Exodus 6:

3 And I appeared unto Abraham, unto Isaac, and unto Jacob, by the name of בְּאֵל שַׁדָּי / God Almighty / 'ēl šaday but by my name JEHOVAH / יְהֹוָה was I not known to them.

 

Exodus 3:

13 And Moses said unto God, Behold, when I come unto the children of Israel, and shall say unto them, The God of your fathers hath sent me unto you; and they shall say to me, What is his name? what shall I say unto them?

14 And God said unto Moses, I AM THAT I AM: and he said, Thus shalt thou say unto the children of Israel, I AM hath sent me unto you.

15 And God said moreover unto Moses, Thus shalt thou say unto the children of Israel, יְהֹוָה God / אֱלֹהִים of your fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, hath sent me unto you: this is my name for ever, and this is my memorial unto all generations.

 

Exodus 3:14

וַיֹּאמֶר אֱלֹהִים אֶל־מֹשֶׁה אֶֽהְיֶה אֲשֶׁר אֶֽהְיֶה וַיֹּאמֶר כֹּה תֹאמַר לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל אֶֽהְיֶה שְׁלָחַנִי אֲלֵיכֶֽם׃

And God said to Moses: I will be what I will be, and He said, "Tell the children of Israel, I am my messenger to you.''

 

 

יִשְׂרָאֵל אֶֽהְיֶה שְׁלָחַנִי אֲלֵיכֶֽם

Israel is my servant

ישׂראל איז מײַן קנעכט

STrong's H1961 - hāyâ  I am

הָיָה

 

 

 

 

God

h410 ↑

בְּאֵל אֵל  'ēl

 

Almighty,

h7706

שַׁדָּי שַׁדַּי šaday

 

Joshua 21:

45 There failed not ought of any good thing which יְהֹוָה had spoken unto the house of Israel; all came to pass.

 

The book of the LAW

 

Exodus 24:

12. And Jehovah said to Moses, Come up to me on the mountain and be there, and I will give you the stone tablets (10 commandments) the Torah and the Mitzvah that I wrote for you to instruct them.

12. En Jehovah zei tegen Mozes: Kom naar mij toe op de berg en wees daar, en ik zal je de stenen tafelen geven (10 geboden), evenals de Tora (wetten) en de Mitswa (voorschriften) die ik geschreven heb om ze te instrueren.

 

Deuteronomy 28:

1. And it shall come to pass, if thou shalt hearken diligently unto the voice of יְהֹוָה אֱלֹהִים (YHWH ELOHIM) to observe and to do all his commandments which I command thee this day, that יְהֹוָה אֱלֹהִים will set thee on high above all nations of the earth:

 

Deuteronomy 17:

18. And it shall be, when he (a king) sitteth upon the throne of his kingdom, that he shall write him a copy of this law in a book out of that which is before the priests the Levites:

 

Deuteronomy 28:
58. If thou wilt not observe to do all the words of this law that are written in this book, that thou mayest fear this glorious and fearful name יְהֹוָה אֱלֹהִים
61. Also every sickness, and every plague, which is not written in the book of this law, them will יְהוָה bring upon thee, until thou be destroyed.

 

Deuteronomy 29:

21. And יְהוָה shall separate him unto evil out of all the tribes of Israel, according to all the curses of the covenant that are written in this book of the law:

 

Deuteronomy 30:

10. If thou shalt hearken unto the voice of יְהוָה thy God, to keep his commandments and his statutes which are written in this book of the law, and if thou turn unto יְהוָה thy God with all thine heart, and with all thy soul.

 

Deuteronomy 31:

24. And it came to pass, when Moses had made an end of writing the words of this law in a book, until they were finished,

26. Take this book of the law, and put it in the side of the ark of the covenant of יְהוָה your God, that it may be there for a witness against thee.

 

Joshua 1:

8. This book of the law shall not depart out of thy mouth; but thou shalt meditate therein day and night, that thou mayest observe to do according to all that is written therein: for then thou shalt make thy way prosperous, and then thou shalt have good success.

 

Joshua 8:
31. As Moses the servant of יְהוָה commanded the children of Israel, as it is written in the book of the law of Moses, an altar of whole stones, over which no man hath lift up any iron: and they offered thereon burnt offerings unto יְהוָה and sacrificed peace offerings.
34. And afterward he read all the words of the law, the blessings and cursings, according to all that is written in the book of the law.

 

Joshua 23:

6. Be ye therefore very courageous to keep and to do all that is written in the book of the law of Moses, that ye turn not aside therefrom to the right hand or to the left;

 

Joshua 24:

26. And Joshua wrote these words in the book of the law of God, and took a great stone, and set it up there under an oak, that was by the sanctuary of יְהוָה

 

2Kings 14:

6. But the children of the murderers he slew not: according unto that which is written in the book of the law of Moses, wherein יְהוָה commanded, saying, The fathers shall not be put to death for the children, nor the children be put to death for the fathers; but every man shall be put to death for his own sin.

 

2Kings 22:
8. And Hilkiah the high priest said unto Shaphan the scribe, I have found the book of the law in the house of יְהוָה And Hilkiah gave the book to Shaphan, and he read it.
11. And it came to pass, when the king had heard the words of the book of the law, that he rent his clothes.

 

2Kings 23:

24. Moreover the workers with familiar spirits, and the wizards, and the images, and the idols, and all the abominations that were spied in the land of Judah and in Jerusalem, did Josiah put away, that he might perform the words of the law which were written in the book that Hilkiah the priest found in the house of יְהוָה

 

2Chronicles 17:

9. And they taught in Judah, and had the book of the law of יְהוָה with them, and went about throughout all the cities of Judah, and taught the people.

 

2Chronicles 25:

4. But he slew not their children, but did as it is written in the law in the book of Moses, where יְהוָה commanded, saying, The fathers shall not die for the children, neither shall the children die for the fathers, but every man shall die for his own sin.

 

2Chronicles 34:
14. And when they brought out the money that was brought into the house of יְהוָה Hilkiah the priest found a book of the law of יְהוָה given by Moses.
15. And Hilkiah answered and said to Shaphan the scribe, I have found the book of the law in the house of יְהוָה And Hilkiah delivered the book to Shaphan.

 

Nehemiah 8:
1. And all the people gathered themselves together as one man into the street that was before the water gate; and they spake unto Ezra the scribe to bring the book of the law of Moses, which יְהוָה had commanded to Israel.
3. And he read therein before the street that was before the water gate from the morning until midday, before the men and the women, and those that could understand; and the ears of all the people were attentive unto the book of the law.
8. So they read in the book in the law of God distinctly, and gave the sense, and caused them to understand the reading.

18. Also day by day, from the first day unto the last day, he read in the book of the law of God. And they kept the feast seven days; and on the eighth day was a solemn assembly, according unto the manner.

 

Nehemiah 9:

3. And they stood up in their place, and read in the book of the law of יְהוָה their God one fourth part of the day; and another fourth part they confessed, and worshipped יְהוָה their God.

 

Galatians 3:

10. For as many as are of the works of the law are under the curse: for it is written, Cursed is every one that continueth not in all things which are written in the book of the law to do them.

 

Hebrews 9:

19. For when Moses had spoken every precept to all the people according to the law, he took the blood of calves and of goats, with water, and scarlet wool, and hyssop, and sprinkled both the book, and all the people,

 

Deuteronomy 30:

11. For this commandment which I command thee this day, it is not hidden from thee, neither is it far off.

12. It is not in heaven, that thou shouldest say, Who shall go up for us to heaven, and bring it unto us, that we may hear it, and do it?

13. Neither is it beyond the sea, that thou shouldest say, Who shall go over the sea for us, and bring it unto us, that we may hear it, and do it?

14. But the word is very nigh unto thee, in thy mouth, and in thy heart, that thou mayest do it.

16. In that I command thee this day to love יְהוָה thy God, to walk in his ways, and to keep his commandments and his statutes and his judgments, that thou mayest live and multiply: and יְהוָה thy God shall bless thee in the land whither thou goest to possess it.

 

Deuteronomy 29:

9. Keep therefore the words of this covenant, and do them, that ye may prosper in all that ye do.

12. That thou shouldest enter into covenant with יְהוָה thy God, and into his oath, which יְהוָה thy God maketh with thee this day:

13. That he may establish thee to day for a people unto himself, and that he may be unto thee a God, as he hath said unto thee, and as he hath sworn unto thy fathers, to Abraham, to Isaac, and to Jacob.

14. Neither with you only do I make this covenant and this oath;

15. But with him that standeth here with us this day before יְהוָה our God, and also with him that is not here with us this day:

 

Daniel 9:
10. Neither have we obeyed the voice of יְהֹוָה our God, to walk in his laws, which he set before us by his servants the prophets.

 

Matthew 22:

40. On these two commandments hang all the law and the prophets.

 

Matthew 5:

17. Think not that I am come to destroy the law, or the prophets: I am not come to destroy, but to fulfil.

 

Exodus 16:

28. And יְהֹוָה said unto Moses, How long refuse ye to keep my commandments and my laws?

 

Ezra 7:

10. For Ezra had prepared his heart to seek the law of יְהֹוָה and to do it, and to teach in Israel statutes and judgments.
21. And I, even I Artaxerxes the king, do make a decree to all the treasurers which are beyond the river, that whatsoever Ezra the priest, the scribe of the law of the God of heaven, shall require of you, it be done speedily,
23. Whatsoever is commanded by the God of heaven, let it be diligently done for the house of the God of heaven: for why should there be wrath against the realm of the king (king Artaxerxes) and his sons?
24. Also we certify you, that touching any of the priests and Levites, singers, porters, Nethinims, or ministers of this house of God, it shall not be lawful to impose toll, tribute, or custom, upon them.
25. And thou, Ezra, after the wisdom of thy God, that is in thine hand, set magistrates and judges, which may judge all the people that are beyond the river, all such as know the laws of thy God; and teach ye them that know them not.
26. And whosoever will not do the law of thy God, and the law of the king (king Artaxerxes), let judgment be executed speedily upon him, whether it be unto death, or to banishment, or to confiscation of goods, or to imprisonment.

 

Deuteronomy 4:
39. Know therefore this day, and consider it in thine heart, that יְהֹוָה he is God in heaven above, and upon the earth beneath: there is none else.
40. Thou shalt keep therefore his statutes, and his commandments, which I command thee this day, that it may go well with thee, and with thy children after thee, and that thou mayest prolong thy days upon the earth, which יְהֹוָה thy God giveth thee, for ever.
44. And this is the law which Moses set before the children of Israel:
45. These are the testimonies, and the statutes, and the judgments, which Moses spake unto the children of Israel, after they came forth out of Egypt,

Leviticus 18:
1. And יְהֹוָה spake unto Moses, saying,
2. Speak unto the children of Israel, and say unto them, I am יְהֹוָה your God.
3. After the doings of the land of Egypt, wherein ye dwelt, shall ye not do: and after the doings of the land of Canaan, whither I bring you, shall ye not do: neither shall ye walk in their ordinances.
4. Ye shall do my judgments, and keep mine ordinances, to walk therein: I am יְהֹוָה your God.
5. Ye shall therefore keep my statutes, and my judgments: which if a man do, he shall live in them: I am יְהֹוָה

 

Exodus 24:
12. And יְהֹוָה said unto Moses, Come up to me into the mount, and be there: and I will give thee tables of stone, and a law, and commandments which I have written; that thou mayest teach them.

 

Isaiah 2:
3. And many people shall go and say, Come ye, and let us go up to the mountain of יְהֹוָה to the house of the God of Jacob; and he will teach us of his ways, and we will walk in his paths: for out of Zion shall go forth the law, and the word of יְהֹוָה from Jerusalem.

Micah 4:
2. And many nations shall come, and say, Come, and let us go up to the mountain of יְהֹוָה and to the house of the God of Jacob; and he will teach us of his ways, and we will walk in his paths: for the law shall go forth of Zion, and the word of יְהֹוָה from Jerusalem.

 

 

 

Isaiah 24: 

2. And it shall be, as with the people, so with the priest; as with the servant, so with his master; as with the maid, so with her mistress; as with the buyer, so with the seller; as with the lender, so with the borrower; as with the taker of usury, so with the giver of usury to him.

3. The land shall be utterly emptied, and utterly spoiled: for יְהֹוָה hath spoken this word.

4. The earth mourneth and fadeth away, the world languisheth and fadeth away, the haughty (of nobles) people of the earth do languish (weak/doen wegkwijnen).

5. The earth also is defiled under the inhabitants thereof; because they have transgressed the laws, changed the ordinance, broken the everlasting covenant.

"En het land boog zich neer onder zijn inwoners, omdat zij de Thora overtraden, de wet overtraden en het eeuwigdurend verbond verbraken."

6. Therefore hath the curse devoured the earth, and they that dwell therein are desolate: therefore the inhabitants of the earth are burned, and few men left. (repeat from Sodom and Gomorrah)

 

 

 

 

Deuteronomy 24:

1. When a man hath taken a wife, and married her, and it come to pass that she find no favour in his eyes, because he hath found some uncleanness in her: then let him write her a bill of divorcement, and give it in her hand, and send her out of his house.

2. And when she is departed out of his house, she may go and be another man's wife.

3. And if the latter husband hate her, and write her a bill of divorcement, and giveth it in her hand, and sendeth her out of his house; or if the latter husband die, which took her to be his wife;

4. Her former husband, which sent her away, may not take her again to be his wife, after that she is defiled; for that is abomination before יְהֹוָה  and thou shalt not cause the land to sin, which יְהֹוָה thy God giveth thee for an inheritance.

5. When a man hath taken a new wife, he shall not go out to war, neither shall he be charged with any business: but he shall be free at home one year, and shall cheer up his wife which he hath taken.

 

 

Sundry Laws/diverse wetten

 

 

Deuteronomy 22:

1. Thou shalt not see thy brother's ox or his sheep go astray, and hide thyself from them: thou shalt in any case bring them again unto thy brother.

2. And if thy brother be not nigh unto thee, or if thou know him not, then thou shalt bring it unto thine own house, and it shall be with thee until thy brother seek after it, and thou shalt restore it to him again.

3. In like manner shalt thou do with his ass; and so shalt thou do with his raiment; and with all lost thing of thy brother's, which he hath lost, and thou hast found, shalt thou do likewise: thou mayest not hide thyself.

4. Thou shalt not see thy brother's ass or his ox fall down by the way, and hide thyself from them: thou shalt surely help him to lift them up again.

5. The woman shall not wear that which pertaineth unto a man, neither shall a man put on a woman's garment: for all that do so are abomination unto יְהֹוָה  thy God.

6. If a bird's nest chance to be before thee in the way in any tree, or on the ground, whether they be young ones, or eggs, and the dam sitting upon the young, or upon the eggs, thou shalt not take the dam with the young:

7. But thou shalt in any wise let the dam go, and take the young to thee; that it may be well with thee, and that thou mayest prolong thy days.

8. When thou buildest a new house, then thou shalt make a battlement for thy roof, that thou bring not blood upon thine house, if any man fall from thence.

9. Thou shalt not sow thy vineyard with divers seeds: lest the fruit of thy seed which thou hast sown, and the fruit of thy vineyard, be defiled.

10. Thou shalt not plow with an ox and an ass together.

11. Thou shalt not wear a garment of divers sorts, as of woollen and linen together.

12. Thou shalt make thee fringes upon the four quarters of thy vesture, wherewith thou coverest thyself.

 

 

Deuteronomy 24:

6. No man shall take the nether or the upper millstone to pledge: for he taketh a man's life to pledge.

7. If a man be found stealing any of his brethren of the children of Israel, and maketh merchandise of him, or selleth him; then that thief shall die; and thou shalt put evil away from among you.

8. Take heed in the plague of leprosy, that thou observe diligently, and do according to all that the priests the Levites shall teach you: as I commanded them, so ye shall observe to do.

9. Remember what יְהֹוָה  thy God did unto Miriam by the way, after that ye were come forth out of Egypt.

10. When thou dost lend thy brother any thing, thou shalt not go into his house to fetch his pledge.

11. Thou shalt stand abroad, and the man to whom thou dost lend shall bring out the pledge abroad unto thee.

12. And if the man be poor, thou shalt not sleep with his pledge:

13. In any case thou shalt deliver him the pledge again when the sun goeth down, that he may sleep in his own raiment, and bless thee: and it shall be righteousness unto thee before יְהֹוָה  thy God.

14. Thou shalt not oppress an hired servant that is poor and needy, whether he be of thy brethren, or of thy strangers that are in thy land within thy gates:

15. At his day thou shalt give him his hire, neither shall the sun go down upon it; for he is poor, and setteth his heart upon it: lest he cry against thee unto יְהֹוָה and it be sin unto thee.

16. The fathers shall not be put to death for the children, neither shall the children be put to death for the fathers: every man shall be put to death for his own sin.

17. Thou shalt not pervert the judgment of the stranger, nor of the fatherless; nor take a widow's raiment to pledge:

18. But thou shalt remember that thou wast a bondman in Egypt, and יְהֹוָה thy God redeemed thee thence: therefore I command thee to do this thing.

19. When thou cuttest down thine harvest in thy field, and hast forgot a sheaf in the field, thou shalt not go again to fetch it: it shall be for the stranger, for the fatherless, and for the widow: that the יְהֹוָה thy God may bless thee in all the work of thine hands.

20. When thou beatest thine olive tree, thou shalt not go over the boughs again: it shall be for the stranger, for the fatherless, and for the widow.

21. When thou gatherest the grapes of thy vineyard, thou shalt not glean it afterward: it shall be for the stranger, for the fatherless, and for the widow.

22. And thou shalt remember that thou wast a bondman in the land of Egypt: therefore I command thee to do this thing.

 

Deuteronomy 25:

1. If there be a controversy between men, and they come unto judgment, that the judges may judge them; then they shall justify the righteous, and condemn the wicked.

2. And it shall be, if the wicked man be worthy to be beaten, that the judge shall cause him to lie down, and to be beaten before his face, according to his fault, by a certain number.

3. Forty stripes he may give him, and not exceed: lest, if he should exceed, and beat him above these with many stripes, then thy brother should seem vile unto thee.

4. Thou shalt not muzzle the ox when he treadeth out the corn.

5. If brethren dwell together, and one of them die, and have no child, the wife of the dead shall not marry without unto a stranger: her husband's brother shall go in unto her, and take her to him to wife, and perform the duty of an husband's brother unto her.

6. And it shall be, that the firstborn which she beareth shall succeed in the name of his brother which is dead, that his name be not put out of Israel.

7. And if the man like not to take his brother's wife, then let his brother's wife go up to the gate unto the elders, and say, My husband's brother refuseth to raise up unto his brother a name in Israel, he will not perform the duty of my husband's brother.

8. Then the elders of his city shall call him, and speak unto him: and if he stand to it, and say, I like not to take her;

9. Then shall his brother's wife come unto him in the presence of the elders, and loose his shoe from off his foot, and spit in his face, and shall answer and say, So shall it be done unto that man that will not build up his brother's house.

10. And his name shall be called in Israel, The house of him that hath his shoe loosed.

11. When men strive together one with another, and the wife of the one draweth near for to deliver her husband out of the hand of him that smiteth him, and putteth forth her hand, and taketh him by the secrets:

12. Then thou shalt cut off her hand, thine eye shall not pity her.

13. Thou shalt not have in thy bag divers weights, a great and a small.

14. Thou shalt not have in thine house divers measures, a great and a small.

15. But thou shalt have a perfect and just weight, a perfect and just measure shalt thou have: that thy days may be lengthened in the land which יְהֹוָה thy God giveth thee.

16. For all that do such things, and all that do unrighteously, are an abomination unto יְהֹוָה thy God.

17. Remember what Amalek did unto thee by the way, when ye were come forth out of Egypt;

18. How he met thee by the way, and smote the hindmost of thee, even all that were feeble behind thee, when thou wast faint and weary; and he feared not God.

19. Therefore it shall be, when יְהֹוָה thy God hath given thee rest from all thine enemies round about, in the land which יְהֹוָה thy God giveth thee for an inheritance to possess it, that thou shalt blot out the remembrance of Amalek from under heaven; thou shalt not forget it.

 

 

 

 

 

Deuteronomy 22:

13. If any man take a wife, and go in unto her, and hate her,

14. And give occasions of speech against her, and bring up an evil name upon her, and say, I took this woman, and when I came to her, I found her not a maid:

15. Then shall the father of the damsel, and her mother, take and bring forth the tokens of the damsel's virginity unto the elders of the city in the gate:

16. And the damsel's father shall say unto the elders, I gave my daughter unto this man to wife, and he hateth her;

17. And, lo, he hath given occasions of speech against her, saying, I found not thy daughter a maid; and yet these are the tokens of my daughter's virginity. And they shall spread the cloth before the elders of the city.

18. And the elders of that city shall take that man and chastise him;

19. And they shall amerce him in an hundred shekels of silver, and give them unto the father of the damsel, because he hath brought up an evil name upon a virgin of Israel: and she shall be his wife; he may not put her away all his days.

20. But if this thing be true, and the tokens of virginity be not found for the damsel:

21. Then they shall bring out the damsel to the door of her father's house, and the men of her city shall stone her with stones that she die: because she hath wrought folly in Israel, to play the whore in her father's house: so shalt thou put evil away from among you.

22. If a man be found lying with a woman married to an husband, then they shall both of them die, both the man that lay with the woman, and the woman: so shalt thou put away evil from Israel.

23. If a damsel that is a virgin be betrothed unto an husband, and a man find her in the city, and lie with her;

24. Then ye shall bring them both out unto the gate of that city, and ye shall stone them with stones that they die; the damsel, because she cried not, being in the city; and the man, because he hath humbled his neighbour's wife: so thou shalt put away evil from among you.

25. But if a man find a betrothed damsel in the field, and the man force her, and lie with her: then the man only that lay with her shall die:

26. But unto the damsel thou shalt do nothing; there is in the damsel no sin worthy of death: for as when a man riseth against his neighbour, and slayeth him, even so is this matter:

27. For he found her in the field, and the betrothed damsel cried, and there was none to save her.

28. If a man find a damsel that is a virgin, which is not betrothed, and lay hold on her, and lie with her, and they be found;

29. Then the man that lay with her shall give unto the damsel's father fifty shekels of silver, and she shall be his wife; because he hath humbled her, he may not put her away all his days.

30. A man shall not take his father's wife, nor discover his father's skirt.

 

Persons Excluded from the Assembly

 

 

Deuteronomy 23:

1. He that is wounded in the stones (testicles), or hath his privy member (Penis) cut off, shall not enter into the congregation of יְהֹוָה

2. A bastard (child of incest) shall not enter into the congregation of יְהֹוָה even to his tenth generation shall he not enter into the congregation of יְהֹוָה

9. When the host goeth forth against thine enemies, then keep thee from every wicked thing.

10. If there be among you any man, that is not clean by reason of uncleanness that chanceth him by night, then shall he go abroad out of the camp, he shall not come within the camp:

11. But it shall be, when evening cometh on, he shall wash himself with water: and when the sun is down, he shall come into the camp again.

12. Thou shalt have a place also without the camp, whither thou shalt go forth abroad:

13. And thou shalt have a paddle upon thy weapon; and it shall be, when thou wilt ease thyself abroad, thou shalt dig therewith, and shalt turn back and cover that which cometh from thee:

14. For יְהֹוָה thy God walketh in the midst of thy camp, to deliver thee, and to give up thine enemies before thee; therefore shall thy camp be holy: that he see no unclean thing in thee, and turn away from thee.

15. Thou shalt not deliver unto his master the servant which is escaped from his master unto thee:

16. He shall dwell with thee, even among you, in that place which he shall choose in one of thy gates, where it liketh him best: thou shalt not oppress him.

17. There shall be no whore of the daughters of Israel, nor a sodomite of the sons of Israel.

18. Thou shalt not bring the hire of a whore, or the price of a dog, into the house of יְהֹוָה thy God for any vow: for even both these are abomination unto יְהֹוָה thy God.

19. Thou shalt not lend upon usury to thy brother; usury of money, usury of victuals, usury of any thing that is lent upon usury:

20. Unto a stranger thou mayest lend upon usury; but unto thy brother thou shalt not lend upon usury: that יְהֹוָה thy God may bless thee in all that thou settest thine hand to in the land whither thou goest to possess it.

21. When thou shalt vow a vow unto יְהֹוָה thy God, thou shalt not slack to pay it: for יְהֹוָה thy God will surely require it of thee; and it would be sin in thee.

22. But if thou shalt forbear to vow, it shall be no sin in thee.

23. That which is gone out of thy lips thou shalt keep and perform; even a freewill offering, according as thou hast vowed unto יְהֹוָה thy God, which thou hast promised with thy mouth.

24. When thou comest into thy neighbour's vineyard, then thou mayest eat grapes thy fill at thine own pleasure; but thou shalt not put any in thy vessel.

25. When thou comest into the standing corn of thy neighbour, then thou mayest pluck the ears with thine hand; but thou shalt not move a sickle unto thy neighbour's standing corn.

 

 

Expiation of a Crime Boetedoening voor een misdaad

 

Deuteronmy 21:

2. Then thy elders and thy judges shall come forth, and they shall measure unto the cities which are round about him that is slain:

3. And it shall be, that the city which is next unto the slain man, even the elders of that city shall take an heifer, which hath not been wrought with, and which hath not drawn in the yoke;

4. And the elders of that city shall bring down the heifer unto a rough valley, which is neither eared nor sown, and shall strike off the heifer's neck there in the valley:

5. And the priests the sons of Levi shall come near; for them יְהֹוָה thy God hath chosen to minister unto him, and to bless in the name of יְהֹוָה and by their word shall every controversy and every stroke be tried:

6. And all the elders of that city, that are next unto the slain man, shall wash their hands over the heifer that is beheaded in the valley:

7. And they shall answer and say, Our hands have not shed this blood, neither have our eyes seen it.

8. Be merciful, O יְהֹוָה unto thy people Israel, whom thou hast redeemed, and lay not innocent blood unto thy people of Israel's charge. And the blood shall be forgiven them.

9. So shalt thou put away the guilt of innocent blood from among you, when thou shalt do that which is right in the sight of יְהֹוָה

 

 

 

 

Deuteronomy 21:

11. And seest among the captives a beautiful woman, and hast a desire unto her, that thou wouldest have her to thy wife;

12. Then thou shalt bring her home to thine house; and she shall shave her head, and pare her nails;

13. And she shall put the raiment of her captivity from off her, and shall remain in thine house, and bewail her father and her mother a full month: and after that thou shalt go in unto her (having sex), and be her husband, and she shall be thy wife.

14. And it shall be, if thou have no delight in her, then thou shalt let her go whither she will; but thou shalt not sell her at all for money, thou shalt not make merchandise of her, because thou hast humbled her.

15. If a man have two wives, one beloved, and another hated, and they have born him children, both the beloved and the hated; and if the firstborn son be hers that was hated:

16. Then it shall be, when he maketh his sons to inherit that which he hath, that he may not make the son of the beloved firstborn before the son of the hated, which is indeed the firstborn:

17. But he shall acknowledge the son of the hated for the firstborn, by giving him a double portion of all that he hath: for he is the beginning of his strength; the right of the firstborn is his.

18. If a man have a stubborn and rebellious son, which will not obey the voice of his father, or the voice of his mother, and that, when they have chastened him, will not hearken unto them:

19. Then shall his father and his mother lay hold on him, and bring him out unto the elders of his city, and unto the gate of his place;

20. And they shall say unto the elders of his city, This our son is stubborn and rebellious, he will not obey our voice; he is a glutton, and a drunkard.

21. And all the men of his city shall stone him with stones, that he die: so shalt thou put evil away from among you; and all Israel shall hear, and fear.

22. And if a man have committed a sin worthy of death, and he be to be put to death, and thou hang him on a tree:

23. His body shall not remain all night upon the tree, but thou shalt in any wise bury him that day; (for he that is hanged is accursed of God;) that thy land be not defiled, which יְהֹוָה thy God giveth thee for an inheritance.

 

• https://www.denederlandsegrondwet.nl/id/vi7hh3726wvo/rechtsstaat

 

Wat is de Grondwet? 

 

 

grond in de betekenis ‘grondslag, dat waar iets op rust’ en → wet.
wet* [rechtsregel]

grond zn. ‘aardoppervlak, direct aan het aardoppervlak gelegen materiaal; grondslag’

 

Wetten:

Wetten zijn geschreven rechtsregels. 

Elke wet is onderdeel van het recht, maar het recht is breder dan enkel wetten. Ook de rechtspraak, de rechtsleer en gewoonten zijn rechtsbronnen. De aankondiging van een wet wordt soms een edict genoemd.

 

 

Wat is recht?

Wat is rechtspraak?

 

Rechter:

Een rechter is iemand die rechtspreekt. Meestal wordt met het woord rechter een magistraat van de rechterlijke macht bedoeld. De rechter is wettelijk verplicht een oordeel uit te spreken over een concreet geschil, dat hem voorgelegd wordt. Daarbij houdt de rechter rekening met:

• de wet
• de rechtspraak (of jurisprudentie)
• de algemene rechtsbeginselen
• de rechtsleer (of doctrine)
• de gewoonte

 

Source:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Rechter

 

 

 

Source:

• https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Rechtspraak-in-Nederland/Rechters/Paginas/Rechtvaardige-rechter.aspx

 

Numbers 31:
21 And Eleazar the priest said unto the men of war which went to the battle, This is the ordinance of the law which יְהֹוָה commanded Moses;

 

Deuteronomy 4:
44 And this is the law which Moses set before the children of Israel:

 

Deuteronomy 29:

21 And יְהֹוָה shall separate him unto evil out of all the tribes of Israel, according to all the curses of the covenant that are written in this book of the law:

 

Deuteronomy 30:
10 If thou shalt hearken unto the voice of יְהֹוָה thy God, to keep His commandments and His statutes which are written in this book of the law / tôrâ / תּוֹרָה and if thou turn unto יְהֹוָה thy God with all thine heart, and with all thy soul.

11 For this commandment which I command thee this day, it is not hidden from thee, neither is it far off.
12 It is not in heaven, that thou shouldest say, Who shall go up for us to heaven, and bring it unto us, that we may hear it, and do it?
13 Neither is it beyond the sea, that thou shouldest say, Who shall go over the sea for us, and bring it unto us, that we may hear it, and do it?
14 But the word is very nigh unto thee, in thy mouth, and in thy heart, that thou mayest do it.

 

Deuteronomy 31:
26 Take this book of the law / tôrâ / תּוֹרָה and put it in the side of the ark of the covenant of יְהֹוָה your God, that it may be there for a witness against thee.

 

Strong's H776 - 'ereṣ אֶרֶץ earth land
land, earth
earth
whole earth (as opposed to a part)
earth (as opposed to heaven)
earth (inhabitants)
land
country, territory
district, region
tribal territory
piece of ground
land of Canaan, Israel
inhabitants of land
Sheol, land without return, (under) world
city (-state)
ground, surface of the earth
ground
soil
(in phrases)
people of the land
space or distance of country (in measurements of distance)
level or plain country
land of the living
end(s) of the earth
(almost wholly late in usage)
lands, countries
often in contrast to Canaan

 

• land (1,543x), earth (712x), country (140x), ground (98x), world (4x), way (3x), common (1x), field (1x), nations (1x), wilderness (with H4057) (1x).

 

Strong's H8451 - tôrâ תּוֹרָה law
law, direction, instruction
instruction, direction (human or divine)
body of prophetic teaching
instruction in Messianic age
body of priestly direction or instruction
body of legal directives
law
law of the burnt offering
of special law, codes of law
custom, manner
the Deuteronomic or Mosaic Law

 

• law (219x).

 

Strong's H1697 - dāḇār דָּבָר the word
speech, word, speaking, thing
speech
saying, utterance
word, words
business, occupation, acts, matter, case, something, manner (by extension)

 

• word (807x), thing (231x), matter (63x), acts (51x), chronicles (38x), saying (25x), commandment (20x), miscellaneous (204x).

 

Strong's H5612 - sēp̄er סֵפֶר book
feminine noun
book
masculine noun
missive, document, writing, book
missive
letter (of instruction), written order, commission, request, written decree
legal document, certificate of divorce, deed of purchase, indictment, sign
book, scroll
book of prophecies
genealogical register
law-book
book (of poems)
book (of kings)
books of the canon, scripture
record book (of God)
book-learning, writing
be able to read (after verb 'to know')

 

• book (138x), letter (29x), evidence (8x), bill (4x), learning (2x), register (1x), learned (with H3045) (1x), scroll (1x).

 

kadaster bezittingen illegaal geclaimd

• https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/grondwet-en-statuut/staatsvorm-nederland

 

 

Torah has been misunderstood by many.

The Strong’s definition is #8451 ~ torah (law, direction, instruction).
Torah simply means teaching or instruction.

 

Torah is the 1st Five Books of Moses.

Bereshit / Genesis  (meaning = “In [the] beginning”)
Shemot / Exodus  (meaning = ”Names”)
Vayikra / Leviticus  (meaning = ”He called”)
Bamidbar / Numbers  (meaning = ”In the desert”) and
Devarim / Deuteronomy  (meaning = ”Words”).

 

It is a document in which YHVH has revealed Himself to mankind and taught us about Himself. Torah is a covenant, a legally binding agreement between YHVH and the His people.

 

Yeshua, himself was the greatest Torah teacher who ever lived. He clearly states that he did not come do away with the Torah, and he rebuked anyone for teaching that it should be done away with (Matthew 5:17-20). Yeshua taught that the major purposes for the Torah was to see Him in all it’s teachings.

40 Curses For Not Obeying God’s Laws

 

There are 28 blessings for obeying the word of God and the promises He gives to us through our obedience. Just as there are blessings for our obedience, there are also curses for our disobedience. These are the 40 curses for not obeying God’s laws. When we examine these 40 curses for not obeying God’s laws we can clearly see all of these curses upon our society today.

 

Scripture Reference

Deuteronomy 28:15-37

But if you don’t listen to what יְהֹוָה  your God tells you—if you don’t obey all his commands and laws that I tell you today—then all these bad things will happen to you:

 

1.  יְהֹוָה will curse you in the city and in the field
2. He will curse you with empty baskets and pans
3. He will curse you, and you will not have many children
4. יְהֹוָה will curse your land, and you will not have good crops
5. יְהֹוָה will curse your animals, and they will not have many babies
6. He will curse your calves and lambs
7. He will curse you at all times in everything you do
8. If you do evil and turn away from the Lord, he will make bad things happen to you.
9. You will have frustration and trouble in everything you do.
10. He will continue to do this until you are quickly and completely destroyed. He will do this because you turned away from him and left him.
11. The Lord will send you terrible diseases until you no longer exist, until you are completely gone from the land.
12. The Lord will punish you with diseases, fever, and swelling.
13. He will send you terrible heat and you will have no rain.
14. Your crops will die from the heat and disease.
15. All these bad things will happen until you are destroyed!
16. There will be no clouds in the sky—the sky will look like polished brass. And the ground under you will be hard like iron.  
17. The Lord will not send rain—only sand and dust will fall from the sky. It will come down on you until you are destroyed.
18. The Lord will let your enemies defeat you.
19. You will go to fight against your enemies one way, but you will run away from them seven different ways.
20. The bad things that happen to you will make all the people on earth afraid.
21. Your dead bodies will be food for the wild birds and animals. There will be no one to scare them away from your dead bodies.
22. The Lord will punish you with boils, like those he sent on the Egyptians.
23. He will punish you with tumors, sores that run, and an itch that cannot be cured.  
24. The Lord will punish you by making you crazy.
25. He will make you blind and confused.  In daylight you will have to feel your way like a blind man.
26. You will fail in everything you do.
27. Again and again people will hurt you and steal from you. And there will be no one to save you.
28. You will be engaged to a woman, but another man will have sexual relations with her.
29. You will build a house, but you will not live in it.
30. When you plant a vineyard, you will not gather anything from it.
31. People will kill your cattle in front of you, but you will not eat any of the meat.
32. People will take your donkeys, and they will not give them back to you.
33. Your enemies will get your sheep, and there will be no one to help you.
34. Other people will be allowed to take your sons and your daughters. Day after day you will look for your children. You will look for them until your eyes become weak and blind—but you will not find them. And God will not help you.
35. A nation that you don’t know will take all your crops and everything you worked for.
36. People will treat you badly and abuse you.
37. The things you see will make you go crazy.
38. The Lord will punish you with sore boils that cannot be healed. These boils will be on your knees and legs. The boils will be on every part of your body—from the bottom of your feet to the top of your head.
39. The Lord will send you and your king away to a nation you don’t know. You and your ancestors have never seen that nation. There you will serve false gods made of wood and stone.
40. In the countries where the Lord will send you, the people will be shocked at the terrible things that happen to you. They will laugh at you and say bad things about you.

 

28 Blessings For Obeying The Word of God

 

God promises us blessings when we obey God’s laws. The law was not abolished but we now live under God’s grace Thanks to Yahushua Hamashiach . Here are 28 blessings for obeying the word of God that the Lord promises to give us through the act of love and obedience.

Scripture Reference

Deuteronomy 28:1-14

“Now, if you will be careful to obey יְהֹוָה your God and follow all his commands that I tell you today, יְהֹוָה your God will put you high above all the nations on earth. If you will obey יְהֹוָה your God, all these blessings will come to you and be yours:

1. He will bless you in the city and he will bless you in the field
2. He will bless you and give you many children
3. He will bless your land and give you many good crops
4. He will bless your animals
5. He will let your animals have many babies
6. He will bless you with calves and lambs
7. He will bless your baskets and pans and fill them with food
8. He will bless you at all times in everything you do
9. יְהֹוָה will help you defeat your enemies who come to fight against you
10. Your enemies will come against you one way, but flee seven different ways
11. יְהֹוָה will bless you and fill your barns
12. He will bless everything you do
13. יְהֹוָה your God will bless you in the land that he is giving you
14. If you follow יְהֹוָה your God and obey his commands, he will do what he promised
15. יְהֹוָה will make you his own special people
16. Then all the people in that land will see that you are called to be יְהֹוָה ’s people
17. The people will be afraid of you
18. And יְהֹוָה will give you many good things
19. He will give you many children
20. He will give your cows many calves
21. He will give you a good harvest in the land יְהֹוָה promised your ancestors to give you
22. יְהֹוָה will open his storehouse where he keeps his rich blessings
23. He will send rain at the right time for your land
24. He will bless everything you do
25. You will have money to lend to many nations
26. You will not need to borrow anything from them
27. יְהֹוָה will make you be like the head, not the tail.
28. You will be on top, not on the bottom.

 

Mijn antwoord naar de rechter was: Daar staat niets van in deze wetboek (KJV) Bijbel. Rechter: Nee, maar dat is uw wet, maar ik heb een andere wet. En die pas ik hier toe, niet uw wet. (ik laat mij niet de wet voorschrijven door degene die de wetten van YHWH / יְהֹוָה niet naleeft) Wet algemene bepalingen Artikel 13 De regter die weigert regt te spreken, onder voorwendsel van het stilzwijgen, de duisterheid of de onvolledigheid der wet, kan uit hoofde van regtsweigering vervolgd worden.

 

De 10 geboden zijn de grondwetten/covenant. De Tora is juist van יְהֹוָה (God) afkomstig en heeft als doel goede mensen en een betere wereld te creëren. De liefde van God staat dus centraal. Ook bevat de Torah een groot aantal wetten en leefregels van elke levensfase: van kind tot volwassen.Omdat de Tora door יְהֹוָה (God) is opgesteld geldt deze eeuwig en kan niet vervangen worden.

 

• Wij allen moeten zich aan יְהֹוָה ZIJN wetten houden of u het daar mee eens bent of niet dat is aan u de keus. Bovendien mag ik mij niet aan mensen hun wetten houden want dan pleeg ik zonde en dan krijg ik vloeken over mij heen. (Exodus 16:28; Deuteronomy 28:15-37)

 

• יְהֹוָה heeft gezegd dat er voor de weduwen, wezen, vrouwen, kinderen, zieken en ouderen moeten gezorgd worden. (1 Timothy 5; Deuteronomy 14:29) En daar horen geen consequenties en regels aan verbonden te worden. Ik word gedwongen om contracten met instanties aan te gaan, want anders zijn er financiële gevolgen. Dat noem ik geen vrijheid maar dwang. (Dwang is strafbaar)

 

Artikel 25 UVRM

1. Eenieder heeft recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waarbij inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
2. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.

 

 

Lexicon :: Strong's H136 - 'ăḏōnāy

 

 

 

Lexicon :: Strong's H113 - 'āḏôn

 

 

Source:

• https://www.davidwilkerson.nl/artikelen/1837/geregeerd-door-het-woord-van-god.html

 

Theonomy

 

Theonomy, from theos (god) and nomos (law), is a hypothetical Christian form of government in which society is ruled by divine law.^[1] Theonomists hold that divine law, including the judicial laws of the Old Testament, should be observed by modern societies.^[2] Note that theonomy is distinct from the "theonomous ethics" proposed by Paul Tillich.^[3]

 

Source:

• https://en.wikipedia.org/wiki/Theonomy

 

Het goddelijk recht (Oudgrieks: τὰ ὅσια / tà hósia - « de goddelijke wetten »; Latijn: ius divinum - « goddelijk recht »)

Bij de gratie Gods

 

Goddelijk recht

Het goddelijk recht (Oudgrieks: τὰ ὅσια / tà hósia - « de goddelijke wetten »; Latijn: ius divinum - « goddelijk recht ») is een concept in het recht dat duidt op recht of wetten waarvan men meent dat ze geven of ingegeven zijn door een godheid. Dergelijk recht kan dan ook niet door mensen worden veranderd.

 

Source:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Goddelijk_recht

 

Thora

 

De Thora, ook gespeld als Tora^[1] of Torah (Hebreeuws: תּוֹרָה), zijn de eerste vijf boeken van de Tenach (Hebreeuwse Bijbel), die de grondslag van het joodse geloof vormen en daarmee als de voornaamste heilige boeken van deze monotheïstische godsdienst gelden.

Met de term wordt ook wel de joodse godsdienstige literatuur als geheel aangeduid (zie verderop).

 

Woord

Het woord Thora wordt uitgesproken met de klemtoon op de tweede lettergreep, zoals bij de meeste Hebreeuwse woorden.^[2] Het woord 'Tora' wordt ook wel uitgesproken in het Nederlands-Asjkenazisch: 'Touro'. Het woord Tora is Hebreeuws dat onderwijzing, leer, instructie of wet betekent.

Inhoud

De vijf boeken van de Thora zijn:

• Bereesjiet (Genesis)
• Sjemot (Exodus)
• Wajikra (Leviticus)
• Bemidbar (Numeri)
• Dewariem (Deuteronomium)

Tezamen staan deze vijf Thoraboeken ook bekend als:

• De Vijf Boeken van Mozes
• Wet van Mozes
• De Pentateuch
• Chamisja Choemsjee Torah (Hebreeuws: חמשה חומשי תורה, de 'vijf boeken van de Thora')
• Choemasj (Hebreeuws: חומש, afgeleid van het Hebreeuwse woord chameesj dat 'vijf' betekent).

De Thora beschrijft hoe volgens het jodendom de wereld en de mensheid zijn ontstaan (de schepping door God) en hoe de mensheid zich in de eerste tijd daarna ontwikkelde (de zondvloed, de verspreiding na de torenbouw in Babel, e.d.), alsmede de vroegste (religieuze) geschiedenis van de Israëlieten, de (voorlopers van de) Joden.

De Thora is om twee redenen voor het (religieuze) jodendom van zeer groot belang.
Enerzijds omdat erin staat verhaald dat God een verbond met drie personen heeft gesloten (Awraham (Abraham), zoon Jitschak (Isaak) en kleinzoon Ja'akow (Jakob)) die als de aartsvaders zijn gaan fungeren van de Israëlieten, die vanwege dit verbond Gods uitverkoren volk zijn met een eigen door God aangewezen land, het Land van Israël (Eretz Jisrael). Dit verbond werd later bekrachtigd toen - dit wordt eveneens in de Thora vermeld - de Israëlieten onder leiding van Mozes uit Egypte naar Kanaän (het 'Beloofde Land') trokken (de uittocht uit Egypte). In de tussenliggende Sinaïwoestijn sloot God namelijk het hierboven vermelde verbond ook nog eens met de Israëlieten zelf waarbij Mozes als tussenpersoon optrad.
Anderzijds heeft God - ook weer door middel van Mozes - in de Sinaïwoestijn zijn wet (mitswot, meervoud van mitswa, in het Nederlands voorschriften) aan de Israëlieten bekendgemaakt en hen opgedragen deze stipt na te leven (met als belangrijkste onderdeel de Tien geboden). Volgens het jodendom staan er 613 mitswot (284 geboden en 365 verboden)^[2] in de Thora (waarvan 611 via Mozes en twee rechtstreeks door God zijn geopenbaard) die de kern vormen van de halacha, het geheel van de rabbinale wetgeving die zeer bepalend is voor het joodse religieuze leven. Een deel van de mitswot zijn gericht op de gebruiken in de Tempel en worden heden ten dage niet meer nageleefd. De overige voorschriften zijn deels gericht op de relatie tussen mens en God, deels op de relatie tussen mensen onderling.

Deze mitswot zijn in de Tora vaak kort omschreven. Een nadere verklaring van alle ge- en verboden staat in de Misjna, de mondelinge leer, die volgens orthodoxe joden tegelijk met de Tora door Mozes in ontvangst is genomen maar volgens liberale joden door generaties van rabbijnen is ontwikkeld.^[2]

Andere betekenis

Met Thora duiden Joden soms ook het hele spectrum van gezaghebbende joodse boeken aan. Vanuit dat kader bezien bestaat de Thora dan uit de Tenach, de Misjna, de Talmoed en de Midrasj. Deze worden vaak weer onderverdeeld in de geschreven leer (Tenach) en de mondelinge leer (de rabbijnse boeken: Misjna, Talmoed en Midrasj). Op zijn breedst kan het woord worden gebruikt om een leer, lering of filosofie aan te duiden.

Toepassing in de synagoge

Elk joods jaar wordt in de synagoge de hele Thora voorgelezen, elke sjabbat een gedeelte, parasja geheten. Deze cyclus begint en eindigt met het feest van Simchat Thora (vreugde van de wet). Op dit feest wordt de lezing van de Thora gevierd en in veel synagoges wordt de Thora dan tijdens processies rondgedragen. Tijdens Simchat Thora worden de laatste en de eerste parasja gelezen.
Een nieuwe thorarol wordt doorgaans feestelijk ingewijd. Daarbij worden symbolen gebruikt van de choepa, de Joodse huwelijksceremonie. Traditioneel wordt er dan ook Baroech haba gezongen, de laatste verzen van psalm 118 (vers 26-29), zoals ook bij een Joods huwelijk. Zie de foto rechts en het filmpje van de inwijding van een thorarol.

Thorarollen

De Thora wordt geschreven op een rol, die gemaakt is van perkament van de huid van een koosjer dier. De verschillende delen perkament worden met een pees aan elkaar bevestigd. De tekst van de Thora wordt met de hand met inkt op het perkament geschreven, waarbij er geen enkele fout gemaakt mag worden.

Al duizenden jaren houden masoreten zich zeer nauwkeurig bezig met het op deze manier kopiëren van de teksten. Ter controle van de betrouwbaarheid van de overgeschreven teksten, maakten zij zelfs berekeningen die op de checksums van het moderne computertijdperk lijken.

De thorarollen worden bedekt bewaard, omhuld met textiel, zodat het perkament niet wordt beschadigd.

De tekst van een thora die in de synagoge voor de dienst wordt gebruikt is nooit versierd.^[3]

Verklaringen op de Thora

Door de eeuwen heen zijn er door beroemde rabbijnen vele verklaringen op de Thora geschreven. Enkelen hiervan zijn:

• Peroesj Rasjie al ha-Tora

Zowel de persoon als zijn voornaamste verklaring, een immens commentaar op de gehele Talmoed en Thora, staan bekend onder de naam Rasjie, wat een afkorting is voor Raw Sjlomo ben Jitschak, ofwel rabbijn Salomon zoon van Isaac. Dit commentaar werd in eerste instantie door hem geschreven om in het onderwijs aan vijfjarigen gebruikt te worden, maar wordt nu door de gehele joodse wereld gebruikt, tot aan de grootste rabbijnen toe. Er zijn vertalingen van de Thora met het commentaar van Rasjie naar het Engels en ook naar het Nederlands. Rasjie wordt door de Grand Larousse de la langue française gebracht om het ontstaan van verschillende woorden van de Franse taal te bewijzen, door de "loaze" (vreemdwoorden) meestal in het Frans die door Rasjie in zijn commentaar gebruikt werd. Deze zijn op heel toepasselijke wijze door Rabbijn A.M. Glanzer (sefer Meainai agam) uitgelegd.

• Peroesj Ramban al ha-Tora

Geschreven door Raw Mosjé ben Nachman ofwel rabbijn Mozes zoon van Nachman; ook bekend als Nachmanides.

Er zijn ook Nederlandse verklaringen op de Thora geschreven, zoals door de voormalige opperrabbijn van Gelderland Joël Vredenburg. Een modernere vertaling van de Thora uit de Hebreeuwse brontekst is die van Isaac Dasberg, uitgegeven door het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap in de jaren zeventig en reeds een aantal malen herdrukt. Talrijke andere verklaringen zijn er geschreven.

Sidrot (onderverdelingen)

De Thora is in 54 sidrot (enkelvoud sidra) verdeeld. Elke sidra is op haar beurt weer onderverdeeld in zeven parsjiot (enkelvoud parasja) of (ook wel aangeduid als parshios, in het Sefardisch parshiot).

Elke sjabbat leest men een sidra, in enkele gevallen twee omdat een jaar maar 52 weken kent of omdat een sjabbat uitvalt doordat de dag tevens een feestdag is en er dan het voor de feestdag bestemde gedeelte wordt gelezen dat de voortzetting van de wekelijkse volgorde onderbreekt.

Alhoewel de term parsjiot oorspronkelijk duidt op de onderverdeling van een sidra, gebruikt men de term vandaag de dag ook als benaming van de gehele sidra. Deze beïnvloeding komt uit het Hebreeuws, waar de sidra van de week parasjat hasjawoe'a heet.

 

Parasja (Nederlands) Parasha (Asjkenazisch) Parasha (Sefardisch)
Bereesjiet Bereishis Bereishit Genesis
Bereesjiet Bereishis Bereishit 1:1 - 6:8
Noach Noiach Noach 6:9 - 11:32
Lech Lecha Lech Lecho Lech Lecha 12:1 - 17:27
Wajeera Vayeiro Vayera 18:1 - 22:24
Chajee Sara Chayei Soroh Chayei Sarah 23:1 - 25:18
Toledot Toldois Toldot 25:19 - 28:9
Wajeetsee Vayeitzei Vayeitzei 28:10 - 32:3
Wajisjlach Vayishlach Vayishlach 32:4 - 36:43
Wajeesjev Vayeshev Vayeshev 37:1 - 40:23
Mikeets Mikeitz Mikeitz 41:1 - 44:17
Wajigasj Vayigash Vayigash 44:18 - 47:27
Wajechi Vayechi Vayechi 47:28 - 50:26
Sjemot Shemois Shemot Exodus
Sjemot Shemois Shemot 1:1 - 6:1
Wa'era Vo'eiro Va'eira 6:2 - 9:35
Bo Boi Bo 10:1 - 13:16
Besjallach Beshalach Beshalach 13:17 - 17:16
Jitro Yisroi Yitro 18:1 - 20:23
Misjpatiem Mishpotim Mishpatim 21:1 - 24:18
Teroema Terumoh Terumah 25:1 - 27:19
Tetsawe Tetzaveh Tetzaveh 27:20 - 30:10
Ki Tisa Ki Siso Ki Tisa 30:11 - 34:35
Wajakeel Vayakhel Vayakhel 35:1 - 38:20
Pekoedee Pekoedei Pekudei 38:21 - 40:38
Wajikra Vayikro Vayikra Leviticus
Wajikra Vayikro Vayikra 1:1 - 5:26
Tsaw Tzav Tzav 6:1 - 8:36
Sjeminie Shemini Shemini 9:11 - 11:47
Tazria Tazria Tazria 12:1 - 13:59
Metsora Metzoiro Metzora 14:1 - 15:33
Acharé Mot Acharei Mois Acharei Mot 16:1 - 18:30
Kedosjiem Kedoishim Kedoshim 19:1 - 20:27
Emor Emor Emor 21:1 - 24:23
Behar Behar Behar 25:1 - 26:2
Bechoekotai Bechukoisai Bechukotai 26:3 - 27:34
Bamidbar Bamidbar Bamidbar Numeri
Bamidbar Bamidbar Bamidbar 1:1 - 4:20
Nasso Nossoi Nasso 4:21 - 7:89
Beha'alotecha Beha'aloisecho Beha'alotecha 8:1 - 12:16
Sjelach Lecha Shelach Lecho Shlach 13:1 - 15:41
Korach Koirach Korach 16:1 - 18:32
Choekat Choekas Chukat 19:1 - 22:1
Balak Bolok Balak 22:2 - 25:9
Pinchas Pinchas Pinchos 25:10 - 30:1
Matot Mattos Mattot 30:2 - 32:42
Masa'ee Masei Masei 33:1 - 36:13
Dewariem Devorim Devarim Deuteronomium
Dewariem Devorim Devarim 1:1 - 3:22
We'etchanan VoEschonon VaEtchanan 3:23 - 7:11
Ekev Eikev Eikev 7:12 - 11:25
Re'ee Re'eh Re'eh 11:26 - 16:17
Sjoftiem Shoiftim Shoftim 16:18 - 21:9
Kie Teetsee Ki Seitzei Ki Teitzei 21:10 - 25:19
Kie Tawo Ki Sovoi Ki Tavo 26:1 - 29:8
Nitsaviem Nitzovim Nitzavim 29:9 - 30:20
Wajelech Vayeilech Vayeilech 31:1 - 31:30
Ha-azinoe Ho'azinoe Ha'azinu 32:1 - 32:52
WeZot HaBracha VeZois HaBrochoh VeZot HaBerachah 33:1 - 34:12

 

Spelling

Volgens het Groene Boekje (editie 1995) spelt men 'thora', dus met een 'h' na de 't'. Maar in het traditioneel Hebreeuws staat er geen 'h' klank achter de 't' klank en is deze spelling van het Groene Boekje dus fout.

De reden voor de keuze van de spellingswijze met 'h' is overigens onduidelijk,^[bron?] etymologisch gezien is het beter zonder 'h',^[bron?] maar sinds de 19e eeuw is de spelling met 'h' in het Nederlandse taalgebied het meest gebruikelijk,^[bron?] en een eerdere versie van het Groene Boekje had beide spellingswijzen, zowel met als zonder 'h'.

De 'h' aan het einde van het woord, kan volgens gangbare conventies worden weggelaten. Al met al zijn er dus vier schrijfwijzen in omloop: Thora, Thorah, Tora en Torah.

In het nieuwe Groene Boekje (editie 2005) werd gekozen voor de spelling 'Thora', dus met een hoofdletter die voorgeschreven is bij titels van (heilige) boeken.

Stichting Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands (2010-), wier spelling door de Nederlandse Taalunie is geratificeerd, hanteert 'Tora' (voor de Bijbelboeken en de leer als geheel) en 'tora' (leer) maar noemt ook de vaak gebruikte spelling 'Thora'.

 

Andere visies

Volgens de joodse traditie is de Thora door Mozes op de Sinaï ontvangen. Er zijn echter verschillende aanwijzingen dat de Thora en de Deuteronomistische geschiedenis in de zevende eeuw voor onze jaartelling hun uiteindelijke vorm gekregen hebben, na verschillende redactionele bewerkingen.

Dat er late redactionele bewerkingen zijn geweest zou af te leiden zijn uit de verschillen tussen de Masoretische Tekst, de Samaritaanse Pentateuch en de Septuagint. Deze redactionele bewerkingen laten echter ook ruimte voor de conclusie dat er één oudere tekst aan de basis van deze verschillende versies staat, dan wel dat de Samaritaanse Pentateuch en de Septuagint aan de hand van de Masoretische Tekst zijn opgesteld. De Septuagint is immers een Griekse vertaling en daarmee een verklaring van de hand van 70 vertalers. Verder laat de Samaritaanse versie overduidelijk het filosofische verschil van inzicht met het traditionele jodendom zien. Zo bevat de Samaritaanse Thora als Tiende Gebod van de Tien geboden het gebod een altaar te bouwen op de heilige berg Gerizim, alwaar het centrum van hun godsdienst is gelegen.

De oorspronkelijke tekst is volgens de huidige Bijbelse tekstkritiek ontstaan als samenstelling van waarschijnlijk vier verschillende teksten, die tussen de tiende en vijfde eeuw v.Chr. op schrift gesteld en tot één tekst gecombineerd zijn. Zie hiervoor Documentaire hypothese.

Zie verder de christelijke visie op de Thora.

 

Tawrat

 Zie tawrat voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het woord tawrat, dat in de Koran een aantal malen voorkomt en wel wordt vertaald als "thora", wordt in de islam begrepen als openbaringen van God aan de profeet Moesa (Mozes).

Bronnen, noten en/of referenties

1. ↑ 'Oranje Boekje' van de Stichting Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands (SHJ).
2. ↑ Omhoog naar:^a b c Lou Evers en Jansje Stodel, Jodendom in de praktijk (6e druk, 2011). ISBN 978-9022558850.
3. ↑ Edward van Voolen, Joodse kunst en cultuur. Walburg Pers. ISBN 9057304538.

Jodendom (Portaal)Algemeen:Parochet · Kabbala · Halacha · Mitswa · Tsedaka · Kasjroet · Briet · Ketoeba · Gebed · Beracha - Ark · Sjoel · Rabbijn · ChazanKalender:Joodse feestdagen · SjabbatBoeken:Misjna · Rabbijnse literatuur · Talmoed · Tenach · Thora · ToseftaHeiligdommen:Joodse Tempel · Tabernakel · Tempel van Salomo · Tweede Tempel · Derde tempelLanden:Israël · Joodse Autonome OblastVolkeren:Asjkenazische Joden · Beta Israël · Mizrachi-Joden · Sefardische JodenTalen:Hebreeuws · Jiddisch · LadinoOverige:Geschiedenis van het jodendom · Jodendom van A tot Z

 

Source:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Thora

 

Covenant of the Rainbow

Genesis 9:
8 And God spake unto Noah, and to his sons with him, saying,
9 And I, behold, I establish my covenant with you, and with your seed after you;
10 And with every living creature that is with you, of the fowl, of the cattle, and of every beast of the earth with you; from all that go out of the ark, to every beast of the earth.
11 And I will establish my covenant with you; neither shall all flesh be cut off any more by the waters of a flood; neither shall there any more be a flood to destroy the earth.
12 And God said, This is the token of the covenant which I make between me and you and every living creature that is with you, for perpetual generations:
13 I do set my bow in the cloud, and it shall be for a token of a covenant between me and the earth.
14 And it shall come to pass, when I bring a cloud over the earth, that the bow shall be seen in the cloud:
15 And I will remember my covenant, which is between me and you and every living creature of all flesh; and the waters shall no more become a flood to destroy all flesh.
16 And the bow shall be in the cloud; and I will look upon it, that I may remember the everlasting covenant between God and every living creature of all flesh that is upon the earth.
17 And God said unto Noah, This is the token of the covenant, which I have established between me and all flesh that is upon the earth.

 

The Sign of the Sabbath 

Exodus 31:

12 And יְהֹוָה spake unto Moses, saying,
13 Speak thou also unto the children of Israel, saying, Verily my sabbaths ye shall keep: for it is a sign between me and you throughout your generations; that ye may know that I am יְהֹוָה that doth sanctify you.
14 Ye shall keep the sabbath therefore; for it is holy unto you: every one that defileth it shall surely be put to death: for whosoever doeth any work therein, that soul shall be cut off from among his people.
15 Six days may work be done; but in the seventh is the sabbath of rest, holy to יְהֹוָה whosoever doeth any work in the sabbath day, he shall surely be put to death.
16 Wherefore the children of Israel (NOT JUDAH) shall keep the sabbath, to observe the sabbath throughout their generations, for a perpetual covenant.
17 It is a sign between me and the children of Israel for ever: for in six days יְהֹוָה made heaven and earth, and on the seventh day he rested, and was refreshed.
18 And he gave unto Moses, when he had made an end of communing with him upon mount Sinai, two tables of testimony, tables of stone, written with the finger of God.

 

Nehemiah 9:

14 And madest known unto them thy holy sabbath, and commandedst them precepts, statutes, and laws, by the hand of Moses thy servant:

 

26 And whosoever will not do the law of thy God, and the law of the king, let judgment be executed speedily upon him, whether it be unto death, or to banishment, or to confiscation of goods, or to imprisonment.

27 Blessed be יְהֹוָה God of our fathers, which hath put such a thing as this in the king's heart, to beautify the house of יְהֹוָה which is in Jerusalem:

 

John 10:

16 And other sheep I have, which are not of this fold: them also I must bring, and they shall hear my voice; and there shall be one fold, and one shepherd.

 

Matthew 25:

32 And before him (Yahushua/Jesus) shall be gathered all nations: and he will separate them one from another, as a shepherd divideth his sheep from the goats:

 

Revelation 14:

15 And another angel came out of the temple, crying with a loud voice to him that sat on the cloud, Thrust in thy sickle, and reap: for the time is come for thee to reap; for the harvest of the earth is ripe.

 

Matthew 13:

30 Let both grow together until the harvest: and in the time of harvest I will say to the reapers, Gather ye together first the tares, and bind them in bundles to burn them: but gather the wheat into my barn.

 

Ecclesiastes 12:

 

 

 

One stick

Reunion of Judah and Israel

 

 

 

TORAH, LAW, INSTRUCTIonS, commandments

 

Theocracy is a form of government in which a God or a deity of some type is recognized as the supreme ruling authority (civil ruler), giving divine guidance to human intermediaries that manage the day-to-day affairs of the government.

 

A government is the system or group of people governing an organized community, often a state, but also other entities, for example, a company. (Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Government)

 

A deity or god is a supernatural being considered divine or sacred. The Oxford Dictionary of English defines deity as "a god or goddess (in a polytheistic religion)", or anything revered as divine.

 

A company, abbreviated as co., is a legal entity representing an association of people, whether natural, legal or a mixture of both, with a specific objective. Company members share a common purpose and unite to achieve specific, declared goals. (Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Company)

 

International Law as a Belief System

• https://www.cambridge.org/core/books/international-law-as-a-belief-system/619338BAA06521F0F0271D35DF753BC9

 

אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה

 

Isaiah 2:

3 And many people shall go and say, Come ye, and let us go up to the mountain of the LORD, to the house of the God of Jacob; and he will teach us of his ways, and we will walk in his paths: for out of Zion shall go forth the law, and the word of the LORD from Jerusalem.

 

35 By this shall all men know that ye are my disciples, if ye have love one to another.

 

38 This is the first and great commandment. (first 4 commandments)

39 And the second is like unto it, Thou shalt love thy neighbour as thyself.

40 On these two commandments hang all the law and the prophets. (second 6 commandments)

 

18 For verily I say unto you, Till heaven and earth pass, one jot or one tittle shall in no wise pass from the law, till all be fulfilled.

19 Whosoever therefore shall break one of these least commandments, and shall teach men so, he shall be called the least in the kingdom of heaven: but whosoever shall do and teach them, the same shall be called great in the kingdom of heaven.

20 For I say unto you, That except your righteousness shall exceed the righteousness of the scribes and Pharisees, ye shall in no case enter into the kingdom of heaven.

21 Ye have heard that it was said by them of old time, Thou shalt not kill; and whosoever shall kill shall be in danger of the judgment:

 

Isaiah 33:

²² For יְהֹוָה is our judge, יְהֹוָה is our lawgiver, יְהֹוָה (YeHoVah) is our king; he will save us.

 

Isaiah 61: (KJV)

6 But ye shall be named the כֹּהֲנֵי / Priests of יְהֹוָה men shall call you the שָׁרַת / מְשָׁרְתֵי / Ministers of our אֱלֹהִים / God: ye shall eat the riches of the גּוֹיִם / Goyim / Gentiles, and in their glory shall ye boast (exchange) yourselves.

You will be called, 'the LORD's priests, servants of our God.' You will enjoy the wealth of nations and boast about the riches you receive from them.

 

Lexicon :: Strong's H3235 - yāmar

 

It is unlawful to make laws.

 

Matthew 5:

ESV

18 For truly, I say to you, until heaven and earth pass away, not an iota, not a dot, will pass from the Law until all is accomplished.

KJV

18 For verily I say unto you, Till heaven and earth pass, one jot or one tittle shall in no wise pass from the law, till all be fulfilled.

 

Luke 16:

ESV

17 But it is easier for heaven and earth to pass away than for one dot of the Law to become void.

KJV

17 And it is easier for heaven and earth to pass, than one tittle of the law to fail.

 

Wetboek van Strafrecht

Artikel 225

1. Hij die een geschrift dat bestemd is om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk opmaakt of vervalst, met het oogmerk om het als echt en onvervalst te gebruiken of door anderen te doen gebruiken, wordt als schuldig aan valsheid in geschrift gestraft, met gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vijfde categorie.

2. Met dezelfde straf wordt gestraft hij die opzettelijk gebruik maakt van het valse of vervalste geschrift als ware het echt en onvervalst dan wel opzettelijk zodanig geschrift aflevert of voorhanden heeft, terwijl hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat dit geschrift bestemd is voor zodanig gebruik.

3. Indien een feit, omschreven in het eerste of tweede lid, wordt gepleegd met het oogmerk om een terroristisch misdrijf voor te bereiden of gemakkelijk te maken, wordt de op het feit gestelde gevangenisstraf met een derde verhoogd.

 

Genesis 26 (KJV / statenvertaling)

5 Because that Abraham obeyed my voice, and kept my charge, my commandments, my statutes, and my laws /Torah.

5 Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en heeft onderhouden Mijn bevel (ordonnantie, regeringsbesluit, mišmereṯ h4931), Mijn geboden (Gebod, instructie, miṣvâ h4687), Mijn inzettingen (statuten, statute, ordinance, limit, enactment, something prescribed, rituelen, the ceremonial practices ) en Mijn wetten (Torah / h8451).

Revelation /Openbaring 14 (KJV / statenvertaling)

12 Here is the patience of the saints: here are they that keep the (10) commandments of God, and the faith of Jesus.

12 Hier is de lijdzaamheid der heiligen; hier zijn zij, die de geboden (TORAH) Gods bewaren en het geloof van Jezus.

 

Revelation /Openbaring 12 (KJV / statenvertaling)

17 And the dragon was wroth with the woman, and went to make war with the remnant of her seed, which keep the (10) commandments of God, and have the testimony of Jesus Christ.

17 En de draak vergrimde op de vrouw, en ging heen om krijg (oorlog) te voeren tegen de overigen van haar zaad, die de geboden Gods bewaren, en de getuigenis van Jezus Christus hebben.

                                                      

Psalm 116:

¹³ I will take the cup of salvation (יְשׁוּעָה / yeshuw`ah), and call upon the name of יְהֹוָה (YeHoVaH)

 

Jeremiah 31: (KJV)
33 But this shall be the covenant that I will make with the house of Israel; After those days, saith YeHoVaH, I will put my law in their inward parts, and write it in their hearts; and will be their God, and they shall be my people.

 

Jeremiah 31:

31. Behold, the days come, saith YeHoVaH that I will make a new covenant with the house of Israel, and with the house of Judah:

32. Not according to the covenant that I made with their fathers in the day that I took them by the hand to bring them out of the land of Egypt; which my covenant they brake, although I was an husband unto them, saith YeHoVaH:

33. But this shall be the covenant that I will make with the house of Israel; After those days, saith YeHoVaH, I will put my law in their inward parts, and write it in their hearts; and will be their God, and they shall be my people.

34. And they shall teach no more every man his neighbour, and every man his brother, saying, Know YeHoVaH: for they shall all know me, from the least of them unto the greatest of them, saith YeHoVaH: for I will forgive their iniquity, and I will remember their sin no more.

 

 

Hebrews 8:

8. For finding fault with them, he saith, Behold, the days come, saith YeHoVaH, when I will make a new covenant with the house of Israel and with the house of Judah:

9. Not according to the covenant that I made with their fathers in the day when I took them by the hand to lead them out of the land of Egypt; because they continued not in my covenant, and I regarded them not, saith YeHoVaH.

10. For this is the covenant that I will make with the house of Israel after those days, saith YeHoVaH; I will put my laws into their mind, and write them in their hearts: and I will be to them a God, and they shall be to me a people:

11. And they shall not teach every man his neighbour, and every man his brother, saying, Know YeHoVaH: for all shall know me, from the least to the greatest.

 

Jeremia 31:
31 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israël en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;
32 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE;
33 Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
34 En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken.
35 Zo zegt de HEERE, Die de zon ten lichte geeft des daags, de ordeningen der maan en der sterren ten lichte des nachts, Die de zee klieft, dat haar golven bruisen, HEERE der heirscharen is Zijn Naam:
36 Indien deze ordeningen van voor Mijn aangezicht zullen wijken, spreekt de HEERE, zo zal ook het zaad Israëls ophouden, dat het geen volk zij voor Mijn aangezicht, al de dagen.
37 Zo zegt de HEERE: Indien de hemelen daarboven gemeten, en de fondamenten der aarde beneden doorgrond kunnen worden, zo zal Ik ook het ganse zaad Israëls verwerpen, om alles, wat zij gedaan hebben, spreekt de HEERE.
38 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat deze stad den HEERE zal herbouwd worden, van den toren Hananeel af tot aan de Hoekpoort.
39 En het meetsnoer zal wijders nevens dezelve uitgaan tot aan den heuvel Gareb, en zich naar Goath omwenden.
40 En het ganse dal der dode lichamen en der as, en al de velden tot aan de beek Kidron, tot aan den hoek van de Paardenpoort tegen het oosten, zal den HEERE een heiligheid zijn; er zal niets weder uitgerukt, noch afgebroken worden in eeuwigheid.

 

forty days and forty nights

 

12 And the rain was upon the earth forty days and forty nights.

 

Exodus 24:

18 And Moses went into the midst of the cloud, and gat him up into the mount: and Moses was in the mount forty days and forty nights.

 

Exodus 34:

28 And he was there with the LORD forty days and forty nights; he did neither eat bread, nor drink water. And he wrote upon the tables the words of the covenant, the ten commandments.

 

Deuteronomy 9:

9 When I was gone up into the mount to receive the tables of stone, even the tables of the covenant which the LORD made with you, then I abode in the mount forty days and forty nights, I neither did eat bread nor drink water:

11 And it came to pass at the end of forty days and forty nights, that the LORD gave me the two tables of stone, even the tables of the covenant.

18 And I fell down before the LORD, as at the first, forty days and forty nights: I did neither eat bread, nor drink water, because of all your sins which ye sinned, in doing wickedly in the sight of the LORD, to provoke him to anger.

25 Thus I fell down before the LORD forty days and forty nights, as I fell down at the first; because the LORD had said he would destroy you.

 

Deuteronomy 10:

 

 

 

 

148 – The Uncommon Law of the Land and Sea

Lex mercatoria (from the Latin for "merchant law"), often referred to as "the Law Merchant" in English, is the body of commercial law used by merchants throughout Europe during the medieval period. ... It functioned as the international law of commerce.

 

Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Lex_mercatoria

 

Lex Mercatoria

 

Maxim of Law - Common Law - Statutory law -

law of the sea vs law of the land

'

Maxims of Law

 

When Jesus spoke the Truth to his accusers, he would justify himself by quoting Law. First, he would quote God's Law, and after quoting God's Law He would often quote the accuser's law and use that against them as well. For example, Jesus would say, "Did ye never read in the scriptures..." and then quote God's Law. Then he would turn around and say, "Is it not written in your law..." and quote their own law! His accusers would have no answer, they could not overcome Him. How could anyone overcome somebody who is obeying both God's Law and man's law!? If a man made law is just, it will be in harmony with God's Law.

This is the purpose of this article. These maxims are the foundation and principles of the laws that man passes today. Unfortunately, men enforce their own will more than they enforce law. So, this is why, in addition to knowing God's Law, it is also important to know man's law, because man's law is based upon God's Law. And when you are accused of "breaking the law," you can do what Jesus did, and use both God's Law and man's law to justify your lawful acts, for this is the only thing that will excuse you.

It is important to distinguish between commercial law and maxims of law, when quoting from their law. We should never, ever quote their codes, rules, regulations, ordinances, statutes, common law, merchant law, public policies, constitutions, etc., because these are commercial in nature, and if we use their commercial law, they can presume we are engaged in commerce (which means we are of the world), which will nullify our witness (because we are not of the world). Maxims of law are not commercial law, but are mostly based upon scripture and truth.

Here is a court case which demonstrates a typical example of the fruitlessness of describing oneself in the terms of the world, as distinguished from who and what our Heavenly Father has already told us we are.

 

It was rendered by JOHN V. PARKER, Chief Judge:

"Petitioner's shield of the "Common Law" as an "Unenfranchised Sovereign Individual of the United States of America, a Republic," provides him with the same degree of protection from federal income taxation as did the Ghost Dance of the Sioux warrior from the repeating rifles of the federal Calvary - ZERO." 599 F.Supp. 126, George E. McKinney, Sr. v. Donald Regan, Secretary of the Treasury, et al., Civ. A. No. 84-470-A., United States District Court, M.D. Louisiana, November 19, 1984.

Many insist on using the "common law" to defend themselves. The reason we should not is because, first and foremost, you do not see the term "common law" in scripture. Bondservants of Christ are only to use God's Law. Secondly, the common law is a commerical law today, created by merchants, influenced by Roman Law, and used for commercial purposes. The following definitions are taken from "A Dictionary of Law, by William C. Anderson, 1893."

 

Custom of merchants: A system of customs, originating among merchants, and allowed for the benefit of trade as part of the common law. Page 303.

Law-merchant; law of merchants: The rules applicable to commercial paper were transplanted into the common law from the law merchant. They had their origin in the customs and course of business of merchants and bankers, and are now recognized by the courts because they are demanded by the wants and conveniences of the mercantile world. Pages 670-671.

Roman Law: The common law of England has been largely influenced by the Roman law, in several respects:…Through the development of commercial law. Page 910.

All of man's laws, except for many maxims of law, are commercial in nature.

The following are the definitions of "maxims," and then the relevant maxims of law will be listed.

Maxim (Bouvier's Law Dictionary, 1856): An established principle or proposition. A principle of law universally admitted, as being just and consonant with reason.

2. Maxims in law are somewhat like axioms in geometry. 1 Bl. Com. 68. They are principles and authorities, and part of the general customs or common law of the land; and are of the same strength as acts of parliament, when the judges have determined what is a maxim; which belongs to the judges and not the jury. Terms do Ley; Doct. & Stud. Dial. 1, c. 8. Maxims of the law are holden for law, and all other cases that may be applied to them shall be taken for granted. 1 Inst. 11. 67; 4 Rep. See 1 Com. c. 68; Plowd. 27, b.

3. The application of the maxim to the case before the court, is generally the only difficulty. The true method of making the application is to ascertain how the maxim arose, and to consider whether the case to which it is applied is of the same character, or whether it is an exception to an apparently general rule.

4. The alterations of any of the maxims of the common law are dangerous. 2 Inst. 210.

Maxim (William C. Anderson's A Dictionary of Law, (1893), page 666): So called…because it's value is the highest and its authority the most reliable, and because it is accepted by all persons at the very highest.

2. The principles and axioms of law, which are general propositions flowing from abstracted reason, and not accommodated to times or men, are wisely deposited in the breasts of the judges to be applied to such facts as come properly before them.

3. When a principle has been so long practiced and so universally acknowledged as to become a maxim, it is obligatory as part of the law.

Maxim of Law (Black's Law Dictionary, 3rd Edition, (1933), page 1171): An established principle of proposition. A principle of law universally admitted as being a correct statement of the law, or as agreeable to reason. Coke defines a maxim to be "a conclusion of reason" Coke on Littleton, 11a. He says in another place, "A maxim is a proposition to be of all men confessed and granted without proof, argument, or discourse." Coke on Littleton. 67a.

 

Maxim (Black's Law Dictionary, 4th Edition): Maxims are but attempted general statements of rules of law and are law only to the extent of application in adjudicated cases."

These maxims are taken directly from man's law dictionaries and court cases. The following books were referenced for this article:

 

1. Bouvier's Law Dictionary, by John Bouvier, (1856)
2. Legal Maxims, by Broom and Bouvier, (1856)
3. A Dictionary of Law, by William C. Anderson, (1893)
4. Black's Law Dictionary, by Henry Campell Black, (3rd, 4th, 5th, and 6th Editions, 1933-1990)
5. Maxims of Law, by Charles A. Weisman, (1990)

 

*Comments in [brackets] are added and not part of the maxim itself*

 

 

Accidents and Injury

 

• An act of God does wrong to no one.
• The act of God does no injury; that is, no one is responsible for inevitable accidents.
• No one is held to answer for the effects of a superior force, or of an accident, unless his own fault has contributed.
• The execution of law does no injury.
• An action is not given to one who is not injured.
• An action is not given to him who has received no damages.
• He who suffers a damage by his own fault, has no right to complain.
• Mistakes, neglect, or misconducts are not to be regarded as accidents.
• Whoever pays by mistake what he does not owe, may recover it back; but he who pays, knowing he owes nothing; is presumed to give.
• What one has paid knowing it not to be due, with the intention of recovering it back, he cannot recover back. [If the IRS accuses you of owing them money, if you want to go to court to dispute it, you must pay them in full what they demand and then sue them to get it back. Which places the burden of proof upon the accused rather than the accuser]
• No man ought to be burdened in consequence of another's act.
• There may be damage or injury inflicted without any act of injustice.
• Not every loss produces and injury.
• A personal injury does not receive satisfaction from a future course of proceeding.
• Wrong is wiped out by reconciliation.
• An injury is extinguished by the forgiveness or reconcilement of the party injured. [Luke 17:3-4, 2 Corinthians 2:7-8]

 

Benefits and Privileges

• Favors from government often carry with them an enhanced measure of regulation.
• Any one may renounce a law introduced for his own benefit.
• No one is obliged to accept a benefit against his consent.
• He who receives the benefit should also bear the disadvantage.
• He who derives a benefit from a thing, ought to feel the disadvantages attending it.
• He who enjoys the benefit, ought also to bear the burden.
• He who enjoys the advantage of a right takes the accompanying disadvantage.
• A privilege is, as it were, a private law.
• A privilege is a personal benefit and dies with the person.
• One who avails himself of the benefits conferred by statute cannot deny its validity.
• What I approve I do not reject. I cannot approve and reject at the same time. I cannot take the benefit of an instrument, and at the same time repudiate it.
• He who does any benefit to another for me is considered as doing it to me.

 

Commerce

• Caveat emptor (let the buyer beware).
• Let the purchaser beware.
• Let the seller beware.
• The payment of the price stands in the place of a sale.
• The payment of the price of a thing is held as a purchase.
• Goods are worth as much as they can be sold for.
• Mere recommendation of an article does not bind the vendor of it.
• It is settled that there is to be considered the home of each one of us where he may have his habitation and account-books, and where he has made an establishment of his business.
• No rule of law protects a buyer who willfully closes his ears to information, or refuses to make inquiry when circumstances of grave suspicion imperatively demand it.
• Let every one employ himself in what he knows.
• He at whose risk a thing is done, should receive the profits arising from it.
• Usury is odious in law. [Exodus 22:25, Leviticus 25:36-37, Nehemiah 5:7,10, Proverbs 28:8, Ezekiel 18:8,13,17; 22:12]

 

Common Sense

• When you doubt, do not act.
• It is a fault to meddle with what does not belong to or does not concern you.
• Many men know many things, no one knows everything.
• One is not present unless he understands.
• It avails little to know what ought to be done, if you do not know how it is to be done.
• He who questions well, learns well.
• What ever is done in excess is prohibited by law.
• No one is bound to give information about things he is ignorant of, but every one is bound to know that which he gives information about.
• No man is bound to have foreknowledge of a Divine or a future event.
• No one is bound to arm his adversary.

 

Consent and Contracts

• Consent makes the law. A contract is a law between the parties, which can acquire force only by consent.
• Consent makes the law: the terms of a contract, lawful in its purpose, constitute the law as between the parties.
• To him consenting no injury is done.
• He who consents cannot receive an injury.
• Consent removes or obviates a mistake.
• He who mistakes is not considered as consenting.
• Every consent involves a submission; but a mere submission does not necessarily involve consent.
• A contract founded on a base and unlawful consideration, or against good morals, is null.
• One who wills a thing to be or to be done cannot complain of that thing as an injury.
• The agreement of the parties makes the law of the contract.
• The contract makes the law.
• Agreements give the law to the contract.
• The agreement of the parties overcomes or prevails against the law.
• Advice, unless fraudulent, does not create an obligation.
• No action arises out of an immoral consideration.
• No action arises on an immoral contract.
• In the agreements of the contracting parties, the rule is to regard the intention rather than the words.
• The right of survivorship does not exist among merchants for the benefit of commerce.
• When two persons are liable on a joint obligation, if one makes default the other must bear the whole.
• You ought to know with whom you deal.
• He who contracts, knows, or ought to know, the quality of the person with whom he contracts, otherwise he is not excusable.
• He who approves cannot reject.
• If anything is due to a corporation, it is not due to the individual members of it, nor do the members individually owe what the corporation owes.
• Agreement takes the place of the law: the express understanding of parties supercedes such understanding as the law would imply.
• Manner and agreement overrule the law.
• The essence of a contract being assent, there is no contract where assent is wanting.

 

Court and Pleas

• There can be no plea of that thing of which the dissolution is sought.
• A false plea is the basest of all things.
• There can be no plea against an action which entirely destroys the plea.
• He who does not deny, admits. [A well-known rule of pleading]
• No one is believed in court but upon his oath.
• An infamous person is repelled or prevented from taking an oath.
• In law none is credited unless he is sworn. All the facts must, when established by witnesses, be under oath or affirmation.
• An act of the court shall oppress no one.
• The practice of a court is the law of the court.
• There ought to be an end of law suits.
• It concerns the commonwealth that there be an end of law suits.
• It is for the public good that there be an end of litigation.
• A personal action dies with the person. This must be understood of an action for a tort only.
• Equity acts upon the person.
• No one can sue in the name of another.

 

Court Appearance

[This is why we should avoid voluntarily appearing in court]

• A general appearance cures antecedent irregularity of process, a defective service, etc.
• Certain legal consequences are attached to the voluntary act of a person.
• The presence of the body cures the error in the name; the truth of the name cures an error in the description
• An error in the name is immaterial if the body is certain.
• An error in the name is nothing when there is certainty as to the person.
• The truth of the demonstration removes the error of the name.

 

Crime and Punishment

• A madman is punished by his madness alone.
• The instigator of a crime is worse than he who perpetrates it.
• They who consent to an act, and they who do it, shall be visited with equal punishment.
• Acting and consenting parties are liable to the same punishment.
• No one is punished for his thoughts.
• No one is punished for merely thinking of a crime.
• He who has committed iniquity, shall not have equity.
• He who is once bad, is presumed to be always so in the same degree.
• He who is once criminal is presumed to be always criminal in the same kind or way.
• Whatever is once bad, is presumed to be so always in the same degree.
• He who does not forbid a crime while he may, sanctions it.
• He who does not blame, approves.
• He is clear of blame who knows, but cannot prevent.
• No one is to be punished for the crime or wrong of another.
• No guilt attaches to him who is compelled to obey.
• Gross negligence is held equivalent to intentional wrong.
• Misconduct binds its own authors. It is a never-failing axiom that everyone is accountable only for his own offence or wrong.
• In offenses, the will and not the consequences are to be looked to.
• It is to the intention that all law applies.
• The intention of the party is the soul of the instrument.
• Every act is to be estimated by the intention of the doer.
• An act does not make a man a criminal, unless his intention be criminal.
• An act does not make a person guilty, unless the intention be also guilty. This maxim applies only to criminal cases; in civil matters it is otherwise.
• In offenses, the intention is regarded, not the event.
• The intention amounts to nothing unless some effect follows.
• Take away the will, and every action will be indifferent.
• Your motive gives a name to your act.
• An outlaw is, as it were, put out of the protection of the law.
• Vainly does he who offends against the law, seek the help of the law.
• Drunkenness inflames and produces every crime.
• Drunkenness both aggravates and reveals every crime.
• He who sins when drunk shall be punished when sober.
• Punishment is due if the words of an oath be false.
• A prison is established not for the sake of punishment, but of detention and guarding.
• Those sinning secretly are punished more severely than those sinning openly.
• Punishment ought not to precede a crime.
• If one falsely accuses another of a crime, the punishment due to that crime should be inflicted upon the perjured informer. [Deuteronomy 19:18]

 

Customs and Usages

• Long time and long use, beyond the memory of man, suffices for right.
• Custom is the best expounder of the law.
• Custom is another law.
• A prescriptive and legitimate custom overcomes the law.
• Custom leads the willing, law compels or draws the unwilling.
• Usage is the best interpreter of things.
• Custom is the best interpreter of laws.
• What is done contrary to the custom of our ancestors, neither pleases nor appears right.
• Where two rights concur, the more ancient shall be preferred.

 

Expressions and Words

• The meaning of words is the spirit of the law. [Romans 8:2]
• The propriety of words is the safety of property.
• It is immaterial whether a man gives his assent by words or by acts and deeds.
• It matters not whether a revocation be by words or by acts.
• What is expressed renders what is implied silent.
• An unequivocal statement prevails over an implication.
• In ambiguous expressions, the intention of the person using them is chiefly to be regarded.
• The expression of those things which are tacitly implied operates nothing.
• The expression of one thing is the exclusion of another.
• A general expression is to be construed generally.
• A general expression implies nothing certain.
• General words are understood in a general sense.
• When the words and the mind agree, there is no place for interpretation.
• Every interpretation either declares, extends or restrains.
• The best interpretation is made from things preceding and following; i.e., the context.
• Words are to be interpreted according to the subject-matter.
• He who considers merely the letter of an instrument goes but skin deep into its meaning.
• Frequently where the propriety of words is attended to, the meaning of truth is lost.
• Words are to be taken most strongly against him who uses them.
• Multiplicity and indistinctness produce confusion; and questions, the more simple they are, the more lucid.
• When two things repugnant to each other are found in a will, the last is to be confirmed.
• Bad or false grammar does not vitiate a deed or grant.
• Many things can be implied from a few expressions.
• Language is the exponent of the intention.
• Words are indicators of the mind or thought.
• Speech is the index of the mind. [James 1:26]
• Laws are imposed, not upon words, but upon things.

 

Fictions

• A fiction is a rule of law that assumes something which is or may be false as true.
• Where truth is, fiction of law does not exist.
• There is no fiction without law.
• Fictions arise from the law, and not law from fictions
• Fiction is against the truth, but it is to have truth.
• In a fiction of law, equity always subsists.
• A fiction of law injures no one.
• Fiction of law is wrongful is it works loss or injury to any one.

 

Fraud and Deceit

• It is safer to be deceived than to deceive.
• A deceiver deals in generals.
• Fraud lies hid in general expressions.
• A concealed fault is equal to a deceit.
• Out of fraud no action arises.
• A forestaller is an oppressor of the poor, and a public enemy to the whole community and the country.
• It is a fraud to conceal a fraud.
• Gross negligence is equivalent to fraud.
• Once a fraud, always a fraud.
• What otherwise is good and just, if it be sought by force and fraud, becomes bad and unjust.
• He is not deceived who knows himself to be deceived.
• Let him who wishes to be deceived, be deceived.
• He who does not prevent what he can, seems to commit the thing.
• He who does not prevent what he can prevent, is viewed as assenting.
• He who does not forbid what he can forbid, seems to assent.
• He who does not forbid, when he might forbid, commands.
• He who does not repel a wrong when he can, induces it.
• Often it is the new road, not the old one, which deceives the traveler.
• Deceit is an artifice, since it pretends one thing and does another.

 

God and Religion

• If ever the law of God and man are at variance, the former are to be obeyed in derogation of the later. [Acts 5:29]
• That which is against Divine Law is repugnant to society and is void.
• He who becomes a soldier of Christ has ceased to be a soldier of the world. [2 Timothy 2:3-4]
• Where the Divinity is insulted the case is unpardonable.
• Human things never prosper when divine things are neglected.
• No man is presumed to be forgetful of his eternal welfare, and particularly at the point of death.
• The church does not die.
• That is the highest law which favors religion.
• The law is from everlasting.
• He who acts badly, hates the light.
• He who does not willingly speak the truth, is a betrayer of the truth.
• He who does not speak the truth, is a traitor to the truth.
• The truth that is not sufficiently defended is frequently overpowered; and he who does not disapprove, approves.
• Suppression of the truth is equivalent to the expression of what is false.
• Truth, by whomever pronounced, is from God.
• Truth fears nothing but concealment.
• We can do nothing against truth. [2 Corinthians 13:8]
• Truth is the mother of justice.
• To swear is to call God to witness, and is an act of religion.
• Earlier in time, is stronger in right. First in time, first in right.
• He who is before in time, is preferred in right.
• What is first is truest; and what comes first in time, is best in law.
• No man is ignorant of his eternal welfare.
• All men know God. [Hebrews 8:11]
• The cause of the Church is a public cause.
• The Law of God and the law of the land are all one, and both favor and preserve the common good of the land.
• No man warring for God should be troubled by secular business.
• What is given to the church is given to God.

 

Governments and Jurisdiction

• That which seems necessary for the king and the state ought not to be said to tend to the prejudice of liberty of the [Christ's] ekklesia.
• The power which is derived [from God] cannot be greater than that from which it is derived [God]. [Romans 13:1]
• The order of things is confounded if every one preserves not his jurisdiction [in and of Christ].
• Jurisdiction is a power introduced for the public good, on account of the necessity of dispensing justice.
• Every jurisdiction has its own bounds.
• The government cannot confer a favor which occasions injury and loss to others.
• A minor ought not to be guardian of a minor, for he is unfit to govern others who does not know how to govern himself.
• The government is to be subject to the law, for the law makes government.
• The law is not to be violated by those in government.

 

Heirs

• God, and not man, make the heir. [Romans 8:16]
• God alone makes the heir, not man.
• Co-heirs are deemed as one body or person, by reason of the unity of right which they possess. [Romans 8:17, Ephesians 5:31-32]
• No one can be both owner and heir at the same time.
• An heir is either by right of property, or right of representation.
• An heir is the same person with his ancestor. [Because the ancestor, during his life, bears in his body (of law) all his heirs].
• 'Heir' is a collective name or noun [so it is not private, and has no private rights].
• Several co-heirs are as one body, by reason of the unity of right which they possess. [Romans 8:17, Ephesians 5:31-32]
• The law favors a man's inheritance.
• Heir is a term of law, son one of nature.
• An heir is another self, and a son is a part of the father.
• The heir succeeds to the restitution not the penalty.

 

Judges and Judgment

• Let justice be done, though the heavens should fall.
• One who commands lawfully must be obeyed.
• Whoever does anything by the command of a judge is not reckoned to have done it with an evil intent, because it is necessary to obey. [Isaiah 33:22, "For the LORD is our judge…"]
• Where a person does an act by command of one exercising judicial authority, the law will not suppose that he acted from any wrongful or improper motive, because it was his bounden duty to obey.
• A judgment is always taken as truth.
• If you judge, understand.
• It is the duty of a good judge to remove the cause of litigation. [Acts 18:12-16]
• The end of litigation is justice.
• To a judge who exceeds his office or jurisdiction no obedience is due.
• One who exercises jurisdiction out of his territory is not obeyed with impunity.
• A twisting of language is unworthy of a judge.
• A good judge decides according to justice and right, and prefers equity to strict law.
• Of the credit and duty of a judge, no question can arise; but it is otherwise respecting his knowledge, whether he be mistaken as to the law or fact.
• It is punishment enough for a judge that he is responsible to God. [Psalms 2:10-12, Romans 13]
• That is the best system of law which confides as little as possible to the discretion of the judge.
• That law is the best which leaves the least discretion to the judge; and this is an advantage which results from certainty.
• He is the best judge who relies as little as possible on his own discretion.
• Whenever there is a doubt between liberty and slavery, the decision must be in favor of liberty.
• He who decides anything, a party being unheard, though he should decide right, does wrong.
• He who spares the guilty, punishes the innocent. [Mark 15:6-15, Luke 23:17-25, John 18:38-40]
• The judge is condemned when a guilty person escapes punishment.
• What appears not does not exist, and nothing appears judicially before judgment.
• It is improper to pass an opinion on any part of a sentence, without examining the whole.
• Hasty justice is the step-mother of misfortune.
• Faith is the sister of justice.
• Justice knows not father not mother; justice looks at truth alone.
• A judge is not to act upon his personal judgment or from a dictate of private will, but to pronounce according to law and justice.
• No one should be judge in his own cause.
• No one can be at once judge and party.
• A judge is to expound, not to make, the law.
• It is the duty of a judge to declare the law, not to enact the law or make it.
• Definite, legal conclusions cannot be arrived at upon hypothetical averments.
• A judge is the law speaking. [the mouth of the law]
• A judge should have two salts: the salt of wisdom, lest he be insipid; and the salt of conscience, lest he be devilish.
• He who flees judgment confesses his guilt.
• No man should be condemned unheard.
• The judge is counsel for the prisoner.
• Everyone is presumed to be innocent until his guilt is established beyond a reasonable doubt.
• Justice is neither to be denied nor delayed.
• It is the property of a Judge to administer justice, not to give it.
• Justice is an excellent virtue, and pleasing to the Most High.

 

Law

• A maxim is so called because its dignity is chiefest, and its authority most certain, and because universally approved of all.
• All law has either been derived from the consent of the people, established by necessity, confirmed by custom, or of Divine Providence.
• Nothing is so becoming to authority [God] as to live according to the law [of God].
• He acts prudently who obeys the commands of the Law. [Ecclesiastes 12:13]
• Law is the safest helmet; under the shield of the law no one is deceived. [Ephesians 6:13-17, 1 Thessalonians 5:8]
• An argument drawn from authority [scripture] is the strongest in law.
• An argument drawn from a similar case, or analogy, avails in law.
• That which was originally void, does not by lapse of time become valid.
• The law does not seek to compel a man to do that which he cannot possibly perform.
• The law requires nothing impossible.
• The law compels no one to do anything which is useless or impossible.
• No one is bound to do what is impossible
• Impossibility excuses the law.
• No prescription runs against a person unable to act.
• The law shall not, through the medium of its executive capacity, work a wrong.
• The law does wrong to no one.
• An act of the law wrongs no man.
• The law never works an injury, or does him a wrong.
• The construction of law works not an injury.
• An argument drawn from what is inconvenient is good in law, because the law will not permit any inconvenience.
• Nothing inconvenient is lawful.
• Nothing against reason is lawful.
• The law which governs corporations is the same as that which governs individuals [godless entities].
• Nothing against reason is lawful.
• The laws sometimes sleep, but never die.
• A contemporaneous exposition is the best and most powerful in the law.
• The law never suffers anything contrary to truth.
• Law is the dictate of reason.
• The law does not notice or care for trifling matters.
• It is a miserable slavery where the law is vague or uncertain.
• It is a wretched state of things when the law is vague and mutable.
• Examples illustrate and do not restrict the law.
• The disposition of law is firmer and more powerful than the will of man.
• Law is established for the benefit of man. [Mark 2:27]
• To be able to know is the same as to know. This maxim is applied to the duty of every one to know the law.
• We may do what is allowed by law.
• Ignorance of fact may excuse, but not ignorance of law.
• Ignorance of facts excuses, ignorance of law does not excuse.
• In a doubtful case, that is the construction of the law which the words indicate.
• In doubt, the gentler course is to be followed.
• In doubt, the safer course is to be adopted.
• In a deed which may be considered good or bad, the law looks more to the good than to the bad.
• In things favored what does good is more regarded than what does harm.
• In all affairs, and principally in those which concern the administration of justice, the rules of equity ought to be followed.
• In ambiguous things, such a construction is to be made, that what is inconvenient and absurd is to be avoided.
• Law is the science of what is good and evil.
• The law punishes falsehood.
• Reason and authority are the two brightest lights in the world.
• The reason of the law is the soul of the law.
• The reason ceasing, the law itself ceases.
• When the reason, which is the soul of a law, ceases to exist, the law itself should lose its operative effect.
• In default of the law, the maxim rules.
• Human laws are born, live and die.
• It is a perpetual law that no human or positive law can be perpetual.
• If you depart from the law you will wander without a guide and everything will be in a state of uncertainty to every one. [Joshua 1:8]
• Where there is no law there is no transgression, as it regards the world. [Romans 4:15]
• Everything is permitted, which is not forbidden by law.
• All rules of law are liable to exceptions. [Matthew 12:1-5]
• What is inconvenient or contrary to reason, is not allowed in law.
• The laws serve the vigilant, not those who sleep upon their rights.
• Relief is not given to such as sleep on their rights.
• Nothing unjust is presumed in law.
• Acts required by law to be done, admit of no qualification.
• To know the laws, is not to observe their mere words, but their force and power. [John 6:68]
• We are all bound to our lawgiver, regardless of our personal interpretation of reality. [Isaiah 33:22, James 4:12]
• Legality is not reality
• The law sustains the watchful.
• Those awake, not those asleep, the laws assist. [1 Timothy 1:9]
• Legal remedies are for the active and vigilant.
• What is good and equal, is the law of laws.
• Whose right it is to institute, his right it is to abrogate.
• Laws are abrogated or repealed by the same authority by which they are made.
• The civil law is what a people establishes for itself. [It is not established by God]
• Many things have been introduced into the common law, with a view to the public good, which are inconsistent with sound reason. [The law of merchants was merged with the common law]
• The people is the greatest master of error.
• A man may obey the law and yet be neither honest nor a good neighbor.
• To investigate [inquire into] is the way to know what things are truly lawful. [2 Timothy 2:15]
• Those who do not preserve the law of the land, they justly incur the awesome and indelible brand of infamy.
• An exception to the rule should not destroy the rule.
• Laws should bind their own maker.
• Necessity overrules the law.
• Necessity makes that lawful which otherwise is not lawful.
• Things which are tolerated on account of necessity ought not to be drawn into precedents.
• It has been said, with much truth, "Where the law ends, tyranny begins."

 

Marriage

• The law favors dower; it is the reward of chastity; therefore let it be preserved. [Exodus 22:17]
• Husband and wife are considered one person in law. [Genesis 2:24]
• A wife is not her own mistress, but is under the power of her husband.
• The union of a man and a woman is of the law of nature.
• Marriages ought to be free.
• All things which are of the wife, belong to the husband. [Genesis 3:16]
• Although the property may be the wife's, the husband is the keeper of it, since he is the head of the wife.
• Consent, and not cohabitation, makes the marriage.
• Insanity prevents marriage from being contracted, because consent is needed.
• A wife follows the domicile of her husband.
• Husband and wife cannot be a witness for, or against, each other, because of the union of person that exists.
• The right of blood and kindred cannot be destroyed by any civil law. [Acts 17:26-28]
• Children are the blood of their parents, but the father and mother are not of the blood of the children.

 

Miscellaneous

• He who has the risk has the dominion or advantage.
• There is no disputing against a man denying principles.
• The immediate, and not the remote cause, is to be considered.
• A consequence ought not to be drawn from another consequence.
• He who takes away the means, destroys the end.
• He who destroys the means, destroys the end.
• He who seeks a reason for everything, subverts reason.
• Every exception not watched tends to assume the place of the principle.
• Where there is a right, there is a remedy.
• For every legal right the law provides a remedy.
• He who uses the right of another [belonging to Christ] ought to use the same right [of Christ]. [In other words, don't use something new, or something outside of Christ].
• Liberty is an inestimable good.
• All shall have liberty to renounce those things which have been established in their favor.
• Power is not conferred, but for the public good.
• Power ought to follow, not to precede justice.
• To know properly is to know the reason and cause of a thing.
• The useful by the useless is not destroyed.
• Where there is no act, there can be no force.
• One may not do an act to himself.
• A thing done cannot be undone.
• No man is bound for the advice he gives.
• He who commands a thing to be done is held to have done it himself.
• When anything is commanded, everything by which it can be accomplished is also commanded.
• The principal part of everything is the beginning.
• To refer errors to their origin is to refute them.
• The origin of a thing ought to be inquired into.
• Human nature does not change with time or environment.
• Anger is short insanity.
• It is lawful to repel force by force, provided it be done with the moderation of blameless defense, not for the purpose of taking revenge, but to ward off injury.
• The status of a person is his legal position or condition.
• A person is a man considered with reference to a certain status.
• The partner of my partner is not my partner.
• Use is the master of things, experience is the mistress of things.
• Protection draws to it subjection, subjection, protection.
• Error artfully colored is in many things more probable than naked truth; and frequently error conquers truth and reasoning.

 

Officers

• Ignorance of the Law does not excuse misconduct in anyone, least of all a sworn officer of the law.
• Summonses or citations should not be granted before it is expressed under the circumstances whether the summons ought to be made.
• A delegated power cannot be again delegated. A deputy cannot appoint a deputy.
• An office ought to be injurious to no one.
• A neglected duty often works as much against the interests as a duty wrongfully performed.
• Failure to enforce the law does not change it.
• It is contrary to the Law of Nations to do violence to Ambassadors.
• An Ambassador fills the place of the king by whom he is sent, and is to be honored as he is whose place he fills.
• The greatest enemies to peace are force and wrong.
• Force and wrong are greatly contrary to peace.
• Force is inimical to the laws.

 

Possession

• No one gives who does not have.
• No one can give what he does not own.
• One cannot transfer to another a right which he has not.
• He gives nothing who has nothing.
• Two cannot possess one thing each in entirety.
• A gift is rendered complete by the possession of the receiver.
• What is mine cannot be taken away without my consent.
• He that gives never ceases to possess until he that receives begins to possess.
• A person in possession is not bound to prove that the possessions belong to him.
• Things taken or captured by pirates and robbers do not change their ownership.
• Things which are taken from enemies immediately become the property of the captors.
• It is one thing to possess, it is another to be in possession.
• Possession of the termer, possession of the reversioner.

 

Property and Land

• Land lying unoccupied is given to the first occupant.
• What belongs to no one, naturally belong to the first occupant.
• Possession is a good title, where no better title appears.
• Long possession produces the right of possession, and takes away from the true owner his action.
• When a man has the possession as well as the right of property, he is said to have jus duplicatum - a double right, forming a complete title.
• Rights of dominion are transferred without title or delivery, by prescription, to wit, long and quiet possession.
• Possessor has right against all men but him who has the very right.
• Enjoy your own property in such a manner as not to injure that of another person.
• He who owns the soil, owns up to the sky.
• The owner of a piece of land owns everything above and below it to an indefinite extent.
• Of whom is the land, of him is it also to the sky and to the deepest depths; he who owns the land owns all above and all below the surface.
• Every person has exclusive dominion over the soil which he absolutely owns; hence such an owner of land has the exclusive right of hunting and fishing on his land, and the waters covering it.
• Every man's house is his castle.
• A citizen cannot be taken by force from his house to be conducted before a judge or to prison.
• The habitation of each one is an inviolable asylum for him.
• Whatever is affixed to the soil belongs to it.
• Rivers and ports are public, therefore the right of fishing there is common to all.
• Land comprehends any ground soil, or earth whatsoever; as meadows, pastures, woods, moors, waters, and marshes.

 

Right and Wrong

• A right cannot arise from a wrong.
• You are not to do evil that good may come of it.
• It is not lawful to do evil that good may come of it.
• That interpretation is to be received, which will not intend a wrong.
• It is better to suffer every wrong or ill, than to consent to it.
• It is better to recede than to proceed wrongly.
• To lie is to go against the mind.
• The multitude of those who err is no excuse for error. [Exodus 23:2]
• No one is considered as committing damages, unless he is doing what he has no right to do.
• No one shall take advantage of his own wrong.
• No man ought to derive any benefit of his own wrong.
• No one ought to gain by another's loss.
• No one ought to enrich himself at the expense of others.
• No one can improve his condition by a crime.
• He who uses his legal rights, harms no one.
• An error not resisted is approved.
• He who is silent appears to consent.
• Things silent are sometimes considered as expressed.
• To conceal is one thing, to be silent another.
• Concealment of the truth is (equivalent to) a statement of what is false.
• Suppression of fact, which should be disclosed, is the same in effect as willful misrepresentation.
• Evil is not presumed.
• It is safer to err on the side of mercy.

 

Scriptural

• Unequal things ought not to be joined. [2 Corinthians 6:14]
• Things unite with similar things.
• The law is no respecter of persons. [Acts 10:34]
• Time runs against the slothful and those who neglect their rights. [Proverbs 24:30-31]
• Debts follow the person of the debtor.
• The most favorable construction is made in restitutions. [Exodus 22:5-6,12]
• Where damages are given, the losing party should pay the costs of the victor.
• In many counselors there is safety. [Proverbs 11:14; 15:22; 24:6]
• Remove the foundation, the structure or work fall. [Luke 6:48-49]
• A legacy is confirmed by the death of the testator, in the same manner as a gift from a living person is by delivery alone. [Hebrews 9:16]
• The will of a testator is ambulatory (alterable, revocable) up to his death. [Hebrews 9:16-17]
• Every will is completed at death. A will speaks from the time of death only. [Hebrews 9:16-17]
• The last will of a testator is to be fulfilled according to his real intention.
• To insult the deity is an unpardonable offense. [Matthew 12:31]
• Women are excluded from all civil and public charges or offices. [1 Timothy 2:12, 1 Corinthians 14:34].
• He who is in the womb, is considered as born, whenever it is for his benefit. [Job 31:15, Isaiah 49:1,5, Jeremiah 1:5]
• He who first offends, causes the strife. [Matthew 5:22]
• He who pays tardily, pays less than he ought. [Leviticus 19:13, Deuteronomy 24:14-15]
• The beaten path is the safe path; the old way is the safe way. [Jeremiah 6:16]

 

Servants and Slaves

• Whatever is acquired by the servant, is acquired for the master.
• A slave is not a person.
• A slave, and everything a slave has, belongs to his master.
• He who acts by or through another, acts for himself.
• He who does anything through another, is considered as doing it himself.
• The master is liable for injury done by his servant.
• He is not presumed to consent who obeys the orders of his father or his master.

 

Wisdom and Knowledge

• If you know not the names of things, the knowledge of things themselves perishes; and of you lose the names, the distinction of the things is certainly lost.
• Names are mutable, but things immutable.
• Names of things ought to be understood according to common usage, not according to the opinions of individuals.
• A name is not sufficient if a thing or subject for it does not exist by law or by fact.
• Not to believe rashly is the nerve of wisdom.
• Reason is a ray of the Divine Light. [Isaiah 1:18]
• Abundant caution does no harm.
• External acts indicate undisclosed thoughts.
• External actions show internal secrets.
• Outward acts evince the inward purpose.
• You will perceive many things more easily by practice than by rules.
• Remove the cause and the effect will cease.
• Give the things which are yours whilst they are yours; after death they are not yours.

 

Witnesses and Proof

• A witness is a person who is present at and observes a transaction. [The government only has over persons, not substance. Any video tape, audio tape, computer printout, etc. that are used as witnesses
• The answer of one witness shall not be heard. [Deuteronomy 19:15]
• The testimony of one witness, unsupported, may not be enough to convict; for there may then be merely oath against oath.
• This is a maxim of the civil law, where everything must be proved by two witnesses. [Matthew 18:16, 2 Corinthians 13:1]
• In law, none is credited unless he is sworn. All facts must, when established by witnesses, be under oath or affirmation.
• A confession made in court is of greater effect than any proof.
• No man is bound to produce writings against himself.
• No one can be made to testify against himself or betray himself.
• No one is bound to accuse himself.
• No one ought to accuse himself, unless before God.
• One making a voluntary confession, is to be dealt with more mercifully.
• He ought not to be heard who advances a proposition contrary to the rules of law.
• False in one (particular), false in all.
• Deliberate falsehood in one matter will be imputed to related matters.
• He who alleges contradictory things is not to be listened to.
• Proofs are to be weighed not numbered; that is, the more worthy or credible are to be believed. [It doesn't matter how many men say something, because the Word of God is superior to all. It does not matter how many people believe a lie, it's still a lie. And in a democracy, a lie is the truth].
• A presumption will stand good until the contrary is proved.
• The presumption is always in favor of the one who denies.
• All things are presumed to be lawfully done and duly performed until the contrary is proved.
• When the plaintiff does not prove his case, the defendant is absolved.
• When opinions are equal, a defendant is acquitted.
• An act done by me against my will is not my act.
• What does not appear and what is not is the same; it is not the defect of law, but the want of proof.
• The faculty or right of offering proof is not to be narrowed.
• The latter decisions are stronger in law.
• No one is restrained from using several defenses.
• No one is bound to inform about a thing he knows not, but he who gives information is bound to know what he says.
• No one is bound to expose himself to misfortune and dangers.
• Plain truths need not be proved.
• What is clearly apparent need not be proved.
• One eye witness is better than ten ear ones.
• An eye witness outweighs others.
• What appears to the court needs not the help of witnesses.
• It is in the nature of things, that he who denies a fact is not bound to prove it.
• The burden of proof lies upon him who affirms, not on him who denies.
• The claimant is always bound to prove: the burden of proof lies on him.
• Upon the one alleging, not upon him denying, rests the duty of proving.
• Upon the plaintiff rests the proving – the burden of proof.
• The necessity of proving lies with him who makes the charge.
• When the law presumes the affirmative, the negative is to be proved.
• When the proofs of facts are present, what need is there of words.
• It is vain to prove that which if proved would not aid the matter in question.
• Facts are more powerful than words.
• Negative facts are not proof.
• Witnesses cannot testify to a negative; they must testify to an affirmative.
• Better is the condition of the defendant, than that of the plaintiff.
• What is not proved and what does not exist are the same; it is not a defect of the law, but of proof.
• Principles prove, they are not proved.
• There is no reasoning of principles.
• All things are presumed to have been done in due and solemn form.

 

Source: https://ecclesia.org/truth/maxims.html

 

MAXIM

An established principle or proposition. A principle of law universally admitted as being just and consonant with reason. Maxims in law (a status of; a citizen: a legally recognized subject or national of a state or commonwealth, either native or naturalized.) are somewhat like axioms in geometry. They are principles and authorities, and part of the general customs or common law of the land; and are of the same strength as acts of parliament, when the judges have determined what is a maxim; which belongs to the judges and not the jury. Maxims of the law are holden for law, and all other cases that may be applied to them shall be taken for granted.The application of the maxim to the case before the court is generally the only difficulty. The true method of making the application is to ascertain how the maxim arose, and to consider whether the case to which it is applied is of the same character, or whether it is an exception to an apparently general rule.The alterations of any of the maxims of the common law are dangerous.

 

• burger

• staatsburger/staatsburgeres

• poorter

Source: https://www.lectlaw.com/def2/m096.htm

 

 

'

 

 

 

Numbers 27:
11 And if his father have no brethren, then ye shall give his inheritance unto his kinsman that is next to him of his family, and he shall possess it: and it shall be unto the children of Israel a statute of judgment, as the LORD commanded Moses.
11 If his father had no brothers, give his inheritance to the nearest relative in his clan, that he may possess it. This is to have the force of law for the Israelites, as the LORD commanded Moses.' 

 

Numbers 35:
29 So these things shall be for a statute of judgment unto you throughout your generations in all your dwellings.
29 “ ‘This is to have the force of law for you throughout the generations to come, wherever you live.

 

Numbers 19:

1 And the LORD spake unto Moses and unto Aaron, saying,
2 This is the ordinance of the law which the LORD hath commanded, saying, Speak unto the children of Israel, that they bring thee a red heifer without spot, wherein is no blemish, and upon which never came yoke:
3 And ye shall give her unto Eleazar the priest, that he may bring her forth without the camp, and one shall slay her before his face:
4 And Eleazar the priest shall take of her blood with his finger, and sprinkle of her blood directly before the tabernacle of the congregation seven times:
5 And one shall burn the heifer in his sight; her skin, and her flesh, and her blood, with her dung, shall he burn:
6 And the priest shall take cedar wood, and hyssop, and scarlet, and cast it into the midst of the burning of the heifer.
7 Then the priest shall wash his clothes, and he shall bathe his flesh in water, and afterward he shall come into the camp, and the priest shall be unclean until the even.
8 And he that burneth her shall wash his clothes in water, and bathe his flesh in water, and shall be unclean until the even.
9 And a man that is clean shall gather up the ashes of the heifer, and lay them up without the camp in a clean place, and it shall be kept for the congregation of the children of Israel for a water of separation: it is a purification for sin.
10 And he that gathereth the ashes of the heifer shall wash his clothes, and be unclean until the even: and it shall be unto the children of Israel, and unto the stranger that sojourneth among them, for a statute for ever.
11 He that toucheth the dead body of any man shall be unclean seven days.
12 He shall purify himself with it on the third day, and on the seventh day he shall be clean: but if he purify not himself the third day, then the seventh day he shall not be clean.
13 Whosoever toucheth the dead body of any man that is dead, and purifieth not himself, defileth the tabernacle of the LORD; and that soul shall be cut off from Israel: because the water of separation was not sprinkled upon him, he shall be unclean; his uncleanness is yet upon him.
14 This is the law, when a man dieth in a tent: all that come into the tent, and all that is in the tent, shall be unclean seven days.
15 And every open vessel, which hath no covering bound upon it, is unclean.
16 And whosoever toucheth one that is slain with a sword in the open fields, or a dead body, or a bone of a man, or a grave, shall be unclean seven days.
17 And for an unclean person they shall take of the ashes of the burnt heifer of purification for sin, and running water shall be put thereto in a vessel:
18 And a clean person shall take hyssop, and dip it in the water, and sprinkle it upon the tent, and upon all the vessels, and upon the persons that were there, and upon him that touched a bone, or one slain, or one dead, or a grave:
19 And the clean person shall sprinkle upon the unclean on the third day, and on the seventh day: and on the seventh day he shall purify himself, and wash his clothes, and bathe himself in water, and shall be clean at even.
20But the man that shall be unclean, and shall not purify himself, that soul shall be cut off from among the congregation, because he hath defiled the sanctuary of the LORD: the water of separation hath not been sprinkled upon him; he is unclean.
21 And it shall be a perpetual statute unto them, that he that sprinkleth the water of separation shall wash his clothes; and he that toucheth the water of separation shall be unclean until even.
22 And whatsoever the unclean person toucheth shall be unclean; and the soul that toucheth it shall be unclean until even.

Numbers 35:

9 And the LORD spake unto Moses, saying,
10 Speak unto the children of Israel, and say unto them, When ye be come over Jordan into the land of Canaan;
11 Then ye shall appoint you cities to be cities of refuge for you; that the slayer may flee thither, which killeth any person at unawares.
12 And they shall be unto you cities for refuge from the avenger; that the manslayer die not, until he stand before the congregation in judgment.
13 And of these cities which ye shall give six cities shall ye have for refuge.
14 Ye shall give three cities on this side Jordan, and three cities shall ye give in the land of Canaan, which shall be cities of refuge.
15 These six cities shall be a refuge, both for the children of Israel, and for the stranger, and for the sojourner among them: that every one that killeth any person unawares may flee thither.
16 And if he smite him with an instrument of iron, so that he die, he is a murderer: the murderer shall surely be put to death.
17 And if he smite him with throwing a stone, wherewith he may die, and he die, he is a murderer: the murderer shall surely be put to death.
18 Or if he smite him with an hand weapon of wood, wherewith he may die, and he die, he is a murderer: the murderer shall surely be put to death.
19 The revenger of blood himself shall slay the murderer: when he meeteth him, he shall slay him.
20 But if he thrust him of hatred, or hurl at him by laying of wait, that he die;
21 Or in enmity smite him with his hand, that he die: he that smote him shall surely be put to death; for he is a murderer: the revenger of blood shall slay the murderer, when he meeteth him.
22 But if he thrust him suddenly without enmity, or have cast upon him any thing without laying of wait,
23 Or with any stone, wherewith a man may die, seeing him not, and cast it upon him, that he die, and was not his enemy, neither sought his harm:
24 Then the congregation shall judge between the slayer and the revenger of blood according to these judgments:
25 And the congregation shall deliver the slayer out of the hand of the revenger of blood, and the congregation shall restore him to the city of his refuge, whither he was fled: and he shall abide in it unto the death of the high priest, which was anointed with the holy oil.
26 But if the slayer shall at any time come without the border of the city of his refuge, whither he was fled;
27 And the revenger of blood find him without the borders of the city of his refuge, and the revenger of blood kill the slayer; he shall not be guilty of blood:
28 Because he should have remained in the city of his refuge until the death of the high priest: but after the death of the high priest the slayer shall return into the land of his possession.
29 So these things shall be for a statute of judgment unto you throughout your generations in all your dwellings.
30 Whoso killeth any person, the murderer shall be put to death by the mouth of witnesses: but one witness shall not testify against any person to cause him to die.
31 Moreover ye shall take no satisfaction for the life of a murderer, which is guilty of death: but he shall be surely put to death.
32 And ye shall take no satisfaction for him that is fled to the city of his refuge, that he should come again to dwell in the land, until the death of the priest.
33 So ye shall not pollute the land wherein ye are: for blood it defileth the land: and the land cannot be cleansed of the blood that is shed therein, but by the blood of him that shed it.
34 Defile not therefore the land which ye shall inhabit, wherein I dwell: for I the LORD dwell among the children of Israel.

'

 

Lexicon :: Strong's H8451 - towrah

תּוֹרָה

Transliteration

towrah

Pronunciation

tō·rä' (Key) 

Part of Speech

feminine noun

Root Word (Etymology)

From יָרָה (H3384)

Dictionary Aids

TWOT Reference: 910d

KJV Translation Count — Total: 219x

The KJV translates Strongs H8451 in the following manner: law (219x).

Outline of Biblical Usage

1. law, direction, instruction
   1. instruction, direction (human or divine)
      1. body of prophetic teaching
      2. instruction in Messianic age
      3. body of priestly direction or instruction
      4. body of legal directives
   2. law
      1. law of the burnt offering
      2. of special law, codes of law
   3. custom, manner
   4. the Deuteronomic or Mosaic Law

 

Lexicon :: Strong's H3384 - yarah

יָרָה

Transliteration

yarah

Pronunciation

yä·rä' (Key) 

Part of Speech

verb

Root Word (Etymology)

A primitive root

Dictionary Aids

TWOT Reference: 910

KJV Translation Count — Total: 84x

The KJV translates Strongs H3384 in the following manner: teach (42x), shoot (18x), archers (5x),cast (5x), teacher
 (4x), rain (2x), laid (1x), direct (1x), inform (1x), instructed (1x), shewed (1x),
shooters (1x), through (1x), watered (1x).

Outline of Biblical Usage

1. to throw, shoot, cast, pour
   1. (Qal)
      1. to throw, cast
      2. to cast, lay, set
      3. to shoot arrows
      4. to throw water, rain
   2. (Niphal) to be shot
   3. (Hiphil)
      1. to throw, cast
      2. to shoot
      3. to point out, show
      4. to direct, teach, instruct
      5. to throw water, rain

 

Lexicon :: Strong's G1785 - entolē

ἐντολή

Transliteration

entolē

Pronunciation

en-to-lā' (Key) 

Part of Speech

feminine noun

Root Word (Etymology)

From ἐντέλλω (G1781)

Dictionary Aids

Vine's Expository Dictionary: View Entry

TDNT Reference: 2:545,234

KJV Translation Count — Total: 71x

The KJV translates Strongs G1785 in the following manner: commandment (69x), precept (2x).

Outline of Biblical Usage

1. an order, command, charge, precept, injunction
   1. that which is prescribed to one by reason of his office
2. a commandment
   1. a prescribed rule in accordance with which a thing is done
      1. a precept relating to lineage, of the Mosaic precept concerning the priesthood
      2. ethically used of the commandments in the Mosaic law or Jewish tradition

Strong’s Definitions [?](Strong’s Definitions Legend)

ἐντολή entolḗ, en-tol-ay'; from G1781; injunction, i.e. an authoritative prescription:—commandment, precept.

 

Exodus 18:

13 And it came to pass on the morrow, that Moses sat to judge the people: and the people stood by Moses from the morning unto the evening.

14 And when Moses' father in law saw all that he did to the people, he said, What is this thing that thou doest to the people? why sittest thou thyself alone, and all the people stand by thee from morning unto even?

15 And Moses said unto his father in law, Because the people come unto me to enquire of God:

16 When they have a matter, they come unto me; and I judge between one and another, and I do make them know the statutes of God, and his laws.

17 And Moses' father in law said unto him, The thing that thou doest is not good.

18 Thou wilt surely wear away, both thou, and this people that is with thee: for this thing is too heavy for thee; thou art not able to perform it thyself alone.

19 Hearken now unto my voice, I will give thee counsel, and God shall be with thee: Be thou for the people to God-ward, that thou mayest bring the causes unto God:

20 And thou shalt teach them ordinances and laws, and shalt shew them the way wherein they must walk, and the work that they must do.

21 Moreover thou shalt provide out of all the people able men, such as fear God, men of truth, hating covetousness; and place such over them, to be rulers of thousands, and rulers of hundreds, rulers of fifties, and rulers of tens:

22 And let them judge the people at all seasons: and it shall be, that every great matter they shall bring unto thee, but every small matter they shall judge: so shall it be easier for thyself, and they shall bear the burden with thee.

23 If thou shalt do this thing, and God command thee so, then thou shalt be able to endure, and all this people shall also go to their place in peace.

24 So Moses hearkened to the voice of his father in law, and did all that he had said.

25 And Moses chose able men out of all Israel, and made them heads over the people, rulers of thousands, rulers of hundreds, rulers of fifties, and rulers of tens.

26 And they judged the people at all seasons: the hard causes they brought unto Moses, but every small matter they judged themselves.

 

 

Exodus 24

12 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Kom tot Mij op den berg, en wees aldaar; en Ik zal u stenen tafelen geven, en de wet, en de geboden, die Ik geschreven heb, om hen te onderwijzen.

Leviticus 27

34 Dit zijn de geboden (TORAH), die de HEERE (YHWH) Mozes geboden heeft, aan de kinderen Israëls, op den berg Sinaï.

Spreuken 3

1 Mijn zoon! vergeet mijn wet niet, maar uw hart beware mijn geboden (TORAH en tien geboden).

2 Want langheid van dagen, en jaren van leven, en vrede zullen zij u vermeerderen.

Romeinen 2

13 (Want de hoorders der wet zijn niet rechtvaardig voor God, maar de daders der wet zullen gerechtvaardigd worden;

Romeinen 3

20 Daarom zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden, voor Hem; want door de wet is de kennis der zonde.
31 Doen wij dan de wet te niet door het geloof? Dat zij verre; maar wij bevestigen de wet.

 

Johannes 1

17 Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden.

Romeinen 4

16 Daarom is zij uit het geloof, opdat zij naar genade zij; ten einde de belofte vast zij al den zade, niet alleen dat uit de wet is, maar ook dat uit het geloof Abrahams is, welke een vader is van ons allen;

Genade:
Het is een spontane, niet verdiende goddelijke gunst.
Een situatie dat God of iemand anders je je verdiende straf niet geeft.
Clementie, vergeving, gratie, pardon, vergiffenis, barmhartigheid, begenadiging, goedertierenheid

Ezechiël 44

23 En zij zullen Mijn volk onderscheid leren tussen het heilige en onheilige, en hun bekend maken het onderscheid tussen het onreine en reine.

24 En over een twistzaak zullen zij staan om te richten; naar Mijn rechten zullen zij hen richten; en zij zullen Mijn wetten en Mijn inzettingen op al Mijn gezette hoogtijden houden, en Mijn sabbatten heiligen.

 

Jesaja 1

13 Brengt niet meer vergeefs offer, het reukwerk is Mij een gruwel; de nieuwe maanden (Jan t/m Dec), en sabbatten (zondag), en het bijeenroepen der vergaderingen (jullie houden bijeenkomsten ter ere van mij) vermag Ik niet, het is ongerechtigheid, zelfs de verbodsdagen.

14 Uw nieuwe maanden  (Jan t/m Dec) en uw gezette hoogtijden (Bv: Kerstmis, Haloween, Carnaval, Valentijnsdag)  haat Mijn ziel, zij zijn Mij tot een last; Ik ben moede geworden, die te dragen.

 

Deuteronomium 5

27 Nader gij, en hoor alles, wat de HEERE, onze God, zeggen zal; en spreek gij tot ons al wat de HEERE, onze God, tot u spreken zal, en wij zullen het horen en doen.

28 Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, toen gij tot mij spraakt, zo zeide de HEERE tot mij: Ik heb gehoord de stem der woorden van dit volk, die zij tot u gesproken hebben; het is altemaal goed, dat zij gesproken hebben.

29 Och, dat zij zulk een hart hadden, om Mij te vrezen, en al Mijn geboden te alle dagen te onderhouden; opdat het hun en hun kinderen welging in eeuwigheid!

30 Ga, zeg hun: Keert weder naar uw tenten.

31 Maar gij, sta hier bij Mij, dat Ik tot u spreke al de geboden, en inzettingen, en rechten, die gij hun leren zult, dat zij ze doen in het land, hetwelk Ik hun geven zal, om dat te erven.

32 Neemt dan waar, dat gij doet, gelijk als de HEERE, uw God, u geboden heeft; en wijkt niet af ter rechter-, noch ter linkerhand.

33 In al den weg, dien de HEERE, uw God, u gebiedt, zult gij gaan; opdat gij leeft, en dat het u welga, en gij de dagen verlengt in het land, dat gij erven zult.

Deuteronomium 6

Bevel om Gods geboden te bewaren

1 Dit zijn dan de geboden, de inzettingen en de rechten, die de HEERE (YHWH), uw God, geboden heeft om u te leren; opdat gij ze doet in het land, naar hetwelk gij heentrekt, om dat erfelijk te bezitten;

2 Opdat gij den HEERE (YHWH), uw God, vrezet, om te houden al Zijn inzettingen, en Zijn geboden, die ik u gebiede; gij, en uw kind, en kindskind, al de dagen uws levens; en opdat uw dagen verlengd worden.

3 Hoor dan, Israël! en neem waar, dat gij ze doet, opdat het u welga, en opdat gij zeer vermenigvuldigdet (gelijk als u de HEERE, uwer vaderen God, gesproken heeft) in het land, dat van melk en honig is vloeiende.

4 Hoor, Israël! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!

5 Zo zult gij den HEERE(YHWH), uw God, liefhebben, met uw ganse hart, en met uw ganse ziel, en met al uw vermogen.

6 En deze woorden, die ik u heden gebiede, zullen in uw hart zijn.

7 En gij zult ze uw kinderen inscherpen, en daarvan spreken, als gij in uw huis zit, en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als gij opstaat.

8 Ook zult gij ze tot een teken binden op uw hand, en zij zullen u tot voorhoofdspanselen zijn tussen uw ogen.

9 En gij zult ze op de posten van uw huis, en aan uw poorten schrijven.

10 Als het dan zal geschied zijn, dat de HEERE, uw God, u zal hebben ingebracht in dat land, dat Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworen heeft, u te zullen geven; grote en goede steden, die gij niet gebouwd hebt,

11 En huizen, vol van alle goeds, die gij niet gevuld hebt, en uitgehouwen bornputten, die gij niet uitgehouwen hebt, wijngaarden en olijfgaarden, die gij niet geplant hebt, en gij gegeten hebt en verzadigd zijt;

12 Zo wacht u, dat gij den HEERE niet vergeet, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis heeft uitgevoerd.

13 Gij zult den HEERE, uw God, vrezen, en Hem dienen; en gij zult bij Zijn Naam zweren.

14 Gij zult andere goden niet navolgen, van de goden der volken, die rondom u zijn.

15 Want de HEERE, uw God is een ijverig God in het midden van u; dat de toorn des HEEREN, uws Gods, tegen u niet ontsteke, en Hij u van den aardbodem verdelge.

16 Gij zult den HEERE, uw God, niet verzoeken, gelijk als gij Hem verzocht hebt te Massa.

17 Gij zult de geboden des HEEREN, uws Gods, vlijtig houden, mitsgaders Zijn getuigenissen, en Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

18 En gij zult doen, wat recht en goed is in de ogen des HEEREN; opdat het u welga, en dat gij inkomt, en erft het goede land, dat de HEERE uw vaderen gezworen heeft;

19 Om al uw vijanden voor uw aangezicht te verdrijven, gelijk als de HEERE gesproken heeft.

20 Wanneer uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat zijn dat voor getuigenissen, en inzettingen, en rechten, die de HEERE, onze God, ulieden geboden heeft?

21 Zo zult gij tot uw zoon zeggen: Wij waren dienstknechten van Faraö in Egypte; maar de HEERE(YHWH) heeft ons door een sterke hand uit Egypte uitgevoerd.

22 En de HEERE (YHWH) gaf tekenen, en grote en kwade wonderen, in Egypte, aan Faraö en aan zijn ganse huis, voor onze ogen;

23 En hij voerde ons van daar uit, opdat Hij ons inbracht, om ons het land te geven, dat Hij onzen vaderen gezworen had.

24 En de HEERE gebood ons te doen al deze inzettingen, om te vrezen den HEERE (YHWH), onzen God, ons voor altoos ten goede, om ons in het leven te behouden, gelijk het te dezen dage is.

25 En het zal ons gerechtigheid zijn, als wij zullen waarnemen te doen al deze geboden, voor het aangezicht des HEEREN (YHWH), onzes Gods, gelijk Hij ons geboden heeft.

Exodus 3
15 Toen zeide God verder tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen Israëls zeggen: De HEERE YHWH (iaoue/Yaweh)יְהוָה,

 de God uwer vaderen יְהוָה אֱלֹהֵי, de God van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot geslacht.

Johannes 14

15 Indien gij Mij liefhebt, zo bewaart Mijn geboden (TORAH).

1 Johannes 3
23 En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in den Naam van Zijn Zoon Jezus Christus, en elkander liefhebben, gelijk Hij ons een gebod gegeven heeft.

Ezechiël 20
12 Daartoe ook gaf Ik hun Mijn sabbatten, om een teken te zijn tussen Mij en tussen hen, opdat zij zouden weten, dat Ik de HEERE ben, Die hen heilige.

Deuteronomium 10

Vermaning God te dienen

12 Nu dan, Israël! wat eist de HEERE, uw God van u dan den HEERE, uw God, te vrezen, in al Zijn wegen te wandelen, en Hem lief te hebben, en den HEERE, uw God, te dienen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel;

13 Om te houden de geboden des HEEREN, en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede, u ten goede.

14 Ziet, des HEEREN, uws Gods, is de hemel, en de hemel der hemelen, de aarde, en al wat daarin is.

15 Alleenlijk heeft de HEERE lust gehad aan uw vaderen, om die lief te hebben, en heeft hun zaad na hen, ulieden, uit al de volken verkoren, gelijk het te dezen dage is.

16 Besnijdt dan de voorhuid uws harten, en verhardt uw nek niet meer.

17 Want de HEERE, uw God, is een God der goden, en Heere der heren; die grote, die machtige, en die vreselijke God, Die geen aangezicht aanneemt, noch geschenk ontvangt;

18 Die het recht van den wees en van de weduwe doet; en den vreemdeling liefheeft, dat Hij hem brood en kleding geve.

19 Daarom zult gijlieden den vreemdeling liefhebben, want gij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland.

20 Den HEERE (YHWH), uw God, zult gij vrezen; Hem zult gij dienen, en Hem zult gij aanhangen, en bij Zijn Naam zweren.

21 Hij is uw Lof, en Hij is uw God. Die bij u gedaan heeft deze grote en vreselijke dingen, die uw ogen gezien hebben.

22 Uw vaderen togen af naar Egypte met zeventig zielen; en nu heeft u de HEERE, uw God, gesteld als de sterren des hemels in menigte.

Jozua 23

7 Dat gij niet ingaat tot deze volken: deze, die overgebleven zijn bij ulieden; gedenkt ook niet aan den naam hunner goden, en doet er niet bij zweren, en dient hen niet, en buigt u voor die niet;

Jeremía 12

16 En het zal geschieden, indien zij de wegen Mijns volks vlijtiglijk zullen leren, zwerende bij Mijn Naam: Zo waarachtig als de HEERE leeft! gelijk als zij Mijn volk geleerd hebben te zweren bij Baäl, zo zullen zij in het midden Mijns volks gebouwd worden.

Leviticus 19

12 Gij zult niet valselijk bij Mijn Naam zweren; want gij zoudt den Naam uws Gods ontheiligen; Ik ben de HEERE.

1 Johannes 2

1 Mijn kinderkens, ik schrijf u deze dingen, opdat gij niet zondigt. En indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij den Vader, Jezus Christus, den Rechtvaardige;

2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.

3 En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden bewaren.

4 Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een leugenaar, en in dien is de waarheid niet;

5 Maar zo wie Zijn Woord bewaart, in dien is waarlijk de liefde Gods volmaakt geworden; hieraan kennen wij, dat wij in Hem zijn.

6 Die zegt, dat hij in Hem blijft, die moet ook zelf alzo wandelen, gelijk Hij gewandeld heeft.

7 Broeders! Ik schrijf u geen nieuw gebod, maar een oud gebod, dat gij van den beginne gehad hebt; dit oud gebod is het woord, dat gij van den beginne gehoord hebt.

8 Wederom schrijf ik u een nieuw gebod: hetgeen waarachtig is in Hem, zij ook in u waarachtig; want de duisternis gaat voorbij, en het waarachtige licht schijnt nu.

9 Die zegt, dat hij in het licht is, en zijn broeder haat, die is in de duisternis tot nog toe.

10 Die zijn broeder liefheeft, blijft in het licht, en geen ergernis is in hem.

11 Maar die zijn broeder haat, is in de duisternis, en wandelt in de duisternis, en weet niet, waar hij henengaat; want de duisternis heeft zijn ogen verblind.

12 Ik schrijf u, kinderkens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil.

13 Ik schrijf u, vaders! want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik schrijf u, jongelingen, want gij hebt den boze overwonnen. Ik schrijf u, kinderen, want gij hebt den Vader gekend.

14 Ik heb u geschreven, vaders, want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik heb u geschreven, jongelingen, want gij zijt sterk, en het Woord Gods blijft in u, en gij hebt den boze overwonnen.

15 Hebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.

16 Want al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vleses, en de begeerlijkheid der ogen, en de grootsheid des levens, is niet uit den Vader, maar is uit de wereld.

17 En de wereld gaat voorbij, en haar begeerlijkheid; maar die den wil van God doet, blijft in der eeuwigheid.

18 Kinderkens, het is de laatste ure; en gelijk gij gehoord hebt, dat de antichrist komt, zo zijn ook nu vele antichristen geworden; waaruit wij kennen, dat het de laatste ure is.

19 Zij zijn uit ons uitgegaan, maar zij waren uit ons niet; want indien zij uit ons geweest waren, zo zouden zij met ons gebleven zijn; maar dit is geschied, opdat zij zouden openbaar worden, dat zij niet allen uit ons zijn.

20 Doch gij hebt de zalving van den Heilige, en gij weet alle dingen.

21 Ik heb u niet geschreven, omdat gij de waarheid niet weet, maar omdat gij die weet, en omdat geen leugen uit de waarheid is.

22 Wie is de leugenaar, dan die loochent, dat Jezus is de Christus? Deze is de antichrist, die den Vader en den Zoon loochent.

23 Een iegelijk, die den Zoon loochent, heeft ook den Vader niet.

24 Hetgeen gijlieden dan van den beginne gehoord hebt, dat blijve in u. Indien in u blijft, wat gij van den beginne gehoord hebt, zo zult gij ook in den Zoon en in den Vader blijven.

25 En dit is de belofte, die Hij ons beloofd heeft, namelijk het eeuwige leven.

26 Dit heb ik u geschreven van degenen, die u verleiden.

27 En de zalving, die gijlieden van Hem ontvangen hebt, blijft in u, en gij hebt niet van node, dat iemand u lere; maar gelijk dezelfde zalving u leert van alle dingen, zo is zij ook waarachtig, en is geen leugen; en gelijk zij u geleerd heeft, zo zult gij in Hem blijven.

28 En nu, kinderkens, blijft in Hem; opdat, wanneer Hij zal geopenbaard zijn, wij vrijmoedigheid hebben, en wij van Hem niet beschaamd gemaakt worden in Zijn toekomst.

29 Indien gij weet, dat Hij rechtvaardig is, zo weet gij, dat een iegelijk, die de rechtvaardigheid doet, uit Hem geboren is.

Jesaja 8
16 Bind de getuigenis toe; verzegel de wet onder mijn leerlingen.

 

1 Johannes 3

18 Mijn kinderkens, laat ons niet liefhebben met den woorde, noch met de tong, maar met de daad en waarheid.

19 En hieraan kennen wij, dat wij uit de waarheid zijn, en wij zullen onze harten verzekeren voor Hem.

20 Want indien ons hart ons veroordeelt, God is meerder dan ons hart, en Hij kent alle dingen.

21 Geliefden! Indien ons hart ons niet veroordeelt, zo hebben wij vrijmoedigheid tot God;

22 En zo wat wij bidden, ontvangen wij van Hem, dewijl wij Zijn geboden (TORAH) bewaren, en doen, hetgeen behagelijk is voor Hem.

23 En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in den Naam van Zijn Zoon Yeshua Hamashiach, en elkander liefhebben, gelijk Hij ons een gebod gegeven heeft.

24 En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien Hij ons gegeven heeft.

Openbaringen 12:
9 En de grote draak is geworpen, namelijk de oude slang, welke genaamd wordt duivel en satanas, die de gehele wereld verleidt, hij is, zeg ik, geworpen op de aarde; en zijn engelen zijn met hem geworpen.
17 En de draak vergrimde op de vrouw, en ging heen om krijg (oorlog) te voeren tegen de overigen van haar zaad, die de geboden Gods bewaren, en de getuigenis van Jezus Christus hebben.

 

Openbaring 13 

10 Indien iemand in de gevangenis leidt, die gaat zelf in de gevangenis; indien iemand met het zwaard zal doden, die moet zelf met het zwaard gedood worden. Hier is de lijdzaamheid en het geloof der heiligen.

Psalmen 139

23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.

Psalmen 43

3 Zend Uw licht en Uw waarheid, dat die mij leiden; dat zij mij brengen tot den berg Uwer heiligheid, en tot Uw woningen;

4 En dat ik inga tot Gods altaar, tot den God der blijdschap mijner verheuging, en U met de harp love, o God, mijn God!

De eerlijke levenswandel temidden der heidenen

11 Geliefden, ik vermaan u als inwoners en vreemdelingen, dat gij u onthoudt van de vleselijke begeerlijkheden, welke krijg voeren tegen de ziel;

12 En houdt uw wandel eerlijk onder de heidenen; opdat in hetgeen zij kwalijk van u spreken, als van kwaaddoeners, zij uit de goede werken, die zij in u zien, God verheerlijken mogen in den dag der bezoeking.

13 Zijt dan alle menselijke ordening onderdanig, om des Heeren wil; hetzij den koning, als de opperste macht hebbende;

14 Hetzij den stadhouderen, als die van hem gezonden worden, tot straf wel der kwaaddoeners, maar tot prijs dergenen, die goed doen.

15 Want alzo is het de wil van God, dat gij, weldoende, den mond stopt aan de onwetendheid der dwaze mensen;

16 Als vrijen, en niet de vrijheid hebbende als een deksel der boosheid, maar als dienstknechten van God.

17 Eert een iegelijk; hebt de broederschap lief; vreest God; eert den koning.

1 Petrus 1

23 Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.

Deuteronomium 4

Mozes vermaant het volk tot onderhouding van Gods geboden

1 Nu dan, Israël! hoor naar de inzettingen en naar de rechten, die ik ulieden lere te doen; opdat gij leeft, en henen inkomt, en erft het land, dat de HEERE, uwer vaderen God, u geeft.

2 Gij zult tot dit woord, dat ik u gebiede, niet toedoen, ook daarvan niet afdoen; opdat gij bewaart de geboden van den HEERE, uw God, die ik u gebiede.

3 Uw ogen hebben gezien, wat God om Baäl-Peor gedaan heeft; want alle man, die Baäl-Peor navolgde, dien heeft de HEERE, uw God, uit het midden van u verdaan.

4 Gij daarentegen, die den HEERE, uw God, aanhingt, gij zijt heden allen levende.

5 Ziet, ik heb u geleerd de inzettingen en rechten, gelijk als de HEERE (YHWH), mijn God, mij geboden heeft; opdat gij alzo doet in het midden des lands, waar gij naar toe gaat, om het te erven.

6 Behoudt ze dan, en doet ze; want dat zal uw wijsheid en uw verstand zijn voor de ogen der volken, die al deze inzettingen horen zullen, en zeggen: Dit grote volk alleen is een wijs en verstandig volk!

7 Want wat groot volk is er, hetwelk de goden zo nabij zijn als de HEERE, onze God, zo dikwijls als wij Hem aanroepen?

8 En wat groot volk is er, dat zo rechtvaardige inzettingen en rechten heeft, als deze ganse wet is, die ik heden voor uw aangezicht geef?

9 Alleenlijk wacht u, en bewaart uw ziel wel, dat gij niet vergeet de dingen, die uw ogen gezien hebben; en dat zij niet van uw hart wijken, al de dagen uws levens; en gij zult ze aan uw kinderen en uw kindskinderen bekend maken.

10 Ten dage, als gij voor het aangezicht des HEEREN (YHWH), uws Gods, aan Horeb stondt, als de HEERE tot mij zeide: Vergader Mij dit volk, en Ik zal hun Mijn woorden doen horen, die zij zullen leren, om Mij te vrezen al de dagen, die zij op den aardbodem zullen leven, en zij zullen ze hun kinderen leren;

11 En gijlieden naderdet en stondt beneden dien berg; (die berg nu brandde van vuur, tot aan het midden des hemels; er was duisternis, wolken en donkerheid).

12 Zo sprak de HEERE tot u uit het midden des vuurs; gij hoordet de stem der woorden; maar gij zaagt geen gelijkenis, behalve de stem.

13 Toen verkondigde Hij u Zijn verbond, dat Hij u gebood te doen, de tien woorden, en schreef ze op twee stenen tafelen.

14 Ook gebood mij de HEERE (YHWH) ter zelver tijd, dat ik u inzettingen en rechten leren zou; opdat gij die deedt in dat land, naar hetwelk gij doortrekt, om dat te erven.

15 Wacht u dan wel voor uw zielen; want gij hebt geen gelijkenis gezien, ten dage als de HEERE op Horeb uit het midden des vuurs tot u sprak;

16 Opdat gij u niet verderft, en maakt u iets gesnedens, de gelijkenis van enig beeld, de gedaante van man of vrouw,

17 De gedaante van enig beest, dat op de aarde is; de gedaante van enigen gevleugelden vogel, die door den hemel vliegt;

18 De gedaante van iets, dat op den aardbodem kruipt; de gedaante van enigen vis, die in het water is onder de aarde;

19 Dat gij ook uw ogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de zon, en de maan, en de sterren, des hemels ganse heir; en wordt aangedreven, dat gij u voor die buigt, en hen dient; dewelke de HEERE, uw God, aan alle volken onder den gansen hemel heeft uitgedeeld.

20 Maar ulieden heeft de HEERE (YHWH) aangenomen, en uit den ijzeroven, uit Egypte, uitgevoerd; opdat gij Hem tot een erfvolk zoudt zijn, gelijk het te dezen dage is.

21 Ook vertoornde Zich de HEERE over mij, om ulieder woorden; en Hij zwoer, dat ik over de Jordaan niet zou gaan, en dat ik niet zou komen in dat goede land, dat de HEERE (YHWH), uw God, u ter erfenis geven zal.

22 Want ik zal in dit land sterven; ik zal over de Jordaan niet gaan; maar gij zult er overgaan, en datzelve goede land erven.

23 Wacht u, dat gij het verbond des HEEREN, uws Gods, hetwelk Hij met u gemaakt heeft, niet vergeet, dat gij u een gesneden beeld zoudt maken, de gelijkenis van iets, dat de HEERE, uw God, u verboden heeft.

24 Want de HEERE, uw God, is een verterend vuur, een ijverig God.

25 Wanneer gij nu kinderen en kindskinderen gewonnen zult hebben, en in het land oud geworden zult zijn, en u zult verderven, dat gij gesneden beelden maakt, de gelijkenis van enig ding, en doet, wat kwaad is in de ogen des HEEREN, uws Gods, om Hem tot toorn te verwekken;

26 Zo roep ik heden den hemel en de aarde tot getuige tegen ulieden, dat gij voorzeker haast zult omkomen van dat land, waar gij over de Jordaan naar toe trekt, om dat te erven; gij zult uw dagen daarin niet verlengen, maar ganselijk verdelgd worden.

27 En de HEERE zal u verstrooien onder de volken; en gij zult een klein volksken in getal overblijven onder de heidenen, waar de HEERE u henen leiden zal.

28 En aldaar zult gij goden dienen, die des mensen handenwerk zijn, hout en steen, die niet zien, noch horen, noch eten, noch rieken.

29 Dan zult gij van daar den HEERE, uw God, zoeken, en vinden; als gij Hem zoeken zult met uw ganse hart en met uw ganse ziel.

30 Wanneer gij in angst zult zijn, en u al deze dingen zullen treffen; in het laatste der dagen, dan zult gij wederkeren tot den HEERE, uw God, en Zijn stem gehoorzaam zijn.

31 Want de HEERE, uw God, is een barmhartig God; Hij zal u niet verlaten, noch u verderven; en Hij zal het verbond uwer vaderen, dat Hij hun gezworen heeft, niet vergeten.

32 Want, vraag toch naar de vorige dagen, die vóór u geweest zijn, van dien dag af, dat God den mens op de aarde geschapen heeft, van het ene einde des hemels tot aan het andere einde des hemels, of zulk een groot ding geschied of gehoord zij, als dit:

33 Of een volk gehoord hebbe de stem van God, sprekende uit het midden des vuurs, gelijk als gij gehoord hebt, en levend zij gebleven?

34 Of: of God verzocht heeft te gaan, om Zich een volk uit het midden eens volks aan te nemen, door verzoekingen, door tekenen, en door wonderen, en door strijd, en door een sterke hand, en door een uitgestrekten arm, en met grote verschrikkingen; naar al hetgeen de HEERE (YHWH), uw God (Elohiem), ulieden voor uw ogen in Egypte gedaan heeft?

35 U is het getoond, opdat gij wetet, dat de HEERE (YHWH) die God is; er is niemand meer dan Hij alleen!

36 Van den hemel heeft Hij u Zijn stem laten horen, om u te onderwijzen; en op de aarde heeft Hij u Zijn groot vuur doen zien; en gij hebt Zijn woorden uit het midden des vuurs gehoord.

37 En omdat Hij uw vaderen liefhad, en hun zaad na hen verkoren had, zo heeft Hij u voor Zijn aangezicht door Zijn grote kracht uit Egypte uitgevoerd;

38 Om volken, die groter en machtiger waren dan gij, voor uw aangezicht uit de bezitting te verdrijven; om u in te brengen, dat Hij u hunlieder land ter erfenis gave, als het te dezen dage is.

39 Zo zult gij heden weten, en in uw hart hervatten, dat de HEERE die God is, boven in den hemel, en onder op de aarde, niemand meer!

40 En gij zult houden Zijn inzettingen en Zijn geboden, die ik u heden gebiede, opdat het u en uw kinderen na u welga, en opdat gij de dagen verlengt in het land, dat de HEERE (YHWH), uw God, u geeft, voor altoos.

Drie vrijsteden verordend

41 Toen scheidde Mozes drie steden uit, aan deze zijde van de Jordaan, tegen den opgang der zon;

42 Opdat daarheen vlood de doodslager, die zijn naaste onwetende doodslaat, dien hij van gisteren en eergisteren niet haatte; dat hij in een van deze steden vlood en levend bleef;

43 Bezer in de woestijn, in het effen land, voor de Rubenieten; en Ramoth in Gilead, voor de Gadieten; en Golan in Bazan, voor de Manassieten.

Herhaling van de wet der tien geboden

44 Dit is nu de wet, die Mozes den kinderen Israëls voorstelde:

45 Dit zijn de getuigenissen, en de inzettingen, en de rechten, die Mozes sprak tot de kinderen Israëls, als zij uit Egypte waren uitgetogen;

46 Aan deze zijde van de Jordaan, in het dal tegenover Beth-Peor, in het land van Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon woonde; welken Mozes sloeg, en de kinderen Israëls, als zij uit Egypte waren uitgetogen,

47 En zijn land in bezitting genomen hadden; daartoe het land van Og, koning van Bazan; twee koningen der Amorieten, die aan deze zijde van de Jordaan waren, tegen den opgang der zon;

48 Van Aroër af, dat aan den oever der beek Arnon is, tot aan den berg Sion, welke is Hermon;

49 En al het vlakke veld, aan deze zijde van de Jordaan, naar het oosten, tot aan de zee des vlakken velds, onder Asdoth-Pisga.

Handelingen 2

Uitstorting van den Heiligen Geest

1 En als de dag van het Pinksterfeest (Shavuot/wekenfeest) vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen.

2 En er geschiedde haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij zaten.

3 En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen.

4 En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.

5 En er waren Joden, te Jeruzalem wonende, godvruchtige mannen van allen volke dergenen, die onder den hemel zijn.

6 En als deze stem geschied was, kwam de menigte samen, en werd beroerd, want een iegelijk hoorde hen in zijn eigen taal spreken.

7 En zij ontzetten zich allen, en verwonderden zich, zeggende tot elkander: Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galiléërs?

8 En hoe horen wij hen een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij geboren zijn?

9 Parthers, en Méders, en Elamieten, en die inwoners zijn van Mesopotámië, en Judéa, en Cappadócië, Pontus en Azië;

10 En Frygië, en Pamfylië, Egypte, en de delen van Libyë, hetwelk bij Cyréne ligt, en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten;

11 Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze talen de grote werken Gods spreken.

12 En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?

13 En anderen, spottende, zeiden: Zij zijn vol zoeten wijns.

Toespraak van Petrus op den Pinksterdag

14 Maar Petrus, staande met de elven, verhief zijn stem, en sprak tot hen: Gij Joodse mannen, en gij allen, die te Jeruzalem woont, dit zij u bekend, en laat mijn woorden tot uw oren ingaan.

15 Want deze zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst de derde ure van den dag.

16 Maar dit is het, wat gesproken is door den profeet Joël:

17 En het zal zijn in de laatste dagen, (zegt God) Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen.

18 En ook op Mijn dienstknechten, en op Mijn dienstmaagden, zal Ik in die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren.

19 En Ik zal wonderen geven in den hemel boven, en tekenen op de aarde beneden, bloed en vuur, en rookdamp.

20 De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, (Bloed manen 2014 en 2015 en zonsverdistering) eer dat de grote en doorluchtige dag des Heeren komt. 

21 En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden.

22 Gij Israëlietische mannen, hoort deze woorden: Jezus den Nazaréner, een Man van God, onder ulieden betoond door krachten, en wonderen, en tekenen, die God door Hem gedaan heeft, in het midden van u, gelijk ook gijzelven weet;

23 Dezen, door den bepaalden raad en voorkennis Gods overgegeven zijnde, hebt gij genomen, en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood;

24 Welken God opgewekt heeft, de smarten des doods ontbonden hebbende, alzo het niet mogelijk was, dat Hij van denzelven dood zou gehouden worden.

25 Want David zegt van Hem: Ik zag den Heere allen tijd voor mij; want Hij is aan mijn rechterhand, opdat ik niet bewogen worde.

26 Daarom is mijn hart verblijd; en mijn tong verheugt zich; ja, ook mijn vlees zal rusten in hope;

27 Want Gij zult mijn ziel in de hel niet verlaten, noch zult Uw Heilige overgeven, om verderving te zien.

28 Gij hebt mij de wegen des levens bekend gemaakt; Gij zult mij vervullen met verheuging door Uw aangezicht.

29 Gij mannen broeders, het is mij geoorloofd vrijuit tot u te spreken van den patriarch David, dat hij beide gestorven en begraven is, en zijn graf is onder ons tot op dezen dag.

30 Alzo hij dan een profeet was, en wist, dat God hem met ede gezworen had, dat hij uit de vrucht zijner lenden, zoveel het vlees aangaat, den Christus verwekken zou, om Hem op zijn troon te zetten;

31 Zo heeft hij, dit voorziende, gesproken van de opstanding van Christus, dat Zijn ziel niet is verlaten in de hel, noch Zijn vlees verderving heeft gezien.

32 Dezen Jezus heeft God opgewekt; waarvan wij allen getuigen zijn.

33 Hij dan, door de rechterhand Gods verhoogd zijnde, en de belofte des Heiligen Geestes, ontvangen hebbende van den Vader, heeft dit uitgestort, dat gij nu ziet en hoort.

34 Want David is niet opgevaren in de hemelen; maar hij zegt: De Heere heeft gesproken tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechterhand.

35 Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

36 Zo wete dan zekerlijk het ganse huis Israëls, dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk dezen Jezus, Dien gij gekruist hebt.

De eerste bekeerden

37 En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?

38 En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.

39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

40 En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande hen, zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!

41 Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.

42 En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.

43 En een vreze kwam over alle ziel; en vele wonderen en tekenen geschiedden door de apostelen.

44 En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen;

45 En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had.

46 En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten;

47 En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.

2 Kronieken 34

Het wedergevonden wetboek

8 In het achttiende jaar nu zijner regering, als hij het land en het huis gereinigd had, zond hij Safan, den zoon van Azália, en Maäséja, den overste der stad, en Joha, den zoon van Jóahaz, den kanselier, om het huis des HEEREN, zijns Gods, te verbeteren.

9 En zij kwamen tot Hilkía, den hogepriester, en zij gaven het geld, dat ten huize Gods gebracht was, hetwelk de Levieten, die den dorpel bewaarden, vergaderd hadden uit de hand van Manasse en Efraïm, en uit het ganse overblijfsel van Israël, en uit gans Juda en Benjamin, en te Jeruzalem wedergekomen waren;

10 Zij nu gaven het in de hand der verzorgers van het werk, die besteld waren over het huis des HEEREN, en deze gaven dat dengenen, die het werk deden, die arbeidden aan het huis des HEEREN, om het huis te vermaken en te verbeteren.

11 Want zij gaven het den werkmeesters en den bouwlieden, om gehouwen stenen te kopen, en hout tot de samenvoegingen, en om de huizen te zolderen, die de koningen van Juda verdorven hadden.

12 En die mannen handelden trouwelijk in dit werk; en de bestelden over dezelve waren Jahath en Obadja, Levieten van de kinderen van Merári, mitsgaders Zacharía en Mesullam, van de kinderen der Kohathieten, om het werk voort te drijven; en die Levieten waren allen verstandig op instrumenten van muziek.

13 Zij waren ook over de lastdragers, en de voortdrijvers van allen, die in enig werk arbeidden; want uit de Levieten waren schrijvers, en ambtlieden, en poortiers.

14 En als zij het geld uitnamen, dat in het huis des HEEREN gebracht was, vond de priester Hilkía het wetboek des HEEREN,gegeven door de hand van Mozes.

15 En Hilkía antwoordde en zeide tot Safan, den schrijver: Ik heb het wetboek gevonden in het huis des HEEREN. En Hilkía gaf Safan dat boek.

16 En Safan droeg dat boek tot den koning; daarbenevens bracht hij nog den koning bescheid weder, zeggende: Al wat in de hand uwer knechten gegeven is, dat doen zij;

17 En zij hebben het geld samengestort, dat in het huis des HEEREN gevonden is, en hebben het gegeven in de hand der bestelden, en in de hand dergenen, die het werk maakten.

18 Voorts gaf Safan, de schrijver, den koning te kennen, zeggende: Hilkía, de priester, heeft mij een boek gegeven. En Safan las daarin voor het aangezicht des konings.

19 Het geschiedde nu, als de koning de woorden der wet hoorde, dat hij zijn klederen scheurde.

20 En de koning gebood Hilkía, en Ahíkam, den zoon van Safan, en Abdon, den zoon van Micha, en Safan, den schrijver, en Asája, den knecht des konings, zeggende:

21 Gaat heen, vraagt den HEERE voor mij, en voor het overgeblevene in Israël en in Juda, over de woorden dezes boeks, dat gevonden is; want de grimmigheid des HEEREN is groot, die over ons uitgegoten is, omdat onze vaders niet hebben gehouden het woord des HEEREN, om te doen naar al hetgeen in dat boek geschreven is.

 

 

 

Er zijn menselijke wetten waaraan JIJ je moet houden, maar YHWH (God) heeft zijn eigen wetten waaraan wij mensen eerst aan moeten voldoen. Maar er komt een tijd dat er van ons mensen wordt GEËIST dat wij de menselijke wetten boven die van YHWH moeten zetten en als je die niet doet krijg je geen geld, eten, drinken, onderdak, enz...

Maar dan moeten wij als mensen kiezen voor YHWH anders val je NIET onder Zijn bescherming.
Maar dan wordt je wel gedood (onthoofd) door mensen.
Daarom is het zo belangrijk om YHWH zijn wetten te kennen en doen.
En ook Zijn leefregels en Zijn feestdagen te kennen.
Leer de wijsheid van YHWH kennen niet de wijsheid van deze wereld.
Nadat je overlijd slaap je tot de wederopstanding, maar er zijn er twee opstandingen.

De eerste opstanding: is van Yeshua en dan leef je voor eeuwig.
De tweede opstanding: is die van Satan en die leid tot de dood in vuur en sulfer, genaamd de eeuwige dood.

Je moet nu in DIT leven ervoor kiezen, welke van de twee toekomsten je wilt hebben.

Jesaja 33
22 Want de HEERE (YHWH) is onze Rechter, de HEERE (YHWH) is onze Wetgever, de HEERE (YHWH) is onze Koning. Hij zal ons behouden.

 

Martial Law = Krijgswet / staat van beleg

Tobit 3
2. U bent rechter van de wereld.

Galaten 2

21 Ik doe de genade Gods niet te niet; want indien de rechtvaardigheid door de wet is, zo is dan Christus tevergeefs gestorven.

1Ti 1:8
But G1161 we know G1492 that G3754 the law G3551 is good, G2570 if G1437 a man G5100 use G5530 it G846lawfully; G3545

1 Timótheüs 1

8 Doch wij weten, dat de wet goed is, zo iemand die wettelijk gebruikt;

Deuteronomium 4
2 Gij zult tot dit woord, dat ik u gebiede, niet toedoen, ook daarvan niet afdoen; opdat gij bewaart de geboden van den HEERE, uw God, die ik u gebiede.

Deuteronomium 12

32 Al dit woord, hetwelk ik ulieden gebiede, zult gij waarnemen om te doen; gij zult daar niet toedoen, en daarvan niet afdoen.

2 Timótheüs 4

Exodus 23

Deuteronomium 8

Exodus 24

'