shall be liable to the party injured in an action at law, suit in equity, or other proper proceeding for redress, except that in any action brought against a judicial officer for an act or omission taken in such officer’s judicial capacity, injunctive relief shall not be granted unless a declaratory decree was violated or declaratory relief was unavailable. For the purposes of this section, any Act of Congress applicable exclusively to the District of Columbia shall be considered to be a statute of the District of Columbia.
LII has no control over and does not endorse any external Internet site that contains links to or references LII.
Source:
Every person who, under color (= cover) of any statute, ordinance, regulation, custom, or usage, of any State or Territory or the District of Columbia, subjects, or causes to be subjected, any citizen of the United States or other person within the jurisdiction thereof to the deprivation of any rights, privileges, or immunities secured by the Constitution and laws,
Use these words look them up in the black laws dictionary.
Translation into DUTCH:
Elke persoon die, (Under color/the pretext of any statute) onder het voorwendsel (dekmantel) van een statuut, verordening, reglementering, gebruik of gebruik, van een Staat of Gebied of het District of Columbia, onderwerpen of oorzaken ondergaat, elke burger van de Verenigde Staten of andere persoon binnen het rechtsgebied daarvan aan de ontneming van rechten, voorrechten of immuniteiten gewaarborgd door de Grondwet en wetten, is aansprakelijk voor de partij die gewond is geraakt in een rechtsgeding, rechtszaak in billijkheid, of een andere gepaste procedure voor verhaal, behalve dat in een actie tegen een gerechtsdeurwaarder voor een handeling of nalatigheid genomen in de hoedanigheid van officier van justitie, zal geen voorlopige voorziening worden toegestaan tenzij een declaratoir besluit is geschonden of declaratoire vrijstelling niet beschikbaar was. Voor de toepassing van deze paragraaf wordt een congreswet die uitsluitend van toepassing is op het District of Columbia, beschouwd als een statuut van het District of Columbia.
(RS §1979; Pub. L. 96-170, § 1, 29 december 1979, 93 Stat. 1284; Pub. L. 104-317, titel III, §309 (c), 19 oktober 1996, 110 Stat. 3853.)
Source:
Compilation of social security laws:
-
-
-
-
-
-
-
Treaty on the Functioning of the European Union
The TFEU originated as the treaty establishing the European Economic Community (the EEC treaty), signed in Rome on 25 March 1957. On 7 February 1992, the Maastricht treaty, which led to the formation of the European Union, saw the EEC Treaty renamed as the Treaty establishing the European Community (TEC) and renumbered. The Maastricht reforms also saw the creation of the European Union's three pillar structure, of which the European Community was the major constituent part.
Following the 2005 referenda, which saw the failed attempt at launching a European Constitution, on 13 December 2007 the Lisbon treaty was signed. This saw the 'TEC' renamed as the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU) and, once again, renumbered. The Lisbon reforms resulted in the merging of the three pillars into the reformed European Union.
Treaty on European Union
While the current version of the TEU entered into force in 2009, following the Treaty of Lisbon (2007), the older form of the same document was implemented by the Treaty of Maastricht (1992).
The Treaty on European Union (2007) is one of the primary Treaties of the European Union, alongside the Treaty on the Functioning of the European Union (TFEU). The TEU forms the basis of EU law, by setting out general principles of the EU's purpose, the governance of its central institutions (such as the Commission, Parliament, and Council), as well as the rules on external, foreign and security policy.
Debts in the Netherlands EU Rules and regulations:
Source:
Privacy:
Nothing is covered up that will not be revealed, or hidden that will not be known. Therefore whatever you have said in the dark shall be heard in the light, and what you have whispered in private rooms shall be proclaimed on the housetops.
And to aspire to live quietly, and to mind your own affairs, and to work with your hands, as we instructed you,
Can a man hide himself in secret places so that I cannot see him? declares the Lord. Do I not fill heaven and earth? declares the Lord.
Ah, you who hide deep from the Lord your counsel, whose deeds are in the dark, and who say, “Who sees us? Who knows us?”
For the word of God is living and active, sharper than any two-edged sword, piercing to the division of soul and of spirit, of joints and of marrow, and discerning the thoughts and intentions of the heart. And no creature is hidden from his sight, but all are naked and exposed to the eyes of him to whom we must give account.
Source:
Source:
General Data Protection Regulation
The General Data Protection Regulation (GDPR) (Regulation (EU) 2016/679) is a regulation by which the European Parliament, the Council of the European Union and the European Commission intend to strengthen and unify data protection for all individuals within the European Union (EU). It also addresses the export of personal data outside the EU. The GDPR aims primarily to give control back to citizens and residents over their personal data and to simplify the regulatory environment for international business by unifying the regulation within the EU.[1] When the GDPR takes effect, it will replace the data protection directive (officially Directive 95/46/EC)[2] of 1995.The regulation was adopted on 27 April 2016. It becomes enforceable from 25 May 2018 after a two-year transition period and, unlike a directive, it does not require national governments to pass any enabling legislation, and is thus directly binding and applicable.[3]
Source:
Data Protection Directive
Source:
Article 45 - Freedom of movement and of residence
1. Every citizen of the Union has the right to move and reside freely within the territory of the Member States.
2. Freedom of movement and residence may be granted, in accordance with the Treaty establishing the European Community,
to nationals of third countries legally resident in the territory of a Member State.
Source:
28 U.S.C. § 453. Oaths of Justices and Judges
Each justice or judge of the United States shall take the following oath or affirmation before performing the duties of this office: “I, ________, do solemnly swear (or affirm) that I will administer justice without respect to persons, and do equal right to the poor and to the rich, and that I will faithfully and impartially discharge and perform all the duties incumbent upon me as ________ under the Constitution and laws of the United States. So help me God.”
Source:
De eed of belofte van een rechter
De rechter is een rechterlijk ambtenaar, maar er zijn ook andere rechterlijke ambtenaren. Voordat zij in dienst kunnen treden, dienen zij op grond van artikel 1g van de Wet rechtspositie rechterlijke ambtenaren (hierna: Wrra) een eed of belofte af te leggen. In deze bijdrage wordt stilgestaan bij de vraag wie rechterlijk ambtenaar zijn en hoe de eed of belofte luidt.
Een rechterlijk ambtenaar
Rechterlijke ambtenaren in de zin van de Wrra zijn de in artikel 1 onder b van de Wet op de rechterlijke organisatie aangeduide rechterlijke ambtenaren (Art. 1 lid 1 onder b Wrra jo. art. 1 onder b Wet op de rechterlijke organisatie). Dat is een flinke lijst:
- de president van de Hoge Raad,
- de coördinerend vice-presidenten van de gerechten,
- de vice-presidenten van de gerechten,
- de raadsheren in de gerechten,
- de raadsheren in buitengewone dienst bij de gerechten,
- de raadsheren-plaatsvervangers in de gerechten,
- de rechters in de gerechten,
- de rechter-plaatsvervangers in de gerechten,
- de procureur-generaal bij de Hoge Raad,
- de plaatsvervangend procureur-generaal bij de Hoge Raad,
- de advocaten-generaal,
- de advocaten-generaal in buitengewone dienst,
- de procureurs-generaal die het College van procureurs-generaal vormen, bedoeld in artikel 130 van de Wet op de rechterlijke organisatie,
- de advocaten-generaal bij de ressortspakketten,
- de plaatsvervangende advocaten-generaal bij de ressortspakketten,
- de officieren van justitie en de plaatsvervangende officieren van justitie bij de arrondissementsparketten, het landelijk parket en het functioneel parket,
- de gerechtsauditeurs bij de gerechten,
- de griffier en substituut-griffiers van de Hoge Raad.
De eed of de belofte
Voordat een rechterlijk ambtenaar in dienst kan treden, moet hij de eed of de belofte afleggen. Welke hij kiest is om het even; beiden hebben dezelfde rechtsgevolgen. Op requisitoir van het openbaar ministerie dan wel van de procureur-generaal bij de Hoge Raad legt de rechterlijk ambtenaar ten overstaan van een gerecht, de minister van justitie of de Koning, mondeling de eed of de belofte af (Art. 9a Besluit rechtspositie rechtelijke ambtenaren). De tekst van de eed of de belofte is niet vrij, maar is vastgelegd in de eerste bijlage van de Wet rechtspositie rechterlijke ambtenaren.
Ik zweer/beloof dat ik trouw zal zijn aan de Koning, en dat ik de Grondwet en alle overige wetten zal onderhouden en nakomen.
Ik zweer/verklaar dat ik middellijk noch onmiddellijk, onder welke naam of voorwendsel ook, tot het verkrijgen van een benoeming aan iemand iets heb gegeven of beloofd, noch zal geven of beloven.
Ik zweer/verklaar dat ik nimmer enige giften of geschenken hoegenaamd zal aannemen of ontvangen van enig persoon van wie ik weet of vermoed dat hij een rechtsgeding heeft of zal krijgen waarin mijn ambtsverrichtingen te pas zouden kunnen komen.
Ik zweer/beloof dat ik mijn ambt met eerlijkheid, nauwgezetheid en onzijdigheid, zonder aanzien van personen, zal uitoefenen en mij in deze uitoefening zal gedragen zoals een goed rechterlijk ambtenaar betaamt.
Zo waarlijk helpe mij God Almachtig!/Dat verklaar en beloof ik!
Nadat de rechterlijk ambtenaar de eed of de belofte heeft afgelegd, dient hij een formulier te ondertekenen waarop bovenstaande tekst is afgedrukt. Naast de rechterlijk ambtenaar, zet ook de rechter die zitting heeft in een enkelvoudige kamer dan wel de voorzitter van de meervoudige kamer, dan wel de president van de Hoge Raad dan wel de Koning of de minister van Justitie - afhankelijk van de vraag tegenover wie de eed of belofte is afgelegd - zijn handtekening op het formulier (Art. 9a lid 3 Besluit rechtspositie rechtelijke ambtenaren). Onder de ondertekening staat nog een aanvullende tekst, die concreter maakt waartoe de rechterlijk ambtenaar zich door het afleggen van de eed of de belofte heeft verbonden. De tekst luidt als volgt:
Krachtens de wet is de rechterlijk ambtenaar verplicht tot geheimhouding van de gegevens waarover hij bij de uitoefening van zijn taak de beschikking krijgt en waarvan hij het vertrouwelijk karakter kent of redelijkerwijs moet vermoeden, behoudens zover enig wettelijk voorschrift tot mededeling verplicht of uit zijn taak de noodzaak tot mededeling voortvloeit. Daarbij is de rechterlijk ambtenaar met rechtspraak belast verplicht tot geheimhouding van hetgeen in de raadkamer over aanhangige zaken is geuit. De rechterlijk ambtenaar met rechtspraak belast mag zich niet op enige wijze inlaten met partijen of hun advocaten, procureurs of gemachtigden over enige voor hem aanhangig geschil of een geschil waarvan hij weet of vermoedt dat deze voor hem aanhangig wordt.
Het afleggen van de eed of de belofte door een rechter als sluitstuk van zijn benoemingsprocedure tot rechter, is dus niet slechts een mooi ritueel, maar heeft ook daadwerkelijk betekenis. Door de eed of de belofte af te leggen geeft de rechter ten overstaan van het publiek te kennen in volstrekte onafhankelijkheid recht te zullen spreken. (???LEUGEN) Ontbreekt dit sluitstuk dan is de rechter in kwestie onbevoegd.
Bron: http://www.edwardbruheim.nl/nl/blog/2009/10/15/de_eed_of_belofte_van_een_rechter.htm
Politie Nederland:
De eerste belofte die wordt afgenomen is de zuiveringseed. Op basis van je geloof kies je voor de eed, of de belofte. Voor mij werd het de belofte.
Daar gaan we dan, de spreker spreekt de volgende zin uit:
- Ik verklaar, dat ik middellijk of onmiddellijk, in welke vorm dan ook, tot het verkrijgen van mijn aanstelling aan niemand iets heb gegeven of beloofd.
Ik beloof, dat ik, om iets in mijn betrekking te doen of te laten, van niemand, middellijk of onmiddellijk, enige beloften of geschenken zal aannemen. -
Terwijl de politiechef me persoonlijk en indringend aan kijkt antwoord ik: “Dat verklaar en beloof ik!”
Als alle aspiranten de zuiveringseed hebben afgelegd volgt de ambtseed.
- Ik beloof trouw aan de Koning, aan de Grondwet en aan de wetten van ons land.
Ik beloof dat ik de krachtens de wet uitgevaardigde voorschriften en verordeningen zal nakomen en handhaven, dat ik de aan mij verstrekte opdrachten plichtsgetrouw en nauwgezet zal volbrengen en de zaken, waarvan ik door mijn ambt kennis draag en die mij als geheim zijn toevertrouwd, of waarvan ik het vertrouwelijke karakter moet begrijpen, niet zal openbaren aan anderen dan aan hen, aan wie ik volgens de wet of ambtshalve tot mededeling verplicht ben. Ik beloof dat ik mij zal gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt, dat ik zorgvuldig, onkreukbaar en betrouwbaar zal zijn en dat ik niets zal doen dat het aanzien van het ambt zal schaden. –
Wederom antwoord ik, als ik aan de beurt ben:’Dat beloof ik!’
Bron:
Politie eed:
Law of the Netherlands
The Netherlands is a civil law country. Its laws are written and the application of customary law is exceptional. The role of case law is small in theory, although in practice it is impossible to understand the law in many fields without also taking into account the relevant case law. The Dutch system of law is based on the French Civil Code with influences from Roman Law and traditional Dutch customary law. The new civil law books (which went into force in 1992) were heavily influenced by the German Bürgerliches Gesetzbuch.
The primary law making body is formed by the Dutch parliament in cooperation with the government. When operating jointly to create laws they are commonly referred to as the legislature (Dutch: wetgever). The power to make new laws can be delegated to lower governments or specific organs of the State, but only for a prescribed purpose. A trend in recent years has been for parliament and the government to create "framework laws" and delegate the creation of detailed rules to ministers or lower governments. (e.g. a province or municipality)
The Ministry of Security and Justice is the main institution when it comes to Dutch law.
The domain of Dutch law is commonly divided in the following areas:
Affidatvit in Nederland
Source:
Staten-Generaal (Nederland) = Volksvertegenwoordiging sinds 1814
Wetgevende macht = Staatsmacht = Trias politica (driemachtenleer)
Wetgevende macht
De wetgevende macht is een grootheid uit het staatsrecht. Deze staatsmacht bepaalt de inhoud van de wetten en het recht in een land.
Er zijn in een staatsbestel formeel drie verschillende machten:
In een democratie worden deze machten gescheiden, volgens het principe van de Trias politica. Dat betekent dat niet één persoon of één orgaan deze machten tegelijk kan uitoefenen. Ook wordt in een democratie de wetgevende macht door het volk in vrije verkiezingen gekozen. In een dictatuur zijn de drie machten veelal in handen van één persoon of één orgaan. Deze scheiding der machten is bedacht door de Fransman Montesquieu.
De wetgevende macht in een land maakt de wet. De wet bestaat uit regels waar iedereen zich in dit land aan dient te houden. Zo is er in Nederland het Wetboek van Strafrecht. Verder zijn er nog bestuurlijke wetten.
In de meeste westerse democratieën worden de wetten gemaakt in het parlement, al dan niet op voordracht van de regering.
In Nederland moeten alle wetten door een meerderheid in de Eerste en Tweede Kamer aangenomen worden, wijzigingen in de Grondwet door een meerderheid van ten minste twee derde.
In België geldt hetzelfde voor de wetten waarvoor de federale staat bevoegd is: Kamer en Senaat moeten de wet goedkeuren. Een grondwetswijziging moet met een 2/3e meerderheid gestemd worden; sommige wetten vereisen een "gekwalificeerde" meerderheid, dus een meerderheid in elke taalgroep. Wetten waarvoor het Vlaams gewest of de Vlaamse gemeenschap bevoegd zijn, moeten alleen een meerderheid in het Vlaams parlement halen.
Naast de wetgevende macht zijn er formeel nog de twee machten: namelijk de rechterlijke macht en de uitvoerende macht. Daarnaast is er ook feitelijk nog sprake van macht door de media en de ambtenaren. De controlerende macht, de politie en justitie controleren of mensen zich aan de door de wetgevende macht gestelde wetten houden. De rechterlijke macht spreekt recht aan de hand van de wet. Wanneer iemand zich niet aan de wet houdt, wordt hij aangeklaagd. Een rechter bepaalt of de persoon de wet overtreden heeft en bepaalt, indien nodig, de straf.
In Nederland vormen de Eerste Kamer der Staten-Generaal (Eerste kamer) en de Tweede Kamer der Staten-Generaal (Tweede kamer) en de regering samen de wetgevende macht. De uitvoerende macht wordt gevormd door de koning en zijn ministers met hun ambtenaren. Toch is er geen strikte scheiding tussen wetgevende en uitvoerende macht. De rechterlijke macht is wel onafhankelijk.
Staatsmacht
Staatsmacht is de macht die een staat kan uitoefenen over zijn staatsvolk en zijn staatsgebied.
Staatsmacht is volgens de driemachtenleer te onderscheiden in een wetgevende macht, een uitvoerende macht en een rechtsprekende macht. Daarnaast hebben staten de macht om verdragen te sluiten met andere staten.
De wetgevende en rechtsprekende macht wordt uitgeoefend door het uitvaardigen van akten zoals wetten en vonnissen. De uitvoerende macht wordt fysiek uitgeoefend met als uiterste verschijningsvorm het uitoefenen van geweld door politie en leger.
Kenmerk van staatsmacht is het oorspronkelijke karakter. Staatsmacht komt van het niveau van de staat zelf en is niet door een andere (hogere of lagere) overheid aan de staat toegekend. De staat kan staatsmacht overdragen aan overheidslichamen die zelf geen staat zijn. Zo hebben Franse departementen hun macht te danken aan de Franse staat en heeft de Europese Unie zijn macht te danken aan de 28 lidstaten.
In een democratische staat geldt het staatsvolk als de legitimatiebron van de staatsmacht. Het volk geldt dan als de soeverein en heeft meestal zichzelf ooit via een grondwetgevende vergadering een grondwet gegeven om de staatsmacht van de staat in te stellen en te reguleren. Als de staatsmacht door een grondwet is ingesteld, dan spreekt men in het Frans van pouvoir constitué, de door de grondwet ingestelde macht.
De trias politica, driemachtenleer of scheiding der macht(en) is een theorie van de staatsinrichting waarin de staat opgedeeld is in drie organen die elkaars functioneren bewaken. De oorspronkelijke verdeling, voorgesteld door John Locke, is die in wetgevende, uitvoerende en federatieve macht, waarvan de laatste de landsverdediging beoogt. De tegenwoordig meer gebruikelijke verdeling kent een wetgevende macht die wetten opstelt, een uitvoerende macht die het dagelijks bestuur van de staat uitoefent en een rechterlijke macht die deze uitvoering toetst aan de wet. Deze verdeling gaat terug op het werk van de Franse verlichtingsfilosoof Charles de Montesquieu, die met deze staatsinrichting een alternatief formuleerde voor het Franse absolutisme.
Trias politica
De trias politica (de scheiding der machten) is een belangrijk principe van de democratische staatsorganisatie. Het gaat terug op het oud-Griekse concept inzake de maatschappelijke organisatie, en vooral inzake de verdeling van de uitoefening van macht.
In de vroege middeleeuwen (na de val van het Romeinse Rijk) werd Noordwest-Europa tijdens de Grote Volksverhuizing overstroomd door voornamelijk Germaanse stammen. De Germanen hadden een tribale organisatie van hun samenleving, waarbij zowat elk dorp een dorpshoofd had. In het tribale systeem werden beslissingen genomen door het dorpshoofd en een raad van dorpswijzen. Die beslissingen waren zowel wetgevend, uitvoerend als rechterlijk. Dat tribale systeem evolueerde vrij vlug tot het feodale systeem waarbij de edellieden alle macht uitoefenden; macht die zij zich in eerste plaats toe-eigenden maar die later in hun adelbrieven werd vastgelegd. In tegenstelling tot de Griekse en Romeinse formele rechtstraditie hadden de Germanen een gewoonterecht.[bron?]
Vrij snel in deze evolutie werd de rechtspraak (op enkele belangrijke onderwerpen na) door de edelen overgedragen aan vertrouwelingen. Met de ontwikkeling van de steden in Europa ontstonden ook zogenaamde "vrijheden", gebieden die niet aan de macht van de heren onderworpen waren. Steden kregen eigen besturen, vaardigden regels uit en er ontwikkelde zich rechtspraak.
In Engeland kregen de Edelen via het Magna Carta inspraak in het wetgevende deel van de macht en kreeg ze toezicht op de uitgaven van het koninkrijk. De koning werd vooral de uitvoerende macht toebedeeld, maar bleef een belangrijke speler in het uitvaardigen van wetten. Juist door het gewoonterecht was de wetgevende macht omgeven met een flou artistique.
In de Lage Landen ontwikkelden zich de Staten-Generaal, die eigenlijk een uitvoerend orgaan waren, maar die gerust de voorloper van het parlement in continentaal Europa genoemd kunnen worden.
Tot aan de Verlichting werd er eigenlijk nooit over de wijze waarop macht werd uitgeoefend gefilosofeerd. Bij de verlichtingsfilosofen was het vooral Charles Montesquieu die zich liet inspireren door de Staten-Generaal in de Nederlanden en de consulaire periode in het Romeinse Rijk. Na de Franse Revolutie van 1789 drong het concept van Montesquieu door, men installeerde een driemanschap dat de uitvoerende macht (defensie, openbare orde en belastingen) verzekerde en een decretale raad die allerlei beschikkingen trof en te boek stelde. Toen Napoléon Bonaparte aan de macht kwam eigende hij zich de uitvoerende macht toe (vooral defensie), en liet hij al die losse wetgeving bundelen in de Code Napoléon, verder hield hij de senaat bezig om boekhouder te spelen. Hij maakte van zijn staatsbestel een soort piramide van dorpen, steden, prefecturen en departementen met daarnaast een gelijke piramide van de rechterlijke macht.
Nadat de Amerikaanse staten hun onafhankelijkheid hadden bevochten in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de kruitdampen van de Burgeroorlog waren vervlogen, stelde men ook in Europa vast dat er in de VS een getrapt systeem van drie machten was ontstaan:
- de wetgevende macht, met op het federale niveau een tweekamerparlement, een gekozen volksvertegenwoordiging en een senaat van vertegenwoordigers van staten, en ook in veruit de meeste staten is er een tweekamerparlement;
- de uitvoerende macht, bestaande uit een president met een kabinet van ministers en staatssecretarissen op het federale niveau, en gouverneurs op het vlak van de staten;
- de rechterlijke macht, die piramidaal georganiseerd is met aan de top een grondwettelijk hof.
Na de napoleontische periode begint in Europa de periode van de vorming van de zogenaamde natiestaten. In dat proces voltrekken zich gelijktijdig twee fenomenen:
- de burgerij (de kapitaalkrachtige industriëlen) neemt definitief de macht over van de verarmde adelstand en dringt gelijktijdig de clerus uit het staatsapparaat, de rationele benadering van het uitoefenen van macht leidt onvermijdelijk tot de zogenaamde instrumentalisering: het staatsapparaat wordt een hiërarchie van klerken, het wispelturige gewoonterecht wordt vervangen door een formeel geacteerde wetgeving (het statutair recht).
- de verdringing van de clerus heeft ook een secularisering tot gevolg: het parlement (dus de mens) wordt de bron van het recht, Gods rol is in deze materie uitgespeeld.
De scheiding van kerk en staat en de scheiding der machten worden de twee filosofische pijlers van de moderne staatorganisatie.
De meeste natiestaten kiezen voor dezelfde verdeling van de macht: de drie piramiden van de macht worden nationaal vertegenwoordigd door:
- de wetgevende macht met tweekamerparlement;
- de uitvoerende macht met een koning (waarbij de eerste minister meestal de macht uitoefent) of een gekozen president;
- de rechterlijke macht met aan de top een grondwettelijk hof.
Die drie piramiden dupliceren deze structuur naar verschillende lagere overheden: in Nederland en België zijn dat de provincies en lager de gemeenten of andere lokale eenheden (na de federalisering van België is daar een niveau aan toegevoegd: de gewesten en gemeenschappen tussen de nationale en provinciale overheden).
Het staatsgezag vindt sindsdien zijn beslag bij de verschillende organen die hiertoe gemachtigd zijn. Men wilde voorkomen dat de ene macht inwerkte op de andere en voerde daarom de scheiding der machten in waarbij de rechterlijke macht ook conflicten, enerzijds tussen de wetgevende en uitvoerende macht, en anderzijds tussen de verschillende echelons arbitreert.
Hiermee bedoelt men een verdeling van de macht volgens Montesquieu in wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht, die nooit bij één en dezelfde persoon of instantie mogen berusten.
De machten hebben ieder hun eigen bevoegdheden en zelfstandigheid. Bovendien is er geen macht die hiërarchisch duidelijk boven de andere machten staat. Al deze machten afzonderlijk hebben ten opzichte van elkaar en ten opzichte van de burger verantwoordelijkheden door middel van ingebouwde controlemechanismen.
De uitvoerende macht is verantwoording schuldig aan de wetgevende macht, de wetgevende macht is vervolgens verantwoording verschuldigd aan de burgers. De burgers hebben invloed op de wetgevende macht door middel van verkiezingen.
De rechterlijke macht controleert vervolgens de uitvoering van wetten en regelgeving, en arbitreert bij conflicten tussen de machten. De rechterlijke macht zelf zou volgens de grondprincipes van de Trias kunnen worden gecontroleerd door middel van openbaarheid van zittingen, openbaarheid van uitspraken, goed klachtrecht en zicht op belangenverstrengeling (nevenfunctieregisters), maar in de praktijk wordt de rechterlijke macht gecontroleerd door de uitvoerende macht die rechterlijke macht organiseert, de nodige infrastructuur en middelen ter beschikking stelt.
De wetgevende macht heeft ook een gerechtelijk wapen in de zin dat zij middels onderzoekscommissies toezicht kan uitoefenen op de uitvoering van de andere macht(en).
Ook de ambtenarij, media en externe adviseurs worden soms als macht onderkend, dit wordt wel omschreven als schaduwmacht.
Tegenover de horizontale scheiding der machten staat ook een verticale scheiding, dit is de bevoegdheidsverdeling tussen de verschillende overheden op nationaal, regionaal en lokaal niveau.
Deze verticale scheiding vloeit niet direct voort uit de theorie van Montesquieu, maar volgt deze wel.
Zij houdt in dat de spreiding van bevoegdheden over de hogere en lagere overheden (zie decentralisatie) ook volgens de regels van de trias politica geschiedt. De regelende bevoegdheid van de overheid is bijvoorbeeld overgedragen aan provincies, waterschappen en gemeentes omdat niet alles door de centrale overheid tot in detail geregeld kan worden. In het verleden werd de autonomie van de verschillende bestuurslagen vooropgesteld. Dit noemt men de driekringenleer. Tegenwoordig is de scheiding van de horizontale bestuurslagen minder streng en is er dikwijls sprake van samenwerking.[1]
De theorie van verdeling van bevoegdheden tussen de hogere en lagere overheden heet subsidiariteit, waarbij de verantwoordelijkheid inzake regelgeving uitvoering op het meest geschikte niveau komt te liggen. Zo heeft het geen zin om een gemeente verantwoordelijkheid te geven over een autosnelweg op zijn grondgebied, zoals het niet nuttig is de nationale overheid te laten beslissen over een doodlopend straatje in een lokaal woonerf.
In theorie is het systeem van de trias politica een van de basisprincipes van de westerse democratie. In de praktijk is een aantal fundamentele beginselen als openbaarheid van uitspraken en verbod op vermenging van functies, hoewel vastgelegd in de Nederlandse Grondwet en in verdragen als het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het EU-verdrag al dan niet terecht, minder van toepassing geworden. Zo zijn er rechters die tevens volksvertegenwoordiger zijn (zie hieronder). Met de uitspraak in de zaak B&P versus het Verenigd Koninkrijk[2] heeft Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens de openbaarheid van uitspraken als absoluut principe verlaten.
Belgie
De huidige organisatie van de horizontale en verticale machtenscheiding is uiteengezet in dit schema. De federale wetgevende macht maakt de wetten en controleert de uitvoerende macht. Ze wordt uitgeoefend door het parlement. Het parlement bestaat uit twee kamers, de Senaat en de Kamer van volksvertegenwoordigers. Het parlement oefent ook enkele rechterlijke bevoegdheden uit zoals het opheffen van de Parlementaire onschendbaarheid en het instellen van parlementaire onderzoekscommissies. Het parlement wordt in zijn controlerende functie bijgestaan door het Rekenhof. Tevens is de Kamer betrokken bij de benoemingen of de voordracht van kandidaten voor sommige functies (raadsheer bij de Raad van State en rechter bij het Grondwettelijk Hof).
De federale uitvoerende macht bestuurt het land. Ze zorgt ervoor dat de wetten in concrete gevallen worden toegepast en nageleefd. De uitvoerende macht wordt uitgeoefend door de regering van ministers en staatssecretarissen die worden benoemd door de Koning. De uitvoerende macht heeft echter ook wetgevend initiatiefrecht, het kan wetgeving voorbereiden die dan door het parlement besproken, aangepast en gestemd wordt, vooral toepasselijk voor moeilijke technische materies, en wordt dikwijls door de wetgevende macht belast met regelgevende taken om de wet uit te voeren. De Koning kondigt de gestemde wetten af.
De rechterlijke macht controleert/adviseert over de wetgeving en mogelijke tegenstrijdigheden met de Grondwet, arbitreert in conflicten tussen de verschillende machten (zowel hortizontaal als verticaal), doet uitspraak over geschillen en beoordeelt wetsovertredingen en misdrijven, ze wordt uitgeoefend door verschillende Hoven en Rechtbanken. Ze controleert ook de wettelijkheid van de daden van de uitvoerende macht. De scheiding der machten geldt ook op het niveau van de gemeenschappen en de gewesten. Ze hebben elk een aparte wetgevende en uitvoerende macht. De rechterlijke macht wordt echter voor de federale overheid, de gemeenschappen en de gewesten door dezelfde instanties uitgeoefend.
Ter bescherming van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, is er sinds 2002 de Hoge Raad voor de Justitie, die kandidaten voor een benoeming in de magistratuur objectief selecteren en instaat voor een optimale opleiding van de magistraten.
De scheiding der machten, die toch een basisprincipe is van de Belgische rechtsstaat, is echter niet uitdrukkelijk bevestigd in de Belgische grondwet van 1831. Men moet het als het ware afleiden uit de "geest" van de Belgische grondwet, aldus Hendrik Vuye, voormalig hoogleraar grondwettelijk recht aan de Universiteit Hasselt en thans hoogleraar constitutioneel recht aan de Facultés universitaires Notre-Dame de la Paix (FUNDP).[3] In feite is er meer sprake van een samenwerking tussen de verschillende Machten dan van een scheiding, zoals men kan zien in een aantal artikels uit de grondwet:
- art. 36: de federale wetgevende macht wordt gezamenlijk uitgeoefend door de Kamer van volksvertegenwoordigers, de Senaat (wetgevende macht) en de Koning (wetgevende macht, art. 36 G.W. en uitvoerende macht; art. 37 G.W.)
- art. 151 §4: de Koning (uitvoerende macht) benoemt de rechters (rechterlijke macht)
- art. 40, lid 1: vonnissen en arresten (rechterlijke macht) worden ten uitvoer gelegd in de naam des Konings (uitvoerende macht).
Men kan zelfs spreken van een mogelijke vermenging der machten:
- Magistraten (rechterlijke macht) worden gedetacheerd naar ministeriële kabinetten (= uitvoerende macht) of naar werkgroepen opgericht door de uitvoerende macht (hoewel die activiteiten dan vooral te maken hebben met modernisering van de werking van de rechterlijke macht)
Nederland
De kiesgerechtigden kiezen de leden van parlement tijdens de verkiezingen voor de Tweede Kamer. De uitvoerende macht, de regering, is verantwoording schuldig aan de wetgevende macht, door middel van ministeriële verantwoordelijkheid. De rechterlijke macht (Raad van State, rechtbanken, gerechtshoven en Hoge Raad) controleert de toepassing van wetten en regelgeving.
De trias politica is in Nederland niet volledig aanwezig. Dat Nederland de machtenscheiding volgens Montesquieu niet strikt heeft toegepast blijkt onder andere uit de procedure van formele wetgeving. Een formele wet komt niet tot stand door het parlement alleen, ook de instemming van de uitvoerende macht is hiervoor vereist (zie artikel 81 Grondwet[4]). Bovendien heeft de regering als uitvoerende macht een zelfstandige bevoegdheid tot materiële wet- en regelgeving met behulp van Algemene Maatregelen van Bestuur (zie artikel 89 Grondwet). Men noemt dit de omkering van de triasleer: formele wetgever geeft slechts heel algemeen de beleidsrichting aan in een kader of raamwet, terwijl de eigenlijke normstelling plaatsvindt door de regering in de vorm van een gedelegeerde Algemene Maatregel van Bestuur. Dit heeft te maken met de verzorgingsstaat waar snel overheidsoptreden op het juiste overheidsniveau van groot belang is.
Een belangrijk handvat waarmee het parlement invloed kan uitoefenen op de regering is de (ongeschreven) vertrouwensregel. Dit wil zeggen dat als het parlement geen vertrouwen meer heeft in de regering het parlement de mogelijkheid heeft een motie van wantrouwenin te dienen en zo de regering te dwingen om op te stappen als de motie wordt aangenomen. Verder bestaat deze vertrouwensregel ook tussen de regering en de Eerste Kamer.
In Nederland is het principe van de openbaarheid van uitspraken leidend. In zaken minderjarigen betreffende kan de privacy (8.1 EVRM) conform bovengenoemde uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) boven de openbaarheid gesteld.
Verder kan er kritiek uitgeoefend worden op de scheiding van machten binnen instituties in Nederland. Een voorbeeld is de functie van de Nederlandse Raad van State, die zowel in de wetgevende macht als rechtsprekende macht ingedeeld kan worden. Na een uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zag de Nederlandse staat zich gedwongen om binnen de Raad van State een Afdeling bestuursrechtspraak in het leven te roepen aangezien de Raad van State zich bezighield met rechtspraak én advies gaf bij de totstandkoming van wetten. Luxemburg werd in deze uitspraak (Procola-arrest) op de vingers getikt omdat het eenzelfde indeling had voor zijn Raad van State.
De niet-gouvernementele invloeden
Bij de oprichting van de Verenigde Naties (1945) kreeg het (abstract lijkende) begrip NGO (niet-gouvernementele organisatie) een tastbaardere betekenis door de vermelding ervan in het handvest (Hoofdstuk 10, Artikel 71). Daarin werd gesteld dat niet-gouvernementele organisaties ook gesprekspartner kunnen zijn van de VN. Wereldwijd is vervolgens op lokaal, landelijk en ook mondiaal niveau te bezien dat deze zogenaamde NGO's een telkens grotere betekenis hebben gekregen in maatschappelijke ontwikkelingen en politieke besluitvormingen.
Gewoonterecht
Gewoonterecht is recht dat gebaseerd is op gewoonten. Een belangrijk kenmerk van gewoonterecht is dat het van generatie op generatie mondeling wordt doorgegeven. Daarom wordt gewoonterecht ook wel ongeschreven recht en costumier recht genoemd. Synoniemen die stammen uit het Middelnederlands zijn costume of costuijme en usantie. Aangezien gewoonterecht ontstaat vanuit de samenleving is het de tegenhanger van wettenrecht, dat door de wetgever aan de samenleving wordt opgelegd. Het gewoonterecht is eeuwenlang de dominante rechtsbron geweest in West-Europa, maar is vrijwel geheel verdrongen door het wettenrecht.
Democratische rechtsstaat
Nederland is een democratische rechtsstaat. Democratisch, omdat de burgers kiezen wie het land regeert. Een rechtsstaat, omdat iedereen zich aan het Nederlandse recht moet houden: burgers, organisaties en overheid.
(Bron:https://www.rechtspraak.nl/Uw-Situatie/Onderwerpen/Rechtspraak-in-Nederland/Democratische-rechtsstaat)
Waar is het bewijs dat wij BURGERS kiezen? Owh die POEP verkiezingen die NEP zijn.
Wij zijn een Democratie? De volkssoevereiniteit is niet vastgelegd sinds 1814.
Bovendien is Nederland onder de macht van het Vaticaan sinds 1815.
(Bron: Copy / insert: (they removed it from their website)
It is under the supervision of the Holy See the “Vatican” since 1815.
https://www.government.nl/topics/international-relations/overview-countries-and-regions/holy-see-vatican-city
They changed it into this https://www.government.nl/latest/news/2013/11/20/200-years-the-kingdom-of-the-netherlands after I told a lawyer about it.
Relations between the Netherlands and Vatican City, the residence of the Pope, are good. Politically and culturally speaking, the Vatican is not unimportant for the Netherlands. Relations are based on efforts to promote world peace.
News item | 20-11-2013 | 10:23
Political relations
In 2015, the Netherlands and the Holy See celebrate 200 years of diplomatic relations.
The Holy See is recognised as a major player in international diplomacy. The Vatican can be instrumental in persuading countries to act on matters of importance to the Netherlands. These include certain aspects of sexual and reproductive health and rights and human rights as well as issues relating to poverty reduction, raw materials, energy and climate.
In the recent past, contacts between the Netherlands and the Vatican regularly revolved around questions such as abortion, assisted suicide and new marriage legislation/wetgeving: subjects on which the Netherlands and the Vatican hold conflicting views.
The Netherlands is represented to the Holy See by an ambassador. In The Hague, the diplomatic interests of the Holy See are looked after by a papal nuncio.
Cultural relations
There is a great deal of interest in the Vatican’s art treasures. Dutch museums and archives regularly apply for the loan of works of art for exhibitions.
Bilateral treaties
Up-to-date information on bilateral treaties can be found in the Ministry of Foreign Affairs Treaty Database.
Source:
De Grondwet
De belangrijkste wet van een staat
Lang konden de Oranjes niet van hun nieuwe koninklijke macht genieten. In 1848 ondertekende Willem II een grondwet die zijn invloed sterk beperkte. Minder macht voor de koning en meer voor kabinet en parlement: de
grondwet van 1848 wordt het begin van onze democratie genoemd.
De Grondwet is de belangrijkste wet van een staat. (Je spreekt over een ‘staat’ wanneer er macht wordt uitgeoefend over een volk dat op een grondgebied woont.)
De Grondwet bepaalt wie de macht in de praktijk uitoefenen in zo’n staat en hoe dat gebeurt. De Nederlandse Grondwet regelt bijvoorbeeld wat de rol is van de koning(in) en van de ministers. Ook bepaalt de Grondwet hoe de andere wetten moeten worden gemaakt, wat de rechters doen, en wat het werk is van gemeenten en provincies. Bovendien stelt de Grondwet vast welke invloed en macht het Nederlandse volk heeft in de staat.
Helemaal aan het begin van de Grondwet staan de rechten die burgers hebben tegenover de staat: de grondrechten. Bij die grondrechten gaat het dus niet om rechten die de burgers onderling – ‘tegenover elkaar’ – hebben, maar om het recht van burgers op hun eigen leven zonder dat de staat zich met hun opvattingen en levenskeuzes bemoeit.
Het allereerste artikel van de Grondwet belooft dat alle mensen, hoe verschillend ze ook zijn en welke verschillende opvattingen ze ook hebben, door de staat gelijk worden behandeld. In de artikelen daarna zegt de Grondwet, onder andere, dat burgers het recht hebben om hun eigen godsdienst te beoefenen, het recht om vrij met elkaar van gedachten te wisselen en het recht om hun mening in het openbaar te verkondigen.
De staat mag zulke vrijheden – zoals vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting - alleen beperken als het echt nodig is. Het kan bijvoorbeeld nodig zijn iemands vrijheid te beperken als hij een bedreiging vormt voor anderen. In zo’n geval mag de staat ingrijpen, maar dat moet dan wel volgens de wet gebeuren.
In de Middeleeuwen was er nog geen Grondwet. De vorst had de macht en hoefde zich zelf niet aan de wet te houden. In de tijd daarna kregen sommige groepen mensen wel rechten tegenover hun vorst, maar pas sinds de achttiende eeuw heeft iedereen rechten en moet iedere instantie die de macht uitoefent zich aan de wet houden. In 1798 werd dit in Nederland vastgelegd in een Grondwet; de ‘Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden’, die nog steeds geldt, werd opgesteld in 1815.
De Grondwet kan minder gemakkelijk worden gewijzigd dan andere wetten. Toch zijn er wel grote grondwetsherzieningen geweest. In 1848 stemde Koning Willem II ermee in de Grondwet zo te wijzigen dat de koning minder macht kreeg en het volk meer. De verandering was zo ingrijpend dat de ‘Grondwet van 1848’, opgesteld door de staatsrechtgeleerde Thorbecke, wel wordt gezien als het begin van de democratie. Niettemin werd pas in 1917 het kiesrecht ingevoerd voor alle mannen; vrouwen kregen toen voor het eerst passief kiesrecht. In 1922 werd eindelijk ook het actief vrouwenkiesrecht - dat in 1919 was ingevoerd - in de Grondwet opgenomen.
Source:
Create Your Own Website With JouwWeb